ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    EZ Life fantasy

    ลำดับตอนที่ #47 : ตอนที่44 เมืองเดรีรี่

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 330
      36
      15 พ.ค. 62


    “สองคนนี้โดนอะไรกันเหรอ”

    เอ็นริวถามออกมาเมื่อเห็นสภาพของชายสองคนในรูปแบบ… อย่าไปคิดเลยดีกว่า.. แล้วหันไปถามพวกภรรยาของพวกเขาแทน

    “โดนลงโทษที่โกหกคะ”

    “ขอไม่ถามเรื่องที่โกหกละกัน”

    “แล้วผลฝึกเป็นยังไงบ้าง”

    “ก็-”

    พึบ วืด~

    เอ็นริวหยุดพูดกะทันหันพร้อมกับโยกตัวหลบคมดาบที่เข้ามาหาตน

    “เก่งขึ้นระดับหนึ่งนะ อีกสามวันเจอกัน”

    เอ็ยริวหลบเลี่ยงพลางเลือกทางที่ไม่มีผู้คนไปด้วย เพราะจะได้ฝึกง่ายๆ หน่อย


    สามวันต่อมา ณ เมืองเดรีรี่

    “เป็นเมืองการค้าเหรอ”

    เมืองนี้อยู่ติดทะเล มองจากเนินที่พวกเขาอยู่ มีเรือกำลังจอดท่าและขนสินค้ากันอยู่จำนวนหนึ่ง..

    “ใช่ น่าเสียดายที่พวกเขาต้องมีนายเป็นศัตรู”

    “พูดได้ดีมาก โรเวน น่าเสียดาย น่าเสียดาย~”

    “ไปกันเถอะ”

    คณะของพวกเขาประกอบไปด้วยโรเวน ไทฟอน แบล็ก เอ็นริว เฮเลน คันนะ เนื่องจากใกล้ช่วงคลอดของวิโอล่า อิคิดน่าที่มีประสบการณ์จึงอยู่ช่วยดูแลที่เมืองเผื่อคลอดก่อนกำหนด

    “ที่สมัครอยู่ที่ไหนละ”

    “ตามมาสิ”

    โรเวนพาไปตามทางที่ผู้คนพลุกพล่านอย่างกระตือรือร้น สักพักก็มาถึงลานว่าง. แบล็กแยกตัวไปหาที่พักและอื่นๆ

    “สรุปที่จะลงสมัครมีเราสามคนสินะ”

    โรเวน เอ็นริว เฮเลน สมัครลงทะเบียนเสร็จ.. เอ็นริวมองหน้าค่าตาของแต่ละคนแล้ว. ในเมื่อพรุ่งนี้คือวันแข่งวันแรกก็..

    “เจอกันที่พักก่อนระฆังดังรอบสอง ตอนนี้อิสระไปก่อนแล้วกัน”

    เมื่อเป็นเช่นนั้นแต่ละคนจึงไม่รอช้าที่จะเดินชมเมืองทันที.. แม้เขาจะอยากเดินดูบ้างแต่ก็ต้องคำนึงถึงคนข้างกายด้วย.. แล้วเขาก็นึกออกที่หนึ่ง!

    “หาที่สงบๆ กันดีกว่า”

    เขาจำได้ว่าระหว่างทางเห็นทุ่งหญ้าที่ข้างเมืองกำลังผลิดอกไม้บานหลากสี แถมไม่ค่อยมีคนเพราะเป็นช่วงก่อนแข่ง อีกทั้งยังใกล้ทะเล บรรยากาศดีด้วย

    “เคยมาแล้วสินะ เธอนะ”

    “อืม..”

    เขาฟรุบตัวลงนอนแผ่กับพื้นทันที ช่วงนี้ต้องเตรียมอะไรบ้างอย่างที่หนักหนาอยู่ ช่วยไม่ได้ละนะ..

    “อย่าไปกลัวสิ ทำเหมือนอยู่ตัวคนเดียวไม่มีที่พึ่งไปได้..”

    ทันทีที่ได้ยินประโยคนั้นเธอก็ตระหนักสภาพของตนเองได้ทันที ก่อนจะนั่งลงเล่นหัวของเอ็นริวซึ่งไม่น่าเล่นเอาซะเลย..

    “ทำเหมือนฉันเป็นเด็กเลยนะ”

    “นายก็ชอบลูบหัวฉันนะ”

    “ไม่เถียง!”

    เขายันกายลุกขึ้นมานั่งข้างๆ ก่อนจะกระซิบบ้างสิ่งกับตัวเธอที่ข้างหูไว้แล้วลงไปนอนต่อ.

    โดยปล่อยคนโดนกระซิบนิ่งเงียบไปเลย





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×