ในที่สุดเร็นซังแห่งวง Murder



หลังจากรอมานาน



ในที่สุดเร็นซังก็ออกมา



ทำไมพี่โอ๋พูดเหมือนพระเอกรังแกนางเอก



ไม่ใช่พี่โอ๋รังแกคนอ่านหรอกเร้อ(?)



ว่ะฮ่าๆๆ ในที่สุดคนที่ชั่วร้ายสุดขั้ว เลวทรามขั้นเทพ (? พูดถึงอะไรเนี้ยะ)



แล้วคำเตือนนี้หมายถึงอะร้าย "ร้องแรง ดราม่า บีบอารมณ์ แต่...หวานละมุนที่สุด"



รอพี่โอ๋ลงสปอยร์คะ



รอลงเว็บแจ่มใส



จะได้สอยมาในคอลเล็คชั่น ฮ่ะๆ



รอติดตามค้า =)

ก่อนอื่นเลยนะคะ
มายขอบอกว่ามายไม่ใช่คนวิจารณ์มืออาชีพ
หรือคนวิจารณ์ที่เก่งๆ ดังนั้นมายอยากให้เรียกว่าความคิดเห็นส่วนตัว
เพราะมันคือความคิดเห็นส่วนตัวของมาย
ถ้าหากข้อความนี้นี้ทำให้บทความรกหรือเสื่อมเสีย
มายก็ขออภัยเจ้าของบทความไว้ด้วยนะคะ :D

บทความเรื่องนี้มายเพิ่งมาอ่านย้อนหลัง
เพราะมายเพิ่งเปิดมาอ่านนะคะ =__=
แต่บทความเรื่องนี้ถึงจะเพิ่งแต่งเป็นเรื่องแรกของเจ้าของบทความ
แต่ก็สามารถบรรยายได้ดีแบะทำให้เห็นภาพ
ซึ่งมายว่าเป็นเรื่องที่ทำให้เกิดรอยยิ้ม :)
และมีตัวละครที่ไม่เยอะเกิน และชื่อก็ไม่คล้ายกันเกิน ><
และแต่ละตัวละครก็มีอิมเมจหรือลักษณะนิสัยเฉพาะตัว
ทำให้แยกแต่ละตัวละครออกได้ง่ายยิ่งขึ้น

แต่ขอตินิดหน่อยคะ
เวลาเปลี่ยนตัวละครเพื่อบรรยาย
มายว่าควรจะขึ้นหัวไว้
เช่น
Opal
Opal : Talk
Part : Opal
บลาๆๆ =__=;;
จะได้เข้าใจว่าตัวละครใดบรรยายอยู่นะคะ

พีเอสซึ ; สุดท้ายนี้~~ ขอให้เจ้าของบทความนี้สร้างสรรค์ผลงานดีๆ แบบนี้ออกมา และทุกคอมเม้นหรือบทวิจารณ์ก็เป็นกำลังใจให้เจ้าของบทความมีกำลังใจ และพยายามพัฒนาผลงานให้ดีขึ้นไปคะ XD

ก่อนจะวิจารณ์บทความนี้
เค้าก็ต้องแนะนำตัวก่อน เค้าชื่อมายจ๊ะ!
ถ้าบทวิจารณ์นี้ทำให้บทความนี้รก หรือเสื่อมเสีย
ก็ขอโทษด้วยคะ ไรท์จะตบจะด่าหรือตีก็ได้นะ คิก ><

ตอนแรกที่เค้าอ่านก็ขอบอกเลยว่า
บทความนี้ทำให้คนอ่านสามารถอมยิ้มได้จริงๆ คะ
ซึ่งเป็นมุมมองของผู้หญิงที่เข้าใกล้ผู้ชายไม่ได้!
แต่พอเข้าใกล้ได้ กลับได้ตั้ง 3 คน
แล้วแต่ละคนก็น่ารักเว่อ ♥
เข้าเรื่องดีกว่า แฮะๆ =__=;;
ตัวละครมีคาเรคเตอร์แตกต่างกันดีคะ
เข้าใจง่ายเวลาที่บรรยาย
แล้วก็ขอบอกว่าน่ารักมว๊ากกก >w<

