ส่งกิจกรรมนักเขียน (Character2)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ALPHABET

C. BLACKWORD

" i am a protector, No matter what i look like

still...  i am a protector  "

ชื่อคาแร็คเตอร์ : Alphabet Christine Blackword (อัลฟาห์เบ็ธ คริสติน แบล็กเวิร์ด)

เผ่าพันธ์ : จอมเวทย์ (Red)

รายละเอียดเผาพันธ์ : จอมเวทย์ถือกำเนิดขึ้นตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 17 โดยผู้ก่อตั้ง 3 คน รีเรเวล โมมาแชล จอมเวทย์สีฟ้า มาเชโล่ ดิกาเลโน่ จอมเวทย์สีเขียว วินเซนต์ แบล็กเวิร์ด จอมเวทย์สีแดง ทั้ง 3 ร่วมกันสร้างเครือข่ายของเหล่าจอมเวทย์ขึ้นเพื่อต่อกรกับศาสตร์มืดที่แพร่ขยายอิธิพลไปทั่วในยุคศัตวรรษที่ 17 สืบเนื่องมาจากรุ่นสู่รุ่น สานต่อเจตนารมณ์จนถึงปัจุบัน

ประวัติคร่าวๆ : เดิมที่เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย AKS Art University ในขณะที่ศึกษาชั้นปีที่ 3 อัลฟาเบ็ธได้พบลูกแก้วแห่งโชคชะตาเข้าโดยบังเอิญ หลังจากนั้นเธอถูกลิขิตให้เป็นจอมเวทย์สายแดง และได้พบกับอาจารย์ของเธอเพื่อฝึกฝนตนเองเป็นจอมเวทย์รุ่นต่อไป แต่ด้วยลักษณะนิสัยของเธอตรงข้ามกับพลังเวทย์สายที่เธอถือครอง จึงทำให้เกิดเรื่องยุ่งยากมากมายตามมา

ความสามารถพิเศษเผ่าพันธ์ : แบ่งออกเป็น 3 สาย จาก 3 ผู้ก่อตั้ง

     - รีเรเวล โมมาแชล จอมเวทย์สีฟ้า (Blue) The Protectors

     เป็นพลังเวทย์ที่มีความหนาแน่นสูง มีพลังในการป้องกัน แต่ด้อยในการโจมตี เนื่องจากเวทย์มีมวลหนักแต่ระยะสั้นเกินกว่าจะใช้โจมตี โดยทั่วไปสายบลูจะเป็นผู้ปกป้องโดยธรรมชาติ

     - มาเชโล่ ดิกาเลโน่ จอมเวทย์สีเขียว (Green) The Healers

     เป็นพลังเวทย์ที่มีความพิเศษกว่าทุกสาย พลังสามารถใช้รักษาเยียวยาร่างกายและอาการบาดเจ็บต่างๆ ได้ดี แต่บางเบาเกินกว่าจะใช้ปกป้องหรือโจมตีได้ โดยทั่วไปสายกรีนจะเป็นผู้รักษาโดยธรรมชาติ

     -  วินเซนต์ แบล็กเวิร์ด จอมเวทย์สีแดง (Red) The warriors

     เป็นพลังเวทย์ที่มีความหนาแน่นปานกลาง แต่มวลของพลังปล่อยได้ไกลและมีความหักแน่น เหมาะแกการโจมตีเป็นอย่างมาก แต่ด้วยความหนาแน่นที่ฉาบฉวย จึงไม่เหมาะแก่การนำไปใช้ป้องกัน โดยทั่วไปสายเรดจะเป็นนักรบโดยธรรมชาติ

จุดอ่อนเผ่าพันธ์ : จอมเวทย์แดงไม่มีพลังเวทย์ในการรักษา และไม่เหมาะจะใช้เวทย์ในการตั้งรับ , จอมเวทย์ฟ้าไม่มีพลังเวทย์ในการรักษา และโจมตีได้ไม่ดีเท่าเวทย์สีแดง , จอมเวทย์เขียวไม่มีพลังเวทย์ที่แรงพอในการโจมตี (ตีได้ แต่ตีเบามาก)

นิสัย : สุภาพ อ่อนโยน , อบอุ่น , รักอิสระ-เป็นเสรีชนอย่างเต็มเปี่ยม , มีความเกี่ยวข้องกับศิลปะ , รักสงบ-โหยหาสันติภาพ , เกลียดความขัดแย้ง , เกลียดความอ่อนแอ , เกลียดผู้ที่ข่มเหงรังแกผู้อื่น 

รูปร่างหน้าตา : สูง 159 หนัก 47 ผมสีบลอนด์-เทา นัยน์ตาสีฟ้าซีด ผิวขาว ปล่อยพลังเวทย์สีแดง

