ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    SS501 Fiction :- Heart to Heart [Re-Up!!]

    ลำดับตอนที่ #4 : Heart to Heart chp.04 : New comer

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 305
      1
      26 ม.ค. 53

    Heart to Heart chp.04 : New comer
    Writer : RioNa'


    ____________________________________________________________________



                  "คิม ฮยองจุน  อายุสิบแปด  เท่ากับยองแซงเลยนี่" ชายหนุ่มผมทองพึมพำเบาๆขณะไล่อ่านประวัติศิลปินหน้าใหม่ของค่าย ในเมื่อเขาไม่มีสิทธิ์จะขัดขืนอะไรไม่ได้ก็ต้องทำใจรับงานมารับผิดชอบ


                  ฮยอนจุงเล่าเรื่องนี้ให้ยองแซงฟังหลังจากที่คนตัวเล็กหายงอนเรื่องที่ถูกทิ้งไว้กลางห้าง ซึ่งเจ้าตัวเองก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรเป็นพิเศษนอกจากจะน้อยใจหน่อยๆเมื่อเขา บอกว่าคงต้องกลับบ้านดึกเพราะยองแซงไม่ค่อยชอบอยู่คนเดียว แต่ตอนนี้เจ้าตัวคงไม่มีอารมณ์จะแสดงออกถึงความไม่พอใจมากนัก ก็เขาเล่นรูดการ์ดซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้กระจายเลยนี่


                  "มีน้องชายฝาแฝดอยู่หนึ่งคน อืม... ถ้าไม่ติดตรงที่เอาแต่ใจตามที่ได้ยินมาก็ดีน่ะนะ" ฮยอนจุงถอนหายใจเล็กน้อยแล้วเปิดไปหน้าที่เป็นรูปถ่ายในการโปรโมทซิงเกิ้ล กับสังกัดเก่า


                  คิม ฮยองจุนมีใบหน้าทรงไข่ดวงตากลมสีดำสีเดียวกับสีผมที่ซอยสั้น  มุมปากยกยิ้มน้อยๆกับจมูกโด่งรั้น  ศิลปินหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำแหวกอกขับให้เห็นผิวกายขาวเนียน ตามคอนเซ็ปท์ซิงเกิ้ลที่แสดงให้เห็นถึงความเจ้าสำอาง


                  "ถ้าดึงเอาความใสๆของเด็กนี่ออกมาคงดีกว่านี้ล่ะมั้ง" ดูรูปไปก็วิจารณ์ไปตามนิสัย ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่คอมพิวเตอร์ที่ไว้ใช้ทำงานพร้อมกับแผ่นซีดีที่บันทึกผลงานที่ผ่านมาของคิมฮยองจุน



                  "ให้ตาย ไม่เข้าเลยสักนิดสีเหลืองเนี่ย แถมยังตัวใหญ่ไปซะอีก หลงมาได้ยังไง" ฮอยองแซงยืนหมุนไปหมุนมาขณะลองเสื้อสีเจ็บอยู่หน้ากระจกตู้เสื้อผ้า คิ้วขมวดมุ่นอย่างไม่เข้าใจตัวเองก่อนจะถอดมันออกมาแล้วชูขึ้นดูห่างๆ


                  "เก็บไว้ก่อนแล้วกัน" ส่ายหน้าเซ็งๆแล้วจับใส่ไม้แขวนแขวนไว้ในตู้ ร่างบางเดินกลับมาที่เตียงแล้วหยิบชุดนอนมาใส่แทน


                  ดวงตาเรียวรีมองเพดานสีครีมของห้องนอนอย่างไร้จุดหมายแล้วก็พาลคิดไปถึง พนักงานร้านหนังสือที่ทักว่าเขาหน้าเหมือนคนรู้จักที่ชื่อเดียวกัน แถมยังมาจับข้อมือกันซะอีก


    คนตัวเล็กยกข้อมือข้างที่ถูกจับขึ้นมามองแล้วปล่อยมันลงกับเตียงตามเดิม
    ถึงแม้ว่ามันจะยังคงรู้สึกถึงมือกร้านที่จับมานั่นได้อย่างดีก็ตาม


                  "แค่ทักผิดมั้ง" ยองแซงพึมพำแล้วดึงโน้ตบุ๊คของตัวเองที่เปิดทิ้งไว้ขึ้นมาเช็คเมลล์อย่างทุกวัน 


