ณ ดินแดนอันไกลโพ้น ในที่ซึ่งไม่มีมนุษย์อาศัยอยู่....มีสัตว์น้อยใหญ่อาศัยอยู่อย่างมีความสุขกันถ้วนหน้า มีเพียงกระต่ายน้อยตัวหนึ่งมักจะน้อยใจที่ตนนั้นเป็นสัตว์ต่ำต้อยที่สุด กระต่ายน้อยจึงคิดที่จะออกตามหาความสุขของตนบ้าง โดยเริ่มต้นเดินทางไปเรื่อยๆ จนไปพบกับนกน้อยตัวหนึ่งบินโฉบผ่านมาเข้า
"เจ้านกน้อย ทำไมเจ้าถึงดูมีความสุขจัง" กระต่ายถาม
"ตัวข้านั้นมีปีกจะบินไปไหนมาไหนก็ได้ แล้วเหตุใดเล่าข้าจะไม่มีความสุขล่ะ" นกน้อยตอบก่อนจะบินจากไป
กระต่ายน้อยพอได้ยินดังนั้นก็นึกอิจฉาอยากเป็นนกเพื่อที่จะบินไปไหนมาไหนก็ได้อย่างอิสระ คงจะมีความสุขเป็นแน่ แต่กระต่ายน้อยก็ไม่อาจเป็นได้อย่างนกเพราะมันไม่มีปีก จึงได้แต่ผิดหวัง เดินคอตกไป ด้วยความไม่ทันระวังตัว มันร่วงลงไปในบึง โชคดีที่กบน้อยมาช่วยไว้ได้ทัน
"โอ้! ขอบคุณเจ้ามากนะที่มาช่วยข้าไว้ ไม่อย่างนั้นข้าคงแย่แน่ๆ"
"ไม่ต้องมาขอบอกขอบใจข้าหรอก ในที่แห่งนี้ก็กันเองกันทั้งนั้นแหละ"
"เจ้ากบ ไหนเจ้าบอกข้าสิว่าเจ้าอยู่อย่างนี้มีความสุขดีมั้ย"
"ตัวนั้นสามารถอยู่ในน้ำก็ได้ อยู่บนบกก็ได้ ไฉนข้าจะไม่มีความสุขเล่า" กบตอบแล้วก็กระโดดลงน้ำหายไป ทิ้งให้กระต่ายน้อยจมอยู่กับความเศร้า ที่ตัวเองไม่อาจะเป็นได้อย่างกบ เพราะมันว่ายน้ำไม่ได้นั้นเอง
ความผิดหวังมาเยือนกระต่ายน้อยซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้มันยิ่งกดดันตัวเองมากขึ้น ขณะที่กระต่ายน้อยนั่งครุ่นคิดอยู่บนโขดหินสักพักหนึ่ง เจ้าป่าก็เดินเข้ามาทักทาย
"เจ้าตัวเล็ก มัวมานั่งอมทุกข์อยู่ทำไมกัน ชีวิตยังมีเรื่องสนุกๆอีกเยอะ" กระต่ายน้อยถอนหายใจยกใหญ่ตอบไปว่า
"เฮ้อ! ท่านสิงโต ไหนท่านลองบอกข้าสิว่าท่านมีความสุขดีมั้ย" พอสิงโตได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเสียงดังตอบว่า
"ตัวข้านั้นเป็นถึงเจ้าป่าเชียวนะ ใครๆในป่าแห่งนี้ก็ต่างพากันเคารพยำเกรงข้า ไม่มีสัตว์ตัวไหนยิ่งใหญ่เท่าข้าอีกแล้ว แล้วเหตุใดข้าจะไม่มีความสุขเล่า" สิงโตพูดจบก็เิดินจากไปด้วยท่าทางที่หยิ่งผยอง
ในระหว่างนั้ันเอง ก็มีสัตว์น้อยใหญ่ในป่า ต่างพากันหลบทางให้สิงโตกันเป็นแถว กระต่ายน้อยมองตามสิงโตไปจนลับหลัง ก็นึกอยากยิ่งใหญ่เหมือนสิงโตบ้าง แต่ท้ายที่สุดมันก็รู้ดีว่า ไม่มีทางเป็นไปได้ ก็ตัวมันทั้งเล็กและอ่อนแอขนาดนี้ จะมีสัตว์ไหนมาเกรงกลัวมันบ้างล่ะ ขณะนั้นเองมันก็เริ่มรู้สึกเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางอันแสนยาวไกล โดยที่ยังไม่พบอะไรเลย มันยิ่งท้อใจขึ้นเรื่อยๆ มันจึงเดินไปพักที่ริมสระบัวที่อยู่ใกล้ๆนั้นก่อนที่จะออกเดินทางต่อไป พอดีกับเต่าอาวุโสตัวหนึ่งโผล่ขึ้้นมาเหนือผิวน้ำ ร้องทักกระต่ายน้อยด้วยเสียงแหบแห้ง