เพิ่มเติม : ประวัติ และลักษณะนิสัยเชิงลึก

          เดิมทีเธอเป็นนักศึกษาสาขาศิลปศาสตร์ ของมหาวิทยาลัย AKS ในขณะที่เธอกำลังศึกษาชั้นปีที่3 เธอบังเอิญพบลูกแก้วปริศนาอยู่บนท้องถนน เมื่อเธอสัมผัสถูกมัน ลูกแก้วกลายเป็นสีแดง และชายวัยกลางคนปรากฎตัวขึ้นหลังลูกแก้วของเธอเปลี่ยนสี เขาคือ คารอฟ โมมาแชล (The protectors)

          คารอฟบอกกับเธอว่า เธอคือผู้ถูกเลือกจากลูกแก้วแห่งโชคชะตา และเธอจะต้องเป็นจอมเวทย์รุ่นต่อไป เธอจึงได้รับการฝึกฝนจากคารอฟ พร้อมๆกับเพื่อนจอมเวทย์รุ่นเดียวกันอีก 5 คน ซึ่งประกอบด้วย เวทย์สีเขียว (The healers) 2 คน และสีฟ้า (The protectors) 3 คน มีเธอเพียงคนเดียวที่เป็นสีแดง (The worriers) แต่ด้วยหน้าที่ของเธอที่เป็น warriors ตามลักษณะเวทย์นันกลับขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิงในลักษณะนิสัยของเธอ จึงทำให้เธอเริ่มหันเหเจตนารมณ์และพยายามเปลี่ยนตัวเองเป็น The protecters ท่ามกลางความคัดค้านของคารอฟ

          ในขณะเดียวกัน จอมเวทย์อวุโสคนอื่นๆก็ฝึกฝนเด็กในความรับผิดชอบของตนเองอย่างหนัก

          คารอฟพยายามผลักดันเธอทุกวิถีทางเพื่อให้เธอใช้เวทย์ของเธอย่างถูกต้องตามลักษณะ และคารอฟมีความหวังในตัวของเธอมาก เนื่อด้วยเธอเป็น warriors โดยธรรมชาติเพียงคนเดียวในกลุ่ม

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตัวอย่าง

          " โฟกัสหน่อยสิ่ ! " คารอฟตะโกน

          อัลฟาห์เบ็ธลดการ์ดลงเมื่อเห็นว่าคารอฟเริ่มหงุดหงิด --- มันเป็นช่วงเวลาที่เธอเบื่อหน่าย ในทุกๆครั้งที่คารอฟพยายามสอนเธอร่ายคาถาโจมตี เธอมักจะรู้สึกราวถูกบังคับให้ทำในสิ่งที่เธอไม่อยาก

          " ฉันเหนื่อยแล้ว... อาจารย์ " เธอกล่าว

          " ร่ายตามที่ฉันสอนเสียทีเถอะน่า ! " ไม่พูดเปล่า คารอฟซัดเวทย์ที่บังคับให้เธอร่ายครั้งที่สิบกว่า วงแหวนสีฟ้าประกายวูบวาบออกจากฝ่ามือแผละแผ่เป็นวงกว้าง ครู่หนึ่งแสงนั้นพุ่งเข้าหาเธอด้วยความรวดเร็ว

          " อาจารย์ ! " หลังเสียงโพร่งของเธอนั้น

          แสงสีแดงเปร่งออกเป็นวงแหวนครอบคลุมรอบตัวเธอไว้ราวเกาะกำบังชั้นดี แสงสีฟ้าปะทะและเลือนหายไปคล้ายดาบที่ฟาดโดนเกราะหนาจะสะท้อนก้อง คารอฟชะงักมือ และเมื่อเห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นเขายิ่งโมโหเป็นทวีคูณ เวทย์บนวงแหวนของเธอไม่ใช่วิชาสำหรับ warriors แต่มันเป็นอักษรที่มาจากตำราของพวก protecters หลายต่อหลายครั้งที่เธอใช้วิชาผิดประเภท และเขาก็เหนื่อยหน่ายเหลือเกินกับการพูดโดยไร้วี่แววว่าเธอจะเข้าใจ

          " ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้ว ว่าอย่าไปร่ายคาถาของพวกโพรเทคเตอร์ ! "

          " ฉันไม่เห็นว่ามันจะเป็นปัญหาตรงไหน ถ้าฉันจะร่ายคาถาของศาตร์ที่ไม่ใช่วอริเออร์ " เธอเอ่ยเถียงด้วยเสียงเย็นชา ในขณะเดียวกันนั้นการ์ดของเธอยังไม่ลดลง ด้วยเธอรู้ว่าอาจารย์ของเธอกำลังเดือด และเขาจะโจตีเธออีกครั้งแน่

          " QiFoDe ! "

