กาลครั้งหนึ่งนานมาเเล้ว หนุ่มน้อย"แฮบี้" และเพื่อนรักของเขา"ชาลอต" ทั้งสองเป็นเพื่อนรักและเป็นญาติที่สนิทสนมกันมาตั้งแต่เกิด พวกเขาไม่เคยเเม้เเต่จะเเยกจากกัน อย่างมากที่สุดที่เคยเกิดขึ้นคือ การที่พวกเขาเรียนกันคนละห้องก็เท่านั้นเอง แฮบี้นับถือชาลอตว่าเป็นพี่ชายที่ตนเคารพรักมาตลอด ไม่ว่าชาลอตจะทำอะไร แฮบี้ก็นับถือในการตัดสินใจของเขาเสมอ
ในการสอบเลื่อนระดับชั้นขึ้นม.ปลายที่โรงเรียนเนินเขาอันไกลโพ้น แฮบี้มีความฝันที่จะได้เรียนอยู่ห้องเดียวกันกับชาลอตอีกครั้ง แต่ถึงอย่างนั้น เขากลับไม่มีความพยายาม ไม่มีความมุ่งมั่นเพื่อที่จะได้อยู่เคียงข้างชาลอต ต่างจากชาลอตที่เขามีความมุ่งมั่น เเละที่สำคัญ เขามีพลังพิเศษที่เรียกว่า"ไฟ" ไฟแห่งความพยายาม ไฟแห่งเเรงบันดาลใจ และเเรงผลักดัน ชาลอตต้องการที่จะเอาชนะตัวเอง ต้องการที่จะพัฒนาตัวเองให้ไปถึงจุดสูงสุดของเป้าหมายในชีวิตของเขา
ครั้งหนึ่งเมื่อแฮบี้ไปเล่นที่บ้านชาลอตเหมือนทุก ๆ ครั้งที่พวกเขามักจะคอยเล่นด้วยกันอยู่เสมอ เเต่ครั้งนี้เเตกต่างออกไป ไม่มีเเม้เเต่เงาของชาลอต ชาลอตไปไหน? แฮบี้คิดในใจ สักพักแม่ของชาลอตก็ได้บอกให้แฮบี้รับรู้ว่าชาลอตนั้นไปอ่านหนังสือกับเพื่อนอยู่ที่ลานกว้างของหมู่บ้านเนินเขา
เด็กน้อยผู้ไม่รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะเกิดขึ้น แฮบี้ผู้โง่เขลา ถึงเเม้ว่าเขาจะรู้ว่าชาลอตนั้นได้เดินออกจากตนเข้าไปทุกที ถึงอย่างนั้นเขากลับไม่ทำอะไรเลย แฮบี้ที่ยืนอยู่ตรงนี้ ในขณะนี้ เขากำลังปล่อยให้เพื่อนรักของเขา เดินจากไป ไปในทางที่เขาก็ไม่รู้ว่าจะสามารถพบเจอกันได้อีกหรือเปล่า
แฮบี้น้อย เขาไม่เเม้เเต่จะคิดอะไร เขาเเค่เดินกลับจากบ้านของชาลอตด้วยอารมณ์ที่ว่างเปล่า เขาไม่สามารถรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของตนในขณะนั้น กลับบ้านก่อนเเล้วกัน เดี๋ยววันหลังค่อยมาเล่นกันใหม่ นั้นคือความคิดของเด็กน้อย เเค่กลับบ้าน เเล้วหวังว่าวันต่อไปก็จะได้มาเล่นกับเพื่อนรักของตนดังเดิม...
เป็นเช่นนั้นจริงหรือ? พวกเขาจะยังได้เล่นด้วยกัน? สนุกด้วยกันอยู่หรือเปล่า? คนที่เขาก้าวเดินต่อไป มีหรือจะหันกลับมายังจุดเริ่มต้นอีกครั้ง จะเป็นเช่นนั้นหรือ หากเป็นใครหลายคนคงไม่คิดที่จะหวนคืนมา ใครเล่าจะสามารถบอกแก่หนูน้อยแฮบี้ได้ นอกเสียจาก"เขา" ที่จะรู้ตัว เเล้วบอกตัวเองว่า "ตอนนี้ถึงเวลาเเล้ว" จงเริ่มที่จะก้าวเดิน จงอย่าลังเลที่จะก้าวข้ามประตูบานเเรก ถึงเเม้ว่าจะไม่รู้ว่าปลายทางที่ตนก้าวเดินนั้นจะเป็นเช่นไร เเต่จงก้าวเดินไป ก้าวเดินไปด้วยความมุ่งมั่น เหมือนดั่งชาลอต อนาคตเป็นสิ่งที่ใครมิอาจล่วงรู้ เเต่ปัจจุบันเป็นตัวกำหนดชาตะชีวิตของเรา
หากหนูน้อยแฮบี้รู้ตัว เขาก็จะสามารถเป็นได้ดั่งชาลอต เสียเเต่ว่าเขาจะรู้ตัวหรือไม่ ตอนนี้ เวลานี้ ประตูสู่เขาวงกตได้เริ่มต้นขึ้นเเล้ว!
ปล. งงเหมือนกันนะคะว่า
ตัวเองเขียนบล็อคหรือเเต่งนิยาย
เอิ่ม =[]=! เอาเป็นว่าช่างมันเถอะค่ะ
อะไรก็ไม่รู้เน้าะ
ความคิดเห็น