คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เซอร์ไพรซ์
โดยหารู้มั้ยว่า มีสายตาสองคู่มองเธออยู่.....
"วอ1 เรียกวอ2ๆ ตอนนี้เสือกำลังจะเข้าถ้ำ ขอย้ำ เสือจะเข้าถ้ำแล้ว"
"รับทราบ รีบตามมาสบทบด่วน ขอตัดการติดต่อ "แล้วเสียงที่ดังมาจากเครื่องสื่อสารก็ดับลง บุรุษที่นั่งอยู่ยิ้มขึ้น
"สนุกแน่งานนี้"แล้วเขาก็รีบวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่นทันที
ทางด้านเฟริน
ระหว่างทางที่เดินไปห้องนั่งเล่น เธอก็คิดอะไรไปเพลินๆ
'ถ้าพวกนั้นเกิดจำวันเกิดเราไม่ได้ละ โดยเฉพาะไอ้น้ำแข็งตายซากนั่น'
เมื่อคิดถึงหน้าของบุรุษคนนั่น ขอบตาก็เริ่มร้อนผ่าว ก่อนจะมีน้ำใสๆหยดมาจากตา เธอรีบป้ายมันออก แล้วก็พบว่า ตอนนี้เธอได้มาอยู่ที่หน้าห้องนั่งเล่นแล้ว เธอหยุดนิ่งก่อนชั่วครู่
'ถ้าเจ้าพวกนั่นมันจำวันเกิดเราไม่ได้จริงๆละ ช่างมันเถอะ ยังไงเราก็แค่หัวขโมยธรรมดาอยู่แล้ว 'ว่าแล้วเธอก็เปิดประตูเข้าไป ห้องมืดสนิทและยังมีกลิ่นกำยานหอมๆลอยมา เธอหยุดนิ่งอยุ่ชั่วครู่ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
'ท่าทางพวกมันคงจะจำวันเกิดเราไม่ได้จริงๆ' เธอนึกน้อยใจขึ้นมาก่อนที่จะหันหลังกลับห้องตนเอง แล้วทันใดนั้นห้องทั้งห้องก็สว่างขึ้นพร้อมเสียงตะโกนที่เกือบจะทำให้ทำนบน้ำตาเธอแตก
"Happy Birthday!!!!^o^"เธอหันหลังกลับมามองก็พบเพื่อนๆทั้งป้อมอัศวินกำลังยิ้มร่าอยู่
"สุขสันต์วันเกิดเฟริน"เพื่อนทุกคนพร้อมใจกันพูดอีกครั้ง เฟรินมองเพื่อนตรงหน้าด้วยความตื้นตันใจอย่างยิ่ง เธอคิดอยู่แล้ว่าพวกเขาต้องไม่ลืมวันเกิดเธอ(อ้าว เมื่อกี้ยังคิดอยู่เลยว่า เพื่อนลืมวันเกิดแล้ว-น้ำคุง/หยุดขัดได้ปะ คนเค้ากำลังซึ้ง-เฟริน/ก็ด้ายยยยย-น้ำคุง)
"ขอบคุณ ขอบคุณทุกคนมากนะ"เฟรินพูด เพื่อนๆทุกคนยิ้มให้เขาอย่างอบอุ่น แต่ก็มีบ้างที่กวนตีนเธอมองภาพตรงหน้าอย่างเพียรที่จะซึมซับ มิตรภาพ สิ่งที่หาได้ยากยิ่งจากข้างนอก แต่กลับหาได้ง่ายในเอดินเบิร์ก ทุกคนเริ่มทยอยไปกินอาหารและคุยกันอย่างออกรส ส่วนคิลเดินตรงมาหาเพื่อนซี้
"ไง เฟริน อึ้งป่าว ของขวัญแกอยู่ตรงนั้นอะ มีอะไรดีก็เอามาแบ่งกันบ้างนะ"ว่าแล้วคิลก็ชี้นิ้วไปที่กองของขวัญที่อยู่มุมห้อง
"ของขวัญฉันแกคิดจะฮุบหรือไง"เฟรินหัวเราะกับเพื่อนซี้ แล้วก็เดินจากไปเพื่อไปร่วมวงสนุกกับเพื่อนๆ
เมื่อคิลไป สายตาของเฟรินก็สอดส่องหาคนที่ควรจะอยู่ในงานแต่กลับไม่อยู่ นัยน์ตาสีน้ำตาลสั่นไหลวูบชั่วครู่ ก่อนที่จะรีบกลบเกลี่อนทันทีจนไม่มีใครมองเห็น
'หมอนั่นไม่อยู่ จริงๆด้วย'
หลังงานเลี้ยงวันเกิดเลิก
บุรุษแห่งป้อมอัศวินบางคนถึงกับเมาแอ๋กับเหล้าชนิดแรงที่ครี้ดแอบเอามาดื่ม ส่วนบางคนก็เก็บข้าวของเตรียมกลับห้องเพื่อไปนอน ส่วนเฟรินก็หอบของขวัญมากมายกลับห้อง เมื่อมาถึงก็พบเจ้าชายน้ำแข็งนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ใจก็พาลน้อยใจที่วันเกิดตัวเองแท้ๆแต่ไอ้น้ำแข็งตายซากนี่กลับมานั่งทำงานหงิกๆ เธอวางของขวัญลงบนเตียง แล้วนั่งหยิบมาแกะทีละอัน โดยทำเป็นไม่สนใจเจ้าชายน้ำแข็งที่ยังคงนั่งอยู่
