รัตติกาลสีเงิน

ยามเมื่อตะวันลับขอบฟ้า

 

แสงสีทองอันเจิดจ้าถูกดูดกลืนจางหายไป


เมื่อนั้นความเงียบสงัดจักบังเกิด


ทุกสรรพสิ่งซ้อนเร้น ได้ออกมาจากที่ซ้อน


บรรดาลความน่าสพึงกลัวจากก้นบึงแห่งจิตใจ


ปรากฎภาพอสูรร้ายทมิฬแห่งรัตติกาล


ยามเมื่อต้องแสงสีเงินแห่งจันทรา


ที่เสมอเหมือนยาพิษยามแตะต้องจากบรรดาตราบาป


หากนั้นแล้วแล้วเป็นเพียงสิ่งที่ถูกอุปโหลกขึ้น


จากความมืดภายใต้ก้นบึงแห่งความสำนึกผิด


เหตุฉไนจึงกัดกร่อนความคนึงได้มากมายถึงเพียงนี้


ภาพใต้หน้ากากที่ถูกขนานนามว่า
.
.
.
.
.
.

“ปีศาจแห่งรัตติกาลสีเงิน"