คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 01 : Hello
#เป็นผีห้ามเคาะประตู
“สวัสดี”
ทุกคนรู้จักคำนี้แน่นอน
สวัสดี เป็นคำทักทาย ใช้กับคนรู้จัก เพื่อน ครอบครัว คนตัดต้นไม้ หรือแม้แต่มนุษย์ที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาในห้อง สิ่งที่พิเศษของคำนี้ในภาษาไทย บางกรณีใช้สำหรับการบอกลาได้ด้วย
ยังไงซะ เรื่องทั้งหมดก็เริ่มมาจากคำๆ นี้
เสียงนุ่มดังมาจากร่างภายใต้ผ้าคลุมเตียงสีขาวหม่นทำเอาเผลอทิ้งขวดนมในมือลงพื้น มีรูโหว่งเล็กๆ ให้ได้เห็นดวงตากลมโตสีดำยิ่งกว่าถ่านหิน
มันคลานลงจากเตียง หย่อนปลายเท้าซีดๆ ลงกับพื้นไม้ ไม่สนเสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดเบาๆ ตามน้ำหนัก
ชายหนุ่มทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ เขาไม่เคยประจันหน้ากับโจร คนที่ไม่รู้จัก หรือแม้แต่ผี ในห้องนอนของตัวเองมาก่อน ร่างใต้ผ้าคลุมเทียบได้กับเด็กวัยสิบกว่าคนหนึ่ง มันยืนนิ่งเช่นเดียวกับเจ้าของห้อง
นิ่งกว่าด้วย
“เธอเป็นใคร?”
ถามออกไปอย่างนั้น อาจเป็นเพราะใบหน้าสับสนของเขา หรือบุคลิกท่าทางที่ดูงุ่มง่ามเหมือนหมีที่ทำให้เด็กตรงหน้าดูจะเมินเฉยต่อคำถาม เขาเพียงแค่ดื่มมาก่อนหน้านี้ไม่กี่แก้วแต่กลับยืนโซเซไม่ต่างจากคนเซ่อซ่า ร่างเล็กย่างเท้าเข้ามาหาอย่างใจเย็น กระทั่งยืนห่างกันไม่ถึงคืบ เอียงคอราวกับมีท่าทีสงสัยใคร่รู้ วางทาบมือไว้กับอกคนตรงหน้า กรีดกรายปลายนิ้วกับกระดุมน้อยๆ เหล่านั้น
เขาไม่ยอมตอบคำถามใดๆ ย่อตัวราวกับกำลังถอนสายบัวก่อนเต้นรำ ก้าวเท้าถอยหลังไปสามก้าว คราวนี้โค้งคำนับ
“สวัสดี”
ร่างใต้ผ้าคลุมวิ่งจู๊ดกระโดดหนีไปทางหน้าต่างที่เปิดกว้างรอรับอยู่ หลังแสดงพฤติกรรมที่ทำเอาไคเลอร์งงยิ่งกว่าเก่า
เมื่อก้มลงมองพื้น ขวดนมกลับไม่อยู่ที่ปลายเท้าเช่นคราวแรก
เห็นทีจะเป็นผีขี้ขโมยเสียด้วย
"เธอน่ะ หยุดอยู่ตรงนั้น.."
ก่อนที่จะวิ่งไปคว้าเอาชายผ้าปูที่นอนพร้อมทั้งร่างผีตนนั้นกลับมา ชายหนุ่มพลาดไปเหยียบลูกบอลยาง ซึ่งไม่น่าจะมีอยู่ในห้อง
จบลงด้วยการลื่นหัวชนขอบตู้ริมหน้าต่าง
ไคเลอร์ยันตัวลุกแม้จะยืนโซเซอยู่บ้าง เขาส่งเสียงครางเบาๆ ให้กับบาดแผลบริเวณศีรษะ ของเหลวสีแดงข้นไหลลงมาตามขมับ
ร่างใต้ผ้าคลุมสีขาวหม่นวิ่งฝ่าพงหญ้าคาขึ้นไปยังเนินหญ้าเขียว ริ้วผ้าสะบัดปลิวไปกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิ ปัดโดนกลีบดอกไม้ที่บานกันบนทุ่งอย่างใจร้ายทีเดียว
ชายหนุ่มในห้องถอนหายใจเฮือกขณะมองร่างนั้นหายไปยังอีกฝั่งถนน นึกแช่งชักหักกระดูกอยู่ในใจก่อนจะเดินไปหาอุปกรณ์มาทำแผลให้ตัวเองโดยไม่ลืมล็อคหน้าต่าง
ไม่ว่าจะเป็นคนหรือผี เจ้าเด็กนั่นจะต้องไม่ย่างกายอยู่ในบ้านเขาอีกเป็นครั้งที่สองแน่
ไม่มีวันซะหรอก
ความคิดเห็น