คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Happy Birthday , My dear
หลังจากที่ได้สำเร็จโทษให้ผู้ทำความผิดทั้งหลายแล้ว คาโลก็ปล่อยชาวป้อมอัศวินออกไป แต่ละคนอยู่ในสภาพที่ราวกับเพิ่งผ่านจากสนามรบ แต่ละคนเดินออกจากห้องไปด้วยอาการเข็ดสุดชีวิต ยกเว้น...อยู่สองคน
"เฮ้อ"เฟรินถอนหายใจออกมาพลางนั่งลงที่เตียงด้วยความเหนื่อยล้า ซึ่งพระคู่หมั้นสุดที่รักก็รีบปราดมาทันที
"เหนื่อยหรอ"คาโลถามด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเป็นห่วง
"ไม่เท่าไร ว่าแต่นายเหอะ จมอยู่กับกองงานทั้งวัน ไม่เหนื่อยกว่าฉันเรอะ"ว่าจบเฟรินก็ลุกขึ้นไปบีบที่ไหล่ของพระคู่หมั้นสุดที่รักทันที
"นายนี่นา วันๆเอาแต่ทำงาน งานๆๆ ได้ไม่เบื่อ ตัวเองเหนื่อยจะตายชักอยู่แล้ว ยังจะมาห่วงคนอื่นอีก รู้มั้ยว่าหน้านาย จะเป็นงานนนอยู่แล้ว"สาวเจ้าบ่นไปเรื่อยๆขณะนวดไหล่ให้ว่าที่พระสวามีของตนเอง คาโลยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นถึงความเป็นห่วง
"นายห่วงฉันหรอ"พลันหน้าขาวๆของเจ้าหญิงก็ขึ้นสีเรื่อทันที แล้วพูดตะกุกตะกักด้วยความเขิน
"ไม่ให้ห่วงนายแล้วจะให้ห่วงหมาตัวไหนเล่า"เฟรินพูดแล้วก็หยุดนวดไหล่ทันที
"ทำไมไม่นวดต่อละ"
"ไม่มีอารมณ์แล้ว"ว่าแล้วเจ้าตัวก็สะบัดหน้าไปอีกข้างราวเด็กก็ไม่ปาน คาโลเห็นก็เดาได้ไม่ยากว่าเขาต้องเข้าบทง้อว่าที่ภรรยาในอนาคตแล้ว
"งอนหรอ"
"ฮึ"
"งอนอย่างงี้เดี๋ยวไม่ให้ของขวัญหรอก"เฟรินนิ่งไป ใช่ เธอลืมไปเลยว่าที่อุตส่าห์ถ่อมาประชดถึงที่เพื่ออะไร แต่ด้วยความที่ศักดิ์ศรียังค้ำจุนหน้าอยู่ เธอก็ยังปฏิเสธ แตด้วยความที่อยากได้ของขวัญเหมือนกัน เธอจึงพูดออกมาว่า...
"จะไม่ให้ก็ไม่ให้สิ ฉันจะได้รู้ว่านายไม่รักฉันแล้ว"คำพูดที่คาโลต้องยอมแพ้เพราะถ้าเขาปฏิเสธก็แปลว่าเขาไม่รักหญิงสาวผู้นี้แล้วแต่ถ้าเขาไม่ อืม อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แต่เพื่อไม่ให้เขาเสียเปรียบฝ่ายเดียว เขาจึงต้องหากำไรหน่อย ว่าแล้วเขาก็ก้มลงจูบฟอดใหญ่ที่แก้มนวลขาวซึ่งบัดนี้ขึ้นสีแดงเรื่อจนดูน่ารัก
"ขอเป็นกำไรแล้วกัน ที่เธอเอาเปรียบฉัน"
"คาโล นาย..."
