My Princess...My traveler...

เนื้อเรื่อง

เจ้าหญิงของผม.........เธอเกิดมาเพียงเพื่อจะอยู่บนฟ้า

ให้คนเดินดินรอนแรมอย่างผมได้เงยหน้าเชยชม

เธออยู่บนนั้นน่ะ ดีที่สุดแล้ว....

ผมไม่ต้องการเห็นวันที่ดวงดาวเพียงหนึ่งเดียวของผม

ตกลงมาจากฟากฟ้า....

.

.

ชั่วชีวิตของหนุ่มนักเดินทางธรรมดาๆคนหนึ่งของผม

ได้พบสิ่งต่างๆมากมาย และ นักเดินทางอย่างผม

ก้อ เคยมีเพื่อนคู่ใจ เป็นดั่งตะเกียงนำทางให้ผมมาไม่รู้ตั้งเท่าไหร่

แต่ ผมก็มักจะเหม่อมองออกไปสุดสายตา

มองไปยังเส้นรุ้งขอบฟ้า ที่สุดปลายทาง สุดปลายทะเล เสมอๆ

ผมเฝ้าฝันที่จะเห็นใครสักคนที่เป็นของผม

ที่ผมพร้อมจะเดินไปกับเธอ และเธอยังคงรับได้ในความเป็นผม

หลายครั้งที่ความฝันของผม และ เธอหลายๆคนที่ผ่านมา

ต้องจบลง ต้องแตกหัก ต้องเปลี่ยนทิศทาง

และอุดมการณ์ของผมกับ เธอคนนั้นก็มักจะขาดกัน.... ผมเฝ้าฝัน..

เฝ้าฝัน ที่จะพบเธอ คนๆนั้น...................จริงๆ........

.

.

.

ในที่สุด...ผมก็พบเธอ...เธอที่เป็นดั่งแสงส่องให้ชีวิตของผมมีจุดหมาย

ความฝันไม่ไกล และเลื่อนลอยเหมือนเช่นเดิม...

แต่ ช่างน่าเสียดาย ที่ผมมาเจอเธอช้าไป...

เธอเป็นเพียง เจ้าหญิงนิทรา ที่หลับใหลอยู่บนฟ้า...

ซึ่ง ถ้าวันไหน ความคิดถึงของผมส่งไปถึง เธออาจจะมองลงมาบ้าง

ผมอยากสัมผัสเธอ............อยากนำเธอมากอดไว้ไม่ให้ห่างกาย

อยากมีเธอมาช่วยเติมลมหายใจของชายผู้บ้าอุดมการณ์

ของ ผู้ที่ไม่เคยเชื่อในรักแท้.................แต่ตอนนี้ เธออยู่ไหน

อยู่ที่ไหนกัน..............

.

.

.

ผมยังคงเห็นเพียงแสงสะท้อนจากเธอ

ตอนนี้เธอคงไม่อยู่ในสายตาของผมแล้วใช่หรือไม่

เธอไปได่ไกลแล้วใช่หรือไม่...

ทำไม ผมยังคงยึดติดกับแสงวูบวาบนั้น

และมันยังคงไม่จางหายไป ไม่ว่า ผมจะหลับตาลงกี่ครั้ง...

.

.

.

ผม เฝ้า อ้อนวอนต่อฟ้า ว่าอยากจาพบเธอเหลือเกิน

ก่อนที่ลมหายใจของผมจะจบลง..

ชีวิตทั้งหมดของผม มีเธอเป็นดั่งดวงดาว ที่ทำได้เพียงแค่มอง

ไม่มีสิทธิ์ไล่ตาม เพราะผมรักความฝันของเธอมากกว่า

ไม่อยากให้เธอก้าวลงมา เพียงแค่ เพื่อทำให้ผมรู้สึกดีเพียงไม่นาน

ขอให้ผมได้มองคุณอยู่แบบนี้นะ...เจ้าหญิงของผม

ผมรักคุณ..........................................

.

.

.

จนตอนนี้ ผมยังคง เดินทาง โดยมีแสงสะท้อนของเธอคอยส่องนำทาง

ผมรู้สึกเพียงพอแล้ว กับคำว่าชีวิต ผมได้เรียนรู้แล้ว

ขอบคุณเธอ ที่ทำให้ผมได้มารู้จักกับคำว่ารักแท้

ที่ผมไม่คิดว่าจะได้เจอ....ผมจะหมดลมหายใจแล้วล่ะ

อาจจะถูกมองว่า โง่ ว่าบ้า ที่ยังคงกอดความรัก...กอดความฝันลมๆแล้งๆ

ที่ไม่มีทางเป็นจริง ผูกมัดมัน เข้ากับหัวใจของผม...

แต่ผมก็มีความสุขนะ...และเต็มใจ ให้เธอ เป็นดวงดาวของผม

เพียงดวงเดียว............ลาก่อน เจ้าหญิงน้อยๆของผม

ผมรักเธอ........................................

.

.

.

