ดั่งรัตติกาล

ตอนที่ 7 : Last Breath(รีไรท์)

          I've tried so hard to tell myself that you're gone


        


         I've tried so hard to tell myself that you're gone

      คำพูดของลุคทำให้ฉันนิ่งอึ้งไป ฉันไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย
มันเหมือนกับว่าฉันตายไปแล้วจากคำพูดของเขา
เรย์เดินมามัดมือฉันไขว้หลังตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
มารู้อีกทีตอนฉันกำลังยืนอยู่ด้านนอกของเรือเรียบร้อยแล้ว
หัวใจของฉันแหลกสลายไม่มีชิ้นดี
แต่ฉันกลับไม่ร้องให้เลยสักนิด
เรย์ย่อตัวลงและใช้เชือกมัดเท้าฉันเอาไว้  
สัญชาตญาณมันบอกให้รู้ว่าลุคจะทำอะไรกับฉัน
รอนถูกจอร์จมัดเอาไว้เช่นกันลุคคงกลัวว่ารอนจะไปช่วยฉันขึ้นมาสิน่ะ ฮึ!!  ฉันทำเสียงเยอะเย้ยตัวฉันเอง

“ แกจะทำบ้าอะไรของแกไอ้ลุค “  แดเนียลถามอย่างร้อนรน

“ ฉันก็จะทำให้แกได้รู้และได้เห็นว่าคนที่สร้างแต่ปัญหาจะมีจุดจบยังไง และตอนนี้เมียฉันก็คือปัญหาที่ทำให้เกิดเรื่องอยู่ตอนนี้ คนที่คิดจะฆ่าเธอจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลาตามหาให้วุ่นวาย  “ 
น้ำเสียงของลุคทำให้คนฟังถึงกับใจหาย

    เขาหันมาจ้องมองฉัน
แววตาของชายที่เธอรักในตอนนี้
มันมีแต่.....ความว่างเปล่าที่ส่งผ่านสายตาเขาออกมา
เขาคงหมดรักฉันแล้วจริงๆสิน่ะ

“ ขอบคุณที่พี่ทำให้แอลได้รับความรู้สึกนี้ ขอบคุณที่ในที่สุดแล้วพี่ก็ยอมปล่อยแอลไป
แม้ว่ามันจะเป็นการปล่อยแบบที่แอลนึกไม่ถึงก็ตาม
อย่าลุค....อย่าเข้ามาไหนๆเราก็จะจากกันแล้ว
เราก็ควรตัดเยื่อใยทั้งหมดซะตั้งแต่ตอนนี้   “ 
ฉันกระซิบบอกเขาอย่างเจ็บปวด ฉันรู้สึกเจ็บจนไม่สามารถร้องไห้ออกมาได้มันจุกในอกไปหมด 

          เรย์อุ้มตัวฉันขึ้นฉันหลับตาลงทันทีที่รู้ว่าตัวของฉันลอยขึ้นมาอยู่ตรงขอบเรือ  ร่างกายของฉันรู้สึกถึงความอ้างว้างและเหน็บหนาวต่อไปนี้ฉันจะได้ไปอยู่ในที่ที่เหมาะกับฉันสักที  เสียงของรอนตะโกนบอกเรย์ให้หยุดแต่ดูเหมือนว่ามันจะสายไปแล้ว

            ตู้ม !!

          ฉันลืมตาขึ้นเมื่อร่างของฉันร่วงลงมาใต้ผิวน้ำ พร้อมกับแหงนหน้าขึ้นไปมองอย่างมีความหวัง หวังว่าเขาคงจะรั้งลมหายใจตัวเองเอาไว้ มันเป็นความหวังของผู้หญิงไร้ค่าที่มีความคิดโง่ๆ
ฉันไม่เห็นแม้แต่เงาสะท้อนของเขา ฉันหลับตาลงอีกครั้งเพื่อนึกถึงภาพที่ฉันกับลุคเคยมีความสุขด้วยกัน
ฉันจะจำมันไว้ก่อนที่ฉัน.....จะไม่รับรู้มันได้อีก  

           ไม่มีอีกแล้วชายที่ฉันรักไม่มีอีกแล้วความเจ็บปวดไม่มีอีกแล้ว….. ไม่มี…….

“ แกบ้าไปแล้วลุคฉันไม่อยากจะเชื่อว่าแกจะฆ่าเธอ  “  แดเนียลตะโกนใส่ลุค

“  ฉันจะปล่อยแกไปแดนแล้วแกก็จงไสหัวของแกไปบอกคนที่สั่งแกมาด้วยล่ะกันว่าคนที่พวกแกต้องการตายไปแล้ว  ลากมันออกไป “  การ์ดของลุคช่วยกันลากแดเนียลที่ตอนนี้ตกใจจนแทบช็อคกับสิ่งที่เห็นออกไปอย่างทุลักทุเล

“  พวกแกจะยืนทำบ้าอะไรกันลงไปช่วยเมียฉันขึ้นมาซิว่ะ  “   
รอนเป็นคนแรกที่กระโดดลงไป ตามด้วยการ์ดจำนวนนับสิบคนที่กระโดดลงไปช่วยเอเลนา ลุคมีอาการกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัด

“  ผมว่าครั้งนี้นายใหญ่ทำเกินไป นายใหญ่ควรทำใจเผื่อเอาไว้นายหญิงอาจจะจากเราตลอดไปจริงๆ “ 
เรย์เอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกผิดหวังในตัวลุค

          ลุคอยากจะกระโดดลงไปช่วยเอเลนาด้วยตัวเอง
แต่ขาของเขาไม่มีเรี่ยวแรงมากพอที่จะเดินด้วยซ้ำ
สีหน้าและน้ำเสียงเจ็บปวดของเธอทำให้เขาแทบยกเลิกแผนทั้งหมด
แต่เขาก็ได้แต่เงียบเอาไว้ ลุคทรุดตัวลงนั่งพิงกับลำเรืออย่างหมดแรงความรู้สึกกดดันและสูญเสียบวกกับตอนนี้ยังหาตัวเอเลนาไม่เจอทำให้เขาก้มหน้าลงอย่างสิ้นหวัง

“  นายครับเราเจอนายหญิงแล้วครับนาย “  เสียงของจอร์จเป็นเหมือนเสียงสวรรค์ลุคดีดตัวขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียง

         จอร์จพาร่างของเอเลนาที่ตอนนี้ซีดเซียวไร้สีเลือดลงตรงพื้นเรือ ลุคถลาเข้าไปทันทีเขาก้มลงผายปอดให้เธอพร้อมกับกดหน้าอกลุคทำแบบนี้อยู่หลายครั้งแต่เอเลนายังคงนิ่งเงียบไร้สติ 
จนกระทั่งรอนที่ยืนมองอยู่นานแล้วเข้ามายกตัวเอเลนาขึ้นพาดบ่าแล้วเขย่าร่างของเธอ