"หรือว่าอยากให้ฉันทำอีก"แน่นอนว่าไม่ เธอจึงนิ่งไปแม้ว่าในใจเจ็บใจจะตายที่ดันมาพลาดซะได้
"ของขวัญ"คาโลยื่นของขวัญชิ้นหนึ่งให้หลังจากที่เขาเดินไปหยิบมันมาจากลิ้นชัก มันเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมแบนๆห่อด้วยกระดาษ เดาได้ไม่ยากว่าเป็นหนังสือ เธอแกะมันออกเพื่อดูว่าเป็นหนังสืออะไร ข้างในเป็นหนังสือไดอารี่สีชมพูไม่มีลาย เรียบๆแต่เปี่ยมไปด้วยความรักจากคนที่ให้(อ้วกกกกกกกกกกกกก-น้ำคุง แล้วไอเย็นก็เริ่มแผ่ น้ำคุงจึงตัดสินใจไปควบคุมฟิคต่อ เพราะไม่อยากขัดขวางคู่รักและไม่อยากเป็นปะติมากรรมชั้นเยื่ยมประดับห้องนี้ด้วย)
"ขอบใจนะคาโล"แล้วเธอก็โผเข้าไปกอดชายหนุ่มจนถึงกับหน้าแดง หน้าขาวๆราวกับหิมะ แดงขึ้นมาฉับพลันเมื่อหญิงสาวมากอดเค้า
"ฉันจะเขียนทุกวันเล้ยย"แล้วเธอก็จูบแก้มชายตรงหน้า คาโลมองเฟรินแล้วขยับยิ้มเล็กน้อยเพื่อตอบรับท่าทีของคนตรงหน้า
"ไม่เป็นไร เพื่อคนที่ฉันรักที่สุด"แล้วริมฝีปากก็เริ่มขยับทำงานอีกครั้งต่อจากเมื่อกี้ มือแกร่งก็เริ่มทำงานโดยปลดกระดุมของหญิงสาวออกทีละนิด หญิงสาวเมื่อเริ่มรู้สึกตัวก็ผลักคนตรงหน้าออกพลางหน้าแดง
"เอ่อ คือ มันดึกแล้วอะ ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"
"อะไรกัน เฟริน อารมณ์มันค้างนะเนี่ย"แล้วคาโลก็กอดหญิงสาวไว้ไม่ให้ไปไหน พร้อมกล่าวเสียงออดอ้อนเล็กน้อย จนทำให้เฟรินคิดว่า สงสัยคงจะละลายน้ำแข็งมันมากเกินไป เดี๋ยวนี้อ้อนเป็นอีกด้วย
"ก็ได้ แต่ว่าขอไปอาบน้ำก่อนนะ"เฟรินกอดจมูกลงบนแก้มของอีกฝ่ายแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป คาโลมองตามพลางยิ้มซักพัก ก่อนจะหันหน้ากลับมาที่ประตูและเปลี่ยนมาเป็นหน้าของเจ้าชายคาโลผู้มาดขรึมเหมือนเดิม
"ครี้ด คิล ฉันรู้นะว่าพวกนายอยู่ตรงนั้น"ไร้ซึ่งเสียงใดๆ แต่เจ้าชายผู้มาดขรึมก็พูดขึ้นมาอีก
"อยากจะออกมาเองหรือจะให้ฉันบังคับ"แล้วร่างของบุรุษสองคนก็โผล่มา คนแรก ชายร่างสูง ผมสีดำ นัยน์ตาสีม่วงส่อแววขี้เล่นเล็กน้อย ปากยิ้มแห้งๆออกมาเมื่อรู้ว่าไม่รอดแน่ๆ ส่วนอีกหนึ่งบุรุษที่ตามมา ชายร่างสูงเช่นเดียวกัน มีผ้าคาดตาปิดอยู่ข้างนึง ผมสีน้ำตาลเข้มยาวมาถึงหลัง นัยน์ตาสีน้ำตาลเฉกเช่นเดียวกับผม จ้องมองมาที่คาโลอย่างหวาดๆ ยิ้มแห้งๆให้คาโลเช่นเดียวกัน ทั้งสองคนเตรียมใจรอรับบทลงโทษ แผลที่โดนมาจากตะกี้ยังไม่หาย แต่ด้วยความเข็ดยาก จึงทำให้พวกมันกล้าอยู่ต่อ
"คราวนี้ฉันจะปล่อยนายไป"คาโลกล่าวยกโทษให้ทำให้บุรุษทั้งสองอึ้ง-กิม-กี่
"และอย่ามาขัดจังหวะหรือแอบดูฉันอีก ถ้าจับได้ คิดเอาเองแล้วกันว่าเป็นไง"แล้วบุรุษทั้งคู่ก็พร้อมใจกันกลืนน้ำลายเอื้อกก่อนที่จะรีบกุลีกุจออกไปจากห้อง ทางด้านเฟรินก็อาบน้ำเสร็จพอดี
"เมื่อกี้เสียงอะไรหรอ"เฟรินถามพลางเอาผ้าเช็ดตัวเช็ดที่ผมที่เปียกน้ำ
"เปล่านิ"คาโลตอบหน้าตาเฉย
"แล้วเมื่อกี้ว่าจะต่อ ลืมแล้วหรอ"คาโลเปลี่ยนเรื่องทันที
"เปล่าลืม ไปแต่งตัวก่อน"
"ไม่ต้องแล้ว"แล้วร่างสูงก็ฉุดร่างเล็กมานอนบนเตียงแล้วยืนคร่อมทันที ริมฝีปากเริ่มไล้ไปจนถึงปสกแล้วบดขยี้อย่างเชี่ยวชาญ มือก็เริ่มถอดเสื้อผ้าแต่คราวนี้ถอดเสื้อของตนเองออก มือเริ่มไล้ไปยังซอกต่างๆของร่างกาย ฝ่ายชายยังรุกต่อไปเรื่อยๆในคืนอันเงียบสงัดนั้น บทเพลงรักของทั้งสองยังคงดำเนินต่อไป
ส่วนคิลนะหรอ
ลี้ภัยไปนอนห้องโรแล้ว เนื่องจากไม่อยากขัดจังหวะ เอ หรือว่า กลัวเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง
_________________________________________________________________________________________
คนอ่านช่วนเม้นท์ให้หน่อยดิ นึกเรื่องไม่ออก เพราะไม่มีเม้นท์มาให้กำลังใจ จะด่าก็ได้เราไม่ว่าหรอกน้า ขอแค่เม้นท์นะ สั้นๆก็ได้ดีกว่าไม่เม้นท์ ไม่งั้นก็โหวตคะแนนเป็นกำลังใจมาหน่อย
ความคิดเห็น