"โห ไอ้ครี้ดให้เหล้ามา ลาภปากจริงๆ ว้าว ที่ซีบิลให้ก็เจ๋ง ของคิลก็สุดยอด ของมาทิลด้าก็เจ๋ง ดีจริงๆที่มีเพื่อนดีๆที่ให้ของขวัญแล้วก็ไปจัดงานวันเกิดให้เราอีก"เฟรินออกเสียงเน้นตรงคำว่า ให้ของขวัญ และ จัดงานวันเกิด ส่วนคาโลก็รู้ว่าเฟรินออกอาการงอนอีกแล้ว แต่ก็ยังคงนิ่ง เฟรินเมื่อเห็นว่าประชดแล้วอีกฝ่ายยังไม่สนใจ เส้นอารมณ์สุดท้ายจึงขาดผึง
"เออ ก็ได้ ฉันไม่ยุ่งกับนายแล้ว คาโล วาเนบลี"เฟรินก้าวเท้าฉับไปยังประตูห้องด้วยความรวดเร็ว แต่เมื่อจับที่ลูกบิดประตู ก็มีความอบอุ่นที่คุ้นเคยแล่นผ่านแผ่นหลังมา
"นายงอนหรอ"คาโลกอดสาวเจ้าเอาไว้แน่นพลางเอาหน้ามาแนบกับไหล่มนทำเอาเฟรินหน้าขึ้นสีเรื่อขึ้นมาทันที
"เปล้า เปล่า ใครงอนนายฮะ แล้วก็ปล่อยฉันด้วย"เฟรินเริ่มดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดใหญ่ หากแต่ว่ามันยิ่งรัดกุมแน่นขึ้นทุกที
"ไม่เชื่อแล้วก็ไม่ปล่อยด้วย"คาโลยังคงกอดหญิงสาวไว้แน่น ก่อนกล่าวคำบอกรักที่เคยผูกมัดหญิงสาวไว้ได้
"รัก"หญิงสาวยังคงดิ้นขลุกขลัก
"รักมาก"หญิงสาวเริ่มหยุดนิ่ง คาโลถือโอกาศนี้หันร่างบางเข้าสู่ตนเอง ก่อนเอ่ยคำสุดท้าย คำที่เค้าอยากจะบอกมากที่สุด
"รักมากที่สุด"คาโลขยับริมฝีปากไล้ไปคอนวลขาวก่อนค่อยไล่ขึ้นมาที่แก้มสีเรื่อจนไปถึงที่ปากของหญิงสาว หญิงสาวก็เริ่มโอนเอนให้ฝ่ายชายรุกเข้ามาก่อนจะคว้าคอของบุรุษตรงหน้าเพื่อหวังเป็นที่ยึดเหนี่ยวกายเพราะเรี่ยวแรงของเธอนั่นหายไปไหนไม่รู้ ฝ่ายชายยังคงบดขยี้ริมฝีปากของอีกฝ่าย แล้วมือแกร่งก็เริ่มไล้ไปทุกซอกของร่างกายก่อนจะปลดกระดุมออกทีละเม็ด จนกระทั่ง...
กุกกักๆ
"เฮ้ย ฉันดูบ้าง"
"ฉันด้วยๆ โอ้ยๆ เฮ้ย อย่าเบียดสิวะ"
"ดูสนุกกันมากมั้ยจ๊ะ"เสียงหวานที่ดูเหมือนจะกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรง ชาวป้อมอัศวินทั้งหลายที่กำลังเบียดกันมาเพื่อที่จะดูหนังสดชัดๆหันมามองข้างหลังอย่างหวาดๆ ทุกคนภาวนาขอให้ไม่เป็นคนที่พวกเค้าคิด แต่ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะเล่นตลกเมื่อคนที่พวกเขาไม่อยากให้เป็นปรากฏอยู่ตรงหน้า พร้อมรอยยิ้มที่ส่งมาให้ แต่สำหรับสถานณ์การณ์ มันดูเหมือนยิ้มแสยะมากกว่า
"เอ่อ เอ่อ เฟริน ฉะ ฉันไม่เกี่ยวนะ ไอ้ครี้ดมันนี่แหละ เป็นคนชวนฉัน ความจริงฉันก็ไม่อยากมาแต่ไอ้ครี้ดมันบังคับอะ"คิลเอ่ยแก้ตัวหารู้ไม่ว่ามันจะทำให้เค้าเจ็บหนักกว่าเดิม
"เฮ้ย อะไรวะ แกเป็นคนชวนไม่ใช่หรอ"ครี้ดที่อยู่ดีๆถูกลากมาแอ๋วโต้เถียงกลับทันควัน ใจครึ่งหนึ่งมันเกิดแค้นที่เพื่อนบ้าโยนความผิด แต่อีกใจนึงที่มากกว่าคือกลัวฤทธิ์เดชของเฟริน เพราะเคยโดนมาหลายรอบจากการที่เค้าขัดจังหวะช่วนเวลาสวีทของสองคนนี้ แต่เค้าก็ไม่เคยเข็ด
