[TaoKacha Fiction] You're my Superstar ★

ลำดับตอนที่ #19 : Chapter 18

© Tenpoints !

Kacha's

สองอาทิตย์ผ่านมาหลังจากเหตุการณ์บนชิงช้าสวรรค์ เต๋าต้องกลับไปทำงาน มหาลัยก็ปิดเทอม ชีวิตปีหนึ่งก็จบไป ผมกับเขาก็ไม่ค่อยได้คุยกันมากเหมือนเดิม แต่เต๋าก็ยังคอยส่งเมจเสจมาหาผมเรื่อยๆ เช้า สาย บ่าย ค่ำ

' ตื่นได้แล้วนะชาาาาา '

' เที่ยงแล้ว กินข้าวยัง ? '

' อย่าลืมกินข้าวด้วยนะ '

' คิดถึงมากๆ :) '

' ทำอะไรอยู่ ? '

' คิดถึงชะมัด '

' คิดถึงกันบ้างมั้ยเนี่ย ? '

' วันนี้กลับบ้านดึกอีกแล้ว :( '

' เหนื่อยยยยยยยยยยอ้ะ '

' อยากเจอ '

' คิดถึง '

' อยากเห็นหน้า '

' ฝันดีนะ '

' คชา .. ของเต๋า :) '

ส่งมาอย่างนั้นมันทั้งวัน จนมีครั้งนึงผมก็อดไม่ได้ที่จะส่งกลับไปประชดอีกฝ่ายว่า

' ว่างมากรึยังไง ? '

แล้วก็ได้คำตอบกลับมาว่า

' ไม่ว่าง แต่มีเวลาคิดถึงคชาทั้งวันเลยล่ะ '

แล้วผมก็ไม่เคยถามคำถามนั้นกับเขาอีกเลย - -''

ผมไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน มันเป็นเหมือนกับความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก แต่เราสองคนต่างก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายรู้สึกยังไงต่อกันและกัน เป็นห่วงกันมากแค่ไหน แคร์กันมากแค่ไหน

ถึงเราจะ.. ไม่ได้เป็นอะไรกันก็ตามที

.

.

.

สุดท้ายผมก็ต้องออกมาเดินเล่นอยู่ที่ห้างแถวบ้าน เพราะไม่มีอะไรทำแบบสุดๆ

แต่ถึงจะออกมาเดินเล่นแล้ว ผมก็ยังเบื่ออยู่ดี

“เฮ้อ..”

ผมไม่รู้จะทำอะไรแก้เซ็งดีแล้วนะ กลับบ้านไปก็นอนเซ็ง มาเดินเล่นอยู่ห้างก็เซ็งพอกัน

ผมเดินออกมานอกห้างแล้วพบกับสวนหย่อมข้างๆห้างที่ดูท่าทางจะสงบดี ผมเลือกหามุมเงียบๆสำหรับการนั่งพักผ่อน แล้วหยิบเฮดโฟนออกมาครอบหูตัวเอง ปิดกั้นตัวเองจากโลกภายนอกไปซะเลย

แล้วผมก็หยิบไอพอดออกมาเปิดเพลงของ .. เขา

แล้วเสียงเตือน Whatapp ก็ดังมาจากโทรศัพท์ของผม

ผมเปิดแอพพลิเคชั่นในโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วอ่านข้อความที่แน่นอนว่าส่งมาจาก..เขา

' อยู่ไหน ? '

ผมพิมพ์ตอบกลับไป ' ห้าง ... '

' ทำอะไรอยู่ ? '

' นั่งเล่น ฟังเพลง '

' คิดถึงจัง.. '

ข้อความแบบไม่มีที่มาที่ไปนั้นทำเอาหน้าผมมันร้อนผ่าวๆขึ้นมา

' ไม่เกี่ยวสักหน่อย '

' แต่ก็ทำคนแถวนี้หน้าแดงได้แล้วกัน '

สิ่งที่ถูกส่งมานั้นทำให้ผมเงยหน้าขึ้นพรึ่บทันที แล้วรีบมองซ้ายขวา เขาอยู่นี่???