    นิ้วเรียวกดลบเมลล์ขยะที่ถูกส่งมาทิ้งไปอย่างรวดเร็วเช่นเคย จนเมื่อสายตาไปสะดุดอยู่กับชื่อหัวข้อและชื่อเมลล์ของคนบางคน


                  'เฮ้! ^ v ^'


                  "ขึ้นท็อปปิคประหลาดมาอย่างนี้ก็มีแต่นายคนเดียวนั่นแหละ" คนตัวเล็กยิ้มกว้างพร้อมกับกดเข้าไปอ่านเนื้อความ



                       'ฮอ ยองแซง นี่คือเควิ่น อู ซังฮยอน  สองวันมานี่ชั้นติดต่อนายไม่ได้เลย ชั้นคิดถึงนาย =[]=!!
    นายกลับมาถึงเกาหลีแล้วใช่ไหม เป็นไงบ้างอารมณ์ของบ้านเกิดน่ะ รู้สึกแบบเดียวกับที่ชั้นเลยเล่ารึเปล่า
    ตอนนี้นายได้เบอร์มือถือรึยัง ชั้นอยากได้ของนายมากๆเลย คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว ชั้นรู้สึกถูกทิ้ง>0< แต่จะแอบบอกว่าตอน นี้ชั้นปิ๊งรุ่นพี่คนนึงเข้าให้ซะแล้ว-///- แต่ชั้นยังไม่บอกนายหรอก ปล่อยให้งง =
                        แซงกี้~ นายอย่าทำหน้าอย่างงั้นสิ นายอย่าทำแก้มป่องๆของนายให้ป่องขึ้นมากกว่าเดิมแล้วสะบัดหน้าไปทางอื่นนะ  ไม่มีใครแทนที่นายได้หรอก ชั้นรักนาย รักนายน๊า เพราะงั้นนายมาแต่งงานกับชั้นเถอะ - -
                        ฮ่า ฮ่า หยุด! หยุดความคิดที่จะลบเมลล์นี่ทิ้งทันทีเลยนะ แซงกี้อ่า ชั้นรู้ความเป็นไปของนายดี นายคิดว่าชั้นรู้จักนายดีแค่ไหนห๊ะไอ้แก้มป่อง
                        เอาเถอะ ชั้นคงบ้ามากไปแล้ว เอาเป็นว่าส่งเมลล์ตอบกลับด้วยนะ ชั้นคิดถึงนาย รักนายที่สุดเลยแซงกี้

                                                                     เควิ่น อู ซังฮยอน เพื่อนรักของแซงกี้ ฮอ ยองแซง'



    ยองแซงยิ้มและส่ายหัวน้อยๆกับความบ้าบอปนปัญญาอ่อนน้อยๆของเพื่อนสนิท ก่อนจะพิมพ์เมลล์ตอบกลับไปทันที



                      'เควิ่น ชั้นคิดถึงนายเหมือนกัน (เจ้าบ้า ทำไมไม่ทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ล่ะ = P)
    ชั้นมาถึงเกาหลีเมื่อคืนวานน่ะ นายรู้ไหม วันรุ่งขึ้นฮยอนจุงก็พาชั้นไปมหาลัย แล้วก็จบด้วยการเอาชั้นไปทิ้งไว้
    คนเดียวที่ห้างที่ไหนซักที่ แถมตอนที่ชั้นจะซื้อหนังสือเปียโนให้คุณแม่ยังมีคนมาทักว่าเป็นคนรู้จักอีก วันนี้ชั้นเหนื่อยมาก นายเรียนที่ไหนนะ ถ้าเผื่อเป็นที่เดียวกับชั้นชั้นจะได้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง  ชั้นนอนก่อนนะ เบอร์โทรศัพท์ของชั้นก็ 0xx-xxx-xxxxx โทรมาด้วยนะ(ไม่ใช่ว่าจะเก็บเบอร์คนหน้าตาดีไว้แต่ในเครื่องเฉยๆ)  คิดถึงนาย คิดถึงนาย กู๊ดไนท์

                                                                                                  ฮอ ยองแซง ของอู ซังฮยอน'



    หลังจากที่หน้าจอขึ้นข้อความว่าการส่งเมลล์เป็นอันสำเร็จเรียบร้อยคนตัวเล็กก็ปิดโน้ตบุ๊คของตัวเองเตรียมพร้อมจะนอน แต่ขณะที่เอาเจ้าเครื่องอเนกประสงค์บางเฉียบนั่นวางไว้บนโต๊ะข้างเตียงมือเล็กก็ฉวยเอาสร้อยคอเส้นประจำขึ้นมายิ้มให้มันแล้วพูดเบาๆ


                  "กู๊ดไนท์นะ" ยองแซงยิ้มกว้างแล้วสวมมันไว้ก่อนจะมุดตัวเข้าไปอยู่ในผ้าห่มอุ่นๆ คืนนี้คนตัวเล็กคงจะฝันดีน่าดู




    สองวันต่อมา...


