คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ธิดาแห่งความมืด
"ทกคนจ๊ะ เก็บของกันเสร็จหรือยัง"เสียงหวานของเฟรินเรียกทำเอาเหล่าบรรดาชาวป้อมทั้งหลายหันมามองอย่างงงๆกับหญิงสาวที่นับวันก็ยิ่งจะพูดหว้านนน หวานขึ้นทุกวัน คงเป็นเพราะท่านอาลูน่ามาบ่อย แล้วช่วงที่พวกเขาไปเที่ยวนั้น เฟรินก็ถูกท่านอาไปฝึกมารยาทเพิ่ม จนผลที่ได้.....
"เสร็จแล้วละ เฟริน"เสียงเจ้าแม่ป้อมอัศวินพูด
"อืม จ๊ะ" .........ก็เป็นอย่างนี้แหละ เฮ้ออ พวกเขาควรจะดีใจมั้ยเนี่ย ที่หญิงสาวผู้ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นหญิงสาว กลายมาเป็นหญิงสาวอ่อนหวาน น่ารักไปซะได้
"โอเค งั้นออกไปรอข้างนอกกันได้เลย ฉันกับคาโลต้องไปเข้าเฝ้าท่านพ่อกับท่านอาก่อน"ทุกคนพยักหน้ารับก่อนมาทิลด้ากับแองจี้จะรับหน้าที่พาเหล่าลิงทั้งหลายไปรอข้างนอก
"ท่านพ่อ"เฟรินว่าก่อนจะโผเข้าไปกอดท่านจ้าวเอวิเดส
"ลูกไปก่อนนะเพคะ"เฟรินกล่าวเมื่อคลายตัวออกจากอ้อมกอดนั่น ท่านจ้าวพยักหน้าเล็กน้อยยิ้มๆ ก่อนจะหันไปทางคาโล
"ฝากดูแลลูกข้าด้วยนะ"คาโลโค้งตัวเล็กน้อย
"ด้วยชีวิตพะยะคะ"ท่านจ้าวขยับรอยยิ้มอย่างถูกใจ ก่อนจะหันไปมองลูกสาวที่ร่ำลาอยู่กับท่านอาลูน่า
"หลานไปนะเพคะ"ราชินีจันทรายิ้มเล็กน้อยแทนคำตอบก่อนที่เฟรินกับคาโลจะถอนสายบัว/โค้งอีกครั้งและเดินออกไป
ด้านหน้าพระราชวัง
"คุณมาทิลด้าคะ คุณเฟรินมาแล้วคะ"มาทิลด้าที่ยืนคุมลิงอยู่หันมามองยิ้มๆอย่างดีใจ(บวกโล่งอก)แล้วก็รีบสั่งให้ทุกคนขึ้นรถ
"ทุกคน เฟรินมาแล้ว ไปขึ้นรถกันเร็ว"ลิงทั้งหลายขึ้นรถแต่ก็ยังไม่วายส่งเสียงดังออกมาจนเฟรินต้องอดส่ายหัวน้อยๆด้วยความระอาไม่ได้ พลางคิดเล่นๆว่าเมื่อก่อนเธอเองก็เคยเป็นแบบนั้นละนะ เมื่อทุกคนขึ้นรถกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว รถก็เคลื่อนตัวออกไป
"เฟริน"คาโลเรียกเสียงเบาในระหว่างที่ทุกคนกำลังงีบหลับอย่างเอาเป็นเอาตาย
"หืม ?"เฟรินที่นั่งซบไหล่คาโลเงยหน้าขึ้นมามอง
