นิยายรีบอร์นรักหลอกๆของกรรมการคุมกฎแต่จะโดนหลอกเองหรือเปล่า1827

ลำดับตอนที่ #12 : หึงและบอกรัก

   
 ณ โรงเรียนนามิโมริ

'แฮ่ก..แฮ่กโธ่เราม่โรงเรียนสายได้ไงเนี้ย'สึนะพูดกับตัวเองเบาๆ  ''นายมาสายนะ''ฮิบาริเอ่ย

'เคียวยะคือผมนอนดึกไปหน่อยน่ะเลยตื่นสาย'ร่างบางตอบอย่างเขินๆ ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้แล้ว

พูดว่า ''ที่นอนดึกเพราะคิดถึงฉันเหรอ'' 'คือเปล่านะ'ร่างบางรีบเเก้ตัว ''งั้นเหรอฉันคิดว่านายนอน

ดึกเพราะคิดถึงฉันซะอีก''ร่างสูงพูดจบก็เดินออกไป ร่างบางได้แต่มองอย่างอึ่งๆ สึนะรีบ

เข้าห้องเรียนและเรียนตามปกติ ''โอ้ยไม่น่าพูดเเบบนั้นเลยเคียวยะโกรษแน่เลย''สึนะพูดอย่าง

หงุดหงิด 'รุ่นที่10ครับเป็นอะไรครับหรือว่าเครียดเรื่องฮิบาริจะหยุดก็ได้นะครับ'โกคุเดระพูด

อย่าางเป็นห่วง  ''ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกแต่ก็เกียวกับเคียวยะ''ร่างบางตอบ 'อย่าคิดมากเลยครับ

มีอะไรก็รีบแก้ไขก่อนที่จะสายผมขอตัไปเรียนก่อนนะ'โกเดระเอ่ยก่อนเดินออกไป ''นั้นสิไปหา

เคียวยะตอนเที่ยงดีกว่า

ณ ห้องกรรมการคุมกฎ  วันนี้ห้องค่อนข้างยุ้งหน่อยเพราะมีประชุมด่วนของทางโรงเรียน

ฮิบาริเลยไม่ว่างซะเท่าไรและจะมีคนเฝ้าหน้าประตูเพื่อไม่ให้ใครรบกวน


กริ้ง..กริ้งเสียงออดพักเที่ยงดังขึ้น  'ไปหาเคียวยะดีกว่า'ร่างบางพูดพร้อมเดินจากห้องเพื่อ

ไปห้องกรรมการคุมกฎก็เจอคนเฝ้าประคูห้อง'คือผมขอเข้าไปหาคูณฮิบาริหน่อยครับ'สึนะเอ่ย

''เข้าไม่ได้ครับตอนนี้มีประชุมด่วนอยูห้ามรบกวน''คนเฝ้าประตูพูด  'ครับ'สึนะพูดจบก็เดินกลับ

ห้องเรียน   ทางห้องกรรมการคุมกฎ 'คุณฮิบาริค่ะประชุมจบเเล้วค่ะ'หญิงสาวพูด

''อื่ม''ฮิบาริพูดจบก็เดินออกไปข้างนอกก็เจอมุคุโร่  'ว่าไงมุคุโร่ช่วงนี้ไม่ได้เจอกันเลย'ฮิบาริเอ่ย

'หึที่ผมไม่มาเพราะอยากให้เวลาคุณหน่อยแล้วไปถึงไหนแล้ว ''ก็ไม่รู้สิฉันว่าฉันรักสึนะแล้ว''

'อย่างคุณเหรอรักเด็กคนนั้น'มุคุโร่ถามอย่างไมอยากเชื่อ ''ไม่รู้ว่าเรียกว่ารักหรือเปล่าอยู่ไกล้

สึนะแล้วฉันมีความสุขอยากจะอยู่ใกล้ๆ''ฮิบาริเอ่ย  'งั้นก็ดูแลหัวใจเด็กคนนั้นให้ดีๆผมว่าหยุด

