ลำดับตอนที่ #41
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : ตอนที่38 สัญญา
…ที่ไหนกัน???
เอ็นริวฟื้นขึ้นขึ้นมาในห้องสีเขียวอ่อนให้ความสบายตา ตัวเขานอนอยู่บนพื้นห้องโดยมีผ้ารองไว้
ภายในมีเพียงโต๊ะไม้ที่มีลิ้นชักซ้ายขวาโดยที่มีก้อนแสงรูปร่างคล้ายคลึงมนุษย์นั่งอยู่นิ่งบนเก้าอี้เพียงตัวเดียว
แวบหนึ่งที่เขาลุกขึ้นยืนเก้าอี้จากหนึ่งตัวกลายเป็นสองตัวอย่างไร้สาเหตุ เอ็นริวเดินไปนั่งอย่างระมัดระวังอันตรายที่่อาจเกิดขึ้นกับตัวได้
“ในที่สุดก็ตื่น!!!”
ร่างก้อนแสงส่งเสียงพร้อมยกมือขึ้นอย่างดีใจ เขาเปิดลิ้นชักขวาแล้วหยิบเอกสารบางอย่างออกมายื่นให้อีกฝ่ายทันที
“สัญญานี่…”
เอ็นริวมองเอกสารสัญญาตรงหน้า อ่านอย่างละเอียดรอบคอบพลางทำความเข้าใจสถานการณ์ของตนอย่างละเอียด
“ในที่สุดก็ได้เจอกัน เอ็นริวหรือจะเรียกว่ามังกรบรรพกาลแห่งความสิ้นหวัง ยาซึริ เอ็นริวดีละ”
ก้อนแสงแปลงส่วนหนึ่งให้เหมือนปากพร้อมฉีกยิ้มอย่างมีเลศนัย เขาเปิดลิ้นชักซ้ายแล้วหยิบเม็ดยาสีดำสลักอักษรGไว้อยู่ทั้งสองด้าน
“ถ้าเข้าใจแล้วก็ช่วยกินยาเม็ดนี่ด้วยนะครับ”^_^
เอ็นริวหยิบเม็ดยาขึ้นมาทานเข้าไป พรันร่างของเขาค่อยๆ จางหายไปจากห้องสีเขียวอ่อนเหลือไว้เพียงก้อนแสงตนเดียวในห้อง
“พวกเราต่างมีเรื่องราวของตน…สินะ”
เอ็นริวตื่นขึ้นมาอีกครั้งกลางศาลเจ้าที่สภาพยับเยินไม่เหลือชิ้นดี ข้างตัวเขาคือเหล่าบุคคลหน้าสลดที่แสดงอาการตกใจเมื่อตัวเขาลืมตาขึ้น
“เงียบไว้ๆ”
เขาโทรจิตให้สมาชิกฮีโร่แต่ละคนอย่าแสดงอาการแล้วบอกเรื่องนี่กับอาจารย์วิโอล่าด้วย
เฮเลนกำลังนั่งอยู่ข้างตัวเขา กำลังก้มหน้าร้องให้โทษตังเองที่ช่วยเหลือเเขาได้ได้เลยเขาค่อยๆลุกขึ้นนั่งในระดับเดียวกัน
เอ็นริวยื่นมือของตนลูบหัวเฮเลนอย่างเบามือ
“หยุดร้องหน่า ฉันไม่ตายเพราะอะไรแค่นี่หรอก”
เฮเลนค่อยค่อยเงยหน้าขึ้นมองมายังเจ้าของมือและเสียงอันคุ้นเคยที่ได้ยินมาตลอดตั้งแต่เข้าโรงเรียนนี่…
“นะ..นายยังไม่ตาย”
“ใช่..ทำไมถึงคิดว่าฉันตายละ??”
“ก็นายล้มลงไป…แล้วไม่ได้สติเลย…หัวใจก็หยุดเต้นไปด้วย…”
“เหรอ..หัวใจหยุดเต้นด้วยเหรอ”
เอ็นริวยิ้มละใมอย่างซุกซน เขารู้สึกดีแปลกๆในทรวงอกจากการที่ได้เห็นผู้คนเป็นห่วงเขาหลายคนขนาดนี่
“นี่เอ็นริว..สัญญากับฉันอย่างหนึ่งสิ..นายอย่าทำแบบนี่อีก…จะได้รรเปล่า…”
เฮเลนขอร้องให้เขาสัญญาทั้งน้ำตาที่ยังไม่หยุดสะอื้น เพราะไม่อยากให้เขาใช้ชีวิตเสี่ยงอันตรายแบบนี่อีกแล้ว…
เอ็นริวดึงตัวเธอเข้ามากอดในอ้อมแขนของตนแล้วลูบหัวเธออีกครั้งอย่างเบามือก่อนจะตอบคำสัญญา
“ได้สิ…”
…เพราะตอนนี่เรื่องราวของฉันใกล้สิ้นสุดแล้ว…
“แหม่ๆ ทั้งสองคนรักกันดีจริงๆนะครับ”
“ใช่..เหมือนคู่เราเลยนะ วิโอล่า”
“เหรอ..นายไม่เห็นเคยทำแบบนี่บ้างเลย”
“แหม่คู่นี่อีกเหรอครับเนี่ย..คันนะไว้เรามีโอกาสเที่ยวด้วยกันนะครับ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น