"วันนี้...สวยจังเลย"เฟรินหน้าขึ้นสีเรื่อขึ้นมาทันทีก่อนจะลุกขึ้นมา
"แล้วปกติไม่สวยรึไงเล่า"คาโลยิ้มเล็กน้อยก่อนจะรวบร่างบางมาไว้ในอ้อมกอด
"ก็สวยแต่วันนี้สวยมาก"คาโลว่าก่อนจะก้มลงไปหอมแก้วเฟรินฟอดใหญ่ทีนึงล่อเอาหญิงสาวหน้าแดงไปด้วยความอาย วันนี้เฟรินใส่ชุดกระโปรงยาวเปิดไหล่สีครีม มีลายลูกไม้ประดับเต็มไปหมดทำให้เธอดูราวกับเป็นนางพรายไม้ กำไลข้อมือหน้าตาคลล้ายเถาวัลย์คดเลื้อยเข้ากันได้ดี รองเท้ารัดส้นสีน้ำตาลดูเข้ากันได้ดีกันชุด
"นอนเถอะ อีกไกล"เฟรินพยักหน้า คาโลหยิบหมอนข้างๆตัวมาวางไว้บนตักก่อนที่จะจัดท่าให้เฟรินนอนบนตักของเขา คาโลเพ่งพินิจมองใบหน้าของเฟรินยามหลับที่คงความงามไม่ผิดแพกไปจากตอนตื่น ผมสีน้ำตาลถักเป็นเปียอย่างปรานีตพาดมาด้านหน้า ใบหน้านวลแม้ไม่ประทินโฉมอะไรแต่ก็ดูงดงามยิ่งกว่าสาวใด ใบหน้านวลรูปไข่ได้รูป ริมฝีปากแดงดุจตำลึงสุก แก้มแดงระเรื่อมีเลือดฝาดอย่างคนสุขภาพดี นัยน์ตาสีน้ำตาลกลมโตสดใส คิ้วโก่งกันศร จมูกสันโด่งได้รูป คาโลมองใบหน้านั่นชั่วครู่ นัยน์ตาสีฟ้าก็ค่อยปรือลงช้าๆจนหลับไปในที่สุด...
กึก
เกวียนที่หยุดกระทันหันปลุกให้เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลลุกขึ้นมา แต่อย่างระมัดระวัง เพื่อไม่ให้คนที่นอนอยู่ตื่นขึ้นมา เฟรินกวาดตามองไปทั่วเกวียนอย่างระมัดระวัง แล้วลุกขึ้นเดินออกจากเกวียนด้วยความเงียบเชียบ
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น"ทุกคนหันมามองแล้วพร้อมใจกันพูดเป็นเสียงเดียว
"เฟริน!!"เฟรินกวาดตามองไปทั่วป่าใหญ่ที่บัดนี้กลายเป็นสมรภูมิไปแล้ว
"มีคนมาขวางทางเรา"มาทิลด้าพูดขึ้นมา เฟรินพยักหน้าก่อนที่นัยน์ตาสีน้ำตาลจะฉายแววเป็นประกายทอแสง ประกายเดียวกันกับเวลาที่เสธฯซ้ายประจำป้อมคนนี้โกรธและไม่ได้อะไรตามต้องการ ทุกคนกลืนน้ำลายเอื้อก เวลาใดที่เฟรินทำสายตาแบบนี้ เวลานั้น แปลว่า มีใครจะจุดระเบิดภูเขาไฟซะแล้ว และคนนั้น ไม่รอดแน่ๆ!
