ราชินีผู้บ้าคลั่งที่ผิดหวังในความรัก
เรื่องราว-เรื่องสั่นของราชินีผู้บ้าคลั่ง ที่รักลูกชายตนเองและสามารถฆ่าคนได้เพราะ 'ความรัก'
ผู้เข้าชมรวม
410
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
410
อัปเดตล่าสุด : 8 ม.ค. 60 / 21:54 น.
แท็กนิยาย
รักไม่มีวันเป็นจริง ราชินี เรื่องสั้น ฆ่า ความเข้าใจผิด ลูกชาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
สวัสดีค่ะ เรื่องราว-เรื่องสั้น เรื่องแรกของแครอลรีนนะค่ะ เรื่องนี้ลงให้อ่านก่อนนะค่ะ แนวความรักที่ไม่มีวันเป็นจริงค่ะ สั้นไปหน่อยก็ขออภัยด้วยนะค่ะ
อา ขอขอบคุณสำหรับแฟนคลัปคนที่หนึ่งของแครอลรีนด้วยนะค่ะ ถึงจะมีแค่คนเดียวแครอลรีนก็ดีใจค่ะ เพราะแครอลรีนพึงเคยลงบทกลอนหรือนิยายที่เว็บเด็กดีนี้ครั้งแรก
ขอบคุณสำหรับผู้ที่หลงเข้ามาอ่านและชอบ และได้มาติดตามผลงานของแครอลรีนนะค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าเลยล่ะกันค่ะ
เชิญอ่านนิยายเรื่องราวนี้ได้เลยค่ะ...
หนึ่งความคิดเห็น=100 กำลังใจค่า~~
ขอความคิดเห็นหน่อยนะค่ะ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“วามไม่เ้าใที่มาพร้อมับวามผิ”
“....."
“มันผิ้วยหรือที่้าะรัเ้า”
“.....”
“เอาล่ะ เรามันเริ่มันเถอะ...”
“.....”
“เรื่อราว แห่วามรัที่ไม่มีวันเป็นริที่แสนบ้าลั่”
“.....”
“เรื่อราวนี้ มันะเริ่มในไม่้านี้”
...
เรื่อราววามรั วามผิ วามบัสี ที่แสนบ้าลั่และารไม่เ้าใอนๆหนึ่ ที่ส่ผลทั้หมอให้ับเธอเพียผู้เียว ‘ริ่า า วิอเรีย’ ราินีแห่อาาัร วิอเรีย
ผู้แสนอ่อนโยนที่ถูเปลี่ยนแปลโยอ์รัทายาทผู้แสนลวโลภ ‘นีอ้อน า วิอเรีย’
เาทำให้เธอนั้นยึิับวามรัที่ไม่มีวันเป็นริ
ใ่แล้วล่ะเพราะเาือลูายอเธอยัไล่ะ หึ
มัน็เหมือนับอนบอนิยายที่พระเอับนาเอะไม่ไ้เอันแล้วเพราะ 'ถู่า' แ่มันเป็นวามริที่นั้นไ้ทำาร่า ‘มิลา้า
ิ ฟลอร่า’ อ์หิแห่อาาัร
ฟลอร่าที่เป็นพันธมิรและเป็นอาาัรที่ยิ่ให่รอา วิอเรีย
ที่ะเ้ามาเป็นลูสะโภ้อเธอ
ในวันแ่านอลูายอเธอที่หน้าะอบอวลไป้วย
รอยยิ้มอู่บ่าวสาว เสียหัวเราะอเพื่อนบ่าวสาว และน้ำาแห่วามสุอผู้เป็นพ่อเป็นแม่อู่บ่าวสาว
แ่ในวันนั้นับอบอวลไป้วยเสียร้อให้แห่วาทุ์ที่ัไปทั่วปราสาท ใบหน้าอันบิเบี้ยวอลูายอเธอที่ำลันั่อศพที่เละไม่มีั้นีอยายอ์หินั้น
าบน้ำาลออยู่บนวาู่สวยอลูายอเธอ าบเลือิมาับุเ้าบ่าวอลูายอเธอ และุเ้าสาวที่สวมใสให้ับเ้าสาวผู้ไร้ลมหายใและีวิ....