“ แกจะทำอะไรรอน แกวางเมียฉันลงเดี๋ยวนี้  “ 

“ ผมจะช่วยนายหญิง อย่างน้อยๆก็ดีกว่าอยู่เฉยๆ   นายหญิงครับ “
รอนเอ่ยอย่างดีใจก่อนที่จะวางร่างเอเลนาลงกับพื้นอีกครั้ง เอเลนาสำลักน้ำออกมาอย่างทุลักทุเลเธอหายใจสะท้อนเข้าออกอย่างยากลำบาก ทำให้ลุคผลักรอนออกแล้วช้อนตัวเอเลนาขึ้นมาในอ้อมแขน

“  โทรบอกหมอให้เตรียมห้องให้พร้อม “  ลุคตะโกนสั่งความออกมาลอยๆ

        เอเลนากำลังอยู่ในความดูแลของหมอที่มีไว้บนเรือเผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินแล้วมันก็เกิดขึ้นจริงๆ 
หมอกำลังต่อสายเยอะแยะมากมายเข้ากับตัวของเอเลนาลุคยืนมองอยู่ด้านนอกดวงตาของเขาลุกโชนด้วยความกลัว

“ ตอนนี้นายหญิงกำลังแย่หมอบอกว่าให้เราทำใจเอาไว้บ้าง นายหญิงจมอยู่ใต้น้ำนานเกินไปบวกกับอาการป่วยที่นายหญิงมีอยู่ก่อนหน้านี้มันเป็นอาการบาดเจ็บซ้ำซ้อน   “ 
เรย์อธิบายถึงสิ่งที่รับรู้มากับลุค

“ ไปเตรียมฮอเอาไว้ฉันจะพาแอลไปโรงพยาบาลบนฝั่ง “ 
ลุคเอ่ยเป็นเสียงกระซิบ

“  แต่ร่างกายนายหญิงบอบช้ำมากผมกลัวว่า.....“  เรย์หยุดพูดทันทีเมือลุคหันมาสบตากับเขา

            เอเลนาอยู่ในไอซียู มากว่าสองชั่วโมงแล้วโดยที่ไม่มีวี่แววของหมอและพยาบาลที่จะออกมาบอกอะไรกับคนที่ยืนรออยู่หน้าห้อง

“ คุณเทรเวลเลียน  “  หมอเอ่ยเรียกลุค

“ เมียผมเป็นไงบ้าง “

“  หมอขอบอกตรงๆว่าอาการของเธอหน้าเป็นห่วง คุณปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกได้ยังไง เราเคยแนะนำวิธีการดูแลเธอกับคุณไปแล้ว “ 
หมอต่อว่าลุค
ทำให้รอนกับเรย์ที่ยืนอยู่หันมามองลุคด้วยสายตาผิดหวัง  
“  และอีกอย่างที่คุณควรรู้ไว้คุณเทรเวลเลียน ตอนนี้ภรรยาของคุณกำลังตั้งครรภ์ได้หกสัปดาห์แล้ว อาการของเธอมีผลกับเด็กโดยตรง อายุครรภ์ของเธอยังถือว่าน้อยมากคุณอาจจะต้องทำใจเรื่องเด็กเอาไว้ด้วย  “

           แอลท้อง….

        คำพูดของหมอทำให้ร่างสูงใหญ่ของเจ้าพ่ออย่างเขาแทบจะหยุดหายใจ เรื่องราว
ครั้งนี้มันร้ายแรงยิ่งกว่าครั้งก่อนๆที่ผ่านมาเป็นพันเท่า
เขากับเอเลนาเราเพิ่งจะพูดกันถึงเรื่องนี้ และตอนนี้เขามีอีกหนึ่งชีวิตที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเพิ่มมาอีกคนหนึ่งชีวิต ชีวิตที่เอเลนาอยากจะได้มาเติมเต็มคำว่าครอบครัว ถ้าเขารู้เร็วกว่านี้….. .ให้ตายเถอะนี่เขาทำบ้าอะไรอยู่  

   มึงมันโง่ลุคมึงเอาชีวิตสองชีวิตมาเสี่ยงทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไงมึงกำลังฆ่าคนที่เขารักมึงถึงสองคน       
 เขาปล่อยน้ำตาที่มันอัดอั้นเอาไว้ออกมา
ไหล่กว้างสะท้อนขึ้นลงอย่างหวดกลัว ความรู้สึกกลัวที่มันมักจะเกิดขึ้นทุกครั้งที่รู้ว่าเอเลนากำลังบาดเจ็บ
หัวใจของเขาเจ็บจนอยากจะตายลงตรงหน้า

“  หมอค่ะหมอ แย่แล้วค่ะคนไข้หยุดหายใจไปแล้วค่ะ  “  เสียงของพยาบาลที่วิ่งออกมาจากห้องร้องตะโกนเรียกหมอ ทำให้หมอเดินแกมวิ่งกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งหนึ่ง

               
เอกสารตรงหน้าทำให้ลุคแทบสิ้นสติการ
สูญเสียในครั้งนี้มันทำให้เขาตายทั้งเป็น เขาไม่อยากจะเลือกอะไรเลยเพราะไม่ว่าจะเลือกทางไหนมันก็เจ็บปวดเหมือนกันทั้งสองทาง

“  คุณต้องรีบตัดสินใจคุณเทรเวลเลียน สมองของเธอขาดออกซิเจนเป็นเวลานานมันส่งผลกระทบไปยังเด็กโดยตรง
หัวใจของเด็กหยุดเต้นแล้ว ตัวยาบางอย่างที่ใช้รักษาเธอมีผลข้างเคียงที่รุนแรง หมอจำเป็นจะต้องได้รับการยืนยันจากคุณ “ 

ผมขอโทษ….ผมเสียใจ….แต่ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ

   เอเลนาอาการพ้นขีดอันตรายแล้วแต่เธอยังคงนอนหลับใหลไม่ได้สติ 
ตั้งแต่เธอมาอยู่กับเขาก็มีเรื่องให้ต้องเจ็บตัวได้ไม่หยุดหย่อน 
ถ้าหากเธอตื่นมาเขาก็ยังไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นยังไง
เอเลนาเสียใจมากกับเรื่องราวครั้งนี้และเขารู้ดีว่าสิ่งที่เขาทำมันผิดอย่างไม่น่าอภัย
เขาเองก็รู้สึกเจ็บปวดกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่น้อยมันยิ่งเจ็บขึ้นไปอีกเมื่อรู้ว่าสิ่งชีวิตน้อยๆได้จากเขาไปโดยที่ยังไม่มีโอกาสแม้จะลืมตามาดูโลก

“ นายครับตอนมีข่าวการเสียชีวิตของนายหญิงออกมาแล้วครับ  “ 
เรย์เข้ามารายงาน

“  ขอบใจเรย์ และก็เราควรจะจบเรื่องนี้กันได้แล้ว “

                เรย์มองดูลุคอย่างเป็นห่วงสภาพของลุคตอนนี้แทบดูไม่ได้ ลุคแทบไม่กินไม่นอนเอาแต่นั่งอยู่ข้างเตียงของเอเลนาไม่ห่าง
ลุคยังคงมีน้ำตาไหลลงมาตลอดเมื่อเห็นเลือดที่ไหลออกมาตามเรียวขาของเอเลนา
มันคอยตอกย้ำว่าตอนนี้เขาได้สูญเสียทุกอย่างไปแล้วแม้กระทั่งชีวิตน้อยๆที่กำลังถือกำเนิดขึ้น

 The mind of a man named Luke.