เล่นเกมลงโทษเถอ'มุคุโร่เอ่ย ''อื่ม..แล้วฉันไม่ต้องออกจากการเป็นกรรมการคุมกฎใช่ไหม''

ฮิบาริเอ่ย 'ไม่หรอกเกมนี้ปิดฉานลงแล้ว'มุคุโร่เอ่ย  'หึเกมที่มาจากรักหลอกๆก็มารักจริงมุคุโร่

พูดแล้วเดินออกไป  ด้านสึนะ 'โธ่เว้ยเคียายะโกรษเราหรือเปล่าเนี้ยไม่รู้ว่าประชุมเสร็จยัง'ร่าง

กระวนกระวาย 'หรือว่าเราไปหาเค้าอีกรอบดีกว่า'ร่างบางพูดจบก็เดินออกไป

ณ ห้องกรรมการคุมกฎ 'เอ๋เคียวยะไม่อยู่เหรอเนี้ยแล้วไปไหน'ร่างบางมองหาเคียวยะ

'เอ๋นั้นไง'ร่างบางเห็นร่างสูงยื่นคุยกับหญิงสาว ทางด้านฮิบาริ 'คุณฮิบารินี่ค่ะลองเลือกดูนะ'หญิง

สาวพูด ''อืมสวยดีนะแต่เลือกอันไหนดี''ร่างสูงคิด ''อื่มอันนี้ดีกว่า''ร่างสูงหยิบสร้อยขึ้นมา
''ฉันเอาอันนี้''ฮิบาริพูด  'โห้คุณฮิบาริไม่ขอบคุณฉันหน่อยเหรอ'หญิงสาวพูดเพราะรู้ว่าคำขอบ

คุณจากฮิบาริยากมาก ฮิบาริเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วพูดว่า'ขอบคุณพอใจยัง'ร่างสูงพูดเบาๆ

จนคนที่เดินเข้ามาเข้าใจผิดของที่ถืออยู่ก็ร่วงตกพื้นฮิบาริหันมาถึงกับอึ่ง ''สึนะนายร้องไห้ทำไม'

ร่างสูงเอ่ยอย่างตกใจ..แต่ร่างบางไม่ตอบกลับวิ่งออกไป ร่างสูงจึงรู้ว่าร่างบางร้องไห้ทำไม

ร่างสูงเลยวิ่งออกไปดู ''สึนะเดี้ยวก่อนสิ''ร่างสูงพูดพร้อมดึงมือร่างบางไว้ ''นายเป็นอะไร''ร่าง

สูงแกล้งถาม 'ผมไม่รู้'ร่างบางเอ่ย ''นายหึงฉัน''ร่างสูงพูด 'ไม่ได้หึง'ร่างบางเอ่ยอย่างอายๆ

''แล้วนายรักฉันไหม''ฮิบาริถาม 'ค..คือผมรักเคียวยะรักนานแล้วด็วย''สึนะตอบแบบเขินๆเพราะ

ตังเองสารภาพรักออกไป ร่างสูงได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มอย่างดีใจ ''ฉันเองก็รักนายเหมือมกัน''ร่างสูง

เอ่ย 'แล้วผู้หญิงคนเมือกี้ล่ะ'ร่างบางถาม ร่างสูงไม่ตอบแต่หยิบสร้อยออกมาสวบให้สึนะ 'ฉันให้

ร่างสูงเอ่ย 'เคียวยะทำไมไม่ตอบมันก็ดีใจอยู่หรอกแต่มันก็คาใจ'ร่างบางเอ่ยอย่างงอนๆ

''ก็ให้ยัยนั้นเอาสร้อยมาไง''ร่างสูงตอบ  'แล้วทำไมเคียวยะไม่บอกผมก่อนล่ะ'ร่างบางเอ่ย

''ถ้าบอกก่อนจะได้ยินคำว่ารักจากนายเหรอ''ร่างสูงเอ่ย ''เป็นแฟนฉันนะ''ฮิบาริเอ่ย 'ครับเคียว'

สึนะตอบตกลง

นิยายรีบอร์นรักหลอกๆของกรรมการคุมกฎ 1827