คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : เวลคัม ทู ไทยแลนด์ ! และ เผชิญหน้า ...?
หวาดดีค้า ทุกท่าน และวันนี้ก็เป็นวันที่ 18 มี.ค. เราก็เลยจะมาอัพให้ตามสัญญา แหกขี้ตาตื่นมาแต่เช้าเลย เจ็ดโมงอะ ห๊าวว ง่วงจังๆ ตื่นมาก็มาอัพเลยนะเนี่ย ยังไม่ได้อาบน้ำเลย = =
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"เอาละนะ ทุกคน พร้อมกันหมดรึยัง"เสียงหวานของเฟรินเรียกถาม ก่อนจะได้รับคำตอบเป็นเสียงตอบรับของทุกคน
"โอเค งั้นก็ไปกันเลย"เฟรินและคาโลวาดมือไปด้านหน้าจากพื้นสูงขึ้นมาเป็นลักษณะโค้งจนมือมาบรรจบกันกลายเป็นรูปครึ่งวงกลม ก่อนที่ช่องนั้นจะเกิดไปหลุมดำขึ้นมา
"ใครไปก่อน"
"..............ไร้เสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก......"เฟรินหน้ายู่ก่อนจะหยิบกระเป๋าเดินทางของตัวเองและหยิบเป้ขึ้นสะพายที่หลังแล้วเดินลากคาโลเข้าไป
"งั้นฉันไปก่อนและกัน"เฟรินและคาโลหายวาบเข้าไปในหลุมดำนั้น(หรืออีกชื่อคือประตูมิติ) ทุกคนชะเง้อหน้าเลียบๆเคียงๆมอง แต่ก็ไม่เห็นอะไรนอกจากความมืดไร้ที่สิ้นสุดเท่านั้น
"เข้ามาสิ"เสียงของเฟรินตะโกนออกมาจากข้างใน ก่อนสามสาวจะเข้าไป ตามด้วยเหล่าทะโมนแห่งป้อมอัศวินทั้งหลายจนครบหมด
อีกด้านหนึ่งของประตูมิติ : ประเทศไทย 18 มีนาคม 2552 เวลา 7:28 น.
"บรึ่ย ทำไมมันมืดอย่างนั้นว่ะ"ครี้ดบ่นหลังจากออกมาจากประตูมิติ ทุกคนหันมามองหน้าครี้ดอย่างระอาใจเล็กน้อย เฟรินดีดนิ้วทีเดียวประตูมิติก็หายไป (นิ้วสารพัดประโยชน์จริงๆ)
"เอาละ ๆ ถึงแล้ว ที่นี่แหละ ประเทศไทย"เฟรินพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง ทุกคนหันหลังไป(เนื่องจากเมื่อกี้มองแต่ประตูมิติ)ก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็น
"ว้าว สวยจังเลย"สีเหลืองอร่ามลามไปทั่วทั้งทุ่งดูสดใส
เอาละ มาเล่นตอบคำถามกันเถอะ (อีกแระ)
ที่ ๆ พวกเฟรินยืนอยู่คือที่ไหนเอ่ย (ใบ้ให้ บีจีไอดีคนเขียนเป็นรูปอะไร)
....ติ้ก ต้อก ๆๆ........