     ผมไม่รู่ว่าผมทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้กับคนที่ผมรักหมดหัวใจได้ยังไง ผมสูญเสียการควบคุมทุกอย่างไปซะทุกเรื่องเมื่ออยู่กับเธอ ผมแค่พยายามทำให้เธอปลอดภัยพยายามที่จะรักษาลมหายใจของเธอเอาไว้เพื่อผม ตั้งแต่เธอมาเจอคนอย่างผมเธอก็มีแต่เรื่องที่ทำให้เจ็บตัวอยู่ตลอกเวลา ทุกครั้งที่เธอเจ็บผมเจ็บยิ่งกว่าหลายเท่า ใครจะเชื่อว่าคนอย่างผมกำลังนั่งร้องไห้ผมเองก็แทบไม่เชื่อตัวเอง

          ผมทำร้ายจิตใจคนที่ผมรักและผมก็เชื่อเหลือเกินว่าเธอก็นรักผม นี่เป็นอีกครั้งที่เกิดเรื่องขึ้นกับเธอหัวใจของผมมันเกินกว่าจะรับได้ เรื่องในครั้งนี้ผมเป็นคนทำร้ายเธอด้วยมือผมเอง
ผมแค่….ผมก็ตอบไม่ได้ว่าตอนที่ผมทำเรื่องบ้าบอนี้ผมคิดบ้าอะไรอยู่ผมแค่โกรธ
โกรธที่แอลเอาตัวเองมาเสี่ยงสติผมขาดกระเจิงเมื่อสายตาของผมเห็นร่างบอบบางของเธออิงแอบอยู่ตรงมุมห้องเธอเป็นคนยิงแดเนียล
ตอนนี้ผมไม่รู้จะพูดถึงความรู้สึกทั้งหมดกับเรื่องที่เกิดขึ้นว่าอะไรแต่เท่าที่ผมรู้สึกได้เพียงอย่างเดียวในตอนนี้   คือผมกลัว……

       ผมยังจำรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเธอได้ตอนที่เธอเอ่ยถึงการมีลูกแววตาของเธอตอนนั้นมันเปล่งประกายสดใส
เธอมักจะมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้ผมเสมอ ในเวลาที่ผมเหนื่อยจาการทำงานเพียงแค่ได้เห็นหน้าเความเหนื่อยที่มีก็สลายไปหมด
ใครจะรู้ว่าผู้หญิงบอบบางคนนี้จะมีหัวใจที่เข้มแข็งและเด็ดเดี่ยว
ผมชอบเวลาที่เธอทำหน้างอใส่ผมความแสนงอนของเธอทำให้ชีวิตผมมีสีสัน
ช่วงเวลาที่เธอเถียงผมมันเป็นช่วงเวลาที่มีค่ามันทำให้ผมรู้ว่าสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้เขาเรียกว่าคอบครัว

             ผมขอได้มั้ยได้โปรดให้อภัยแล้วฟื้นขึ้นมาอยู่กับผม
คุณคือลมหายใจของผมเอเลนา....... 

End Luke Talk
 

      สิ่งที่เพิ่งได้รับรู้มาจากหมอทำให้เอเลนาถึงกับพูดไม่ออก
ฉันเพิ่งเสียลูกไปอย่างนั้นหรือทำไมฉันถึงไม่รู้อะไรเลย
มันยังมีเรื่องที่ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวดและสูญเสียไปมากกว่านี้อีกไหม ทำไมฉันถึงไม่ตายๆไปซะ
ลุคยังต้องการอะไรจากฉันอีก ฉันมองไปรอบๆห้องที่ตอนนี้มันว่างเปล่าซะจนน่าใจหายความกลัวกำลังคืบคลานเข้ามาครอบคลุมภายในจิตใจของฉันอย่างน่ากลัว

“  นายหญิงครับเดี๋ยวผมช่วย “ 
รอนเปิดประตูเข้ามาเมื่อฉันกำลังจะก้าวลงจากเตียง

“ แอลเดินเองได้ค่ะ “ 

  ฉันยังดึงดันที่จะเดินด้วยตัวเอง และเมื่อฉันยืนขึ้น.....
ความรู้สึกเหมือนมีอะไรไหลลงมาตามเรียวทำให้ฉันก้มลงมอง เลือดสีแดงไหลลงมาตามเรียวขาไม่ขาดสาย เลือดจำนวนหนึ่งอยู่บนพื้นเห็น
ฉันแทบร้องกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ  รอนช้อนตัวฉันขึ้นวางบนเตียงอีกครั้งพร้อมกับกดปุ่มเรียกพยาบาล

               หมอและพยาบาลต่างพากันเข้ามารุมล้อมฉันจนเวียนหัวไปหมด
บวกกับฉันเสียเลือดมากเลยทำให้ร่างกายของฉันอ่อนแรง

“  เกิดอะไรขึ้น “ 
เสียงนี้ทำให้ฉันถึงกับเบิกตาอย่างตกใจลุคมาทำอะไรที่นี่ 
เขาแค่มาดูว่าเธอจะตายหรือยังหรอกน่ะจิตใต้สำนึกของฉันตะโกนก้องออกมาอย่างสมเพชฉัน
ฉันหันไปมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยฉันเองก็ยังแปลกใจที่ฉันสามารถทำแบบนี้ได้อยู่  สีหน้าของเขาดูตกใจมากทีเดียวเมื่อเขาก้มลงไปเห็นเลือดบนพื้น เสื้อผ้าที่ฉันสวมอยู่ก็ยังมีเลือดเต็มไปหมด

“ แอลเกิดอะไรขึ้นเจ็บตรงไหนหรือเปล่า  “
ลุคเดินฝ่าวงล้อมของหมอและพยาบาลเข้ามาหาฉัน เข้าใช้ฝ่ามือลูบไล้ไปตามใบหน้าของฉันอย่างห่วงใย  
“  เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง พวกคุณอยากตกงานกันใช่ไหม  “ 
เขาหันไปตะคอกหมอและพยาบาล

“  มันเป็นอาการปกติของคนตกเลือดคุณเทรเวลเลียน “

“ ปกติอะไรห่าเหวอะไรกันเลือดออกเยอะขนาดนี้  “ 
หมอส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่ายกับความโวยวายของลุคก่อนจะขอตัวออกไป

