{ 1886 } Destiny To Heart [ TYL X KHR ]

ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER: 6

B
E
R
L
I
N
❀

 

“ฮิบาริ ฮิบาริ”

“หือ..?” ฮิบาริปรายตามองนกสีเหลืองของเขาที่เกาะไหล่ส่งเสียงเรียกชื่อเขาอยู่ ..และเหมือนเขาจะพอเข้าใจบ้าง พอเห็นว่านกน้อยไม่มีท่าที่ส่งเสียงอะไรต่อ เขาก็หันกลับไปสนใจหนังสือต่อ

แต่รู้สึกว่า..ช่วงนี้สมาธิเขาไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ สายตาเฉี่ยวคมเลื่อนไปมองบานประตูที่ยังปิดสนิท ไม่รู้ว่าอะไรสั่งการให้หันไปมองแบบไร้เหตุผลแบบนี้ ปกติเวลาเขาจะทำอะไรเขาจะยึดสมองสั่งการเสมอ ..แต่นี่มันไม่ใช่ เหมือนเขารออะไรอยู่อย่างนั้นแหละ?

เขาหยุดสายตาจ้องประตูซักพัก สายตา ใบหน้าของเขายังคงนิ่งอยู่อย่างนั้น

ตึกตึก..

เสียงฝีเท้า? น้ำหนักเบา.. ผู้หญิงสินะ?

ฮิบาริกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆเมื่อจิตสังหารสัมผัสของเขาสัมผัสได้ถึงผู้กำลังจะมาเยือนห้องนี้ และเหมือนเขาจะรู้ว่าใคร ฮิบาริหันกลับไปแกล้ง?สนใจหนังสือต่อ แต่เขาไม่ได้อ่านหนังสือแต่อย่างใด แค่มองมันอย่างนั้น..

ตึก เสียงเท้าหยุดที่หน้าประตู

“เคียวยะซางงง ฮารุกลับมาแล้วค่า^O^/”

“…!?”

ฮิบาริคิ้วกระตุกหนักมาก เมื่อหันไปมองการปรากฏตัวของผู้หญิงที่เขาคุ้นเคย? ไม่สิ.. มีบางอย่างผิดไป

ผู้หญิงร่างบางในชุดเดรสกระโปรงแขนยาว ผมสั้นประบ่า.. ใบหน้ายิ้มแย้มหลับตาแสดงให้เห็นว่าเธอมีความสุขแค่ไหน ฮิบาริจ้องหล่อนเขม็ง ทั้งเหมือนรู้จัก..แต่ก็ไม่รู้จัก

“ใคร...” ฮิบาริเอ่ยถามเบาๆ แต่เหมือนเขาจะได้ยินเธอเรียกตัวเองว่า ฮารุ?

“ฮะ ฮาฮิ..?”

คำอุทานนั่น.. มีแค่คนเดียวที่อุทานอะไรแปลกๆออกมา ผู้หญิงที่เหมือนฮารุ (ย้ำว่าเหมือน) กลับมายืนในสภาพเหมือนคนปกติ เธอหุบยิ้มทำหน้าตาธรรมดาแต่ใบหน้าธรรมดานั้นกลับน่ารัก..

หญิงสาวเอียงคอมองผู้ชายตรงหน้าที่มาอยู่ในห้องทำงานของสามีเธอ.. ฮิบาริ เคียวยะ ฮิบาริ? แววตา.. แววตานั่น.. อา..คิดถึงจังเลย

หล่อนปรายตามองไปทั่วห้องก่อนจะไปสะดุดกับเสื้อคลุมสีดำที่มีผ้าสีแดงปักไว้ที่แขนอยู่

นะ นั่น!!

“เสื้อกักคุรันนี่นา! เคียวยะซังคิดถึงตอนที่ยังเป็นคณะกรรมการคุมกฎอยู่เหรอคะ^O^?” หญิงสาวถามอย่างยิ้มๆจนลืมสังเกตไปเลยว่าผู้ชายตรงหน้ามีส่วนต่างสามีเธอตอนนี้..

ฮิบาริขมวดคิ้วยุ่ง สมองเริ่มประมวลผลการได้สำเร็จ.. ยัยสัตว์กินพืชคนนี้.. คือฮารุตอนโตงั้นเหรอ?

“ทำไมเคียวยะซังเงียบล่ะคะ? ไม่ดีใจที่ฮารุกลับมาเหรอคะ..? ฮารุน่ะคิดถึงเคียวยะซังที่สุดดด><”

“!!!?”

