คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โลมาตัวที่ 2
ุ้บ!
ผมะัมือที่ถอนห้า นัยน์าลมโหรี่ลมอห้อหนึ่ที่ั้อยู่ใล้สระว่ายน้ำาว่าน่าะเป็นห้อมรม เท้าสอ้ายับเ้าใล้ลามอย่าลืมัว
ผมไม่ไ้ลัวผีนะแ่อยาใล้ิับเพื่อนใหม่เยๆ
ุ้บ!
"นะ นายไ้ยินเสียอะไรไหม"
อีนปรายามอมือผมที่ระุายเสื้อนัศึษาเา
อะไรันผมไม่ใ่เห็บหมาสัหน่อยทำไม้อมอ้วยสายาแบบนั้น แ่ถามว่าแร์ไหม บอเลยว่าไม่
ุ้บ!
"โอ้ยยย"
ผมเาะแนนหน้านิ่แน่นเมื่อมีเสียผู้หิามมาับเสียอหล่น สอาที่นั่ยอๆสั่นพลับๆไม่่าานแ้ผ้าบนอุหภูมิิลบ
"ปล่อย"
เสียทุ้มๆพร้อมมือหนาเปื้อนินผลัหน้าผาผมนเือบหายหลั ผมหันไปถลึาใส่เาพลาอแนแน่นยิ่ว่าเิม
หึ ่อให้เอา้ามาุผม็ไม่ปล่อยหรอเพราะป้าแมวเยสอนไว้ว่านเรา้อรู้ัเาะเพื่อนินีวิถึะเริ
เนี้ยผม็เาะเาแน่นามที่ป้าสอนเป๊ะๆเลยนะ ะ่าันที่ผมไม่ไ้ิน้วยแ่นั้นเอ
"นะ นายว่าเสียอะไร"
"น"
โอเ สั้น่ายไ้ใวาม แล้วทำไม้อเินไปหามัน้วย น้อปลาลัวนะ
"ปล่อย"
"ม่ายยย"
"มันเินลำบา"
"ั้นไม่้อไปสิ"
ผมส่สายาวิ้ๆเหมือนอนินเอเรลล่าอ่อยเ้าายไปให้เาหวัเพียน้อยนิว่าเาะเปลี่ยนใ
ลามมวิ้วไม่่าานี้ไม่ออ เาสะบัแนออาารเาะุมอผมพลาลูบนแนที่ลุึ้นล
ฮั่นแน่ แอบลัวผี็ไม่บอ แล้วนั้นยัิะเ้าไปอีเหรอ
ผมวิ่ามหลัลามไปิๆแม้ะลัวนาไหน็ามเพราะผมถือิที่ว่าหนึ่นหัวหายสอนเพื่อนาย..เอ๊ะแล้วอย่าี้ผมะายไหม ไม่สิถ้าเรายให้ลามเป็นเพื่อนเรา็รอแล้ว
เพื่อนรัถ้าายแล้วผมะเผาาปลาทูไปให้็แล้วันส่วนเนื้อผมะเสียสละินเอ
ห้อมรมให้วามรู้สึเหมือนห้อเ็บอที่้อนสมบัิล้ำ่า
ไม่ใ่อะไรหรอมันแ่รมาถึมาที่สุ เหมาะแ่าร่อนออ่ะ ไหนะหยาไย่และเศษยะนั้นอี
ผมับเสื้อลามแน่นไม่่าาเ็ิแม่พลาสำรวรอบๆ
หมับ!
"อ๊า"
ผมระโเาะหลันเิน้าหน้าทันทีเมื่อมีมือเย็นๆับเาที่ไหล่
ฮื่อออ ยาย๋าปลาโยผีหลอ
"พวนายเป็นใร"
เสียหวานๆทำให้ผมไ้สิ าที่ปิสนิท่อยๆลืมึ้นหันไปมอเ้าอเสียที่ทรเสน่ห์
โอ้ววว แม่เ้า ยาย๋าปลาเอแม่อลูแล้ว
ผมรีบระโลาหลัลามพลาลูบผมัวเอใหู้เรียบร้อยเพื่อให้สาวสวยรหน้าประทับใเธอะไ้หลุมรัผม
ั้แ่เิมาผมยัไม่เยเอใรสวยนานี้เลย ผมหาม้าสีำสนิทมัึ้นสูโว์โรหน้ารูปไ่ าเรียวสวยเหมือนเหยี่ยว มูโ่สวยเหมือนนทำมา และริมฝีปารูประับ เธอเป็นสาวที่หุ่นแบนอยาะมอบเพลที่ป้าแมวอบร้อ ให้เธอ
..เพบ๊ะ เอวยี่สิบหอสามสิบห้า
"สะ สวัสีรับ ผมื่อปลาโลมาะเรียว่าโลมาหรือปลา็ไ้นะรับแล้วุื่อ?"
ผมบิัวไปมา้วยวามอายแ่ยายมัเ้าใผิเสมอว่าผมปวี้
"แล้วนาย?"
สาวสวยไม่อบผมแ่เลือที่ะถามลามแทนส่วนนถูถามนะเหรอ เินไปนู้นแล้ว
"เพิ่รู้ว่าน้อไอ้วาฬไร้มารยาทนานี้"
ไม่รอให้อีนพูอะไร เธอรีบเินออไปทันทีส่วนลามเายัมอเธอ้วยหน้านิ่ๆไม่่าาเิม
"โอ้ยยย ่วย้วย"
ผมสะุ้อีรั้เมื่อเสียราวนี้ล้ายับเสียที่ัออไป้านอ พวเรามอไปทั่วห้อเล็ๆนี้่อนะเอผู้หินหนึ่นอนเล่น?ใ้ลัระาษนาให่
"อบุ"
เธอเอ่ยึ้นหลัาพวเรา่วยเธอออมาไ้สำเร็ นรหน้าเป็นสาวแว่นหน้าหมวยนหนึ่
เธอเล่าว่าที่เธอเ้ามาที่นี้เพราะสนใมรมว่ายน้ำอมหาวิทยาลัยนี้ั้แ่่วมัธยม เธอิาม่าวสาร่าๆ ไปูแทบะทุารแ่ันที่สมาิมรมนี้ลสนาม เธอหวัว่าสัวันะไ้เป็นสมาิมรมนี้
ทว่า
เมื่อไม่นานมานีู้่ๆมรม็ปิัวลอย่าไม่ทราบสาเหุ ไม่เยมีใรรู้ว่าทำไม พอเธอเ้ามหาลัยนี้ไ้เธอึามมาสืบหา้อมูลเพื่อไ้อ้อใทันที
"เออ พวเราสามารถั้มรมไ้ไหม"
ผมยมือึ้นถามหิสาวนเียวในลุ่มหรือน้ำหอมปีหนึ่ะบัี
"ริ้วย ั้นพวเราสามนมาั้มรมว่ายน้ำึ้นมาใหม่ันเถอะ"
"รวมัน?"
"ใ่ รวมนาย้วย"
ผมอบลามที่ี้นิ้วเ้าหาัว้วยหน้านิๆ เปลี่ยนสีหน้าบา็ไ้นะ ไม่มีใรว่าหรอ
"แน่นอนอยู่แล้ว"
"ั้นเรามาล้อมวเรียวัำลัใันเถอะ"
"...."
"...."
อ้าว ทำไมทุนเียบล่ะ แล้วนั้นะเินไปไหนอี
.......
ะพยายามมาอัพทุๆวันน่าาาาา
และ็อบุที่ิาม่ะ
ความคิดเห็น