คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คนน่ารักผู้โหดร้ายT[ ]T
ณ คฤหาสถ์
"โห....ใหญ่เป็นบ้าเลยวะ" ชายหนุ่มนามว่า 'เซนต์' เอ่ยขึ้นเหมือนพวกเขาเดินทางมาถึงบ้านของหนุ่มน้อยอย่างอากิสะที่มันใหญ่โตจนน่าอิจฉา
"มันก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ" อากิสะว่าก่อนจะเดินนำเข้าบ้านไป
"แล้วจะให้ชั้นนอนไหนละ" โนวาเอ่ยถาม
"อืม............................................ไม่รู้อ่ะโทษทีนะครับยังไม่ได้จัดให้เลย" อากิสะที่นึกอยู่ซักพักก็กล่าวขึ้น เล่นเอาพวกที่เหลือแทบหงายหลังกันเลยทีเดียว
"ได้ไงละ...นายต้องรับผิดชอบน่ะ" มาโกโตะพูดขึ้นอย่างมีน้ำโหพวกที่เหลือก็เห็นด้วย เพราะในใจก็คิดว่า ประมูลพวกเขามาแล้วทำไมถึงไม่คิดจะรับผิดชอบเลยรึไง
"อะ...อะไรกันละครับผมทำไปเพราะหน้าที่นะครับ^^;" คำพูดของมาโกโตะเล่นเอา อากิสะเหงื่อตก ในใจก็นึกคิดว่า อะไรกันอุส่าห์ไม่ให้ไปเป็นนายบำเรอของพวกแปลกๆนั้นแล้วแท้ๆยังจะมาให้เรารับผิดชอบอะไรอีกละ -_-+
"ไม่รู้ละยังไงๆนายก็ต้องรับผิดชอบพวกชั้น" ซาคุกล่าวส่งเสริม ทำเอาอากิสะแทบจะกุมขมับเลยทันที
"แต่ว่า.../ ไม่ต้องมาแต่เลยนายเป็นคนประมูลพวกชั้นไม่ใช่หรองั้นก็ต้องรับผิดชอบซิรู้จักมะคำเนี่ย...รับผิดชอบเนี่ย" อากิสะที่ยังพูดไม่จบก็โดนเซนต์แย่งพูดซะ ที่จริงพวกเขาก็แค่อยากแกล้งหนุ่มน้อยหน้าหวานตรงหน้าก็แค่นั้นเพราะยิ่งเห็นใบหน้าที่วิตกกังวลก็ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ แหม ใครไม่อยากแกล้งก็บ้าละจริงมะ>w<
"รับผิดชอบผมก็รู้จักครับแต่ทำไมต้องผมละผมถูกคุณพ่อใช้มาอีกทีนะทำไมพวกคุณไม่ไปโวยคุณพ่อผมละ...จะมาโวยอะไรกับป๋มมมมมมมม>[ ]<" อากิสะที่ถูกบังคับอย่างหนักก็เกิดอารมณ์เสียขึ้นมาก็เลยร่ายซะเป็นชุดเล่นเอาพวกที่เหลือเหงื่อตกแทน
"มะ...ไม่รู้แหละพ่อนายไม่ได้เป็นคนประมูลนี่นายประมูลมาก็ต้องเป็นคนผิดเซ้" มาโกโตะเถียงอย่างไม่ยอมลดละ อากิสะก็เช่นเดียวกัน
"ผมไม่ผิดนะ....ไม่รู้ละพวกคุณจะเป็นยังไงก็ช่างผมไม่สนแล้ว...เชอะ" อากิสะพูดเสร็จก็เดินเชิดไปอย่างมาดนางพญาไม่สนใจ5หนุ่มที่มองตามด้วยใบหน้าที่เหมือนลูกสุนัขถูกนำมาทิ้ง (เปรียบเทียบซะ-_-^)
เวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงตอนเช้า ~ ~ ~
"หาว~ ~ " อากิสะที่ลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างเคยๆพร้อมกับอ้าปากหาวอย่างเคยชิน และพอจะลุกเดินไปห้องน้ำเท่านั้นแหละ
"เยยยยยยยย........โครมมมมมมมม"
อากิสะที่ลุกขึ้นมาไม่มองดูทางก็สะดุดเอากับร่างทั้ง5ของชายหนุ่มร่างอันบอบบางของเค้าล้มทับชายร่างถึกของ เวย์อย่างจัง
"โอ้ย....นี่นายตัวเล็กหัดมองทางมั้งซิ" ผลที่อากิสะล้มทับไปนั้นทำให้เวย์สะดุ้งตื่น
"โทษคร้าบบบ....โท.....เฮ้ยพวกนายเข้ามาในห้องชั้นได้งายยยยยยยยยยยยยยยย >[ ]<" เสียง8หลอดของชายร่างบางดังลั่นห้องเล่นเอาพวกที่หลับอยู่สะดุ้งกันเป็นแถบๆ
ณ ห้องครัวยามเช้า
"โอยT_T....อูยT^T....โฮกกกกกT[ ]T" ชายหนุ่มทั้ง5ต่างพากันร้องครวญครางเพราะบาดแผลตามตัวของแต่ละคน
"ป้าครับมีอะไรทานมั้งเอ่ย......ฟุตฟิตๆหอมจางงง>3<" ชายร่างบางไม่สนใจกับเสียงครวญครางของชายหนุ่มทั้ง5แต่กลับสนใจว่าจะมีอะไรทานในตอนเช้ามั้ง
"หญิงไรวะใจร้ายชิบ" <<< บ่นๆ
"ใช่ๆท่าทางบอบบางขนาดนั้นเตะแรงโคตรเลย" <<<บ่นๆ
"คนน่ารักใจร้ายงี้ทุกคนเปล่าวะ" <<<บ่นๆ
"ก็ว่า...ไม่น่าหลงเชื่อในความน่ารักเล้ย" <<<บ่นๆ
"วันหลังพ่อจะจับกดให้รู้แล้วรู้รอดไปซะก็ดี" <<<บ่นๆ
"ช่ายยยยยยยยยย....ป้าบ..ป้าบ..ป้าบ..ป้าบ..ป้าบบบบบ" อากิสะที่ทนฟังไม่ไว้ได้ยืมกระทะที่แม่ครัวจะนำมาใช้จัดการฟาดไปเต็มๆที่ศรีษะของพวกคนชอบบ่นทั้งหลาย
"โอ้ย....นี่นายหัดทำตัวให้น่ารักเหมือนน่าตาหน่อยได้มั้ยหะ" มาโกโตะเอ่ยอย่างหมดความอดทน
"ขอบคุณที่ชมว่าน่ารัก..แต่ชั้นไม่ชอบเข้าใจปะ...ถ้าบ่นให้ได้ยินอีกครั้งพ่อจะจับยัดใส่กระสอบแล้วกระทืบให้เสียหล่อเลยนิ" อากิสะว่าแล้วก็ฟาดกระทะไปอีกคนละทีก่อนจะไปนั่งทานข้าวเช้า อย่างสบายใจ
'T[]T โหดร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย' <<<<ความคิดของพวกหนุ่มๆทั้ง5
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
55+นายเอกเราออกแนวขี้งอลไปเปล่าหว่า เหอๆ เม้น+โหวตด้วยน่า>3<
ความคิดเห็น