เรื่องรอบ ๆ ตัวแบบนี้ "คุณรู้หรือไม่"

ลำดับตอนที่ #99 : รู้หรือไม่ "ต้นตำหรับยาหม่องเป็นของไทยหรือของพม่า"

ที่

          มีคนเป็นจำนวนมากที่เวลาจะซื้อผงซักฟอกใช้สักกล่องหนึ่ง  ก็จะบอกเจ้าของร้านว่า  "ซื้อแฟ้บกล่องนึง” ฝ่ายเจ้าของร้านก็จะย้อนถามว่า “เอายี่ห้ออะไร” เรื่องทำนองนี้ภาษาการตลาด-โฆษณาเรียกว่า Brand Loyalty  คือการภักดีต่อ ตรายี่ห้อสินค้า ยาหม่องก็เช่นกัน

          ต้นตำรับของยาหม่อง คือ น้ำมันหม่องตะหยก ลักษณะเป็นขี้ผึ้งอ่อน สีขาวขุ่น ทาแล้วร้อนซ่า ๆ แก้เคล็ดขัดยอก บรรจุในตลับสังกะสีมีฉลากปิด ตลับโตขนาดเท่าเหรียญบาทเก่าหนาสักราว ๆ ครึ่งเซนติเมตร  ราคาตลับละ ๑๐ สตางค์

          เมื่อน้ำมันหม่องตะหยกขายดี ก็มีน้ำมันหม่องตะกิด ออกขายแข่งบ้าง แต่ทำไปทำมายาหม่องทั้งสองชนิดนี้กลับหายไปจากตลาด  กิจการจะเจ๊งหรือเลิกทำไปเมื่อไรไม่รู้ สิ่งที่มาแทนคือขี้ผึ้งประเภทใช้ทาถูนวด มีคุณสมบัติคล้ายกับน้ำมันหม่องยี่ห้อดัง ๆ  ก็เช่น เม็นโธลาทัม  แซมบัค ปัจจุบันไม่ทราบว่ามีอยู่กี่ยี่ห้อ แต่ตราถ้วยทองกับตราเสือดูจะขายดีกว่าเพื่อน

          ยาดังว่านี้ เรียกว่า ยาหม่อง เรื่อยมาตามชื่อน้ำมันหม่องตะหยกต้นตำรับ แต่จะเป็นยาที่พม่าเป็นต้นคิดทำขึ้นหรือไม่นั้นไม่ยืนยัน

          เรื่องนี้ ลาวัณย์  โชตามระ เล่าไว้ในหนังสือชื่อ  "หมอ ๆ  ยา ๆ"

“ข้อมูลสนับสนุนจากหนังสือ ๑๐๘ ซองคำถาม / สำนักพิมพ์สารคดี” 
ที่มาของภาพประกอบ http://www.thaiscooter.com/forums/attachment.php?attachmentid=303966&stc=1&d=1183698118