ท่านอ๋องเจ้าขา..ข้ามาเข้าฝันท่านอีกแล้ว!

ลำดับตอนที่ #34 : 34. เมื่อแมวน้อยต้องเลือกคู่(3)

"ที่ว่าอาจจะเป็นฝันไป และเราทั้งสองคงมิต้องพยายามแก้ไขอันใดให้วุ่นวายอีกน่ะก็เพราะว่า อีกไม่นาน..แมวน้อยตัวนี้จะต้องหมั้นหมายแล้วน่ะสิเจ้าคะ"

"อะไรนะ!!?" ดวงตาเจิดจ้าของเฉินหงหมิงเบิกกว้างขึ้นทันใด "เจ้าหมายความว่าอย่างไร!?"

"คือ..แมวน้อยต้องขออภัยด้วยจริงๆนะเจ้าคะ..กับทุกเรื่องที่เคยเอ่ยมา..แมวน้อยไม่รู้เลยจริงๆว่า..."

"เราถามว่าเจ้าหมายความว่าอย่างไร!? ใครจะหมั้นหมายกับใครกัน!?"

น้ำเสียงยิ่งดุดันขึ้นทุกขณะ ในยามนั้น..เฉินหงหมิงรู้สึกแต่เพียงตัวเองกำลังโกรธ..โกรธอย่างมาก! หากกลับมิได้ใส่ใจหาเหตุผลแห่งความโกรธนั้นให้แน่ชัด นอกจากอยากให้ตัวเองเคลื่อนไหวได้เสียที จะได้จับสตรีตรงหน้าเขย่าไปมาเสียให้สาแก่ใจ โทษฐานที่นางมัวแต่พูดจาอึกๆอักๆจนน่าขัดใจเช่นนี้

"ก็แมวน้อยน่ะสิเจ้าคะ" จ้าวเมิ่งเจี๋ยเสียงขุ่นเล็กๆราวกับเคืองที่บุรุษตรงหน้าถามซ้ำแล้วซ้ำเล่าในเรื่องที่นางเองยังมิอยากเอ่ยถึง "ท่านพ่อท่านแม่..คือ..ทางบ้านของแมวน้อยน่ะเจ้าค่ะ..บอกว่าถึงวัยที่เหมาะสมแล้วจึงอยากให้หมั้นหมายเสียที แต่แมวน้อยยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองชอบใครกันแน่..?" สาวน้อยเมิ่งเอ่ยราวจะอธิบายและหารือไปพร้อมๆกัน

"บิดามารดาต้องการให้เจ้าหมั้นหมาย.. แต่เจ้า..ยังไม่รู้ว่าตัวเองพึงใจผู้ใดอย่างงั้นรึ?"

เสียงต่ำอันแสนจะเยียบเย็นดังออกมาจากริมฝีปากหยักของท่านอ๋องเฉิน หากเป็นยามปกติ..คงได้มีใครต่อใครเหงื่อโซมกายหายใจไม่ออกด้วยความกดดันอันหนักหน่วงเช่นนี้เป็นแน่ หรือมิเช่นนั้นก็เป็นไปได้ว่าจะถูกลงทัณฑ์อย่างสาหัสจนแทบอยากจบชีวิตลงไปเลยทีเดียว แต่จนใจที่สาวน้อยเมิ่งหาได้รู้สึกอย่างนั้นด้วยไม่ คุณหนูจ้าวยังคงหมกมุ่นอยู่กับภารกิจเลือกเฟ้นคู่หมายอันน่าหนักใจของตนต่อไปโดยไม่รู้ร้อนรู้หนาวอันใดเลยแม้แต่น้อย...

"ใช่เจ้าค่ะ..ท่านเสือใหญ่คิดดูสิเจ้าคะ ในบรรดาผู้ที่มาทาบทามน่ะ..หาได้มีผู้ใดน่าสนใจเลยแม้แต่นิด พี่จิ้น..เอ่อ..พี่ชายคนหนึ่งก็อ่อนน้อมเกินไปจนน่าเบื่อ พี่ชายอีกคนก็ห้าวหาญเกินไปจนน่ากลัว ส่วนอีกคนรึที่บ้านก็ล้วนแต่เต็มไปด้วยอนุภรรยาของบิดา ไม่แน่ว่าเขาจะนิยมการมีหลายภรรยาด้วยเช่นกัน แล้วแมวน้อยก็หาได้ต้องการมีชีวิตเช่นนั้นไม่.." จ้าวเมิ่งเจี๋ยยังพูดปาวๆบรรยายความคิดที่นางมีต่อพี่ชายทั้งหลายที่มา 'ทาบทาม' ตนต่อไป โดยมิได้สังเกตสีหน้าของชินอ๋องผู้ยิ่งใหญ่ที่ทะมึนมืดลงเรื่อยๆ

"ส่วนอีกคนนั้นก็..."

