◑ †нє ∂ιмεитισи ◐

ลำดับตอนที่ #1 : 1st ❀ The Dimention.

❀ Supercell

1^st
❀ The Dimention ❀

            คุณรู้จักคำว่า “มิติที่ 4” หรือ “มิติโลกคู่ขนาน” มั้ย ?
            เค้าว่ากันว่า โลกเราจริงๆนั้นมีหลายมิติ
            จริงๆหากจะว่ากันให้หมดนั้น ต้องเท้าความไปถึงตอนกำเนิดโลกกันเลยทีเดียว
อังเดร ลินเต (Andre Linde) นักฟิสิกส์คนหนึ่งนั้นได้เสนอทฤษฏีหนึ่งที่มีชื่อว่า “บับเบิล (bubble universe theory)” ขึ้นมา
แนวคิดของทฤษฏีดังกล่าวนั้นกล่าวว่า หลังเกิดเหตุการณ์บิ๊กแบง เอกภพมีพลังงานและความหนาแน่นสูงมาก และกาล-อวกาศมีความผันผวนสูงมาก คือมีความไม่ต่อเนื่องเป็นเนื้อเดียวกัน เพราะมีการสั่นอย่างรุนแรง คล้ายกับน้ำเดือดแล้วมีฟองผุดขึ้นมา หากการสั่นดังกล่าวรุนแรงมากอาจทำให้กาล-อวกาศบางส่วนหลุดออกมาได้ 
เราเรียกว่า “ควอนตัมโฟม” (quantum foam) หรือ “ควอนตัมบับเบิล” (quantum bubble) 
ที่น่าสนใจคือว่าบับเบิลพวกนี้มีโอกาสเกิดได้หลายฟอง เหมือนน้ำเดือดก็มีฟองอากาศได้หลายฟอง แต่ละฟองก็เจริญเติบโตไปเป็นจักรวาลที่ต่างกัน เป็นอีกจักรวาล อีกเอกภพที่ต่างกัน

            หากแต่มันจะมีอยู่จริงหรือไม่นั่น .. นั่นเป็นสิ่งที่ยังไม่มีใครสามารถพิสูจน์ได้
            แต่เพราะทฤษฏีที่อิงวิชาการ ทำให้มีความรู้สึกเหมือนว่า “มันเป็นเรื่องจริง”
            แม้จะไม่มีใครเคยได้ไปพิสูจน์มาด้วยตัวเองก็ตาม ..

            .

            .

            .

            .

            .

            กริ้งงงงงงงงงงงงง!

            เสียงนาฬิกาแผดร้องทันทีเมื่อถึงเวลาที่มันได้ถูกติดตั้งไว้ เสียงแหลมปรี้ดชวนหนวกหูดังจนลอยเข้าไปอยู่ในฝันของคนที่กำลังตกอยู่ในห้วงนิทราอันแสนหวานจนต้องเปิดเปลือกตาขึ้นมาช้าๆอย่างเสียไม่ได้

            ดวงตาสีน้ำตาลแดงค่อยๆปรือขึ้นอย่างช้าๆและงัวเงีย มือปัดป่ายหานาฬิกาปลุกและกดปุ่มปิดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะลุกพรึ่บ ขยี้ตาเล็กน้อย และขยี้หัวของตัวเองอย่างอารมณ์เสีย

            เธอกำลังฝันดีแท้ๆเชียว ..

            “วันนี้ตื่นสายนะฮะพี่เอลน่า” เด็กหนุ่มหน้าหวานที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารเอ่ยแซวๆทักเด็กสาวผู้เดินเข้ามาใหม่อย่างได้ทีขี่แพะไล่

            “เออ.. วันนี้เค้าฝันดี .. เลยขี้เกียจจะตื่น” เอลน่าเอ่ยอย่างติดจะรำคาญนิดๆ กระแทกตัวลงบนเก้าอี้ในที่นั่งตรงกันข้ามกับเรนนี่ เบื้องหน้ามีเด็กสาวท่าทางเรียบร้อยอีกคนหนึ่งนั่งอยู่ เธออมยิ้มขำๆเล็กน้อย แล้วเอ่ยทักทาย

            “อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่เอล”

            “อือๆ อรุณสวัสดิ์รูนเน่” เอลน่าทักตอบอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะกำลังง่วนอยู่กับการเทซีเรียลและนมลงในชาม

            “แล้วนี่.. พี่ลูน่ายังไม่ตื่นอีกรึไงนะ? สายตลอดดด..” เด็กหนุ่มคนเดิมพูดขึ้นมาพลางมองไปที่บันไดอย่างขำๆ

            “เฮ้ๆ นินทาอะไรพี่ฮะ เดี๋ยวเหอะ!” ร่างของเด็กสาวอีกคนโผล่พรวดมาที่บันไดทันที ท่าทางง่วงงุนเหมือนคนเพิ่งตื่นนอนไม่ต่างอะไรกับเอลน่าทำให้เด็กหนุ่มยิ้มขำ

            “คนสุดท้ายอีกแล้วนะฮะ .. พี่ลูน่า..”