ฮิบาริตัวแข็งทื่อเป็นหิน ดวงตาเบิกกว้างอีกทั้งหัวใจที่กระตุกวูบไป3วิ.. จู่ๆฮารุผมสั้นก็วิ่งเข้ามากอดเขาที่นั่งอยู่ ใบหน้าเขาจมไปที่อกของเธอ..มือน้อยๆที่กุมกระหม่อมเขาอยู่ แก้มนุ่มนิ่มแนบหัวเขา.. ฮิบาริเสียสติไปโดยสิ้นเชิง

“..ผมไม่ใช่ฮิบาริ เคียวยะตอนอายุ28นะ!” ฮิบาริเอ่ยเสียงแข็งแต่เขาก็ยังนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น

“ฮาฮิ..?” ฮารุผมสั้นค่อยๆคลายตัวเองออกแต่ยังไม่ยอมปล่อยแขนและมือที่โอบคอเขาอยู่ เธอก้มมองฮิบาริที่อยู่ต่ำกว่าเธอเพราะนั่ง ฮารุผมสั้นเอียงคอน้อยๆเมื่อไล่สายตาสำรวจใบหน้าสามี?ของเธอที่หน้าเด็กลง..

หน้าเด็กลง..? เสื้อกักคุรัน..?

!!!?

“คะ เคียวยะซังทำไมกลับไปเป็นเด็กล่ะคะ!!?=[]=” เมื่อเธอประมวลผลเสร็จทำให้เธอเข้าใจกระจ่างว่าตอนนี้สามีของเธอกลับกลายไปเป็นฮิบาริ เคียวยะที่ตอนเป็นคณะกรรมการคุมกฎ!

“คุณนั่นแหละ..ทำไมถึงกลายเป็นผู้ใหญ่ได้?” ฮิบาริขมวดคิ้วถามกลับ

“เปล่านะคะ! ฮารุก็เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วต่างหาก!>O<”

“….” ฮิบาริเงียบไปสักพัก เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้ว..? หรือว่ายัยนี่..?

“คุณฮิบาริคะ!...ฮาฮิ!?”

เสียงผู้มาเยือนใหม่ดังขึ้น และนี่แหละเป็นเสียงที่ฮิบาริคุ้นเคยมากที่สุด! ฮิบาริและฮารุผมสั้นหันไปมองหน้าประตูห้องที่ถูกเปิดออก และมีฮารุและเคียวยะยืนคู่กันอยู่.. เคียวยะแสดงสีหน้าเรียบนิ่งอย่างสบายๆ ผิดกับฮารุที่มีสีหน้าแปลกใจมาก

“เคียวยะซัง!..นั่น..ฮารุตอนอายุ18นี่นา? ระ หรือว่าบาซูก้าทศวรรษ” ฮารุผมสั้นเอ่ยอย่างตกใจ

“ใช่..พวกเขาโดนบาซูก้าทศวรรษ กลับมาแล้วเหรอฮารุ?” เคียวยะพยักหน้ารับก่อนระบายยิ้มบางๆออกมาก่อนเดินเข้าไปหาฮารุผมสั้นที่ยืนยิ้มหวานให้เขาอยู่ ก่อนที่จะ..

“!!?/=[]=!?” ฮิบาริ ฮารุ

ฮิบาริ ฮารุมีสีหน้าตกใจตามสไตล์ของตัวเอง ฮิบาริเบิกตากว้างมากที่สุดตั้งแต่เกิดมา ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีเรื่องแปลกใจหรือเรื่องตกใจไหนทำให้เขาถ่างตากว้างมากขนาดนี้

และฮารุ..อย่างที่รู้ๆกัน เธอมีอากาศสตั้นไปแล้ว..

ฮิบาริ และ ฮารุยืนมองเคียวยะวัย28และฮารุวัย27กำลังกอดกันกลมแถมยัง....จูบกันด้วย!!!

“ขอโทษที่กลับมาช้านะคะ ทางนั้นเขากักตัวฮารุให้ทำงานต่อ” ฮารุวัยสาวพองแก้มเบาๆเมื่อเคียวยะวัยหนุ่มผละริมฝีปากออก..

“สงสัยอยากจะโดนขย้ำ..”

“ฮาฮิ! ไม่ต้องเลยนะคะ ฮารุก็กลับมาแล้วนี่ไงคะ ฮิๆ แถมยัง...เจอเคียวยะซังและตัวฮารุตอน..ที่เรากำลังอยู่ในช่วงวัยไม่ถูกกันด้วย” ฮารุวัยสาวหันไปมองฮิบาริยิ้มๆและหันกลับไปหยุดมองตัวเองของเธอที่ยังไม่หายจากอาการสตั้นเมื่อกี้..

นะ นี่มันเกินจะรับไหวแล้ว!!

เท่าๆที่เห็นและรู้ก็คือ..ฮิบาริกับฮารุจูบกัน! ถึงจะเป็นช่วงวัยหนุ่มสาว แต่พอมาเห็น..ภาพมันชั่งบาดตายิ่งนัก!