ออกทะเลได้ เย้!!~
หนูเบเบ้จ๊ะ... เจอเนื้อคู่เยอะขนาดนี้
แบ่งมาให้แม่สักคนสิลูก =.,=
แม่ชอบคนน่ารักแบบนี้
ไม่ให้แม่ตบนะเบ้ T^T (คิดภาพคนวิจารณ์เบะปากน้ำตาจะไหล)
แม่อยากได้ แบ่งให้แม่ม๊างง~

สุดท้ายนี้ "มีคนเม้น วิจารณ์ คนแต่งก็พยายามต่อไปด้วยจ๊ะ ช่วยสร้างสรรค์ผลงานบทความดีๆ ให้คนอื่นได้อ่านอีก เพราะคอมเม้นและบทวิจารณ์คือกำลังใจของคนแต่ง :DD"

ก่อนอื่นเลย

เราไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพเราเป็นแค่นักวิจารณ์ทั่วไป

ซึ่งเรียกว่าคำแนะนำในความคิดส่วนตัวของเราก็ได้

หากบทวิจารณ์นี้ทำให้บทความนี้เสื่อมเสียหรือรกบทความก็ขอโทษด้วยนะคะ



ขอเขียนไว้เป็นข้อจะได้เข้าใจง่ายนะคะ



- ชื่อเรื่อง

สอดคล้องเข้ากับเนื้อหาและชื่อเรื่องตั้งได้น่าสนใจมากคะ



- พล็อตเรื่อง

ไม่ซ้ำใครและก็ค่อยๆ คลายปมปริศนาออกมาเท่าที่อ่านตอนนี้นับว่ายังไม่เร็วเกินไปมาก เพราะถ้าเร็วเกินไปจะทำให้เริ่มไม่น่าติดตามเพราะเหมือนกับ ว้ารู้แล้ว น่าเบื่อประมาณนี้คะ



- ภาษา

ภาษาที่ใช้และสำนวนนับว่าดีมากเลยทำให้บรรยายได้ลื่นไหลมากและน่าติดตามมากยิ่งขึ้น



- ตัวละคร

แต่ละตัวละครมีความแตกต่างกันทำให้เวลาบรรยายสามารถเข้าใจได้ว่าใครกำลังบรรยายและมีความสัมพันธ์ของตัวละครแบบว่ารู้จักกันในฐานะอะไรประมาณนี้คะ



- การสะกดคำและการใช้คำ

ยังๆม่ค่อยดีมากเท่าไรนะคะเท่าที่ดูสะกดผิดไม่ค่อยมาก ส่วนมากจะเป็นการตกหล่นของคำมากกว่าคะ ช่วยตรวจสอบหน่อยละกันคะ



- ชม

สนุกมากจริงๆ นะ ถึงตอนนี้จะกำลังลบรีไรท์อยู่ แล้วก็มีปมให้น่าติดตามดีคะ ตัวละครก็น่ารักมากมายแต่ที่ต้องแก้ไขก็น่าจะเป็นพวกคำผิดและการตกหล่นของคำจ้ะ



หวังว่าคำแนะนำของนักวิจารณ์ตัวน้อยๆ (?) จะเป็นกำลังใจและช่วยในกาีปรับปรุงนะจ้ะ! ^[+++]^

ก่อนจะวิจารณ์บทความนี้ ก็ขอแนะนำตัวก่อน
ชื่อมายจ๊ะ! มายไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพ
มายเพียงแต่ให้ความคิดเห็นในมุมมองของมาย
ถ้าบทวิจารณ์นี้ทำให้บทความรกและเสื่อมเสีย
ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยคะ

เรื่องนี้อ่า... ในความคิดมายนะ
ตอนแรกๆ ไม่ค่อยน่าติดตาม
มายว่ามันบรรยายงงๆ ไม่ค่อยเข้าใจ
แต่พออ่านไปเรื่อยๆ คือ... มันสนุกมากอ่ะ!
แล้วก็สามารถดึงอารมณ์ร่วมของผู้อ่านได้
แต่มายว่าเปลี่ยนฟ้อนท์หน่อยก็ได้นะคะ
คือมายว่าฟ้อนนี้มายอ่านแล้วตาลาย
ซึ่งมายไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นไหม?
มายแนะนำให้ใช้ Cordia new ประมาณ 14-16 คะ
ส่วนเนื้อหาในนแต่ละตอนถือว่าเยอะพอสมควร
แล้วก็เว้นบรรทัด ทำให้ไม่ตาลายด้วยคะ
ส่วนตัวละครในเรื่องรีบอร์นก็จะมีอิมเมจของตัวอยู่แล้ว
ส่วนนางเอกออริก็มีอิมเมจแตกต่างดีคะ
แต่ตัวละครเยอะมาก มีทั้งวองโกเล่ วาเรีย มิลฟิโอเล่
อัลโกบาโน่กำลังจะตามมาใช่ไหมคะ =__=!
แต่ควจะมาอัพให้บ่อยกว่านี้นิดนึงคะ
มายไม่ทราบว่าไรท์มีธุระอะไรรึเปล่านะคะ
แต่ถ้าไม่อัพปล่อยให้ร้างนานเกิน
คนอ่านจะคิดว่าไรท์ไม่แต่งต่อแล้วคะ

ออกทะเลได้ เย้!!~
เอิ่ม...
หนูอยากบอก ว่าหนูสมน้ำหน้า ทาเคชิ ท่านฮิและเจ้าชายโรคจิตมว๊ากกก~
เพราะลูกสาวลืมหมดทุกคน ว่ะฮ่าๆๆๆ
ทำไมต้องจำทาเคชิวะ? =__=? นี้คือสิ่งที่มายอยากรู้มาก!
ทำไมไม่จำท่านฮิ ที่เหลือจะได้ตกกระป๋อง กร๊ากก!!~
เอาล่ะ จบดีกว่า เดี๋ยวมายหลุด =__=;;
( เอิ่ม... ม่ทันแร่ะจ๊ะ ตอนแรกมาซะดี สุดท้ายหมดกันภาพพจน์ตู =__=;; )

สุดท้ายนี้ "มีคนเม้น มีคนวิจารณ์ ไรท์ก็ช่วยแต่งต่อไปด้วยจ๊ะ สู้ๆ เพราะคอมเม้นและบทวิจารณ์คือกำลังใจของไรท์เตอร์!!"

ก่อนจะวิจารณ์บทความนี้
แนะนำตัวก่อน เค้าชื่อมายจ๊ะ!
เผื่อไรท์จะตบ ด่าหรือตเค้า
ถ้าบทวิจารณ์นี้ทำให้ บทความนี้รก
หรือเสื่อมเสีย ขอโทษด้วยคะ!

บทความนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่ติดอยู่ในใจมาย
ให้อารมณ์หลกหลาย แล้วก็สามารถดึงอารมณ์ร่วม
ของผู้อ่านให้อินตามได้
แต่ก่อนเค้าก็ไม่ค่อยชอบนะพระเอกเย็นชา แบบมันแต่งออกมายาก
แต่พอมาเจอบทความนี้ เค้าเปลี่ยนความคิดเลย
เพราะผู้ชายเย็นชาก็มีมุมน่ารักได้ อย่างลิงที่น่ารักมว๊ากก
ไม่เปลี่ยนใจจากเค้กมาหาแม่หรอลูก *O*
เข้าเรื่อง แฮ่ๆ =__=;;
ตัวละครมีคาเรคเตอร์แตกต่างกันดี
มีการให้ตัวละครอื่นบรรยายด้วย
ซึ่งอ่านแล้วก็ได้อารมณ์ในแต่ละมุมมองของตัวละคร
อย่างอินจัดก็ 'เกลียดนังน้ำชา กร๊าซซ'
เค้าก็เป้นจ๊ะ! แทบกัดผ้าห่มทำลายข้าวของ เหอๆ =__='
พ่อยังบอกอยู่เลย ไปโรง'บาลมั้ยมาย?
เอ่อ... มิทราบเค่อะตบพ่อบาปมิ ฮ่าๆๆๆ =__=;;