"ยังมีอีกอย่างนั้นรึ?"

"เจ้าค่ะ"

"ดี! ดีมาก!!"

เฉินหงหมิงเดือดดาลจนมิรู้จะเดือดดาลเช่นไรแล้วกับคำตอบรับง่ายๆสั้นๆของแม่นางน้อยตรงหน้าที่เอ่ยถึงบุรุษผู้นั้นผู้นี้ที่มาขอเกี่ยวดองกับตนด้วยหน้าตาเฉยเมย ไม่สิ! มิได้เฉยเมยแต่อย่างใด หากยังเต็มไปด้วยการครุ่นคิดถึงอย่างเครียดเคร่งอีกด้วย! ทว่า..ควรแล้วรึที่สตรีผู้นี้จะมานั่งใคร่ครวญหรือคำนึงถึงชายอื่นต่อหน้าเขา ทั้งที่ครั้งก่อนนางเคยบอกว่าตนเป็นหวางเฟยในอนาคตของเขาอย่างหนักแน่นเสียขนาดนั้น!

"..แต่คนนี้นอกจากค่อนข้างคงแก่เรียนไปหน่อย นอกจากนั้นก็ไม่จัดว่าแย่เกินไปนัก เรารู้จักกันมาตั้งแต่เล็กน่ะเจ้าค่ะ แถมเขายังรู้ด้วยสิเจ้าคะว่าแมวน้อยชอบขนมประเภทใด จึงหมั่นสรรหามาฝากเสมอ คิดๆไปพี่ชายคนนี้ก็น่าจะดูดีกว่าทุกคนเหมือนกันนะ..." สาวน้อยวัย15 ทำท่าคิด

"อืม...หรือท่านเสือใหญ่คิดว่าอย่างไร?...เอ่อ..มีอะไรหรือเจ้าคะ?"

แมวน้อยผู้ยังไม่สำเหนียกว่าภัยกำลังจะมาถึงตัวเงยหน้าขึ้นคล้ายจะขอคำปรึกษาก็พอดีเจอะเจอดวงตาขุ่นข้นด้วยไฟโทสะของท่านอ๋องเฉินเข้าเสียก่อน ถ้อยคำที่กำลังจะกล่าวจึงได้ชะงักงันไปโดยมิรู้ตัว

"เหตุใดจึงไม่พูดต่อล่ะ? เรากำลังฟังสนุกอยู่พอดี ว่าอย่างไรนะ?..มีพี่ชายที่อ่อนน้อมคนหนึ่ง..ที่ห้าวหาญคนหนึ่ง..ที่อาจจะนิยมหลายภรรยาคนหนึ่ง..แล้วยังมีอีกคนที่คล้ายจะเป็นหนอนตำราด้วยใช่หรือไม่?" เสียงเย็นเฉียบราวน้ำแข็งพันปีดังขึ้นผสานกับเสียงบางอย่างที่คล้ายว่าท่านอ๋องผู้นั้นจะกำลังกัดกรามแน่น

"เจ้าค่ะ.." เมิ่งเจี๋ยน้อยกะพริบตาถี่ขณะรับฟังเสือใหญ่หน้าดุทวนคำของนางได้อย่างถูกต้องไม่ผิดเพี้ยน ก็นั่นน่ะคือลักษณะของพี่จิ้นเจี๋ย พี่ห้าวหยาง พี่ยู่ถง และพี่ถิงเวยทั้งนั้นนี่นา แล้วมีอะไรผิดปกติไปหรืออย่างไร?

"เจ้ายังบอกว่าคนหลังนี่ดูดีอีกด้วย.. เพราะรู้ว่าเจ้าชอบขนมเช่นไร ใช่หรือไม่?"

"เจ้า..เจ้าค่ะ" แมวน้อยเริ่มตะกุกตะกักอีกครั้งด้วยกำลังรู้สึกได้ถึงความเหน็บหนาวบางอย่างที่เคลื่อนเข้ามาโอบล้อมรอบกายนางมากขึ้นและมากขึ้นในขณะนี้ ทว่า.. ด้วยเหตุใดกันเล่า?

"บ้าที่สุด! เจ้ามีความคิดบ้างหรือไม่!? จะเลือกหมั้นหมายกับใครเพียงเพราะเขามีขนมอร่อยๆให้เจ้าได้กินเช่นนั้นมันสมควรแล้วหรือไร!? แล้วขนมชั้นเลิศที่ใดจะมีมากเท่ากับในวังอีก! ที่ตำหนักของเรามีพอให้แมวน้อยอย่างเจ้าเสพไปได้ทั้งเก้าชีวิตเลยด้วยซ้ำ!"