ปิ้งป้อง ที่นี่คือ ทุ่งทานตะวันนั่นเอง
"ดอกเหลืองๆนี่เค้าเรียกดอกอะไรหรอครับ"ซีบิล หนุ่มน้อยผู้แสนจะสุภาพถามออกมา เฟรินหันมามองแล้วยิ้มพลางบอกว่า
"ที่ ๆ เรายืนอยู่นี่เค้าเรียกทุ่งดอกทานตะวัน และดอกไม้นี่ก็คือดอกทานตะวันไงละ"ซีบิลพยักหน้าอย่างเข้าใจพลางเก็บความรู้เข้าสมอง
"เหลืองดีจริง ๆ เลย"เดทพูดออกมาเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้ดี
"งั้นเราไปเดินดูกันเถอะ"เฟรินชวน ทุกคนพยักหน้าอย่างเห็นด้วยก่อนที่จะเดินชมรอบทุ่งทานตะวันกันอย่างสนุกสนาน พร้อมทั้งถ่ายรูปกันด้วยอุปกรณ์ที่เรียกว่าเรียกว่ากล้องถ่ายรูป และขอให้นักท่องเที่ยวแถวนั้นช่วยถ่ายรูปให้
แล้วก็ไปเที่ยวที่ต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ภูชี้ฟ้า ดอยอินทนนท์ วัดร่องขุน (ที่เดทและครี้ดใช้เวลาศึกษาวิธีไหว้พระตั้งนาน) วัดพระธาตุลำปางหลวง ภูโคลน และอื่นๆอีกมากมาย (ตอนแรกเขียนแล้วมันหายไปหมดเลยอ่ะ T^T อันนี้เลยย่อเอา)
"ไปไหนต่อดีละ"โคลว์พูดขึ้นมา ทุกคนทำสีหน้าครุ่นคิดตาม
"อืมม นี่ๆ ฉันได้ข่าวมาว่า คนเขียนอ่ะ อยู่ที่ปทุมธานี"ทุกคนหันมามองโรด้วยความสนใจ
"จริงอ่ะ"โรพยักหน้ารับ
"จริงสิ เห็นว่าอยู่ที่หมู่บ้านกฤษดานคร 29 นะ ไปกันดีมะ"ทุกคนยิ้มกว้างและพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมาย
"เอาสิ !!" แล้วคาโลก็หยิบของบางอย่างออกมาจากหลุมเวทมนตร์ ของที่พาพวกเขาไปเที่ยวหลากหลายที่ได้ด้วยความรวดเร็ว ของนั้นคือ ... !
ประตูสีชมพูถือหยิบออกมา ใช่แล้ว มันคือประตูทุกหนที่แห่งที่คนเขียนไปยืมมาจากเรื่องโดราเอมอนให้
"เอาละ ไปกันเถอะ"คาโลพูดเสียงเรียบพลางจูงมือเฟรินเดินเข้าไปก่อนแล้วจึงตามด้วยคนอื่นๆ
หมู่บ้านกฤษดานคร 29 ..
ประตูถูกเปิดออกมาพร้อมด้วยร่างของคาโลและเฟริน ตามด้วยคิล เรนอน โร มาทิลด้า แองจี้ ครี้ด และคนอื่นๆอีกที่ตามมา
"ไหงมาโผล่บนสะพานได้ละเนี่ย"ครี้ดบ่น พลางมองดูรอบตัว
สะพานใหญ่ทีพวกเขายืนอยู่พาดผ่านคลองใหญ่ พวกเขาเดินข้ามสะพานไปจนเท้าเหยียบที่ถนนอีกครั้ง ด้านหน้าของพวกเขาเป็นต้นปาล์มทั้งสองฝั่ง ฝั่งละสามต้น มองไปด้านหน้าไม่ไกลนักมีป้ายสองป้ายอยู่ข้างๆกัน ป้ายทางซ้ายเขียนว่า กฤษดานคร 29 พร้อมทั้งมีลูกศรชี้ไปทางซ้าย ส่วนป้ายทางด้านขวาเขียนว่า กฤศดานคร 19 และมีลูกศรชี้ไปทางขวา ทุกคนเดินไปทางซ้ายแล้วก็เจอกับป้อมยาม
"สวัสดีครับ จะไปไหนครับ"ยามหน้าตา(เกือบ)ดีคนหนึ่งพูดขึ้น
"ผมจะไปหาทะ"เสียงของครี้ดหยุดไปเมื่อโรเอามือมาปิดแล้วยิ้มให้ยามพร้อมทั้งทำตาเขียวปั้ดใส่ครี้ด
"ซอย 1/13 ครับ"ยามทำหน้าประหลาดใจเล็กน้อย
"บ้านคุณใหญ่หรอครับ"โรทำหน้าแปลกใจนิดๆ แต่ก็นิดจริงๆ แล้วพยักหน้าไปตามน้ำ
"ครับๆ"ยามยิ้มก่อนจะแบมือ
"ขอบัตรประชาชนด้วยครับ"คราวนี้ที่โรทำหน้างงแป้กไปจริงๆ
มันคืออะไรหว่า บัตรประชาชน
"นี่คะ"เฟรินยื่นบัตรเล็กๆหลายๆใบให้ ยามดูผ่านๆแล้วยิ้ม แล้ววางไว้ที่โต๊ะใกล้ๆ แล้วหยิบบัตรอีกแบบมาให้
"นี่ครับ"เฟรินยิ้มรับ มือบางก็เอื้อมไปหยิบบัตรที่ยามให้มาแล้วกล่าวขอบคุณ จากนั้นทุกคนจึงเดินเข้าไปในหมู่บ้าน ...