บู้ม
พรึ่บ
นัยน์ตาสีฟ้าถูกเปิดออกกว้าง คาโลกวาดตามองไปรอบๆเกวียนที่ไม่มีใครอยู่เลย
"เฟริน"คาโลพูดออกมาเมื่อเห็นว่าคนบนตักของเขาหายไปแล้ว พร้อมด้วยขาที่ออกเดินอย่างรวดเร็ว
"เฟริน!"หญิงสาวเจ้าของชื่อหันหน้ามามองด้วยความรวดเร็ว
"คาโล"เฟรินพูดขึ้นด้วยความประหลาดใจที่ปนเปไปด้วยความดีใจ
ฉึก
ชั่วพริบตาที่เฟรินละสายตาไปจากคู่ต่อสู้ มีดสั้นถูกส่งมาด้วยความรวดเร็ว พร้อมด้วยไอความเย็นที่แผ่กระจายไปทั่ว แช่แข็งร่างของเหล่าศัตรูให้กลายเป็นน้ำแข็งได้ในพริบตาเดียว ยกเว้นคู่ต่อสู้ที่อยู่ตรงหน้าของเฟรินและคาโลที่ยังยืนอยู่ได้อย่างไม่สะทกสะท้าน
"หึๆ"ชายหนุ่มปริศนาหัวเราะเล็กน้อย เฟรินพยุงตัวเองลุกขึ้นอย่างยากลำบากเล็กน้อย ก่อนจะสะบัดมือเล็กน้อย มืดก็หลุดออกไป แม้จะยังคงเหลือเลือดที่ท่วมแขนที่ย้อมให้กลายเป็นสีแดงฉาน
"อย่างนี้ ให้อภัยไม่ได้"เฟรินพูด ก่อนที่นัยน์ตาสีน้ำตาลคู่นั้นจะเรียบเฉยจนน่ากลัว นัยน์ตาสีน้ำตาลเริ่มเข้มขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นสีดำสนิทรวมทั้งสีของผมด้วย
คาโลที่มองเหตุการณ์ทั้งหมดอย่าเงียบๆ นัยน์ตาสีฟ้าเบิกขึ้นอย่างตกใจ ก่อนจะนึกในใจว่า
นี่สินะ ธิดาแห่งความมืด
"ย่าห์!!!!!"พลังสีดำถูกส่งจากมือไปสู่ร่างของชายปริศนาอย่างรุนแรง จนร่างของชายหนุ่มกระเด็นไปชนต้นไม้ เลือดสีแดงกระอักออกมาจากปาก เฟรินเดินก้าวสามขุมเข้าไปหาอย่างช้า บัดนี้ นัยน์ตาสีดำ ไร้ประกายใดๆทั้งสิ้น มีเพียงแต่ความเรียบเฉย ไร้ความปราณี มีเพียงการฆ่าอย่างเลือดเย็นเท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่ชายในชุดเสื้อคลุมสีดำ เกิดความรู้สึกกลัวหญิงสาวตรงหน้า
"ใครส่งแกมา"น้ำเสียงที่เย็นชาสุดจะหาคำบรรยาย ที่แม้แต่คาโลเองก็ไม่เท่า น้ำเสียงนั้น แฝงไปด้วยความโกรธแค้นอย่างถึงที่สุด ชายหนุ่มปริศนาไม่ทำอะไรนอกจากหยิบมีดที่เหน็บข้างตัวขึ้นมา แต่ก็ถูกมือบางยึดเอาไว้ซะก่อน มือเรียวบางของหญิงสาวบีบแน่น จนไม่น่าเชื่อว่า มืออันบอบบางนี้ทำไมถึงมีเรี่ยวแรงเยอะเหลือเกิน หากแต่ ชายหนุ่มก็ใช้มืออีกข้างหนึ่งหยิบมีดขึ้นมาด้วยความรวดเร็วแล้วแทงตัวเอง
"บ้าที่สุด"เฟรินตะคอกอย่างอารมณ์เสียเมื่อร่างของชายหนุ่มตรงหน้าใช้มีดแทงตัวเองจนถึงแก่ความตาย