            ลูน่าเลื่อนเก้าอี้ตรงกันข้ามเด็กชายแล้วนั่งลง จัดแจงเทซีเรียลและนมลงบนชามก่อนจะตอบ

            “ปกติก็ลงมาเวลาพอๆกันไม่ใช่เรอะ ไม่ต้องมาทำแขวะเลยยย”

            เด็กชายหัวเราะร่วนออกมา ก่อนจะตักซีเรียลเข้าปากอย่างอารมณ์ดี

            “ว่าแต่วันนี้อารมณ์ไหนนึกตื่นเร็วขึ้นมาล่ะฮะ เรนนี่?”

            เด็กชายเจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมาอย่างชามซีเรียล ยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดีสุดๆ ก่อนจะตอบว่า

            “ก็วันนี้ผมฝันดี เลยตื่นเร็วไงฮะ”

            “ฮะ? ฝันดี? เลยอยากตื่นเร็ว? มันดูขัดกันแปลกๆนะ” เอลน่าเอ่ยด้วยความงุนงง

            “ก็แบบบ .. ผมรีบตื่น ก่อนที่ฝันดีมันจะกลายเป็นฝันร้ายไง .. ฮ่าๆๆ”

            คำตอบแบบแปลกๆทำให้เอลน่าค้อนขวับให้กับน้องชายอันดับสามของครอบครัว หันไปมองน้องสาวคนเล็กสุดที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามซึ่งกำลังหัวเราะร่วนราวกับว่ามันมีอะไรตลกนักหนา ก่อนจะหันไปหาน้องสาวคนรองที่กำลังทำหน้างง

            “อะไร? เค้าไม่เก็ท คือเรนนี่ต้องการจะเล่นมุขหรืออะไร???”

            เอลน่าส่ายหน้าแบบจนปัญญา ทั้งสองหันไปมองสองน้องเล็กที่กำลังหัวเราะกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ

            “ให้ตายเถอะ.. นี่ฉันมีน้องสติไม่เต็มรึยังไงกัน..”

            .

            .

            .

            .

            .

            “เฮ่ยๆ ไม่เอา เรนจะดูช่องนี้!”

            “แต่เค้าจะดูช่องนี้ ! เรนอย่ามาแย่งเค้านะ เค้ามาก่อนนนนนะ!”

            “ไม่ไม่ไม่ เรนมาก่อนชัดๆ พี่ลูน่ามั่วที่สุดด”

            “ไม่ใช่ เค้าก่อนต่างหากกก”

            เสียงถกเถียงกันของสองพี่น้องที่กำลังยื้อแย่งรีโมทกันอย่างเมามันส์อยู่หน้าทีวีทำให้น้องสาวคนเล็กของบ้านที่กำลังอ่านหนังสือเล่มโตอยู่บนโซฟาเงยหน้าขึ้นมามองและขำเล็กๆ ส่วนพี่คนโตที่กำลังนอนฟังเพลงอยู่ที่โซฟาอีกตัวนั้นต้องลืมตาขึ้นมาและมองสองพี่น้องอย่างรำคาญเล็กๆ

            เธอลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินดุ่มๆไปคว้ารีโมททีวีมาด้วยความรวดเร็ว ทิ้งให้สองพี่น้องนั่งเอ๋อ จะเถียงก็เถียงไม่ได้..

            เอลน่ากระโดดกลับขึ้นโซฟา กดเปลี่ยนช่องทีวีไปแบบมั่วๆสุ่มๆก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ช่องหนึ่ง

            “ได้มีทฤษฏีกล่าวไว้ว่า จริงๆโลกของเรานั้นมีฝาแฝดอยู่อีกมิติหนึ่ง ซึ่งเราเรียกว่า ‘โลกคู่ขนาน’ ..”

            “หืม.. ?” เอลน่าวางรีโมทลงแล้วจ้องทีวีอย่างสนใจ เช่นเดียวกับเรนนี่และลูน่าที่เลิกเขม่นกันแล้วมองทีวี รวมถึงรูนเน่ที่ละสายตาจากหนังสือไปมองทีวีด้วย

            “อังเดร ลินเต (Andre Linde) นักฟิสิกส์คนหนึ่งนั้นได้เสนอทฤษฏีหนึ่งที่มีชื่อว่า “บับเบิล (bubble universe theory)” ขึ้นมา แนวคิดของทฤษฏีดังกล่าวนั้น..”

            เสียงบรรยายเกี่ยวกับทฤษฏียาวยืดแต่กลับฟังดูน่าสนใจจนไม่สามารถละสายตาไปได้ สี่พี่น้องจ้องทีวีอย่างใจจดใจจ่อและสนอกสนใจ

            ฉับพลัน ..

            ร่างทั้งสี่หายออกไปจากห้อง ..

            ทีวีดับสนิท .

สั้นชิบ .. เอาน่าา ตอนแรกก็สั้นอย่างงี้แหละ ; w ; #แก้ตัว
เหมือนจะแฟนตาซีเนาะ.. แต่จริงๆไม่ใช่นะ ! เรื่องนี้มันคือนิยายรักนะ !
แต่แหม .. มันก็อดสอดแทรกแฟนตาซีเข้าไปหน่อยนึงนิดนึงไม่ได้นี่น่าา.. (. . );;
ภาษาฟืดๆไปหน่อย ไม่ได้แต่งนาน ; [ ] ;
จะพยายามปรับให้ดีขึ้นคร๊าบบบบบบ T w T '' 
เจอกันตอนหน้าฮับ !

ปล. เรื่องนี้เป็นเรื่องขอขมาไถ่โทษจากซีครีตต้านะเออ.. แฮะๆ ; w ;