“ แอลตอบพี่สิ อย่าเอาแต่เงียบแบบนี้พี่ใจไม่ดี  “ 
ฉันมองหน้าเขาด้วยสายตาว่างเปล่า

“ คุณเป็นใครค่ะแล้วคุณรู้จักฉันได้ยังไง  “

                     เสียงของลุคตะโกนเรียกหมอดังลั่นอีกครั้ง การกระทำของเขาทำให้ฉันตกใจจนสะดุ้ง
เขาดูเหมือนจะรู้สึกตัวว่าทำให้ฉันกลัวเขาเลยนั่งลงและโอบกอดฉันไว้หลวมๆ ลุคโวยวายกับหมอทันทีที่หมอเข้ามาฉันสงสารหมอจริงๆที่จะต้องมาเจอคนอย่างเขา เสียงของเขาดังมากถึงขนาดคนไข้ห้องข้างๆต่างพากันออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น รอนกับเรย์ก็ต่างส่งสายตาเอือมระอากับนิสัยจอมโวยวายของลุค

“ สมองของคนไข้ขาดออกซิเจนเป็นเวลานานคุณเทรเวลเลียนฉันได้ย้ำเรื่องนี้กับคุณไปหลายครั้งแล้ว เราต้องให้เวลาคนไข้ค่อยๆฟื้นความทรงจำบางส่วน “

“  ผมเป็นสามีของเธอแต่เธอกลับลืมผมเนี่ยน่ะมันไม่ตลกเลยหมอ  “

“  คนไข้ที่มีอาการแบบนี้แล้วโดยส่วนมากมักจะเจอเหตุการณ์ที่ทำร้ายจิตใจแบบรุนแรง  “ 
คำพูดของหมอทำให้สีหน้าของลุคสลดลงอย่างเห็นได้ชัดและหยุดอาการโวยวายของลุคได้ชะงัก

“  คุณออกไปได้แล้วผมเข้าใจ “

                 ลุคไล่หมอออกไปในที่สุด เขาหันหน้ามามองฉันอีกครั้งสายตาของเขาบ่งบอกถึงความเจ็บปวด
ฉันอยากจะกอดปลอบเขาเหลือเกินแต่ความเจ็บปวดที่ฉันได้รับมาจากเขามันสั่งให้ฉันได้แต่อยู่เฉยๆ สิ่งที่เขาทำมันช่างเลวร้าย เลวร้ายมาก
ฉันพยายามมองเข้าไปในสายตาที่เจ็บปวดของเขา ฉันย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เราเจอกันมันทำให้ฉันเจบขึ้นไปอีกมันก็แค่คำลวงจากชายที่ฉันรักมันก็แค่ความฝันที่ฉันลุ่มหลงเพลิดเพลินไปกับมัน

 “  แอล ขอร้อง “ ลุคถอนหายใจ

 “  อย่าทำร้ายผมไปมากกว่านี้เลยแค่นี้ผมก็แทบจะหมดลมหายใจไปแล้ว ขอร้องล่ะ  ผมรู้ว่าผมผิดผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันเกินจะให้อภัย คุณจะทำอะไรก็ได้แต่ขอได้ไหมอย่าลืมผม อย่าทำเหมือนผมไม่มีตัวตนอย่างนี้
ผมรักคุณ…. ได้โปรด “  

          ลุคกอดฉัน เขากำลังร้องไห้ไหล่ของเขาสะท้านขึ้นลงตามแรงสะอื้นน้ำตาของเขาไหลลงบนบ่าจนเสื้อฉันเปียก
ฉันเองก็เสียใจแต่ฉันไม่สามารถกลับไปอยู่กับเขาได้อีก สิ่งที่ลุคทำมันรุนแรงเกินกว่าที่ฉันจะอภัยเขาตั้งใจจะฆ่าฉันนั้นคือสิ่งที่ฉันรู้  เขาผละออกจากฉันพร้อมกับก้มลงมองหน้า

 “  ฉันเสียใจค่ะแต่ฉันจำอะไรที่เกี่ยวกับคุณไม่ได้เลย “ 
ฉันควรทำแบบนี้ใช่ไหม ฉันไม่อยากจะทำร้ายเขาไม่ว่าจะทางร่างกายหรือจิตใจแต่ความกลัวความเจ็บปวดมันกำลังสั่งให้ฉันปกป้องตัวเอง

“ แต่ผมรักคุณ เรารักกันน่ะแอล ถึงแอลจะจำอะไรไม่ได้แต่พี่ก็จะไมมีวันทิ้งแอลเป็นอันขาดพี่มีเวลาให้กับแอลไปทั้งชีวิตพี่รอได้ขอแค่แอลอย่าทิ้งพี่ไปก็พอ “

         ฉันมองลุคที่กำลังร้องไห้อย่างเห็นใจเขาคงเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ
ไหล่ของลุคสะท้านจากแรงสะอื้นคนอย่างฉันจะมีค่าอะไรที่เขาจะมาเสียใจ แต่เขาก็กำลังเสียใจอยู่ฉันไม่เคยเห็นลุคร้องไห้ขนาดนี้ไม่สิต้องบอกว่าไมเคยเห็นเขาร้องไห้ถึงจะถูก

“  หยุดร้องไห้เถอะ  “
ลุค… ฉันพูดชื่อเขาอยู่ในใจพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงเขาเข้ามากอดเอาไว้

        รอนและเรย์ต่างยืนมองภาพตรงหน้าด้วยความหดหู่ใจ ทำไมเจ้านายของพวกเขาจะต้องเจอแต่เรื่องแบบนี้ โดยเฉพาะนายหญิงที่เจอแต่เรื่องที่ทำให้คนรอบข้างเป็นห่วงตลอดเวลา

“  ฉันจะช่วยเจ้านายยังไงดีรอน “

“ เราคงได้แค่มองอยู่เฉยๆเท่านั้นแหละเรย์ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องเกินกำลังของเรา เรื่องของความรู้สึกเรื่องของหัวใจมันต้องใช้เวลาเท่านั้นในการรักษา มันขึ้นอยู่กับว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหนเท่านั้น  “

“  แกพูดอะไรของแก ทำอย่างกับแกเคยรักใคร  “ 
เรย์ถามรอนออกไปอย่างแปลกใจ

“  ฉันไม่เคยรักใครหรอกโว้ย แต่ฉันอยู่กับนายหญิงมานานพอสมควร นายหญิงเป็นคนที่จะทำอะไรก็ต้องมีเหตุผล นายหญิงมักใช้ใจในการเข้าหาคนรอบข้าง นายหญิงถึงเป็นที่รักของพวกเราทุกคนไงล่ะ  
นายหญิงเป็นคนแข็งนอกอ่อนในเป็นคนที่เสียใจอะไรแบบรุนแรงมากทีเดียว นายไม่สังเกตหรือไงว่านายหญิงไม่ร้องไห้เลยสักนิดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  “  
รอนขมวดคิ้วเขาหากันเมื่อเห็นเรย์ทำหน้าสงสัย