นักเดินทางของฉัน.....ฉันต้องการที่จะกลับไปเริ่มต้นรู้จักคุณใหม่อีกครั้ง

และฉันสัญญา มันจะไม่เป็นเช่นนี้....

ฉันจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน และก้าวลงมาหาคุณ

หากรู้ว่าต้องเป็นเช่นนี้......................

.

.

.

นั่งมองเส้นทางอันเปลือยเปล่า

ไร้ซึ่งคุณ ไร้ซึ่งชีวิตชีวา

รู้บ้างไหม? ว่าการอยู่บนที่สูงน่ะ มันหนาวนะ

ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครสักคนที่พร้อมจะเคียงข้างฉันไป

วันนี้ฉันเศร้า อยากจะพบใคร...ที่เขาพร้อมจะเคียงข้างฉัน

เหลือเกิน.............................

.

.

.

มองไปยังทางเส้นทางเดิม พบเห็นนักเดินทางคนหนึ่ง

เขาเหงาบ้างไหมนะ? ที่ต้องเดินทางคนเดียว

ฉันเฝ้าคิด และอดเป็นห่วงเขาจากใจจริงไม่ได้

ไม่อยากให้ใครต้องเดียวดาย ว่างเปล่าเหมือนกับฉัน

และแล้ว เขาก็มองขึ้นมา มองมายังฉัน

ฉันจึงยิ้มตอบกลับไป นี่คือการรู้จักของเราค่ะ

ฉันดีใจจริงๆ ที่อย่างน้อย คุณก็รู้ว่า มีคนห่วงคุณ...............

.

.

.

คุณยังคงมองมาทักทายฉันเสมอๆ

ฉันก็ยังคงมองตอบคุณไปแบบเดียวกัน

เพียงแต่ความรู้สึกของฉันมันเปลี่ยนไปแล้วล่ะ

คุณทำให้ชีวิตของฉันไม่ว่างเปล่า

ได้รู้สึกอบอุ่น และต้องการจะเห็นคุณอยู่ตลอดเวลา

อยากให้คุณสบายใจ และมีความสุข

ฉันยิ่งพยายามจะเข้าใกล้คุณ

แต่ดูเหมือนคุณก็ยิ่งหนีห่างไกล...ฉันไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย?

คุณรังเกียจฉัน............................

.

.

.

ฉันร้องไห้ เพราะคุณอาจจะรำคาญฉัน

ที่ฉันต้องการจะยึดคุณเอาไว้

ฉันเสียใจ...และต้องการตัดใจ ไปจากคุณ

ขอโทษนะค่ะ ที่ฉันรักคุณ

ขอโทษ ที่อยากจาโน้มลงมาหาคุณ

ขอโทษ ทั้งๆที่รู้ ว่าคุณไม่พร้อมจะอยู่เคียงข้างฉัน

ขอให้ฉันได้มองคุณเป็นครั้งสุดท้ายเถอะนะค่ะ

เมื่อฉันกลับมาอีกครั้ง หวังว่า ฉัน

คงจะมองรอยยิ้มของคุณได้เหมือนเดิม...........

.

.

.

ฉันกลับมาแล้ว...และมองไปยังเส้นทางนั้นอีกครั้ง

ไม่พบคุณเลย คุณหายไปไหนกัน..

ฉันรีบลงมาจากเบื้องบนนั้น และเข้าถามข่าวของคุณกับพื้นดิน

พื้นดินนั้น บอกว่า คุณได้จากไปแล้ว

จากไปยังโลกสีขาว ที่ฉันไม่มีทางไปถึง

และ เขาได้บอกฉันว่า คุณได้ฝากรอยแห่งความเจ็บปวดเอาไว้

มันเต็มไปด้วยความรัก และความเสียใจ

ที่ฉันเมินเฉยต่อคุณ และ ความรักของคุณทั้งหมด..

ฉันขอโทษค่ะ...ขอโทษที่คิดไปเอง

ขอโทษที่ทำคุณเสียใจจนจากฉันไป

ขอโทษที่ฉันไม่ตามหาคุณ

ขอโทษที่ฉันกลับมาเจอคุณช้าเกินไป

ขอโทษที่ฉันไม่เข้าใจคุณเสมอมา

ขอโทษ....................................

.

.

.


ขอบคุณ ความรักอันแสนยิ่งใหญ่ที่คุณมอบให้แก่ฉัน

ขอบคุณที่เราได้เจอกัน ฉันจะยังคงรักคุณไม่เปลี่ยนแปลง

ฉันจะอยู่ตรงนี้ ตรงที่เป็นของคุณ

เพราะฉันต้องการสัมผัสความเป็นคุณให้มากกว่านี้

และใช้เวลาทั้งหมด ย้อนกลับไปเริ่มต้นใหม่

ตั้งแต่วันแรกที่เรารู้จักกัน

รักคุณค่ะ...................นักเดินทางของฉัน

ผู้ที่ทำให้หัวใจของฉันอบอุ่นและเติมเต็ม....





Fin......~*