ท่านอ๋องเจ้าขา..ข้ามาเข้าฝันท่านอีกแล้ว!

ลำดับตอนที่ #5 : 5. เราฝันไปอย่างนั้นหรือ?(2)

"นอกจากเสียงละเมอของพระองค์พ่ะย่ะค่ะ!"

"........"

--------------------------------------------------------------------------------------------

'เรียกไปก็เจ็บคอเปล่าๆ ท่านกำลังอยู่ในฝันนะ..ไม่รู้ตัวหรือไง?'

'เรียกไปก็เจ็บคอเปล่าๆ ท่านกำลังอยู่ในฝันนะ..ไม่รู้ตัวหรือไง?'

'หรือว่า..เราจะฝันไปจริงๆ?'

'ถ้าอย่างนั้น..พัดนั่นล่ะ!?' ดวงตาสีนิลจับจ้องพัดเงินเล่มใหญ่ที่เพิ่งถูกเก็บกลับคืนถึงมือตนเมื่อครู่ก่อน พ่อบ้านบอกว่าสาวใช้ผู้หนึ่งเก็บมันได้ที่หน้าเรือนชุนเทียนซึ่งเป็นที่พักของเขา ทั้งที่พัดเล่มนี้มักจะวางอยู่ในห้องของเขาตลอด นั่นก็หมายความว่า...

นิ้วเรียวยาวคว้ากระดาษได้ก็เร่งสะบัดปลายพู่กันตามภาพในห้วงความฝันอย่างว่องไว เพียงครู่เดียว ใบหน้างามแฉล้มของสตรีอายุราว 14-15 ปีก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า ดวงตาหงส์คู่นั้นยังคล้ายชม้ายมองมาอย่างยั่วเย้าไม่ขาดจนเฉินหงหมิงต้องกัดกรามแน่น

"สี่เย่! จื้อส่วน!"

"พ่ะย่ะค่ะ!"

"ให้คนติดตามหาข่าวของสตรีในภาพนี้มาให้เราโดยเร็ว ทุกเรื่อง!"

"พ่ะย่ะค่ะ"

---------------------------------------------------------------------------------------------

"ท่านแม่.. ลูกนอนต่อได้หรือไม่เจ้าคะ? ลูกรู้สึกไม่มีแรงเลย..."

"อย่าเกเรนักเลยเสี่ยวเจี๋ยจอมเจ้าเล่ห์ของแม่ วันนี้พี่จิ้นเจี๋ยก็มาหาตั้งแต่เช้าแล้วนะ เห็นว่ามีของฝากน่าสนใจมาให้ด้วย"

"ลูกท่านลุงหลี่นั่นหรือเจ้าคะ?" เสียงหวานขึ้นจมูกในฉับพลัน "เขาเป็นญาติฝ่ายท่านแม่นี่เจ้าคะ จะมาหาลูกทำไมทุกวัน? ไม่ได้ป่วยไข้ให้ต้องมาเยี่ยมสักหน่อย!"

"เจ้าลูกคนนี้นี่.." ผู้เป็นมารดาอดยิ้มไม่ได้กับท่าทางเบื่อหน่ายของผู้เป็นธิดา หลี่จิ้นเจี๋ยเป็นบุตรคนเดียวของหลี่จิ้นปิงที่เป็นลูกพี่ลูกน้องห่างๆของนางและเป็นอีกผู้หนึ่งที่หมั่นเพียรมาเทียวไล้เทียวขื่อเจี๋ยเอ๋อร์ของตนอยู่เสมอ หน้าตาท่าทางและนิสัยก็เข้าทีดีอยู่หรอก เสียแต่เมิ่งเจี๋ยน้อยไม่ถูกใจก็เท่านั้น!

"ท่านแม่เจ้าคะ ท่านรู้จักชินอ๋องหรือไม่เจ้าคะ?"