นี้ันทำอะไรผิั้นหรอ
ยายนั้นน่ะน่าะายๆและลายเป็นศพไปไ้ั้แ่รถม้าเาอนนั้นไม่ใ่หรือั้น
“ริ่า ้าะทำให้นับรถม้าอยายอ์หิที่ท่านพ่อนั้นมาหมั้นับ้านั้นแล้ทำเป็นรถเสียและลไป้อม่อนะพร้อมปล่อนรถให้เลื่อนที่เอ นันั้นะไ้เาายและ้าะไ้อยูู่่ับท่าน”
ยายนั้นะไ้ไม่มาเป็นมารหัวใที่ทรมารันและลูายอัน แ่...
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม! ทำไม!
ทำไม! แร้อไห้ให้ับยายนั้นล่ะ ในเมือัวแนั้นไม่ไ้รัันและทำามำสัาที่ให้ทำันไว้
“ริ่า พอ้ารอบัลลั์แล้ว้าะแ่ั้ท่านให้เป็นราินีแน่นอนเลย
และ้า็ะรัและเารพท่านแ่เพียผู้เียว”
แ็ไม่้อมีีวิและลมหายใ มาเยลอยหน้าลอยาอยู่บนบัลลั์ ในอนที่แนั้นึ้นรอบัลลั์ เ็นา เธอเอ่ยออมา่อนะเริ่มทึ่ผมแห่บ้าลั่
ในำืนนั้นที่เียบสบ
เธอไ้เ้าไปในห้อรับรอที่มีศพอยายอ์หินั้นอยู่ที่ไม่ถูเ็บออไปเพราะเ้าลูายที่ทรยศนั้นออำสั่ไว้
เธอเินเ้าไปหาลูายอเธอที่ำลันอนออศพอยายอ์หิที่ไม่เป็นรูปเป็นร่านั้นอยู่่อนะาบเหล็ที่ประับอยู่ในห้อนอนส่วนัวอเธอที่เอาิัวมา้วย
บาลที่ออลูาย่อนะเริ่มลมือำและร่าายที่มีเลือพุ่ออมาาบาแผลนั้นทันที่
“นี้...ัน ทำ...อะไร...ลไป..น่ะ”
“ไม่ ไม่ ไม่ ลูายอัน..........นรัอัน”
“แทำอะไรไปน่ะ ยายผู้หิหน้าโ่”
เธอบ่นับนเอ่อนเสียทีุ่้นเยะัึ้น้านหลัอเธอ
่อนที่เธอะหันไปมาบที่แวววาว็พุ่รมาแทลที่ลาลำัวอเธอนทะลุ้านหลั
เธอร้อราออมา่อนวามเ็บปวที่แสนสาหัสนั้นะวิ่รเ้ามาในวามรู้สึอเธอ
“ำไว้...นี่ือวามผิที่แเลี้ยไม่เื่อ...ริ่า”
เสียทีุ่้นเยนั้นเอ่ยึ้น่อนเสียร้อราเพราะวามเ็บปว
สิสัมประัะ วามเ็บปว และทุๆอย่าะับวูบไป พร้อมับลมหายใและ ‘ีวิที่แสนเน่าแฟ่ะ บัสีและผิรูป’ นี้...อย่าลอาล
“มันบลแล้วล่ะเรื่อราววามรัอเธอ
“มันบลไปพร้อมับ ‘ีวิที่แสนเน่าแฟ่ะ’ อเธอ”
“ราินีผู้บ้าลั่และผิบาปะไม่มีอี่อไป”
“ะมี็แ่ ------------- อเธอยัไล่ะ”
..........
ผลงานอื่นๆ ของ ~bara Hime~ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ~bara Hime~
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น