คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Secret Fortress - คืนที่ 2
บ้านอเรา
18:45 เือบทุ่มร
ผมวามือาานทั้หม หยิบุแรถ เินออาบ้าน ผม้อับรถไปรับุภรรยาผมอาสาไว้ ^^; ผม็ไม่รับปาว่าะับไปรับถู แ่เาวาแผนที่ไว้ให้บนโ๊ะ่อนออไป และผม็ไม่ลืมหยิบมันใส่ระเป๋าเสื้อมา้วย
ทาในเาหลีไม่ไ้ับ้อนมา ผมับรถไปเรื่อยๆามเส้นทาที่บอ านยอลวาน่าะรู้ว่าผมอ่านเาหลีไม่ออ เาวาเป็นภาพแล้วเียนลูศรสีแไว้ให้อย่าละเอียั้แ่ผมับออาบ้าน ในแผนที่ัเส้นทาที่ไม่เี่ยว้อับเส้นทาอผมออทั้หม เาเป็นนใส่ใรายละเอียอนรอบ้านผมออมยิ้มทุรั้ที่้มูแผนที่ไม่ไ้ ูไปหน้าผม็เ็มไป้วยรอยยิ้ม
เมื่อผมมาถึบริษัทที่ภรรยาผมทำานอยู่ ผมับรถไปอมอหาู้หยอเหรีย เพื่อแลั่วโมอรถ แ่ไม่มี ที่เาหลีอฟรีเหรอ ? ผม้อทำยัไ โทรหาีว่า
“ยอโบเโย ยอโบเโย”
“พี่เอ อรถอยู่ในึแล้ว”
“เ้ามาามที่ผมเียนบอสิรับ”
“พี่ยัไม่ไ้แลเหรียื้อม.อรถเลย หาไม่เอ”
“เ้ามาเลยรับ เี๋ยวผมโทรไปบอพนัานให้ ผมรอ้าบนนะ”
“อืม”
านยอลวาสายผมไป ผมทำามที่เาบอ พนัาน้มหัวให้ผม ผม็้มอบามมารยาท
ั้นที่ 38 ... เมื่อลิฟเปิออ ผมเินรเ้าไป
่อนที่ผมะมอหาห้อทำานอปาร์ านยอล ผม็เอเา ... O_o; ภรรยาอผมที่ถูรายล้อมไป้วยสาวๆ เาถือี้าร์ไว้ในมือแล้วเล่นเพล่อหน้าพวเธอ เสียฮำเพลเบาๆับเสียี้าร์ที่เาเล่นูเท่มา สายาอสาวๆเหล่านั้นมอไปที่ภรรยาผมเหมือนเป็นุรวมสายาทั้หม ปาพวเธอ่วยันส่เสียร้อโยัวามัหวะนรีอย่าสนุสนาน ภรรยาผม็เหมือนันเาหัวเราะอย่ามีวามสุ ... ผมเ้าไปหาเาอนนี้ะีไหม T.T;
ผมโทรศัพท์เพื่อโทรหาเาอีรั้ แล้วผม็ไม่เินเ้าไป ผมเลือะยืนรอรนี้ …
“รับ”
“ถึแล้วนะ รออยู่รนี้” พวเธอเหล่านั้นหยุารระทำทั้หม มอเาุยโทรศัพท์ับผม
“รับ ผมรออยู่แล้ว เ้ามาหาผมหรือะให้ผมเินออไปรับ”
“แล้วแ่นาย” ผมอบไม่ถูริๆ ผมรู้ว่าวามรู้สึไม่พอใเิึ้นับผม แ่ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร
“รับ” ผมถูัสายอีรั้ -_-;
ภรรยาผมเ็บี้าร์ใส่ระเป๋าแล้วส่ให้ผู้หินหนึ่ เธอเินหายไปในห้อที่ผมิว่าเป็นห้อทำานอภรรยาผมเอ เาเินรมาที่ผม แ่พวเธอเหล่านั้น็เินามมา้วยเหมือนัน
"ไปันเถอะรับ มออะไรล่ะ” อย่าร่าเริใส่อนนี้ะไ้ไหม อารม์ไม่่อยี -_-;
“เอ่อ...อโทษนะะ พี่านยอล ใรเหรอะ?” เธอนหนึ่ในลุ่มสาวๆถามึ้น เธอมอมาที่ผมแล้วยิ้มให้ผมบาๆ เพื่อน นับรถ นสวน นรู้ั... นายะอบว่าอะไรานยอล?