“  ก็จริงของนาย ฉันก็ยังสงสัยอยู่ แต่ดูนายใหญ่จะเสียใจอยู่ฝ่ายเดียว 
“  แกเกิดเป็นพี่ฉันได้ไงว่ะเนี่ย “  รอนสบถอย่างหัวเสีย  

“ นายใหญ่เสียใจมากฉันรู้ แต่คนที่เสียใจมากกว่าคือนายหญิงต่างหากและที่สำคัญนายหญิงไม่ได้ความจำเสื่อมแต่นายหญิงต้องการลืมเรื่องพวกนี้โดยตั้งใจต่างหากล่ะ “

               ลุคหลับไปแล้วหลังจากที่ร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กที่กำลังเสียขวัญหวาดกลัว
สีหน้าของเขาดูผ่อนคลายและอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด ฉันจ้องมองเขาด้วยความรู้สึกผิดหวัง เขาสั่งฆ่าฉันโดยไร้ความปราณีเขาไม่มีคำพูดออกมาเลยในเวลานั้นฉันยังจำแววตาที่เขามองฉันมาได้ไม่มีวันลืม 

“  นายหญิงครับ “  รอนเอ่ยเรียกฉันเป็นการหยั่งเชิง 

“  แอลรู้ “  ฉันหันไปมองเขาพร้อมกับส่งสายตายืนยันความคิดของเขา

“  แล้วนายหญิงทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรครับ นายใหญ่เสียใจกับเรื่องนี้มากผมไม่เคยเห็นนายใหญ่เป็นแบบนี้  “

“  เพราะมันถึงเวลาที่แอลจะต้องไปจากที่นี่จริงๆเสียที  “

                ฉันนั่งลูบแหวนแต่งงานบนนิ้วอย่างเลื่อนลอย มีคำถามมากมายเกิดขึ้น ฉันอยากจะไปจากลุคจริงๆงั้นหรอ
สายตาของฉันจ้องมองไปยังร่างของเขาที่ยังคงหลับใหลอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ข้างเตียง
เขาไปทำอะไรมาถึงได้ดูเหนื่อยล้าขนาดนี้ ขาที่มันทรยศของฉันเดินเข้าไปหาเขาพร้อมกับย่อตัวลงไปจูบเขาอย่างโหยหา

“  อาการคุณดีขึ้นมากเอเลนา พรุ่งนี้หมอจะให้คุณกลับไปพักที่บ้าน
แต่เราคงจะต้องเจอกันอีกเพราะฉันจะนัดคุณมาตรวจอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ  “

“ แล้วเธอจะมีอาการตกเลือดอีกหรือเปล่า  “ 
ลุคถามขึ้นสีหน้าของเขากังวลอย่างเห็นได้ชัด

“ ก็อย่างที่ฉันแนะนำวิธีดูแลเธอไปแล้วคุณเทรเวลเลียน ถ้าคุณทำตามทุกอย่างหมอรับรองได้ว่าเธอจะไม่มีภาวะตกเลือดอีก “ 

        แผนการของฉันเริ่มต้นขึ้นเมื่อหมออนุญาตให้ฉันกลับบ้าน ฉันกำลังชะเง้อมองหารอน ตอนนี้รอนน่าจะมาตามนัดได้แล้วแต่ทำไมยังไม่มาใจของฉันมันเต้นแทบไม่เป็นจังหวะเมื่อคิดไปถึงไปหน้าของลุค
เขาจะรู้หรือเปล่าว่าเธอกำลังจะหนี

“  กำลังจะหนีไปไหนหรอแอล  “ 

        นั้นไง ในที่สุดลุคก็หาฉันเจอจนได้ ฉันหันหน้าไปมองลุคอย่างช้าๆ ดวงตาของฉันเบิกกว้างขึ้นทันที 

“ อย่ามาใช้แผนแบบนี้กับผมที่รัก เพราะมันไม่ได้ผล “ 

         ฉันยักไหล่ขึ้นอย่างไม่สนใจกับสิ่งที่เขาพูดแต่ฉันก็ต้องสลดลงอีกครั้งเมื่อเห็นสภาพของรอน

“ คุณทำอะไรของคุณ คุณเทรเวลเลียนนั่นลูกน้องคุณน่ะทำไมถึงได้โหดร้ายอย่างนี้  “

“  ผมจะทำยิ่งกว่านี้อีก เพราะมันกล้าคิดจะพาคุณหนี  “

“ อย่าลุค  “  ฉันตะคอกเสียงดีงเมื่อลุคตั้งท่าจะทำร้ายรอนอีกครั้ง 
“ พี่จะทำร้ายคนอื่นไปถึงไหนกันแค่พี่ทำกับแอลมันยังไม่พออีกหรือไง “

“ แอล นั่นมันคนล่ะเรื่องกัน เรื่องนั้นพี่ยอมรับผิดแต่เรื่องที่รอนจะช่วยแอลหนีพี่จะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด “

“  ลุค สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้แอลไม่สามารถใช้ชีวิตร่วมกับลุคได้อีกแล้วแอลสูญเสียไปแล้วทุกอย่างไปแล้วรวมถึงลูกของเราด้วย ลุคปล่อยแอลไปตามทางของแอลเถอะน่ะ “
ฉันขอร้องเขาอย่างเจ็บปวด

“ อย่าแอล ! “

         น้ำเสียงของเขาตื่นตระหนกเมื่อฉันกำลังจะถอดแหวนที่เขาให้มาออกจากนิ้ว
ฉันเดินถอยหลังจนกระทั่งไปชนกับราวบันไดในสมองของฉันมันอื้อไปหมดฉันยังคงรักผู้ชายที่คิดจะฆ่าฉันแต่ฉันก็ไม่สามารถกลับไปอยู่กับคนที่สร้างบาดแผลให้ฉันได้  ฉันควรจะยังไงดี…..

