คือจะเริ่มยังไงดี แค่เราเริ่มอ่านมาตอนแรกเราก็เริ่มรู้สึกเจ็บอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกับว่าเวลาที่เราอ่านฟิคเรื่องอะไรที่มันกินใจเราหรือสนุก เราจะเอาตัวเองไปผูกกับมันเหมือนได้เข้าไปอยู่ในเรื่อง คืออ่านมาพอเริ่มเข้าตอนที่สองทั้งที่ในเนื้อเรื่องมันก็ธรรมดาแต่เรากลับอ่านไปทั้งน้ำตา เข้าใจอารมณ์ของแบคฮยอนได้เป็นอย่างดี อ่านไปปากก็พูดกับแบคฮยอนว่าเค้าไม่รักเราแล้วทำไมต้องทน เพราะรู้สึกทำให้เจ็บทั้งต่ำต้อยแบคฮยอนสื่ออารณ์ออกมาได้น่าสงสารสุดๆ แต่รู้ว่าสิ่งที่แบคฮยอนกำลังทำก็เพราะคำว่า "รัก" และอยากจะยื้อเวลาไว้ให้นานที่สุด นี่คือเก้าตอนเองอะอ่านแล้วทำให้เรารู้สึกไรเตอร์มาอัพไวไวเถอะเราจะได้ร้องไห้อย่างต่อเนื่องเดี๋ยวขาดตอน อ่านแล้วอิน แต่ฟิคของไรเตอร์สนุกจริงๆ นี่เป็นฟิคเรื่องแรกที่เราอ่านแล้วอดไม่ได้จนต้องวิจารณ์