“อ่อ ลืมแนะนำให้รู้ั ผมแ่านแล้วรับ อโทษที่ไม่ไ้บอทุน นี่ือนที่ผมแ่าน้วย ุริส” านยอลับมือผมไปุมไว้สอนิ้วเ้ามาประบมือับผม ยิ้มให้ผมและยิ้มให้พวเธอ > <;
“สวัสีรับ ยินีที่ไ้รู้ั ผมเป็นสามีานยอลรับ ^^;” ผมไม่ไ้ยิ้มว้ามา รัษาวามหล่อเหลาบนใบหน้าผมไว้ให้มาที่สุ ผมนิ่ยิ้มมุมปาหน่อยๆ แล้วโอบานยอลไว้
“พี่านยอล แ่านแล้วเหรอะ ริเหรอะ”
“รับ สามีผมเอ!”
>O<; หุบไม่อยู่แล้วรับ ผมหันไปยิ้มับานยอลแ้มแทบปริ่ออมา เาพยัหน้าแล้วยิ้มอบผมลับมาเหมือนัน ผมไม่สนใพวเธอรอบ้าเาแล้วอนนี้ ผมมีวามสุ
เราับมือันลอที่ลลิฟยืนให้ไหล่เราสอนเบียันไปมาทั้ที่ลิฟว้าวาและไม่มีใรเบียมาใล้เราสอน แ่... เมื่อมาถึรถ านยอลเปิประูรถให้ผม แล้วบอะับรถเอะเร็วว่า ผม็ยอมเ้าไปนั่แล้วให้เาับแ่โยี -_-; ่วสั้นๆอำสามีอผม ภรรยาผมเอาอีแล้ว
“ไปินมื้อเย็นันเถอะ ผมหิว”
“แล้วแ่นาย พี่ยัไ็ไ้รับ”
านยอลับรถมาอ แล้วลมาเปิประูรถให้ผม -_-;
ร้านอาหารเล็ๆ บรรยาาศูีเมื่อมอา้านอทะลุระเ้าไปในร้าน ผมเินนำเ้าไป่อน แ่ประูถูผลัออานที่เินามหลัผมมา เาเปิประูร้านให้ผม ใ้มือยันที่ับประู้าไว้รอนผมเ้าไปในร้านแล้ว เาปิประูร้านเินามผมเ้ามา T.T; ผมะไม่ยอมพลาให้เาอีแล้ว เาเินนำเ้ามาในร้าน แล้วนั่ล่อน มือผมแะเ้าอี้ไว้่อนที่ผมะลามันออ เายันาใ้เท้าถีบเ้าอี้ฝั่ผมให้มันเลื่อนออพอีับที่ผมำลัะนั่ลไป …อบุรับ ุภรรยา!
“เินั่รับ...” เายิ้มสใสอารม์ีให้ผม -_-;
“อบใ” ผมเสีย่ำเหมือนไม่พอใ มอออไปนอร้าน ิว่าเา้อสั่อาหารให้ผมอีแน่ๆ
“ทานอะไรีรับ ผมสั่ให้ไหม ทานเผ็ไหมรับ”
ผมส่ายหัว นั่รอเาพูรายื่ออาหารับบริร บรรยาาศที่แสนีูห่อเหี่ยวึ้นมาทันที ผมน่าะพอใที่มีนูแลผมีนานี้ ไม่ใ่เหรอ? ผมนั่มอหน้าเาที่ยิ้มแย้มให้ับผม ภาพในหัวผมเหมือน้อนทับอนที่เายิ้มให้ับสาวๆอนเล่นี้าร์ ะีว่าไหมถ้าเาะแ่านับผู้หิเหล่านั้น พวเธอมีวามสุที่มีผู้ายแบบนีู้แลพวเธอลอไป ผมทำลายอะไรไปหรือป่าว?