สุดท้ายนี้
"มีคนเม้น มีคนวิจารณ์ คนแต่งมีกำลังใจในการแต่งนิยายต่อไปคะ!" คนแต่ง
"ทำไมถึงมีกำลังใจอ่ะคะ?" มาย
"ก็เพราะคอมเม้น และบทวิจารณ์ของทุกคน ก็คือกำลังใจของพี่ >O

ก่อนอื่นน่ะค่ะ ขอขอบคุณไรท์เตอร์ที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆ แบบนี้ขึ้นมา
มายไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพหรือคนวิจารณ์ที่เก่งๆ ดังนั้นถ้ามายวิจารณ์แล้วทำให้บทความเสื่อมเสียหรือทำให้บทความรก ก็ขอโทษไว้ด้วยนะคะ

บทความนี้ถ้าให้มายบอก มายก็อยากบอกว่ามันเหมือนเเง่คิดในสังคมเราอะไรประมาณนี้นะคะ
แต่หมวยถือว่ารักคนรักมาก ถึงกับยอมขายตัว ในปัจจุบันจะมีใครกล้าแบบนี้บ้าง?
แต่ก็น่าสงสารหมวยตรงที่โดนคนรักหลอก? สังคมปัจจุบันของเราก็มีเยอะแยะ
โดนหลอกแบบนี้ เอาเงินไปทำอย่างอื่น
ความจริงเค้าก็อยากให้ดราม่าน่ะ 5555.
แบบบอมรักแล้วหมวยไม่ยอมรับรักประมาณนี้
เพราะถ้าเราเจอแบบนี้บ้าง อย่างมายคงอยากฆ่าตัวตายแล้วล่ะนะ
ต้องยอมรับว่าหมวยอดทนมาก แล้วถ้าความอดทนสิ้นสุดล่ะ?

เอาล่ะ =_=;; ไรท์เตอร์แต่งเก่งมากเลยนะคะ
แบบมันนึกภาพออกแล้วก็ให้ความรู้สึก อินประมาณนี้ด้วยคะ
แล้วพล็อตมันไม่ซ้ำใครดี แต่มายว่ามันให้แง่คิดด้วยน่ะ
ไม่รู้อะ มายว่าอ่านแล้วมันให้ =_=
มายก็ติดตามผลงานของไรท์เตอร์มาเยอะ
แต่มายเป็นประเภทแบบ อ่านแล้วลืมเม้น
อ่านแล้วปิด ซึ่งมันทำให้มายเสียนิสัยมาก
มายรู้ว่านักอ่านเงามันไม่ค่อยช่วยให้ไรท์เตอร์มีกำลังใจ
เหอะๆ ก็ขอโทษด้วยน่ะค่ะ เพราะมายขี้ลืมมาก
นานๆ ทีถึงเฮ้ย เม้นดิ ==;;
เพราะนิยายมายก็มีนักอ่านเงา มายก็ไม่เครียดน่ะ
เพราะมายแบบไม่ค่อยเม้นคนอื่น เออไม่เป็นไร

เข้าเรื่องก่อน ==;;
ภาษาที่ใช้ก็สื่อความเข้าใจง่าย
ส่วนเรื่องมีคนหาว่าปั้มใช้ม่ะอ่ะ?
มายไม่มั่นใจว่าติดท็อปอะไรแบบนี้
มายว่าคนที่บอกน่ะ เหมือนกับคนขาดความอบอุ่นน่ะ
ไม่ได้ตั้งใจว่าน่ะค่ะ อยากรับก็รับไป
เรียกร้องความสนใจ แบบฟิกตัวเองไม่ติดอ่ะเลยต้องโทษคนอื่น