"เจ้าตัวเล็กจะไปที่ใดเล่า"
"ข้ากำลังตามหาความสุขของข้าอยู่"
"ข้ารู้ว่าจะหาความสุขได้ที่ไหน ถ้าอยากเจอ เที่ยงคืนนี้เจ้าก็ขึ้นไปที่ยอดเขาสิ คืนนี้เป็นคืนที่พระจันทร์เต็มดวงด้วย แล้วข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นั่นนะ" เต่าผู้เฒ่าแนะ
เมื่อเต่าผุ้เฒ่าพูดจบก็หายวับไปใต้ผิวน้ำ กระต่ายน้อยนึกสงสัยในคำพูดของเต่าผู้เฒ่า แต่ก็ตัดสินใจจะไปตามคำบอกของผู้เฒ่า ครั้นเมื่อถึงเวลาเที่ยงคืน คืนนี้เป็นคืนที่พระจันทร์เต็มดวงทำให้มองเห็นสิ่งต่างๆในผืนป่าแห่งนี้ได้ถนัดตา กระต่ายเพิ่งเดินมาถึงยอดเขาตามที่ผู้เฒ่าเต่าบอกไว้ กระต่ายน้อยมองออกไปก็ไม่เห็นมีอะไรแปลกไปจากที่อื่นๆ แล้วจะพบความสุขได้อย่างไร ขณะที่กระต่ายน้อยกำลังครุ่นคิดอยู่นั้นเอง ก็มีเสียงสั่นไหวของพุ่มไม้ในละแวกนั้น ทำให้กระต่ายน้อยสะดุ้งเล็กน้อย
"ไม่ต้องตกใจ นี่ข้าเอง" ผู้เฒ่าโผล่แค่หัวออกมาบอก
"จะพาข้าไปที่ใดหรือ" กระต่ายน้อยถาม
"เดี๋ยวเจ้าก็จะเห็นเอง ตามข้ามา"
แล้วเต่าผู้เฒ่าก็หายวับไปในพุ่มไม้ใกล้ๆนั้นเอง กระต่ายน้อยจึงเดินตามเข้ามา แล้วมาโผล่ที่ลานกว้าง จากที่โปร่งโล่ง กลับมีสัตว์น้อยใหญ่มารวมตัวกันแน่นขนัด พอมองตรงออกไปจะเห็นพระจันทร์ทอแสงสีนวลค่อยๆลอยลงมาจากบนท้องฟ้า แสงของพระจันทร์ช่วยบรรเทาความเหน็บหนาวในยามค่ำคืน ปรากฏร่างของหญิงสาวที่มีรูปร่างหน้าตางดงามที่สุดเข้าแทนแสงจันทร์
"ข้าแต่องค์จันทรา ผู้ซึ่งสิงสถิตอยู่บนดวงจันทร์ เวลานี้ข้าปรารถนาผู้ที่จะติดตามเป็นผู้ช่วยข้าบนดวงจันทร์"
เมื่อสิ้นวาจานิ่มนวลนั้น เหล่าสัตว์ต่างๆก็พากันแข่งอวดโชว์ความสามารถที่ตนมีกันจนวุ่นวาย ขณะที่สถานการณ์ชักจะไปกันใหญ่ กระต่ายน้อยจึงคิดที่จะหยุดยั้งความวุ่นวายนี้ ด้วยการเปล่งเสียงร้องออกมาเป็นทำนองเพลงให้ดังพอที่จะได้ยินทั่วกัน เสียงร้องเพลงของกระต่ายน้อยเป็นดั่งมนต์สะกดให้สัตว์ทุกตัวพากันหยุดฟัง มันสนุกกับการร้องเพลงจนลืมไปว่าความวุ่นวายได้สิ้นสุดลงแล้ว จนกระทั่ง องค์จันทราได้เดินเข้ามาหยุดอยู่เบื้องหน้าของกระต่ายน้อย พร้อมกับบอกว่า
"เสียงของเจ้าไพเราะมากพอที่จะขับกล่อมให้สัตว์ทุกตัวได้พักผ่อนในค่ำคืนนี้ และคืนต่อๆไปอย่างสุขสงบ เจ้าพร้อมที่จะไปทำงานช่วยข้าไหม" กระต่ายน้อยยิ้มน้อมรับด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งให้กับภาระหน้าที่ที่ได้รับนี้ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุกๆคืนสัตว์ต่างๆก็พากันหลับใหลอย่างมีความสุข โดยมีแสงจันทร์อันแสนอบอุ่นโอบกอดให้คลายหนาวและยังมีเสียงเพลงอันไพเราะของกระต่ายน้อยขับกล่อมให้หลับฝันดีตลอดคืน สุขี~สุขี~
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น