“อะ แอ่ม ! เหม่ออะไรรับ หืม?”
“ป่าวนิ บรรยาาศร้านสวยี อา อาหารมาแล้ว” ผมี้นิ้วไปที่บริรที่ยอาหารมาเสริฟพอี หัวใอผมเศร้าแปลๆ มึนอึอันบอไม่ถู อธิบายออมาไม่ไ้
“อื้ม อ่า ...น่าินัเลยรับ ฮ่าๆๆๆ อ่ะานนั้นเอามานี่่อนรับ” านสเ็อผม านยอลึเอาาบริรไปวาไว้รหน้าัวเอ่อน เา่อยใ้มีรีเนื้อให้เป็นร่อนาพอีำ แ่ไม่าออาัน แล้วยมาวาไว้รหน้าผม
“อบในะ” ผมยิ้มบาๆ ผมแะมีลบนเนื้อแ่นิหน่อยหั่นมันแบบไม่้อใ่แรเลย อีรั้ที่านยอลทำให้ผมแบบนี้ แล้วผมล่ะะูแลเาไ้บ้าไหม ผมเริ่มไม่แน่ใ เพราะผมไม่เยิะูแลใรมา่อน ไลไปอีนิแล้ววามรู้สึอผม ยับเ้าไปหาเาเรื่อยๆสะแล้ว...
สวนสาธาระ
หลัาทานอาหารเสร็ เรายัไม่ลับบ้าน ภรรยาผมอยาออมาเินเล่น่อน เาับมือผมแว่ไปแว่มา โลิโลร่าเริเหมือนเ็ๆไ้อเล่น ผมที่อยิ้มามไม่ไ้ แ่อนนี้อารม์ร่าเริอผมยัมีไม่พออยู่ี Y.Y;
“เป็นอะไรหรือป่าวรับ”
“ป่าว” ผมส่ายหน้า
“ลับบ้านันไหม”
“อีเี๋ยว็ไ้” ลับไป็ทำอะไรไม่ไ้อยู่ี -_-;
“อ่อ อืม ่อนที่ผมยอมลไป่วยานแม่ที่บริษัท ผมออมาเินที่นี่นเียวบ่อยมา ึน็เริ่มน้อยล แ่อนนี้นยัเยอะอยู่ สามทุ่มเอ ฮ่าๆ อาาศีนะผมไ้ลิ่นไออละออฝนที่ลอยมาล่ะ อบไหมรับ” เาาแนอออว้าแล้วหมุนัวเป็นวลมเหมือนเ้นรำับอาาศรอบัว ใบหน้าหวานหลับาเยหน้าึ้นรับลม หยุ้าวาวนไปมารหน้าผมพอี เหมือนมีแสไฟหลาหลายสีลอยึ้นรอบๆัวอนรหน้าผม ผมมอภาพนั้นเหมือนหลุไปอีโลหนึ่ อนนี้ผมอยาให้มีแ่เรา
“อบสิ อบเ้าแล้วล่ะ”
“อื้ม ั้นเรามาเิน้วยันบ่อยๆนะรับ”
“อืม” ผมพยัหน้าให้ รอยยิ้มผุแย้มออามุมปาอผม้วยหัวใ
่า ... ่าน ... ฝนเริ่มโปรยปรายลมา และหนัึ้นทันที ไม่ทันที่เราะวิ่ไปถึรถเราทัู้่็เปียปอนไปหมทั้ัว านยอลถอสูทัวเอออให้เหลือแ่เสื้อาวบาๆที่แนบไปับเนื้อ เผยสัส่วนหุ่นบารอบเอวแบนราบ แผ่นหลัเว้าโ้ทุส่วนไ้รูป เอ่อ... ผมลืนน้ำลายอึให่ลอที่แห้ผา เาที่ลูบใบหน้าัวเอเอาน้ำออ สลัหัวไปมาให้ผมไม่โไป้วยน้ำมาว่านี้ ... เหมือนอะไรหนัๆทุบใส่หัวผม อาะเป็น้อนอเทพเ้าสายฟ้า -_-; ผมหน้ามืไปหมทันที