"แกนั่นแหละ"
"แก"ชาวป้อมอัศวินดูสองหนุ่มโต้เถียงกัน ก่อนจะถือโอกาศนี้ย่องหนี แต่ก็ไม่ทันหัวขโมยสาว
"จะใครชวนก็ช่าง แกต้องตายทั้งสองคนนั่นแหละ รวมถึงไอ้พวกที่กำลังย่องหนีนั่นด้วย"พวกที่กำลังแอบย่องหนีชะงักกึกขึ้นมาทันที ก่อนที่เสียงชวนสยองจะดังออกมาจากปากของมัจจุราชในความคิดพวกเขา
"ผ่าปฐพี!"สิ้นเสียงดาบก็มาปรากฎอยู่ในมือของมัจจุราชผู้โหดเหี้ยม พลางมัจจุราชนั่นก็ส่งรอยยิ้มแสยะมาให้ แล้วเงื้อดาบขึ้นมา ชาวป้อมอัศวินแตกกระเจิงกันไปที่ประตูห้องอันเป็นทางออกจากนรก แต่ก็ต้องเจ็บใจเมื่อโดนขวางไว้
"ไอซ์วอลล์!"พลันเกิดกำแพงน้ำแข็งขึ้นกั้นไม่ให้พวกเขาออกไปได้ เจ้าชายน้ำแข็งมองชาวป้อมอัศวินที่กำลังแข็ง ไม่ใช่เพราะโดนแช่แข็งแต่เพราะอึ้งที่เจ้าชายน้ำแข็งสร้างกำแพงน้ำแข็งมากั้นแม้ปกติพวกเค้าจะเข้ามาขัดจังหวะบ่อยๆ แต่มีแค่เฟรินเท่านั้นที่ลงโทษเค้า เจ้าชายน้ำแข็งผู้ยิ้มยากกลับยิ้มก็คราวนี้ เค้าเพ่งมองชาวป้อมอัศวินด้วยสายตาที่ประมาณว่า จะลงโทษยังไงดี
"ท่าทางพวกนายคงจะได้ใจกันเกินไปแล้ว"เจ้าชายเดินมาอยู่ข้างๆหญิงสาวที่ตอนนี้ยิ้มเหี้ยมอยู่
"หึ ทีนี้พวกแกก็ไม่รอดแล้ว"คาโลขยับยิ้มที่มุมปาก ยิ้มที่ไม่ค่อยจะปรากฏบนใบหน้าของเจ้าชายน้ำแข็ง ทำเอาชาวป้อมอัศวินใจแทบตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ทุกคนพร้อมใจกันคิดเหมือนกัน
'ซวย แค่ไอ้เฟรินคนเดียวก็เกือบตายแล้ว นี่ยังพ่อมดปีศาจอีก คราวนี้คงไม่รอดแน่ ฮือ พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย'
แล้วทั้งสองก็เยื้องก้าวเข้ามาพร้อมรุกก่อนที่ทั้งสองจะทำโทษเหล่าพวกที่ชอบขัดจังหวะคนเวลาสวีท
ฉากต่อไปนี้ขอเซ็นเซอร์เนื่องจากเป็นฉากที่รุนแรงมาก
ข้อคิด-เราไม่ควรขัดจังหวะคนสวีทกัน เนื่องจากอาจนำมาซึ่งผลร้ายได้ โดยเฉพาะคนที่สวีทเป็นคนที่แข็งแรงมากๆ และจงเข็ดหลาบกับสิ่งที่ตนทำ ไม่ใช่ทำซ้ำซากเหมือนครี้ด โดยทำให้เขาจับได้ตลอด น่าจะหาที่ซ่อนที่ดีกว่านั้น แล้วก็ไม่พูด ไม่หัดเรียนรู้จากประสบการณ์บ้างเลย(เอ ข้อคิดชักจะแปลกๆแล้ว จบดีกว่า)
_________________________________________________________________________________________
ขอบคุณท่านผู้อ่านที่ติดตามนะคะ ขอความกรุณาช่วยเม้นท์ด้วยหรือไม่ก็โหวตคะแนนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แต่งด้วย ส่วนรีเควสยังเปิดรับเรื่องไม่อั้นนะคะ แต่ว่าช่วงวันที่ 20-23 ของดรับรีเควสเพราะเราจะไม่อยู่ ไปเข้าค่าย แล้วก็อย่าลืมว่าหมดเขตรับ 25 ตุลา นะ(ขอเลื่อนมาเล็กน้อยเนื่องจากกลัวแต่งไม่ทันถ้าเปิดเทอมแล้ว)ยังไงเข้ามาอ่านแล้วเม้นท์หรือโหวตคะแนนให้ด้วยนะคะ ห้ามลืม รักคนอ่าน คนเม้นท์ คนโหวตทุกคนคะ ^o^
ความคิดเห็น