จนมาถึงบ้านหลังใหญ่ๆหน้าตาพิลึกหลังนึง เริ่มด้วยรูปทรงสี่เหลี่ยมคางหมู ทาด้วยสีเลือดหมูเข้มสนิท จนดูมืดๆ แมกไม้พรรไม้นานาชนิดรายรอบบ้าน ทุกคนเดินเข้าไปแล้วขึ้นไปชั้นสองจนถึงห้องๆหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นห้องนอนเด็ก เฟรินเปิดประตูสีฟ้าโทรมๆเข้าไป ..
เด็กสาวตัวเล็กๆผิวออกคล้ำๆคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าคอม ผมสีดำขลับยาวเลยตื่งหูมาเล็กน้อยชี้ไม่เป็นทาง ยุ่งเยิงเล็กน้อย (เพราะเพิ่งตื่นนอน) เสื้อนอนตัวโคร่งกว่าคนใส่หลายเท่า ลายสก็อตสีฟ้าสลับขาวสลับฟ้าอ่อน(ชุดนอนร.ร.) มือเล็กๆของเจ้าตัวรัวพิมพ์ใส่คีย์บอร์ดอย่างใส่อารมณ์เล็กน้อย ทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตู เจ้าตัวก็หันหน้ามาด้วยความรวดเร็ว นัยน์ตาสีดำสนิทรี่ลงเล็กน้อยแแล้วหันกลับไปพิมพ์ต่ออย่างไม่ใส่ใจอะไร เหมือนเจ้าตัวจะรู้อยู่แล้วว่าพวกนี้จะมา (ก็แน่ละ ฉันเป็นคนแต่งนิ)
"ท่านน้ำคะ เป็นอะไรไปคะ"เสียงหวานจากปากของเรนอนถามอย่างเป็นห่วง ส่วนคนเขียนหรืออีกนาม น้ำ หน้านิ่วคิ้วขมวดกับชื่อที่ถูกเรียก
"วันนี้ฉันกำลังจะไปดรีมเวิลด์กับเพื่อน แต่ฝนบ้านี่ดันตก บ้าชิบ"เจ้าตัวบอกสถบออกมาอย่างอารมณ์เสียแล้วนั่งพิมพ์ต่อด้วยความรวดเร็วอย่างเชี่ยวชาญ
ทุกคนหันไปมองนอกหน้าต่างแล้วก็เห็นว่าฝนตกจริงๆ ซักพัก น้ำก็พุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความรวดเร็วแล้วกระโดดขึ้นบนโซฟาพลางมองหน้าต่าง เจ้าตัวทำหน้าหงุดหงิดอย่างไม่พอใจ นัยน์ตาสีดำที่ฉายแววครุกกรุ่นอยู่ตั้งแต่แรก ยิ่งเพิ่มประกายไฟแห่งความโทสะเข้าไปอีก น้ำวิ่งไปดูหน้าต่างทุกๆหนึ่งนาที จนกระทั่ง ...
น้ำวิ่งไปดูที่หน้าต่างเหมือนเคย ก่อนที่เจ้าตัวจะยิ้มกว้าง ทุกคนมองตามก็เห็นว่าฝนเริ่มตก น้ำวิ่งกลับมาที่โต๊ะทำงานด้วยความรวดเร็ว แล้วหยิบโทรศัพท์ข้างตัวมากดด้วยความรวดเร็วแล้วเปิดประตูวิ่งออกไป
ทุกคนมองลงไปข้างล่างจากทางหน้าต่างก็เห็นน้ำแบมือเหมือนจะทดสอบอะไรแล้ว มืออีกข้างถือโทรศัพท์แนบหู พร้อมทั้งพูดอะไรบางอย่างที่พวกเขาไม่ได้ยินและกระโดดโลดเต้นใหญ่ ซักพัก น้ำก็เดินกลับขึ้นมาบนห้องด้วยสีหน้าอิ่มเอมใจ เจ้าตัวหยิบผ้าเช็ดตัวพร้อมเสื้อผ้าแล้วเดินออกจากห้องไปทางประตูหลังห้อง ซึ่งคาดว่ามีห้องน้ำอยู่
ส่วนพวกเขา .... มือหยิบรีโมตทีวีขึ้นมาเปิดพลางนอนเอกเขนกบนโซฟาอย่างสบายใจ บ้างก็หยิบหมอนมาตีกันมันส์แบบไม่เกรงใจเจ้าบ้าน
ซักพัก...