“ แอลพี่ขอร้องล่ะอย่าทำแบบนี้  “ 

       ลุคคุกเข่าลงต่อหน้าฉันอย่างอ้อนวอน ฉันจับราวบันไดเอาไว้แน่น นี่ฉันทำบ้าอะไรลงไป เธอต้องการเห็นเขาในสภาพแบบนี้ใช่ไหมเอเลนา

        ทุกคนล้วนแต่ตกใจกับสิ่งที่ลุคทำ ภาพที่ลุคนั่งคุกเข่าอ้อนวอนฉันอยู่ ทำให้ฉันทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างสิ้นหวังฉันนั่งกอดเข่าตัวเองพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างคนกำลังเสียสติ

“  ไม่ ไม่ ไม่…… มันต้องไม่ใช่อย่างนี้ ฉันจะทำยังไงดี ลุคคิดจะฆ่าฉันเขาฆ่าฉัน เขาโยนฉันลงน้ำฉันกลัว ฮือๆๆๆๆ “

       เสียงคร่ำครวญของเธอทำให้ผมปวดร้าวที่สุด เอเลนากำลังสับสนอย่างมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นสภาพจิตใจของเธอตอนนี้
แย่กว่าที่ผมคิดเอาไว้ น้ำตาของผมไหลลงมาอีกครั้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นผมเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆเธอ เธอมองหน้าผมด้วยสายตาสิ้นหวังใบหน้าของเธอซีดจนน่าใจหาย เอเลนาของผมเป็นคนน่ารักแววตาของเธอสุขสว่างเหมือนดวงดาวแต่ตอนนี้มันไม่มีสิ่งนั้นหลงเหลืออยู่ในสายตาของเธอเลย

“  อย่าทำร้ายแอลอีกเลยแอลกลัวแล้ว แอลเจ็บไปหมดแล้วลุค “  เธอส่งเสียงสะอื้นออกมาอย่างหวาดกลัวเมื่อผมแตะต้องตัวเธอ

“  นายครับนายหญิงกำลังแย่เราน่าจะตามหมอ “  เรย์เอ่ยขึ้นอย่างเห็นใจและตกใจเมื่อเอเลนาร้องไห้ออกมาหนักกว่าเก่า

“ ลุคลูกของเราเข้ายังอยู่ แอลรู้ ลุคอย่าให้ใครทำร้ายลูกของเราน่ะ  ไม่สิลูกจากเราไปแล้วจากเราไปแล้ว  “  เอเลนาแผดเสียงออกมาเธอใช้มือสองข้างดึงทึ้งเส้นผม ลุคเห็นดังนั้นก็รีบแกะมือเธอออกอย่างกังวล  “  ลุคเราจะทำยังไงกันดีพี่ต้องช่วยแอลน่ะพี่ช่วยแอลด้วย ไม่….”

“ แอล แอล! “  เอเลนาหมดสติไปแล้ว ลุคเข้าไปช้อนตัวเธอคนอย่างเสียใจเขาทำร้ายคนที่เขารักได้ถึงขนาดนี้เลยหรอ แกมันน่าจะตายๆไปซะลุค  ลุคสบถ่าตัวเอง

“  เรย์ไปตามหมอ จอร์จไปเตรียมรถฉันจะพาแอลกลับไปรักษาตัวที่บ้าน  “

              ผมพาเธอวางลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา เอเลนาหมดสติไปทั้งที่ยังร้องไห้อยู่ หมอบอกว่าเธอมีสภาวะช๊อคที่เกิดจากเหตุการณ์ที่ทำให้เธอเสียใจแบบรุนแรง และผมคือสาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ ตอนนี้มีปัญหามากมายรอผมอยู่รวมถึงข่าวการตายของเธอที่แพร่ออกไป ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้ทั้งๆที่ผมก็รู้อยู่เต็มอกว่าเธออาจจะจากผมไปจริงๆ

“ เรย์ บอกมาเรียและคนในบ้านให้เก็บของมีคมให้หมด แอลอยู่ในอาการแบบนี้ไม่ดีแน่ถ้าเกิดอะไรขึ้นอีก “

“  ได้ครับนาย ผมว่านายดูเหนื่อยๆ ไปพักหน่อยดีไหมครับ “

“ ไม่ล่ะ  ได้ข่าวแดเนียลบ้างหรือเปล่าฉันต้องการจะจบเรื่องนี้ก่อน “

“ ดูมันจะตกใจกับเรื่องนี้มาก ตอนนี้มันยังไม่มีความเคลื่อนไหวเลยครับ อ่อ! คุณเบอร์นจะเข้ามาที่บริษัทพรุ่งนี้ตอนสิบโมงครับเธอบอกว่ามีเรื่องสำคัญ “  ลุคพยักหน้าอย่างรับรู้

“ รอนเป็นไงบ้าง พามันไปหาหมอหรือเปล่า “

“  นายก็รู้ว่ารอนมันเป็นคนยังไง แค่นี้ไม่ถึงตายหรอกครับ “ เรย์พูดน้ำเสียงประชด

“  พวกนายเป็นอะไรกันไปหมดฉันรู้ว่าครั้งนี้ฉันผิดขอร้องเถอะหยุดการกระทำของพวกนายซะที แอลเป็นแบบนี้ฉันก็แทบจะรับมันไม่ไหวอยู่แล้ว  “    เรย์ยืนมองลุคอย่างเห็นใจตอนนี้ลุคดูเปราะบางอย่างเห็นได้ชัด

         ตอนนี้สิ่งที่ผมทำได้คือให้เวลากับเอเลนา เธอยังคงมีอาการเลื่อนลอยอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเลยสักนิดแววตาของเธอก็ดูว่างเปล่าจนน่าใจหาย ผมอุ้มเธอออกมาจากห้องน้ำแล้วพามานั่งลงตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง พลางใช้แปลงหวีผมให้กับเธออย่างเบามือ

“ แอลวันนี้อยู่บ้านกับมาเรียน่ะพี่ต้องไปทำงาน  “

“ …..”  

“ แอล!  แอลอย่าทำแบบนี้เลยน่ะอย่าทำร้ายตัวเองอีกเลยพี่จะต้องทำยังไงแอลถึงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม  “  เธอหันมามองผม นัยน์ตาของเธอที่มองผมอยู่มีต่ความเจ็บปวดที่ส่งผ่านมันออกมา เธอใช้มือลูบไล้ไปตามใบหน้าของผมแล้วร้องไห้

“  อย่าเสียงดังสิเดี๋ยวลูกก็ตกใจหรอกลุค  “  เธอส่งยิ้มมาให้ผมมือของเธอลูบอยู่ตรงหน้าท้องแบนราบอย่างเบามือน้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ผมได้แต่นิ่งอึ้งไปแล้วดึงเธอเข้ามากอดด้วยความรู้สึกเสียใจเกินบรรยาย…..