"ใจเย็น เฟริน"เสียงคาโลกล่าวอยากปลอบประโลมจากด้านหลัง พร้อมทั้งอ้อมกอดอันแสนคุ้นเคย นัยน์ตาและสีผมของเฟรินเริ่มจางลงเรื่อยๆจนกลายเป็นสีน้ำตาลดั่งเดิมในที่สุด คาโลค่อยๆคลายอ้อมกอดนันออกช้าๆ เฟรินหันมามองหน้าคาโลอย่างขอบคุณ ก่อนจะหันไปมองเพื่อนๆ
"ทุกคน ไม่เป็นอะไรนะ"ทุกคนส่งเสียงร้องตอบกลับมา ก่อนที่ทั้งหมดจะขึ้นเกวียนเพื่อออกเดินทางต่อ
"เอ้า เสร็จแล้วละ ครบทุกคนแล้วนะ"เสียงของเฟรินดังขึ้นหลังจากรักษาแผลให้ทุกคนเสร็จเรียบร้อย
"แล้วเฟริน ที่แขนนาย"คิลทักขึ้น เฟรินมองแขนตัวเองก่อนจะหันมายิ้มให้คิล พร้อมทั้งเพื่อนๆที่มองมา
"ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง"เฟรินว่าก่อนที่จะเอามือไปแตะเลือดที่เปรอะแขนอยู่
"บ้าชิบ"เฟรินสถบออกมาอย่างอารมณ์เสีย
"อะไรหรอ เฟริน"แองจี้ถามขึ้นมา เฟรินหันไปมองแล้วจับเลือดป้ายพื้น พื้นตรงนั้นเกิดควันขึ้นมาก่อนที่จะจางหายไป แล้วพื้นตรงนั้นก็กลายเป็นรูไป
"เฮ้ย นี่มันอะไรเนี่ย"ครี้ดตะโกนเมื่อพื้นตรงนั้นมันใกล้ๆกับตรงที่เขานั่ง และเขาก็กระโดดหลบแทบไม่ทัน
"มีดนั่น อาบยาพิษ ไม่ใช่ยาพิษธรรมดา ยาพิษร้ายแรง สกัดจากเลือดของมาลีเซีย คลาบาเลซ่า"เสียงเฟรินพูดราวกับเป็นเรื่องธรรมดาแม้ว่าน้ำเสียงนั่นออกจะแฝงไปด้วยอารมณ์กรุ่นๆ
"หรือว่า ยาพิษนั้นคือ.."เสียงของคิลพูดขึ้นมาเบาๆแต่ทุกๆคนก็ได้ยิน
"ใช่แล้วละ คิล ยาพิษนั่นคือ ยาพิษดีจีอาร์"เฟรินตอบรับคำพูดของคิล นัยน์ตาสีม่วงเบิกกว้างราวกับไปเจอเรื่องคอขาดบาดตายสุดยอดมา
"ทำไมหรอ คิล มันเลวร้ายขนาดนั้นเชียว"นิกส์ถาม
"ยาพิษดีจีอาร์* ใครที่โดนยาพิษนี้แล้ว ไม่เกินหนึ่งชั่วโมง ไม่รอด ไม่มีทางรักษา ตายสถานเดียว นิยมใช้กันในหมู่นักฆ่า สำหรับเหยื่อที่ค่าหัวสูงมาก เพราะมันเป็นยาพิษหายาก ยาพิษนี้คนโดนจะทรมานมาก ถึงมากที่สุด"ทุกคนในที่นั้นหันไปมองเฟรินที่นั่งอย่างสบายใจอยู่
"เออ แล้วตัวมาลี คลาๆ อะไรเนี่ย มันคือตัวอะไรว่ะ"ครี้ดถามขึ้นมา ทุกคนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
"มาลีเซีย คลาเบเลซ่า สัตว์ที่จัดว่าอันตรายที่สุดในหมู่สัตว์ในเดมอส มักอาศัยอยู่ในป่าลึกของเดมอส จึงไม่ค่อยเจอ มีหางเป็นงู ตัวเป็นมังกร ปีกเป็นหงส์ หัวเป็นสิงโต ใครที่โดนเจ้าตัวนี่กัดจะถึงตายหมด ความจริง จะเรียกว่าแค่กัดก็ไม่ได้ เพราะว่าเมื่อมันได้เหยื่อ มันจะค่อยๆขย้ำกินจนเหลือเพียงกระดูก ให้เหยื่อทรมานมากที่สุด"โรพูดระหว่างที่ทุกคนกลืนน้ำลายเอื้อก
ชาตินี้ ไม่ขอเจอไอ้ตัวนี้เด็ดขาด!!
