แสบนัก...รักนายปากดี

ลำดับตอนที่ #9 : ปรับความเข้าใจ&เข้าใจผิด

ในที่สุดเรียวอุคก้อได้มาปรับความเข้าจัยกับยูชอน  แต่มันกลายเปนว่ายูชนคิดว่าเรียวอุคยังรักเค้าอยู่ก้อเลยพยายามคืนดีกับเค้า  แล้วจะทามไงได้ล่ะเนี่ย ไม่ได้อยากกลับไปคบกับเขาสักหน่อย..!!
เย็นวันนั้นยูชอนไปหาเรียวอุคที่บ้าน เรียวอุคยุ่กับยูชอน 2คนในบ้าน  เพราะฮีชอลออกไปข้างนอก(พี่สาวของเรียวอุค)

"เรียวอุคนายไม่ได้ชอบไอ้เยซองมันใช่ไหม..พี่มีทางออกหั้ย ถ้านายไม่อยากหั้ยมันมายุ่งกบนาย พี่รู้จักมันดี มันจะไม่มีวันมายุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้ว..เพราะฉะนั้นนายมาเปนของพี่เถอะนะไอ้เยซองมันจะได้ไม่มายุ่งกับนายอีก" อะไรนะ!! คำพูดของยูชอนค่อยๆๆเรียบเรียงในสมองของเรียวอุคอย่างช้าๆ เขาบอกว่าอะไรนะให้ผมเป็นของเขางั้นหรอ??  เรียวอุครู้สึกขยะแขยงกับคำพูดเห็นแก่ได้ของยูชอน   

ยูชอนจับมือของเรียวอุคขึ้นมาจูบแต่เรียวอุคดึงกลับด้วยความตกใจ
"อย่านะ"  ยูชอนเลิกคิ้วขึ้นทันที่มองเรียวอุคด้วยสายตาขุ่นเคือง
"อะไรกันล่ะเนี่ย"
"ถอยไปนะ"  คราวนี้สีหน้าของยูชอนน่ากลัวยิ่งขึ้น
"จะเล่นตัวอะไรอีกล่ะ..อย่าบอกนะว่านายไปหลงรักไอ้เยซองเข้าแล้ว ระยำจิงๆ!! นายมันก้อเหมือนทุกคนที่ฉันรู้จัก" สีหน้ายูชอนน่ากลัวเหมือนพร้อมที่จะฆ่าคนได้ทุกเมื่อ 
"ทุกคนที่พี่รู้จัก หมายถึงคัย" ยูชอนไม่ตอบ สายตาของยูชอนทำหั้ยเรียวอุคอึดอัดฃ
"พี่คงไม่อยากได้คนที่เค้าไม่เต็มใจหรอกใช่ไหม คบกันมาตั้งนานผมรู้จักนิสัยพี่ดี"
"ฮ่าๆๆ งั้นก้อแสดงว่านายรู้จักฉันน้อยไป รู้มั้ยว่าทำไมไอ้เยซองมันถึงอยากแก้แค้นฉันนักหนา"  นั่นสิทำไม เรียวอุคเองก้อไม่รุเหมือนกัน
"ทำไมฮะ"

"ก้อเพราะฉันเคยแย่งแฟนมันมาก่อนน่ะสิ ฮ่าๆๆ นังยูนามันโง่ อยากไปหลงรักไอ้เยซอง เเต่มันโดนฉันวางยาจนเส็ดฉันเสียก่อนนะสิ ช่วยไม่ได้อยากตลบหลังฉันต้องเจอแบบนี้ล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ"  ยูชอนพูดด้วยน้ำเสียงย่ามใจ ไม่รู้ผิดรึละอายใจในสิ่งที่ตัวเองทำเลยแม้แต่น้อย ที่เรียวอุคสงสัยคือคนต้นเรื่องหายไปไหนแล้ว??
"แล้วคุนยูนาไปไหนเเล้วล่ะฮะ  ยูชอนมองเรียวอุคอย่างเย้ยหยัน
"ยัยนั่นน่ะหรอ..กินยาตายไปแล้ว" เรียวอุคตกใจกับคำพูดของยูชอน    
"คุณยุนาตายแล้วหรอฮะ??"
"ก้อช่ายน่ะสิ เพราะไอ้เยซองนั่นล่ะ"
"เยซองฆ่าเธออย่างนั้นหรอฮะ"
"ใช่" ยูชอนตอบหน้าตาเฉย
แล้วยูชอนก้อพยายามข่มขืนเรียวอุค  แต่เรียวอุคดิ้นจนหลุดจากการจับกุมของยูชอน แล้วหันไปเตะเข้าที่หว่างขาของยูชอนทำหั้ยยูชอนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