น้ำเดินออกมาในชุดเสื้อคอปกแขนยาวพับมาถึงข้อศอกสีขาวออกครีมๆกับกางเกงยืนขายาว ในมือมีชุดนอน และมีผ้าเช็ดตัวพาดไหล่อยู่
"ฉันจะไปดรีมเวิลด์ ... กับน้อง"ท่อนหลังดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจเท่าไร
"ไปด้วยกันมั้ยละ" คำถามที่รอคอย ... ทุกคนพยักหน้าแบบไม่ต้องคิด หลังจากกินข้าวเช้า ทำอะไรเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว (รวมทั้งเบิกตังค์ค่าเที่ยวกับพ่อ) ทั้งหมดก็ขึ้นรถเพื่อเดินทางไปหน้าปากซอย !! .......... เมื่อไปถึงหน้าปากซอยก็ขึ้นรถของเพื่อน (อาศัยเพื่อนไป) แล้วไปสู่ดรีมเวิลด์ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ไปเที่ยวก่อนน่อ ดรีมเวิลด์สุดที่ร้ากก เดี๋ยวมาอัพคร้าบบ ..
มาแล้วๆ ต่อเลยเน้ออ
หลังเสร็จสิ้นการเที่ยวที่แม้จะเหนื่อย แต่ก็สนุก ทุกคนก็เตรียมตัวกลับไปยังเอเดน
"งั้นพวกเราไปก่อนนะคะ ท่านน้ำ"เฟรินกล่าวอย่างนอบน้อม คาโลหยิบประตูทุกหาทุกแห่งออกมาเตรียมตัวเดินทาง
"จ้า เจอกันในนิยายน้า" ทุกคนยิ้มกว้างแล้วก็หายเข้าไปในประตูทุกหนทุกแห่ง น้ำเดินไปหยิบประตูก่อนที่มันจะหายไปแล้วเปิดโน๊คบุ๊คบนโต๊ะทำงาน แล้วเปิดเว็บไซต์แฟนคลับโดราเอมอน (มีมั้ยน่อ คาดว่าน่าจะมี) ก่อนจะยัด (เอ๊ะ หรือว่าไง) ประตุทุกหนทุกแห่งเข้าไปในคอม ไอคอนโดราเอมอนตัวใหญ่ยิ้มกว้างให้ก่อนจะรับเอาประตูทุกหนทุกแห่งมา น้ำยิ้มก่อนจะพิงตัวกับเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า นัยน์ตาเริ่มปรือหลับเรื่อยๆ หากแต่ริมฝีปากขยับรอยยิ้มออกมา .......
ทางด้านเฟริน
"แล้วนี่เรามาโผล่กันที่ไหนละเนี่ยย !!"แองจี้ตะโกนอย่างอารมณ์เสีย พลางมองทุกคนที่มองรอบตัวอย่างเอ๋อๆ
ดินแห้งกรังสีน้ำตาลอ่อน ต้นไม้โบราณมากมาย ถ้ำหิน และ ... ไดโนเสาร์ที่กำลังเดินตรงมาทางพวกเขา ไม่ใช่สิ วิ่งมากกว่า พร้อมทั้งเขี้ยวสีขาวที่มีน้ำลายเยิ้มเล็กน้อยที่ไดโนเสาร์ตัวน้อย(?)โชว์ออกมา
"ว้ากกกกกกกกก !!"
จบดีกว่า .....
__________________________________________________________________________________________
จำได้ว่าอัพไปแล้วรอบนึงอ่ะ T^T มันหายไปหนายยย เลยต้องมาแต่งใหม่ ออกแนวรวบรัดเล็กน้อย อีกอย่างคือช่วงนี้คนแต่งยุ้งงง ยุ่ง มากๆๆ งานร.ร.เยอะเล็กน้อย กะจะมาอัพตอนใหม่ปรากฏว่าตอนเก่าหาย งั้นก็ขอผัดผ่อนการอัพตอนใหม่ไปก่อนนะ ขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วย
ความคิดเห็น