"เอ่อ แล้วคุณเฟรินไม่ตกใจเลยหรอครับ"ซีบิลเลียบๆเคียงๆถาม เฟรินหันมามองหน้าซีบิลแล้วยักไหล่เล็กน้อย
"ทำไมต้องตกใจด้วยละ"ทุกคนจ้องเฟรินอย่างประหลาดใจมากๆ
"ก็นายกำลังจะตายนะ"ครี้ดพูดเสียงดังจนแทบจะเป็นตะคอก
"แค่ยาพิษเนี่ยนะ หึ"เฟรินว่าก่อนที่จะวางมือไว้เหนือแผล ปากพึมพำอะไรบางอย่างก่อนจะเกิดแสงวาบขึ้น เมื่อแสงนั้นจางหายไป แผลนั้นก็หายไปแล้ว
"นะ นาย ทะ ทำได้ยังไงอะ"เดทถามเสียงตะกุกตะกัก
"คิล นายพูดผิดไปนิดนึงนะ ยาพิษเนี่ย ไม่ใช่ว่าไม่มีทางรักษาหรอก แต่ไม่มีใครรู้วิธีรักษาต่างหาก ต้องใช้เวทย์ชั้นสูง แต่ว่าถ้าคนใช้พลังเวทย์ไม่พอ ก็อาจจะทำให้ตายได้เหมือนกัน ระดับคนที่ใช้เวทย์นี้ได้ก็ท่านพ่อของฉัน ท่านอาลูน่า ท่านอาเกรเซอร์ ท่านมหาปราชญ์เลโมธี ไฮคิง แล้วก็ ระดับคาโลก็คงจะทำได้มั้งนะ"เฟรินหันไปมองหน้าคาโล คาโลพยักหน้าเล็กน้อยแทนคำตอบ
"ไม่น่า ไอ้คาโลถึงดูไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลย"คิลบ่น
"แล้วนายใช้เวทย์นี้ได้ไงอะ เฟริน"ครี้ดถามอย่างตื่นเต้น
"ก็อย่างที่ท่านอาลูน่าบอกละ ฉันยังทำอะไรได้มากกว่าที่พวกนายเห็นอีกเยอะเลย"ทุกคนส่งเสียงร้อง โห ออกมาอย่างทึ่งๆในตัวของเพื่อนสาวที่เปลี่ยนแปลงไปได้มากถึงเพียงนี้ สงสัยพวกเขาคงจะต้องไปถามเคล็ดลับจากท่านราชินีจันทราแล้วว่าทำยังไงเฟรินถึงได้เปลี่ยนได้มากขนาดนี้
"สุดยอดเลยว่ะ เฟริน"ทุกคนพูดออกมา เฟรินยิ้มให้นิดๆก่อนจะล้มตัวลงนอน ปากขยับพูดอะไรออกมาก่อนที่เจ้าตัวจะเข้าสู่นิทรา
"แต่ยังไงก็ขอนอนก่อนนะ ใช้เวทย์มากๆแล้วมันเหนื่อย"ทุกคนหัวเราะออกมา ยังไงเฟรินก็ยังเป็นเฟรินที่สร้างเสียงหัวเราะและความสุขให้กับพวกเขาได้เสมอ
ยาพิษดีจีอาร์ - ดีจีอาร์ย่อมากจาก Dangerous แปลว่า อันตราย
_________________________________________________________________________________________
ซอรี่ทุกท่านอย่างยิ่งยวด ที่น้ำไม่ได้มาอัพซะหลายวัน(ไม่ใช่หลายวันแล้วละไอ้น้ำ หายไปนานมากกกกก) ก็นะ คิดเรื่องได้แล้วละ แต่ไม่มีเวลาไปอัพ นี่จะนอนก่อนคิดเรื่อง จะกินก็คิดเรื่อง ก็ออกมาเป็นตอนนี้จนได้นะทุกท่าน ตอนนี้ก็คิดไปได้ไกลพอควรแล้วละ จะเอามาลงนะ และตอนต่อๆไป(ย้ำนะว่าต่อๆไป)ก็จะไปตอนไปเที่ยว ซึ่งอิงจากเรื่องจริงเลยละคร้าบบ แต่ไปเที่ยวไหน ต้องอุบไว้ก่อน เป็นความลับๆ จะได้มาอัพตอนต่อๆไปวันที่ 18 มี.ค.ขึ้นไปนะ ส่วนตอนต่อไป ก็ต้องดูๆก่อนอ่านะ 555 ปิดเทอมไม่ค่อยได้มาอัพเลย ขอโทษมากๆเลยทุกท่าน ยังไงเราก็จะสู้ต่อไปนะ ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจให้เราทุกคนเลย เราก็จะสู้ๆ !! :-D
ความคิดเห็น