แนผมโอบรัรอบเอวบาอเารวบัวเ้ามาอแน่น ผมไม่้อารอ้อมอืนอบลับมาาอีน แรเหวี่ยให้ัวเาลอยึ้นาแนผมะแทแผ่นหลับาเ้าับระอประูรถ อุ ...! “อ่า ...” เาส่เสียออมาเบาๆ มือับไหล่ผมเอาไว้ทั้สอมือ ผมรวบแนเ้ามาออ ไม่รอให้เราสบาันอีรั้ ปาผมประบปาเ้าับนรหน้ารวเร็วและรุนแรไม่่าับฝนที่โปรยปรายใส่เราทัู้่อยู่อนนี้ เารับูบผมอีรั้ แ่รั้นี้เป็นผมที่ใ้สอมือรวบใบหน้าเาบัับให้โยามแรอปลายลิ้นที่ัววามหวานทั้หม เราหมุนัวผลัันระแทับัวรถ ลิ้นอเราสอเ้าหาันและันแรึ้นหนัหน่วึ้น แรอโอบรัันเบียิร่าายนไม่มี่อว่า ไอร้อนออาร่าายเราสอนปะทะับวามเย็นเมื่อฝนระทบผิวหนั มือผมสอเ้าเสื้อาวอร่าที่ผมรุเร้าอยู่ ถลระุมออาัวเสื้อระาออาไหล่ผอมบา เาหลีหนีผมไปไม่ีอีแล้ว
ปาผมถอนูบออาปาอเา อนนี้เป็นผมที่แผ่นหลัิับรถอเรา มืออเาำเสื้อที่อผมไว้แน่น เราหายใแรออมาทัู้่ ฝนที่หนัึ้น...ผมเปิประูรถออแล้วึแนเาให้นอนลที่เบาะหลัอรถ ผมามเ้าไปแล้วปิประูรถทันที ผม่อยๆึเสื้อออาัวนที่นอนอยู่ ับาให้แหออึ้อเท้าลาเอวให้เ้ามาแนบำลำัวผมพอี โยัวผมไปร่อมัวอีนสอแนเ้าเอวบายึ้นให้แอ่นัวเาไว้ เาไม่ไ้หลีหนีผมอี่อไปแล้ว ผม้มลทำิสมาร์รอบอให้เป็นรอย้า ลาลิ้นไร้อลมานถึยออสวย ่อนะปาลไปูบมันบาเบา้วยลิ้นูลืนมันเ้าปาลบลิ้นใส่มันไปมา “อื้อ... อึ อ่ะ” เสียในลำออเาัออมา นในอ้อมแนอผมยันัวึ้นระุร่าายอบรับปาและลิ้นให้ผมรู้สึหึเหิม ร้อนเร่า
โอ๊ย ...หัวผมเหมือนมีสายฟ้าวิ่ผ่าน้วยวามเร็วนหน้ามืไปหมในทันที ผม...ทุอย่าับมืล