                  "สายเป็นบ้า!! เหอะ" คนผิวขาวบ่นกระปอดกระแปดอยู่ในห้องรับรองของค่ายเพลงชื่อดัง ดวงตากลมโตนั้นแสดงถึงความไม่พอใจและอาการก้าวร้าวอย่างเห็นได้ชัด


                  "โธ่พี่จุน พี่มาถึงก่อนเวลาตั้งสิบห้านาทีนี่นา" คนผิวขาว(กว่า)ที่นั่งอยู่ข้างๆพี่ชายฝาแฝดตัวเอง ปากก็พยายามพูดให้พี่ชายใจเย็นลงแต่สายตากลับมองหาใครสักคนที่ยังไม่ปรากฎตัวเช่นกัน


                  "คิบอม..." คิมฮยองจุนทำเสียงเขียวใส่น้องชายที่ทำท่าอยากพบใครบางคนเกินเหตุให้หันมาเข้าข้างตนมากกว่านี้


                  "พี่จุน อย่าดุผมนะ ถ้าไม่ใช่เพราะผมเหรอที่ทำให้การย้ายค่ายของพี่เร็วซะขนาดนี้น่ะ ดีแล้วไม่ใช่เหรอที่จะได้พ้นๆจากผู้จัดการงี่เง่าพรรค์นั้น" คิมคิบอมร่ายยาวใส่อีกคนแล้วหันไปให้ความสนใจกับชาอูหลงที่วางอยู่ตรงหน้า อีกครั้ง ฮยองจุนถอนหายใจเมื่อเห็นน้องฝาแฝดที่จู่ๆก็แสดงอาการว่าเริ่มไม่พอใจเหมือนกัน ร่างบางเท้าแขนกับเข่าตัวเองก่อนจะใจลอยคิดไปถึงเรื่องเมื่อสองเดือนก่อน




                  "ชั้น จะ ลา ออก!!" เสียงตวาดเน้นชัดทีละคำแบบไม่ไว้หน้าใครดังลั่นอยู่ห้องประธานสังกัดเก่าของฮยองจุน ตอนนี้นักร้องดังไม่สนแม้แต่ชื่อเสียงหรือภาพพจน์ตัวเองที่อุตส่าห์สร้างมา ร่างเล็กใส่อารมณ์กับการอาละวาดโดยมีคิบอมน้องชายฝาแฝดหัวแก้วหัวแหวนกำลังบีบน้ำตาสะอื้นฮึกฮัก


                  "ฮยองจุน ใจเย็นๆก่อนสิ เราคุยกันได้นะ" หัวหน้าฝ่ายเกือบทุกฝ่ายในบริษัทที่โดนเรียกมาพยายามปลอบศิลปินเดี่ยวลูกรักเพียงคนเดียวของค่าย


                  "พี่ฮะ... พี่ลืมมันเถอะฮะ พี่อย่าเพิ่งทิ้งอนาคตตัวเองเพราะผมเลยนะ" ฝ่ายน้องชายที่น้ำตานองหน้าดึงแขนพี่ตัวเองเพื่อรั้งไว้ไม่ให้ไปชกหน้าคุณประธานกับอดีตผู้จัดการส่วนตัวที่ตอนนี้หลบข้าวของที่ฮยองจุนปาใส่จนต้องมุดไปอยู่ใต้โต๊ะทำงานราคาแพง


                  "แต่ไอ้บ้านี่มันจะปล้ำนายนะคิบอม พี่ไม่ยอมหรอกนะ ชั้นจะลาออก ชั้นจะฟ้องศาล!!!" ฮยองจุนโวยขึ้นมาอีกรอบ แต่เพียงแค่บรรดาบุคลากรคนสำคัญได้ยินคำว่า'ศาล'จากนักร้องดังเท่านั้นก็ยิ่งกลัวกันหัวหด มีหวังไม่ใช่แค่เรื่องฮยองจุนเท่านั้น ยังจะเหมารวมไปถึงชื่อเสียงของค่ายที่สร้างกันมาเป็นสิบๆปี