"โอ๊ย!!!"  เรียวอุควิ่งหนีสุดชีวิต หมับ!! ยูชอนกระโจนมากระชากแขนของเรียวอุค

"รุ่นพี่ ปล่อยนะฮะ"

"แกกล้าเตะฉันหรอ" เรียวอุคสะบัดข้อมืออย่างรุนเเรง

"ผมไม่ยอมเป็นของพี่หรอก"

เพี๊ย!! ยูชอนตบหน้าเรียวอุคด้วยความฉุนเฉียว แล้วยูชอนจับร่างของเรียวอุคแบกขึ้นบ่า

"ปล่อยนะ..ปล่อย" ยูชอนไม่สนจัยคำพูดของเรียวอุค  ตอนนั้นเรียวอุคคิดอะรัยไม่ออกแล้ว ไม่นะ..เค้าจะไม่ยอมถูกข่มขืนเด็ดขาด
ยูชอนแบกเรียวอุคเข้าไปในห้องนอน ไม่ใช่ห้องนอนของเรียวอุค แต่เปนห้อนนอนของฮีชอลผู้เปนพี่สาวต่าวหาก  ยูชอนโยนเรียวอุคลงไปกระแทกกับที่นอน  เรียวอุคตะเกียดตะกายหนี
"นายต้องเปนของฉัน"
"ไม่!!"  เรียวอุคเอาหมอนปาใส่ยูชอน
"เยซอง..ช่วยฉันด้วย"  แปลกใจ..ทำไมผมถึงตะโกนเรียกชือเยซองออกไปก้อไม่รุ้ รู้แต่ว่าขยะแขยงคนตรงหน้านี้จัง

อัพต่อๆๆๆๆๆ======

"ฮ่าๆ เรียกหาไอ้เยซองมันหรอ มันคงมาช่วยหรอก บอกฉันมาสิว่า..นายหลงรักไอ้เยซองมันเข้าแล้วใช่ไหม?" ยูชอนพยายามจูบเรียวอุค แต่ไม่สำเร็จ ยูชอนเลยกระชากคอเสื้อ
แล้วฉีกออกอย่างเเรง

แคว่กกกก!!!
"นายต้องเปนของฉันคนเดียวตลอดไป  ห้ามไปรักไอ้เยซองเด็ดขาด ถ้าไม่อยากตายเหมือนนังยูนา"
"ที่เเท้พี่ก้อเปนคนฆ่ายูนาใช่ไหม"  ยูชอนผละออกไปแทบจะทันทีหน้าตาซีดในทันใด

"แกเอาอะรัยมาพูด"
"พี่ต้องฆ่าเค้าแน่ๆๆเลย"  เรียวอุคกล่าวหา
"พูดบ้าอะรันน่ะ  ไอ้เยซองต่างหากที่เปนคนฆ่านังยูนา"
"พี่ฆ่าเธอ พี่ไม่ใช่ลุกผู้ชาย  ทำไมพี่ต้องโยนความผิดให้คนอื่นด้วย"
"หุบปาก!!"
"ผมไม่หุบ" คราวนี้ยูชอนบีบคอเรียวอุคจนเรียวอุคแทบสิ้นสติ

กริ๊งงง...กริ๊งงงง !!!! เสียงกริ๊งหน้าบ้านดังขึ้น ตอนนี้เรียวอุคกำลังจะหมดสติ ไม่รุสึก..ไม่รับรุอะรัยทั้งนั้น

ปัง!!!!  มีคนถีบประตูเต็มแรง จนประตูเปิดออก

"เรียวอุค!!"   