' ไม่ต้องมองขนาดนั้นก็ได้ '

“เต๋าอยู่ข้างหลังคชาแล้วนี่ไง"

เสียงข้อความเด้งตามไปด้วยเสียงพูดจากคนที่มาอยู่ข้างหลังเมื่อไหร่ทำเอาขนาดเลี้ยวไปมองแทบไม่ทัน ในใจเต็มตื้นไปด้วยความรู้สึกคิดถึงเสียงและสัมผัสจากคนข้างหลังจนแทบจะร้องไห้ออกมา

เขานั่งลงบนเก้าอี้ ยกผมขึ้นมานั่งบนตัก และพูดว่า “คิดถึงเต๋ามั้ย"

ผมไม่ได้ตอบ แค่เอนตัวไปพิงอีกฝ่ายแทนคำตอบ ความรู้สึกเบื่อที่มีมาในช่วงหลายๆวันหายไปในพรึบตา เพียงแค่ได้เอนตัวอยู่ในอ้อมกอดนี่

“เต๋าโคตรคิดถึงคชาเลย"

เขาพูดแล้วลูบหัวผมเบาๆ ผมพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงรับรู้ ปิดตาลง อยากจะพักผ่อนตัวเองลงในอ้อมกอดนี่ตลอดไป

“จากวันนี้ไปต้นสังกัดก็ให้พักอีกล่ะ ดีชะมัด งานโคตรเยอะเลยรู้ป้ะ ตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างทำงานจนฟ้าจะสว่างอีกรอบ เพลียชะมัด แถมไม่ได้เห็นหน้าคชาเกือบจะครบเดือนล่ะ เสียงก็ไม่ได้ยิน จะโทรหาก็ไม่ยอมให้โทรหาอีก แล้วนี่ได้ดอกไม้มั้ย?”

ผมปล่อยให้เขาพล่ามตามใจอยากไปเรื่อยๆ แล้วก็พยักหน้ารับเมื่อเขาถามคำถาม

ดอกไม้ที่เขานำมาวางที่ระเบียงผมทุกๆวันตอนเช้า.. พร้อมโน้ตกับข้อความสั้นๆเสมอ

“บอกหลายรอบแล้วว่าไม่ต้องลำบากก็ได้..”

“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวคชาลืมเต๋า ยิ่งไม่ค่อยได้เห็นหน้ากันอยู่ด้วย" เขาสวนกลับมาทันที

ผมยิ้มขำ .. ผมรู้ดีว่าเขายุ่งแค่ไหน แน่นอน ก็ผมเป็นแฟนคลับตัวยงของเขานี่นา

แล้วยิ่งพอเห็นดอกไม้ที่ถูกนำมาวางที่ระเบียงทุกๆวัน ผมก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความใส่ใจของเขา

ยิ่งรู้สึกได้ถึงอย่างงั้น ความรู้สึกที่ผมมีให้เขาก็ยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้นเป็นเท่าตัว

“ฟังอะไรอยู่เนี่ย"

เขาถาม แล้วก็ถือวิสาดึงเฮดโฟนออกไปหูผมอย่างเชื่องช้าและนุ่มนวล โดยที่ผมก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร

“เพลงเต๋านี่นา" เขาพูดด้วยเสียงร่าเริง ชนิดที่ว่าขนาดผมไม่ได้หันหน้าขึ้นไปมองหน้าเขาก็ยังรู้สึกได้ถึงกระแสความดีใจนั่น

“เหนื่อยมั้ย" ผมถามเบาๆเมื่อเขาหยุดพูดได้ในที่สุด หันหน้าไปมองหน้าเขาเล็กน้อย

เขาพยักหน้า แล้วผมก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าใบหน้าขาวจัดที่เคยดูเนี้ยบไปทุกกระเบียบนิ้วกลับดูโทรมและหมองลงอย่างเห็นได้ชัด

ผมลุกออกจากตักเขาแล้วไปนั่งข้างๆแทน โน้มศรีษะเขาให้ลงมานั่งที่ตัก

เขามองหน้าผมงงๆ ส่วนผมก็เขินจนคิดคำพูดอะไรไม่ออก

“ก็.. เหนื่อยไม่ใช่หรอ"

แล้วเขาก็ยิ้มออกมากว้าง ก่อนจะหลับตาพริ้มอยู่บนตักของผม

“แค่เห็นหน้าชาก็หายเหนื่อยแล้ว..”

พร้อมทั้งตบท้ายด้วยคำพูดที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ผมก็ยังปรับใจให้ชินไม่ได้

มีเพียงความเงียบระหว่างเราสองคน แต่เป็นความเงียบที่เราสองคนกำลังถ่ายทอดความรู้สึกคิดถึงให้กันและกันผ่านทางมือที่กำลังเกาะกุมกันเอาไว้อยู่

แล้วเขาก็ลืมตาขึ้นมา โน้มคอผมลงไป แล้วกระซิบแนบชิดกับริมฝีปากของผมว่า

“ขอบคุณนะ .. คชา"