    เพราะเพียงแค่อดีตผู้จัดการส่วนตัวของฮยองจุนไปทำรุ่มร่ามใส่น้องชายฝาแฝดสุดที่รักความอดทนที่อดทนมานานก็ถึงขีดสุด ทั้งเรื่องที่บริษัทเคยใช้งานเขาชนิดไม่ได้หลับไม่ได้นอน แล้วไหนจะเรื่องนี้อีก ในวันเดียวกันนั้นเองนักร้องหนุ่มก็ออกลายจะย้ายค่ายทันที ซึ่งจริงๆแล้วมัน ก็คงจะไม่เป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้เลยถ้าเจ้าเด็กหลอดนีออนข้างๆนั่นไม่เลิกแกล้งร้องไห้


    คิมคิบอมน่ะเชียร์ให้พี่ชายตัวเองออกจากค่ายนี้แทบขาดใจถึงขนาดวางแผนเอาตัวเองเข้าแลกแบบนี้
    แล้วไอ้เจ้างั่งนั่นก็ดันหลงกลเด็กอายุสิบแปดเข้าให้ง่ายๆซะด้วยสิ


                  "ฮยอง จุน เรายอมให้นายทำตามที่นายต้องการก็ได้นะ แต่อย่าให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้เลย" ประธานบริษัทรีบพูดเมื่อเหตุการณ์เริ่มสงบ


                  "แต่น้องชายฉันเป็นฝ่ายเสียหาย.." ฮยองจุนพูดเสียงเขียว


                  "จ่ายค่าทำขวัญตามที่ผมเรียกร้องก็พอฮะ...ฮึก..." คิบอมพูดสำทับพี่ชายพลางสะอื้น  


    และจำนวนเงินที่เจ้าเด็กหลอดนีออนเรียกร้องนั้นก็ทำเอาผู้บริหารนั่งกุมขมับไปอีกนาน
    กว่าฮยองจุนจะรู้ความจริงก็ผ่านไปสองสามอาทิตย์ ตัวเขาเองก็ไม่ได้โกรธน้องชายอะไรซ้ำยังพอใจเล็กๆ
    แต่สิ่งที่ทำให้แฝดพี่เป็นกังวลก็คือการวางแผนแบบนี้คิบอมเอามาจากไหนกัน?




                  "อ๊ะ มาแล้วนี่" เสียงของคิบอมเรียกให้เขาหันไปสนใจประตูห้องที่เปิดออกและผู้มาใหม่สองคน คิบอมรู้สึกจะดี๊ด๊าขึ้นทันทีเมื่อได้เห็นรอยยิ้มอันของคนรักที่เดินเข้ามาเป็นคนแรก


                  "สวัสดีครับคุณปาร์ค" ฮยองจุนรีบเบรกน้องชายโดยการทักทายอย่างเป็นทางการ


                  "เรียกจองมินเฉยๆก็ได้น่า แล้วนี่ก็ผู้จัดการของเรานะฮยองจุน" จองมินโบกมือปัดก่อนจะหันมาทางชายหนุ่มอีกคนที่ตามเข้ามา


                  "คิม ฮยอนจุงครับ ยินดีที่ได้รู้จัก" ฮยอนจุงยื่นมือออกมาหวังจะจับกระชับความสัมพันธ์ ซึ่งร่างบางก็ให้การตอบรับ แต่อะไรบางอย่างในตัวของคิมฮยองจุนมันบ่งบอกให้รู้ว่าไม่ถูกชะตากับคนๆนี้ เอาซะเลย

     

     


    ***************************************************************

    ตอนที่สี่แหล่ว... อาทิตย์ที่แล้วไม่ได้อัพ 

    เดี๋ยวยังไงเดี๋ยววันศุกร์มาลงให้อีกตอนจ้า

    อิมเมจตัวละครยังหาที่เหมาะๆไม่ได้เลยอะ รูปเควิ่นช่วงนี้แอ๊บแบ๊วเลือกไม่เถือก...

    รูปตัวละครหลักนี่แหละหาที่ถูกใจไม่ค่อยได้ ได้แต่ตัวประกอบ


    ป.ล. แจ๊คเก็ตอัลบั้มใหม่ของยูคิสออกแล้น... ชอบชุดสีดำของซอบมากมาย><

    เม้นท์ๆหน่อยนะจ๊ะ

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×