พอๆ ==;;
มายเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์เสมอน่ะค่ะ แล้วก็ขอให้ไรท์เตอร์สร้างสรรค์ผลงานดีๆ แบบนี้ขึ้นมาเรื่อยๆ เพราะคอมเม้นกับบทวิจารณ์(ส่วนของมายมันคือระบาย)ก็เหมือนกับเป็นกำลังใจนะค่ะ :')

ก่อนจะวิจารณ์บทความนี้
ขอแนะนำตัวก่อน เค้าชื่อมายจ๊ะ!
เผื่อไรท์จะตบ ตีหรือด่าเค้า
ถ้าบทวิจารณ์นี้ทำให้บทความนี้รก หรือเสื่อมเสีย
มายก็ขอโทษด้วยคะ!

ตอนแรกที่เค้าอ่านเค้าบอกได้เลยว่า
เรื่องนี้ให้อารมณ์หลากหลายมาก
อย่าง ดราม่า หวาน หรือมุมน่ารักของซิลเวอร์
แต่น่าเสียดาย จบแบบหักมุมไปหน่อย 555+
แต่ก็สนุกดีคะ แล่วก็แต่งได้ดีมาก
ตอนนึงพอๆ กับหนึ่งตอนในนิยายแจ่มใสเลย
แต่ว่าอ่านเพลินดี แล้วก็แบ่งให้ตัวละครอื่นบรรยายด้วย
เพราะจะทำให้เข้าใจอารมณ์หรือความรู้สึกของตัวละครนั้น
แล้วก็บางตอนแต่งให้คนอ่านอินมากคะ บางตอนอ่านแล้ว
คนวิจารณ์อยากแดดิ้น =.,= ไม่ก็
เค้าอ่านๆ อยู่แปปนึงร้องไห้ พ่อก็งงแบบ 'ลูกตูร้องไห้ไมวะ'
ไม่ก็ น้ำตาไหลแล้วหัวเราะ เออ อยากไปโรงบาล =__=;;

เข้าเรื่องๆ ถึงเรื่องนี้จะไม่สนุกเท่าลิงแต่ก็ถือเป็นบทความที่น่าติดตามบทความหนึ่ง
อย่างน้อยก็ติดในใจเค้า :)
คาเรคเตอร์ก็มีหลากหลายไม่ซ้ำกันดีคะ ดีมากมาย :D
มายก็ขอให้พยายามต่อไปคะ จะเป็นกำลังใจให้ :D

สุดท้ายนี้ "มีคนเม้น มีคนวิจารณ์ คนแต่งก็พยายามต่อไปจ๊ะ เพราะคอมเม้นและบทวิจารณ์ถือเป็นกำลังใจของคนแต่ง :))"

เปิดเข้ามาดูมันแบบ.. เป็นอะไรที่สุดยอดมากๆ

เพราะคนทำต้องทำยังไงก็ได้ให้เข้าใจง่าย

อีกทั้งยังมีประโยชน์มากด้วย

เพราะมันสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้

หรือนำไปประยุกต์ใช้ในแบบของตนเองได้

เหมาะกับคนที่เพิ่งเริ่มหรือกำลังใช้ Photoshop มาก

เมื่อไม่เข้าใจก็สามารถทำตามได้



ขอบคุณมากๆ สำหรับเจ้าของบทความ

เพราะต้องมีความอดทนในการทำ

และสุดท้ายก็ขอให้เจ้าของบทความอย่าท้อแท้

และสร้างสรรค์บทความดีๆ แบบนี้ต่อไปนะค่ะ

เพราะว่ายังมีคนคอมเม้นเป็นกำลังใจให้เสมอ



Thx you very much.