           ลุคยกมือขึ้นลูบใบหน้าของเขาความตกใจกังวลฉายชัดอยู่บนใบหน้าสีหน้าและแววตาปวดร้าวของเขาทำให้คนที่อยู่ใกล้ชิดที่มองเขาอยู่รับรู้ได้ว่าลุคเองก็กำลังบาดเจ็บอย่างสาหัสเพียงแต่บาดแผลของลุคมันอยู่ลึกเกินกว่าที่ใครจะมองเห็น

“  หวัดดีค่ะลุค “

“  หวัดดีเจส “  ลุคยื่นมือไปทักทายกับเธอ พร้อมกับปรับสีหน้าให้ดูปกติที่สุด

“ เสียใจด้วยเรื่องภรรยาของคุณ “

“  คุณคิดว่างั้นหรอ “  ลุคหรี่ตาลงอย่างจับผิด

“  คุณดูไม่เสียใจกับการตายของเธอเลยน่ะค่ะฉันดีใจที่คุณเป็นแบบนี้ ฉันอยากเห็นตอนที่มันโดนยืนลงไปในน้ำจริงๆ “

“ คุณรู้ได้ยังไงว่าเธอตกลงไปในน้ำ “ 

“ ข่าวการตายของเมียคุณดังมากลุคใครๆเข้าก็รู้กัน “ 

“  งั้นหรอกเหรอ “ 

“  แล้วตกลงคุณมีธุระอะไรจะคุยกับผม “

“  ฉันก็แค่อยากมาดูว่าคุณเป็นยังไงบ้าง ฉันรู้สึกดีที่เห็นคุณไม่เสียใจอะไรเลย “  เจสซิกาเดินเข้าไปใกล้ๆลุคพร้อมกับใช้ฝ่ามือลูบไล่ตามแผงอกของเขา

“  เอามือคุณออกไปเจส ผมไม่ชอบให้ใครแตะต้องตัวผม ถ้าคุณไม่มีเรื่องอะไรก็เชิญกลับไปเถอะผมมีงานต้องทำ เรย์ส่งคุณเบอร์นที “

          เจสซิกาออกไปด้วยท่าทางน่าสงสัยแต่เขาก็ไม่มีเวลามาสนใจนักตอนนี้เขามีเรื่องที่จะต้องจัดการมากมาย เขาถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ช่วงนี้เขาคงดูแก่ไปหลายปีทีเดียว ในแต่ละวันเขาถอนหายใจจนนับครั้งไม่ถ้วน  

“ เรย์ในข่าวไม่ได้ลงสาเหตุการตายของแอลใช่ไหม “  ลุคถามเรย์เมื่อนึกบางอย่างขึ้นมาได้

“ ใช่ครับเราไม่ได้แจ้งสาเหตุการเสียชีวิตของนายหญิง “

“ แล้วเจสรู้ได้ยังไงว่าแอลถูกโยนลงไปในน้ำ คนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็มีแต่คนของเรา แล้วก็….”

“  คนของคุณแดนครับนาย “

“ จริงสินะฉันลืมไปเสียสนิท “ นัยน์ตาของลุคเปลี่ยนไปจนทำให้คนสนิทอย่างเรย์ผวา

“ อะไรหรอครับนาย “

“ คิดไม่ผิดจริงๆที่ปล่อยมันไป ขอบใจมึงมากไอ้แดนอย่างน้อยมึงก็ทำให้ได้รู้ว่าสวะอย่างมึงทำงานให้กับใคร “

         ลุคเอ่นเสียงเย็นนัยน์ตาเต็มไปด้วยโทสะที่ดำมืดเรย์ได้แต่ลอบกลืนน้ำลายอย่างผวาเมื่อสายตาของลุคตอนนี้ไม่ต่างจากสัตว์ร้ายที่กำลังกระหายเลือดที่พร้อมจะออกล่า

          ความกังวลเข้ามาเกาะกินหัวใจแทบจะทันทีเมื่อรอนโทรมารายงานว่าเอเลนาเอาเศษแก้วที่ทำแตกกำเอาไว้จนทำให้เลือดไหลออกมาจากฝ่ามือเต็มไปหมด แม้จะหาวิธีป้องกันยังไงมันก็ยังเกิดเรื่องขึ้นกับเอเลนาจนได้

“ คุณผู้หญิงอยู่ไหน “ ลุคถามมาเรียที่วิ่งหน้าตาตื่นมาหาเขา

“  อยู่บนห้องคะ นายหญิงไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เลยค่ะ เลือดก็ยังไหลไม่หยุด  “  มาเรียรายงานด้วยน้ำเสียงตื่นกลัว

“  เอาของที่สามารถแตกได้ทุกชิ้นไปเก็บเอาไปทิ้งเลยยิ่งดี อยู่บ้านกันยังไงถึงได้เกิดเรื่องอีกจนได้ ! “         

“  ก็อย่างที่บอกไปแหละค่ะว่านายหญิงไม่ยอมให้เราเข้าใกล้เลยค่ะ เอาแต่บอกว่ากลัวแล้วก็ร้องเรียกแต่คุณผู้ชายอย่างเดียวพวกเราจนใจจริงๆค่ะ “

  ลุคถอนหายใจอีกแล้ว “ เดี๋ยวฉันจัดการเอง “

           ภาพที่ผมเห็นในตอนนี้ทำเอาผมหมดแรง ผมเดินขึ้นมาตามทางแล้วผมก็เจอเธอนั่งอยู่ เสื้อผ้าของเธอเต็มไปด้วยเลือดตามใบหน้าเธอใช้มือทั้งสองข้างที่มีบาดแผลปกปิดใบหน้าเอาไว้ไหล่บางสะท้านด้วยแรงสะอื้นมันทำให้หัวใจของผมปวดเปร่าแทบขาดใจ

“ แอล…..มาหาพี่น่ะ “

          เอเลนาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับลุคเธอยังลังเลที่จะเข้าไปหาเขาสายตาของเธอมองเขาด้วยความหวาดระแวง

“ แอลไม่คิดถึงพี่หรือไงพี่คิดถึงแอลที่สุดเลย “ 

           ผมอ้อนวอนเธอ เอเลนาในตอนนี้ก็เหมือนกับเด็กคนนึงไม่มีผิดเธอดูอ่อนไหวและเปราะบางอย่างน่ากลัว

“ ลุคจริงๆใช่ไหม ลุคทิ้งแอลไปทำไม แอลกลัว “  เธอยื่นมือมาสัมผัสผมพร้อมกับสะอื้นไห้ออกมาแรงกว่าเก่า

“  ทำไมแอลถึงมีแผลแบบนี้  “

“ แอลไม่ได้ตั้งใจ “  เธอโผตัวเข้ามากอดผม ผมกอดเธอไว้แน่นพร้อมกับลูบแผ่นหลังเป็นการปลอบโยน

            เพราะฤทธิ์ยาที่หมอฉีดเข้าไปทำให้เอเลนานอนหลับสนิท หมอจำเป็นต้องฉีดยาเพราะเธอไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้อย่างที่มาเรียบอกเอาไว้แผลของเธอลึกและมีเลือดออกมากแต่ยังดีที่หมอสามารถเย็บแผลให้เธอเรียบร้อยแล้ว ผมนั่งมองเธอในขณะที่ผมใช้หวีแปลงผมให้เธออย่างเบามือ

ผมจะต้องทำยังไงถึงจะได้เอเลนาคนที่สดใสกลับคืนมาซะที

ผมจะต้องทนมองเห็นความหวาดกลัวในสายตาของเธอไปอีกนานเท่าไหร่กัน

“  นายครับผมว่านายไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะครับเดี๋ยวจะไม่สบายไปอีกคน  “  เรย์เอ่ยด้วยความหวังดี