          " UquTaQiFo ! " เธอกล่าวคาถาด้วยเสียงหนักแน่นไม่น้อยไปกว่าอาจารย์ มือเธอสั่นอาจด้วยความโกรธ หรือไม่ก็ความหวาดกลัวในใจลึกๆ คำสาปวงแหวนของอาจารย์ค่อยๆจางลงจนกระทั่งหายไป เหลือเพียงกำบังที่เธอสร้างขึ้นอย่างแน่นหนากว่าทุกครั้งเท่านั้น --- เธอมองเห็นแววตาของคารอฟผ่านม่านพลังสีแดง ตาคู่นั้นยากต่อการคาเดา ---

          คาถาเมื่อครู่คือคำสาปสังหารที่ร้ายแรง หากคารอฟตั้งใจโจมตีใส่เธอจริง --- และหากเธอไม่รู้วิธีการ์ดคาถานั้นโดยบังเอิญ เธอคงถูกคารอฟฆ่าตายอย่างไม่ต้องสงสัย

          " .... " คารอฟนิ่งเงียบ มองที่อักขระบนการ์ดของเธออย่างพิจารณา ครู่หนึ่งก็มองตาเธอ

          " มันไม่แรงไปเหรออาจารย์ ! " เธอโพร่งถามอย่างเสียมิได้

          " ไปรู้มาจากไหน " คารอฟเอ่ยถาม เพราะเขายังไม่เคยสอนมันแก่ใครเลยในบรรดาลูกศิทย์ของเขา

          " มันไม่สำคัญหรอกว่าจะรู้มาจากไหน แต่เพราะเกลียดมากนั่นแหละถึงต้องรู้ " เธอตอบ

          " เธอมีพรสวรรค์ แต่ทำไม --- ทำไมเธอถึงไม่ "

          " QouPai !~ "

          คารอฟพูดยังไม่ทันจบดี เสียงของเธอก็ดังแทรกอย่างกะทันหัน วงเวทย์สีแดงที่เป็นกำบังคลายรูปและพุ่งเข้าใส่ร่างของคารอฟคล้ายลูกต่อยขนาดใหญ่ --- เพียงพริบตาคารอฟถูกซัดกระเด็นลอยไปไกลราว 2 เมตร --- สาวผมบอลนด์ผู้กล่าวคาถาต่อยหน้าอาจารย์ค่อยๆคลายการ์ดลงอย่างช้าๆ เธอมองดูคารอฟ อาจารย์ที่ใกล้วัยชลาค่อยๆลุกขึ้นพยายามใช้มือปัดฝุ่นที่ก้นจ้าละหวั่น

          " รีเรเวล โมมาแชล เคยบอกเอาไว้ว่า การโจมตีคือการป้องกันที่ดีที่สุด "

          เธอพูดด้วยรอยยิ้มน้อยๆบนใบหน้า และแน่นอนว่าคารอฟต้องรู้จักประโยคนั้นเป็นอย่างดี เพราะมันเป็นคำที่บรรพบุรุษของเขา มาโมแชล ได้สอบแก่บรรดาลูกหลานผู้เป็น protecters ทุกคน --- อลัฟาห์เบ็ธก้มตัวลงช่วยพยุงอาจารย์ของเธอขึ้นมานั่งพักที่เก้าอี้ใกล้ๆ --- ถึงแม้ว่ามันจะเป็นคาถาโจมตีที่เบาบาง แต่ด้วยลักษณะเวทย์ของเธอ มันจึงเป็นการโจมตีที่รุนแรงกว่าจอมเวทย์สายอื่นๆ

          ทั้งสองนั่งพูดคุยกัน และคารอฟบ่นเธอเรื่องการใช้คาถาผิดประเภทเหมือนอย่างเคย --- ถึงแม้ว่าเธอจะรำคาญเสียงบ่นด่าของคารอฟ แต่ถึงอย่านั้น คารอฟก็ยังเป็นอาจารย์ที่เธอเคารพรักเสมอมา

          " เบ็ธตี้ --- เธอเป็นวอริเออร์คนเดียวของฉัน เธอเข้าใจรึเปล่า ฉันจำเป็นที่จะต้องมีผู้สืบทอด --- มันไม่ใช่แค่เรื่องหน้าที่ แต่ทีมจะต้องมีคนที่คอยทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดี และวอริเออร์ก็เป็นคนที่สำคัญมาก เราจำเป็นต้องมีคนที่คอยโจมตี --- เบ็ธตี้ ถ้าเธอไม่ทำแล้วใครจะทำ พลังของเวทย์สีอื่นไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อให้โจมตีได้อย่างเธอ เมื่อไหร่เธอจะเข้าใจฉันสักที ..... "

          คารอฟพูด มองตาเธอด้วยความคาดหวังที่หนักหน่วง

          " --- อาจารย์ "

          เธอเข้าใจในทุกคำพูด แต่กระนั้นแล้ว

          " คุณอาจจะไม่ชอบฉันก็ได้ --- แต่คุณปฏิเสธไม่ได้ว่านี่คือตัวฉัน " เธอตอบ

S
N
A
P