“…พี่ริส ริส ” ผมแะไหล่อเาที่ฟุบไปรออผม เห้ย...เิอะไรึ้นทำไมหยุไปเยๆล่ะ ผมยันัวลุึ้นมาประรอใบหน้าและไหล่ึเาึ้นมา ไอร้อนาัวเาระทบับมือผมทันทีที่แนบับผิวหนั แนสอ้า่อยๆถอเสื้อเาออแล้วประรอไหล่ล้ออผมไว้ให้เอนัวล้าๆแทนที่เบาะที่ผมนอนอยู่ ผมถอาเเาออ เสื้อผ้าเาเปลียหมแล้ว เราาฝนันนานเินไป พร้อมึผ้าห่มในรถมาลุมัวเาไว้ ปรับฮิเอร์ในรถให้สูึ้น เา๊อเพราะไม่เยเออาาศแบบนี้ เลยปรับัวไม่ทัน ื่นมาเาะไม่สบาย เป็นไ้แน่นอน ผมโไปนั่ที่นั่นับ แล้วเอาผ้าพันอห่มัวไว้่อน แล้วออรถับลับบ้าน
ผมแบเาึ้นหลั ัวหนัไม่ใ่เล่นเหมือนัน น้ำหนัน่าะพอๆับผมเลยทีเียว -_-; พาเ้ามา้าในห้อนอน วาเาลบนเียอเรา ัวเาร้อนี๋ ผมเินเ้าห้อน้ำ หาอุปร์มาเ็ัวเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ให้เรียบร้อย แล้วไปทำัวเอให้แห้บ้า
00.15 เที่ยืน
อุหภูมิในห้อถูปรับให้เหมาะับนป่วย แ่ผ่านไปรึ่ืนแล้วอาารเาไม่ีึ้นเลย มีสอวิธีถ้าไม่ปลุให้ลุึ้นมาินยา ็้อทำให้ร่าายเาถูแบ่เบาไอร้อนออมาไ้สะว ผมถอเสื้อัวเออออย่าไม่ลัเล แล้วถอเสื้อเาออเหมือนัน ผมแนบร่าายัวเอเ้าไปอนแนบิทุส่วนไว้ให้มาที่สุเท่าที่ร่าายผมะแบ่เบามาไอร้อนมาไ้ มือประรอวาหัวเาไว้ที่ไหล่ผมแล้วลูบมันเบาๆ เสียหายใอเายัเร็วและไม่สม่ำเสมออยู่มีเหื่อออเล็ๆที่้อแน มือผมลูบแนนในอ้อมอถูไปถูมา เท้าเาเย็นเียบ เมื่อเท้าผมแะเ้าไปหา ผม้อให้เามาว่านี้ ผมเอนัวเอลนอนราบับเียแล้วยัวเาึ้นทับร่าายผมทั้หม ถ้าผมเป็นนทับเาไว้เาะหายใไม่สะว ผมึผ้าห่มุมัวเราสอนนมิ มือประรอหน้านป่วยไว้แล้วประบปาพ่นไอร้อนาปาผมเ้าปาอเา ผมทำ้ำไป้ำมาหลายรั้ เาหายใยาวออมาเมื่อผมปล่อยปาออ ใบหน้าที่ัวลอผมเริ่มยิ้มออแล้ว แ่ัวเายัร้อนอยู่ แนผมระับแน่นึ้นับแนเามาสอไว้ที่หน้าท้ออผมเอ เบี่ยใบหน้าอเราให้แนบิันไว้ แม้แ่ปลายเท้าอเาผม็ประบปลายเท้าัวเอแนบิไว้นมิ
03.10 ีสามผ่านไป
ผมนอนฟัเสียหายใและสัมผัสไอร้อนาัวเา ไม่ไ้หลับาลเลย อ่า ...แนเาระับเอวผมเ้าไปอ เารู้สึัวแล้ว เฮ้อ ... ผมูบลไปมับเาเบาๆ เพื่ออบุที่ไม่เป็นอะไรไปมาว่านี้ รอยยิ้มอผมลับมาเิมเ็มใบหน้าแล้วอนนี้ นว่าเาะฟื้น ผมะหลับาลให้้าที่สุ
ความคิดเห็น