แสบนัก...รักนายปากดี

ลำดับตอนที่ #2 : หรือเเค่ขู่

สายตาของเยซองทำหั้ยเรียวอุคไม่กล้าพูดความจิงออกไป
"ตกลงนายจะเอาอย่างไง  ชั้นจะได้ไปเรียนไหมเนี่ย"
"สายป่านนี้แล้วยังคิดจะไปเรียนอีกหรอ" เยซองหัวเราะเยาะ เรียวอุคนี้อยากเอากระเป๋าฟาดปากเขาเหลือเกิน  แต่ถ้าทำแบบนั้นเยซองคงบีบคอเค้าตายแน่ๆ
"ชั้นต้องเอางานไปส่งครู"
"วิชาอะไร  ครูคนไหน บอกมาเลย เดี๋ยวชั้นไปเครียร์หั้ย"  (เยซองใหญ่มาจากไหนว่ะ...ผู้เขียน)   "ไม่เปนรัย"
"ไม่เปนรัย...อะรัยนายเปนแฟนชั้น ชั้นก้อต้องคุ้มครองนายสิ...ไม่มีครูคนไหนกล้าเล่นเด็กของเยซองเด็ดขาด"
  "รู้แล้วน่า..ว่านายใหญ่"เรียวอุคประชดสุดริด  หมั่นไส้ชะมัดจะบอกหั้ย  เยซองเดินเข้ามาวางแขนพาดบ่าโอบกระชับเรียวอุคด้วยความจงจัย  ทำเอาเรียวอุคทำหน้าพิอักพิอ่วนและพยายามปลดมือออกจากบ่า
"เปนอะไรอีกล่ะ"
"บ่าชั้นไม่ใช่ที่พาดแขนนายนะ" เรียวอุคแว้ดใส่เยซอง
"ฮ่า  ฮ่า....ก้อนายมันอยากเตี่ยเองนี้น่า ช่วยไม่ได้วางแขนกำลังเหมาะเลยล่ะ" เยซองหัวเราะจนอกกระเพื่อม  นี่ถ้าผมมีความกล้าอีกสักนิดนะ  จะเอาศอกถองท้องเค้าไปแล้ว...ช่างเถอะ ได้แค่ฝันเท่านั้นแหละ ใครจะไปกล้าทำ ยังดีนะที่นายนั่นไม่ได้ทำอะไรเค้า...หรือว่านายนั่นดีแต่ขู่ฟะ ลองดีกับเค้าสักที่ดีไหมเนี่ย นายนั่นอาจจะแค่ขู่จริงๆก้อด้าย  แต่คัยจะกล้าล่ะ แค่นายนั่นส่งสายตาอำมหิตกลับมาผมก้อขาสั่นไปหมดแล้ว

                        ***************************************************

จบไปอีกหนึ่งตอนแล้วนะ
แล้วเจอกันตอนต่อไปนะ  ขออย่าพึ่งเบื่อกันเลยน้า