ผลัวะ!!!!!!  แล้วอะรัยบางอย่างก้อกระชากร่างของยูชอนออกจากเรียวอุค

พลั่กๆๆๆๆๆ  

"ไอ้ชาติชั่ว...ลุกขึ้น"  เยซองเตะซ้ำไปที่ยูชอนที่ล้มกองอยู่กับพื้น

(ถ้าเยซองทำอะไรที่รุงเเรงกว่านี้เขาต้องกลาบเปนฆาตกรแน่ๆ)<<< ในความคิดของเรียวอุค
เรียวอุคตะเกียดตะกายไปห้ามเยซองเอาไว้
"เยซอง..พอเถอะ!"
ผัวะ!!!

"ฉันจะฆ่าแกไอ้นรก" เรียวอุคกลัวเยซองจะเปนฆาตกรเลยตะโกนออกไป
"พอได้แล้ว   บอกให้พอ" คำพูดของเรียวอุคทำให้เยซองชะงัก แล้วหันมามองด้วยสายตาที่ทำให้เสียใจว่าเค้าไม่ควรไปห้ามอย่างนี้เลย  สายตาของเยซองบ่งบอกว่ากำลังเข้าใจผิดว่าเรียวอุคกำลังเปนห่วงยูชอนกลัวว่าเค้าจะฆ่ายูชอน

"มันทำกับนายขนาดนนี้แล้ว ยังเปนห่วงมันอีกหรอ"    
เรียวอุคส่ายหน้า เพื่อปฏิเสธความเข้าใจผิดของเยซองแต่ดูเหมือนเยซองจะไม่รับฟังเค้าอีกแล้ว

"ไอ้นี่มันสมควรตายแล้ว"

"นายอยากติดคุกรึไง"

"ทำไม..กลัวมันตายนักรึไง รักมันมากสินะ..นั่นสิ ฉันไม่น่าโง่เข้ามาขัดขวางความสุขของนายเลยนี่น่ะ" เยซองพูดด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน     เรียวอุคน่าซีด

"มันไม่ใช่อย่างที่นายคิด"

"พอแล้ว...ไม่ต้องพูดอีกแล้ว...ไม่ต้องกลัวหรอกว่าฉันจะฆ่าแฟนนาย คนอย่างไอ้นี่น่ะฆ่าไปก้อไม่มีประโยชน์หรอก" เยซองมองร่างสะบักสะบอมของยูชอนด้วยสายตารังเกียจแล้วก้าวข้าวยูชอนเพื่อจะออกจากที่นี่

"อย่างพึ่งไป..นายกำลังเข้าใจผิด" เรียวอุควิ่งไปกอดเเขนเยซอง แต่เยซองสลัดแขนของเรียวอุคออก มองด้วยสายตาเย็นชาและว่างเปล่า

"ไปดูแฟนนายเหอะ..ขดโทดที่ฉันหนักมือไปหน่อย ฉะฃันไม่ควรเข้ามายุ่งเรื่องนี้ตั้งแต่แรก"

"มันไม่ใช่อย่างนั้น" เรียวอุคร้องออกไป แต่เยซองไม่ฟังเสียงเขาเดินออกไปแล้ว เรียวอุควิ่งตามออกไปทั้งทีกำลังร้องไห้

"เยซอง"

"...."

"เยซอง" เยซองหันมามองด้วยสีหน้ารำคานใจ

"จะเอารัยอีกล่ะ" เรียวอุคปากคอสั่นไปหมด พอเยซองเหนน้ำตาของร่างบางก้อถอนหายใจออกมาหนักๆ

"ไม่ต้องกลัวมันตายหรอก โดนกระทืบเเค่นั้นไม่ตายง่ายๆหรอก"

"ฉันไม่ได้กลัวเค้าตายหรอก..ขอบใจนะที่มาช่วย" คำพูดที่อยากลำบากออกจากปากของเรียวอุค

"ฉันแค่ผ่านมาได้ยินเท่านั้นแหละ"

ผ่านมาหรอ??? แล้วเค้ามาทำไมที่บ้านผมล่ะ

"นายมาหาฉันหรอ" เยซองมองไปที่ร่าวของยูชอย

"ไปดูแฟนนายเหอะ"

"เขา..ไม่ใช่แฟนฉัน"




  ==============================================
ขอพาราหน่อย  100 เม็ดเลยนะ

ไรเตอร์งงงงงง ตัวเอง

จะสอบแล้ว ช่วงนี้  อาจารยืเก้บคะเเนนกันใหญ่เลย 

เฮ้อ...เหนื่อย