จะเริ่มเขียนว่าอะไรดี อ่านแล้วแบบตื้นตันอ่ะ คือแบบแบคพูดน้อยมาก แต่ว่าน่ารักสุดๆยิ่งอ่านก้ยิ่งหลงรักอยากกอด อยากฟัด อยากจะเลี้ยง เป็นออทิติกที่น่ารักมากๆ ซีมีเขียนเก่งมากอ่ะ เขียนประโยคเล็กๆบางประโยคได้กินใจมาก "ครับ.. ชาติหน้าผมจะไม่เกิดอีกแล้ว" เป็นประโยคสั้นๆไม่ได้มีคำบบรยายอะไรมากแต่ว่าจุกจนน้ำตาไหลเลย เป็นฟิคที่จะว่าหน่วงไหมก็หน่วงนิดๆไม่มาก ใสใสน่ารักไหมก็น่ารักสุดๆ มันบอกอารมณ์ฟิคเรื่องนี้ไม่ค่อยออกว่ายังไงกันแน่ แต่ว่าอ่านไปก็อินไปเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในจินตนาการของน้องแบคเลย แต่พอถึงช่วงอีปาร์คมาเท่านั้นแหละ จินตนาการของฉันก็ดับวูบ..
มันเป็นฟิคที่แบบเหมือนมี2พาสในเรื่องเดี๋ยว น้องแบคเหมือนเป็นตัวแทนของโลกในจินตนาการ ความฝันอะไรแบบนี้ ส่วนชานยอลเป็นเหมือนตัวแทนโลกความจริง โลกที่ต้องต่อสู้ ดิ้นรนอะไรแบบนี้.. แต่เราคิดว่าเพราะความรักหรืออะไรก็แล้วแต่จะนำพาสองโลกที่ต่างกันเข้ามาผสมกันให้ลงตัวได้ ค่อยๆเปลี่ยนท้องฟ้าของแต่ละโลกให้เป็นท้องฟ้าสีเดียวกัน.. เราคิดว่าน่าจะประมาณนี้เหมือนชื่อเรื่อง #เปลี่ยนฟ้า
ยังไงก็ขอบคุณที่เขียนฟิคดีๆเรื่องนี้มานะซีมี เอาจริงๆไม่คิดว่าซีมีจะเขียนแนวนี้อ่ะ มันหลุดจาก คุณพ่อขายาว คุณพ่อขาร็อค ป่าเห็ดหรือแผนสองมากๆ แต่เราพูดได้เลยว่าเราชอบเรื่องนี้มาก อาจจะชอบที่สุดในบรรดาผลงานของซีแล้วด้วย(ถ้ายังไม่มีเรื่องใหม่ที่ชอบกว่านะ) ขอบคุณที่พาเรามาอยู่ในโลกของความฝันและสวยงามแบบนี้นะซีมี ขอบคุณจริงๆ
ปล.คือปลื้มคุณผู้จัดการส่วนตัวโอเซฮุนมากอ่ะ น้องแบคไม่ยอมเป็นโทกิให้รับพี่แทนดีไหมลูก ฮริ้งง-///-
ปล2.ทารุณแบคน้อยๆหน่อยนะซี.. ไฟท์ติ้งจ้าาาาา |