ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ท่านอ๋องเจ้าขา..ข้ามาเข้าฝันท่านอีกแล้ว!

    ลำดับตอนที่ #9 : 9. เรามาช่วยกันเปลี่ยนบุพเพนี้กันเถอะ!(2)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 8.27K
      393
      3 ก.ค. 63

    "ท่านอ๋อง เรามาช่วยกันเปลี่ยนบุพเพนี้กันเถอะ!" เมิ่งเจี๋ยน้อยก้มหน้าบอกด้วยท่าทางเอาจริงเอาจัง หารู้ไม่ว่าความใกล้ชิดที่ตนไม่ได้ตั้งใจนั้นกำลังทำให้ใจที่แข็งราวหินผาของใครบางคนเริ่มแกว่ง

    "ถอยไป!" กล่าววาจาขับไล่อย่างห้วนจัดออกไป หากในใจกลับรู้สึกแปลกๆอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งไม่นึกชังสตรีตรงหน้าอย่างที่เคยแม้จะเพิ่งได้พบกันเพียงสองครั้ง กระนั้น แต่ยามเอ่ยถ้อยคำนั้น... ดวงตาคมเข้มของเฉินหงหมิงก็อดลอบมองใบหน้าเล็กของนางไม่ได้

    ผิวแก้มเนียนใสเต็มไปด้วยเลือดฝาดอย่างผู้มีสุขภาพดี คิ้วเรียวเล็กโก่งเป็นวงโค้งงามดุจคันศร ขณะที่ดวงตากลมโตเป็นประกายวิบวับราวกับดวงดาวนั้นเจือไปด้วยความกระหายใคร่รู้ และกลีบปากอิ่มสีแดงเรื่อนั่น...

    "ถอยห่างจากข้า..ถ้าเจ้ายังอยากมีชีวิตอยู่!" เสียงห้วนแหบแห้งไปแล้วอย่างประหลาดขณะพระอนุชารูปงามแห่งเฉินจงฮ่องเต้พยายามละสายตาออกจากสตรีบางคนด้วยความยากลำบาก ก่อนจะหันมาขมวดคิ้วแน่นอีกครั้งเมื่อสตรีผู้นั้นยังนิ่งเฉย "ไม่ได้ยินหรือไร!?"

    "ข้าพูดจริงๆนะ!" จ้าวเมิ่งเจี๋ยยังคงความห้าวหาญอย่างต่อเนื่องเมื่อนางมองสบตาดุคู่นั้นตรงๆ หาได้มีท่าทีหวาดกลัวกับคำข่มขู่นั้นแต่อย่างใด

    "ท่านอ๋อง...ท่านลองคิดดูสิ นี่คือคืนที่สองแล้วใช่หรือไม่ที่ข้ามาพบท่านในฝันอย่างนี้? แต่ข้าบอกได้เลยว่าข้าก็ไม่รู้เช่นกันว่าทำไมจู่ๆถึงมาโผล่ที่นี่อย่างนี้? แล้วก็ไม่รู้ว่าจะมีอะไรชักนำข้ามาที่นี่อีกกี่ครั้ง? แต่ถ้ามันเป็นจริงอย่างที่ความรู้สึกข้าบอก.. หมายถึงว่า.. ถ้าต้องแต่งให้ท่านจริงๆล่ะก็.. ข้าว่า..ข้าก็ไม่ใคร่พอใจนัก เพราะฉะนั้น..."

    "เจ้าก็เลยอยากตัดบุพเพที่ว่านั่นกับเปิ่นหวางอย่างนั้นรึ?" น้ำเสียงต่ำแฝงความเย็นชาดังขึ้นแทรกก่อนที่ใครบางคนจะพูดจบ

    "อื้ม!" จ้าวเมิ่งเจี๋ยพยักหน้าตอบรับอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิด ท่าทีเช่นนั้นทำเอาสีหน้าบึ้งตึงของชินอ๋องผู้ยิ่งใหญ่ดุดันมากขึ้นทุกที แต่เขาจะให้นางล่วงรู้ถึงความไม่พอใจลึกๆนั้นได้อย่างไร อีกอย่าง..ถ้าทุกสิ่งที่นางพูดเป็นความจริง ถ้านี่คือความฝันจริงๆแล้ว..เขาก็ควรจะรู้มิใช่หรือว่าสาเหตุที่แท้จริงของเรื่องนี้คืออะไรกันแน่?

    "ถ้าอย่างนั้น..เจ้าคิดจะทำเช่นไรต่อไป?" เฉินหงหมิงรวบรวมสติก่อนจะเปล่งวาจาออกมาอีกครั้งอย่าง..แม้ไม่ดูเป็นมิตรเท่าใดนัก หากก็มิได้ดุห้วนเช่นคราแรกอีก

    "ก่อนอื่น..เราควรต้องหาวิธีทำให้ท่านเคลื่อนไหวในความฝันนี้ได้เสียก่อน บอกตรงๆว่าข้าไม่ค่อยถนัดนักถ้าต้องมาพูดคุยอยู่กับหุ่นไม้หน้าดุอย่างนี้ทุกวัน"

    "เจ้า!"

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×