“  ฉันคิดไม่ถึงเลยเรย์ว่าแอลจะเป็นแบบนี้ไปได้ “ 

“  ก็อย่างที่หมอบอกว่าเราต้องใช้เวลาในการรักษานายหญิงพอสมควร “

“  แอลเป็นแบบนี้ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะฉัน แต่อีกส่วนหนึ่งก็มาจากคนอื่น และคนพวกนั้นจะต้องได้รับในสิ่งที่พวกมันทำอย่างสาสม แอลจะต้องไม่เจ็บตัวฟรี การสูญเสียของฉันในครั้งนี้ต้องมีคนชดใช้ “

          น้ำเสียงของลุคทำให้เรย์ถึงกับขยาด ท่าทีอ่อนโยนที่แสดงออกกับเอเลนาเมื่อกี้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงทุกคนที่นี่ต่างก็อยากรู้เหตุผลว่าทำไมเอเลนาถึงตกเป็นเป้าหมายในการถูกตามล่าในตอนนี้

           เอเลนากำลังนั่งมองบุรุษรูปงามที่กำลังวุ่นวายกับการอาบน้ำแต่งตัวให้เธอ เขาเป็นคนเดียวกันกับคนที่สั่งโยนเธอทิ้งลงทะเลไปเมื่อหลายวันก่อน ความหวาดกลัวในตอนนั้นทำให้เธอรู้สึกกลัวขึ้นมาอีกครั้งความกลัวมันกัดกินหัวใจของฉันไปหมดแล้ว

“ เสร็จแล้วแอลเราลงไปทานข้าวกันน่ะ “

          เอเลนาส่ายหน้าทันทีด้วยความตื่นกลัว เธอไม่สามารถออกไปพบเจอใครได้เลยแม้กระทั่งคนที่นี่ ความหวาดกลัวปนหวาดระแวงยังเกาะกินใจฉันอยู่ ดวงตาของเธอคลอไปด้วยหยาดน้ำตาที่มันพร้อมจะไหลออกมาทุกเมื่อ

“  แอลไม่มีอะไรหน้ากลัวอีกแล้วแอลเชื่อพี่สิ พี่กับคนของเราจะไม่มีใครทำร้ายแอลคนที่นี่รักแอลและเป็นห่วงแอลมากรู้ไหม “

“  แอลกลัว ลุคจะไม่ทำร้ายแอลอีกใช่ไหม ลุคจะฆ่าลูกของเราอีกหรือเปล่า “ 

“  โถ่ที่รัก ผมจะไม่มีวันทำร้ายคุณอีกแล้ว ก่อนหน้านี้ผมจำเป็นต้องทำ ถ้าหากพวกมันไม่เห็นกับตาว่าคุณตกน้ำพวกมันจะไม่มีวันหยุดคิดทำร้ายคุณเลยมันเป็นวิธีเดียวที่เราสามารถทำได้ในตอนนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นผมเองก็เสียใจและเจ็บปวดไม่แพ้กัน  ไม่ใช่คุณคนเดียวที่สูญเสียแต่เป็นเราต่างหากที่สูญเสียที่รัก “

“  แอลไม่อยากเจอใคร พวกเขาจะทำร้ายแอล แอลกลัว   “

           ปฎิกิริยาของเธอทำให้ผมแทบทำอะไรไม่ถูกแต่ผมจะต้องตั้งสติเอาไว้ในตอนนี้ที่พึ่งเดียวของเธอก็คือผม ผมจะมัวแต่เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่อย่างเดียวคงไม่ได้ เอเลนายังคงมีความหวาดกลัวที่จะเจอผู้คนแม้กระทั่งคนในบ้าน เธอดิ้นออกจากอ้อมกอดของผมแล้วถอยหลังไปนั่งติดกับหัวเตียง เธองอเข่าขึ้นแล้วกวาดสายตาไปรอบๆด้วยความหวาดระแวงน้ำตาที่มันคลออยู่ก็ไหลออกมามาขาดสาย

“ แอล พี่ยอมแล้วมาหาพี่น่ะ “  ผมอ้าแขนออกแล้วพยักหน้าให้เธอ เธอเงยหน้าขึ้นมองผมแล้วปล่อยสะอื้นออกมาเธอยังคงมองไปรอบๆห้องอีกครั้งก่อนจะโผตัวเข้ามากอดผม หัวใจของผมหล่นหายไปแล้วมันหายไปตั้งแต่ที่ผมทำให้เธอเป็นแบบนี้

          มาเรียเอาอาหารเช้าขึ้นมาให้ถึงบนห้อง ผมนั่งมองเธอเขี่ยอาหารในจานสายตาของเธอเลื่อนลอยไร้จุดหมาย หลายวันมานี้เอเลนาแทบไม่ทานอะไรเลย เธอผอมลงอย่างเห็นได้ชัดใบหน้าซูบซีดไร้สีเลือด ผมหันไปสบตากับมาเรียเมื่อเธอยกน้ำขึ้นดื่มสีหน้าของมาเรียในตอนนี้บ่งบอกถึงความลำบากใจกับสิ่งที่กำลังทำ

“ คุณผู้ชายค่ะ มาเรียต้องทำแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนค่ะ
ขืนยังเป็นแบบนี้คุณผู้หญิงจะแย่น่ะค่ะ “

“ ฉันเองก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกมาเรีย แต่ฉันก็ทนเห็นแอลเป็นอย่างนี้ไม่ได้เหมือนกัน เธอแทบจะไม่นอนเพราะมัวแต่หวาดกลัวไปหมดทุกอย่าง ยานอนหลับเป็นทางแก้ที่ดีที่สุดในตอนนี้  “  

สงสารลุคเหมือนกันอยู่ๆแอลก็เป็นแบบนี้

เป็นใครก็ถึงกับไปไม่เป็นเหมือนกันเนอะ

เรามาเอาใจช่วยแอลกันดีกว่าคะว่านางจะกลับมาได้หรือเปล่า

ขอคอมเม้นส่งกำลังใจให้กับแอลกันนะค่ะ 

สะอื้นสุดตัวคะบอกเลยหลังจากนี้ไม่รู้จะสงสารเห็นใจใครดี
มันบีบหัวใจสุดเขียนเองร้องไห้เองจนทำให้คนที่บ้านบอกว่าบ้าไปแล้ว
อย่าลืมคอมเม้นเค้านะ ขอตัวไปสะอื้นก่อนแล้วจะรออ่านคอมเม้นนะ

สมน้ำหน้าคิดได้ยังไงโยนเมียลงน้ำแต่นึกดูอีกทีก็สงสารเหมือนกันคะ

ขอบอกว่าตอนที่แต่งอยู่ถึงกับร้องไห้เลยทีเดียวไม่รู้จะสงสารใครดี แต่ทำใจนะคะ

ตอนหน้าจะสะอื้นกว่านี้คะ




                         When you cried, I'd wipe away all of your tears
                      When you'd scream, I'd fight away all of your fears
                          And I held your hand through all of these years


                                                   

                                

 

Micelle jean