“อ๋อ..เป็นอย่างนี้นี่เอง เป็นอุบัติเหตุสินะคะ” ฮารุพยักหน้ารับอย่างเข้าใจเมื่อฮารุวัย18เล่าเหตุการณ์การเป็นมาให้ตัวของเธอตอนเป็นผู้ใหญ่ฟัง

ฮิบาริ และ ฮารุอารมณ์เริ่มสงบแล้ว ทั้งสองนั่งข้างกันบนโซฟายาว โดยอีกฝั่งก็เป็นเคียวยะวัยหนุ่มและฮารุวัยสาวนั่งข้างๆกันอยู่..

ดูเหมือนพวกเขาจะไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่หรือเรื่องเดือดร้อนอะไรเลย..

 “..ไม่อยากเชื่อเลยนะคะ ว่าฮารุตอนเป็นสาวจะตัดผมสั้น” ฮารุวัย18ถามยิ้มๆ เธอมองตัวเองวัยสาว27..ที่ตอนนี้ผมสั้นประบ่า เธอชอบผมยาวมากๆโดยเคยคิดว่าจะไว้ยาวจรดกลางหลัง แต่พอมาเห็นอนาคตกลับผิดคลาดแฮะ..

“อ๋อ! นี่น่ะเหรอมันเป็นธรรมชาติที่คนตั้งครรภ์ต้องตัดน่ะสิคะ^^”

อ๋อ...เพิ่งรู้นะคะเนี่ยว่าเวลาตั้งครรภ์ต้องตัดผมสั้นด้วย ฮารุคิดยิ้มๆก่อนหุบยิ้มลงเมื่อคิดได้..

“อะ..อะไรนะคะ!? ตั้งครรภ์!?” ฮารุถามย้ำ

“จ้ะ ตอนนี้ฮารุตั้งครรภ์ได้3เดือนแล้วล่ะ^^”

“=[]=!!!?/….!” ฮิบาริและฮารุกลับไปอยู่ในสถานการณ์เดิม แต่ฮิบาริเริ่มจะปลงแล้วล่ะ... ปล่อยวางไปเถอะ..

“...ลูกคนที่2” เคียวยะเสริม

“O[]O!!/-____-!!”

ตั้งครรภ์ไม่เท่าไหร่... ลูกคนที่สองด้วย!!? โฮ้ยยยTOT

ฮารุนั่งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แต่ฮิบาริยังคงวางมาดเข้มทั้งๆที่ตัวเขาเริ่มสั่น.. แบบนี้ไม่ตลกนะ!

“ฮ่ะๆ ตกใจกันมากสินะคะที่ต้องมาเห็นตัวของตัวเองในอนาคตแบบนี้..” ฮารุวัยสาวถามยิ้มๆ

“คะ ค่ะ..” ฮารุวัย18พยักหน้าตอบ

“ฮารุก็เคยคิดนะคะ ว่าชีวิตที่เกิดมาชาตินี้จะไม่มีทางเข้าไปอยู่ใกล้เคียวยะซัง! …แต่มันกลายเป็นว่าได้เข้ามาอยู่ในชีวิตเดียวกันเลย ฮ่ะๆ”

“หึ..”

เคียวยะกระตุกยิ้มและหัวเราะในลำคอกับคำพูดของภรรยาของเขา

ฮารุวัย18นั่งฟังและกระพริบตาปริบๆ ใช่..ตอนนี้เธอก็ยังคิดแบบนั้นอยู่

“เคียวยะซังตอน19กำลังอยู่ในช่วงเอาแต่ใจหนักเลยนะคะเนี่ย..”

“..เปล่าซะหน่อย” ฮิบาริวัย19ที่นั่งเงียบอยู่นานปริปากปฏิเสธ

“ฮ่ะๆ คิดถึงจังเลยนะคะ^^ แล้วเคียวยะซังจัดการเรื่องนี้หรือยังคะ??” ฮารุวัยสาวหันไปถามสามีของเธอ

“อืม..ก็ดำเนินใกล้เสร็จแล้วล่ะ” เขาพยักหน้าตอบ

“ถ้างั้นช่วงที่กำลังหาวิธีทั้งสองคนก็พักผ่อนกันตามสบายใจนะคะ!^O^”

“อา..ค่ะ แฮะๆ”

สบายใจที่ไหนเล่า! ทีนี้ฮารุจะมองหน้าคุณฮิบาริติดไหมเนี่ยT^T

“เฮ้อ...บางทีการรู้อนาคตแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องดีเลยนะคะเนี่ย..” ฮารุถอนหายใจเฮือกใหญ่ในขณะที่กำลังเดินตามทางเพื่อกลับไปห้องนอน เธอขอแยกตัวออกมาเพื่อที่จะออกไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้ ปล่อยให้คู่สามีภรรยาพลอดรักกัน.. ใช่ค่ะ-_- พลอดรักนั่นแหละ กอดจูบรัดบ้าง ฮารุทนไม่ไหวหรอกค่ะที่ต้องทนนั่งดูฮารุในวัยสาวสวยกำลังจูจุ๊บกับคุณฮิบาริT^T

พลั่ก!

“ฮาฮิ!..โอ้ยยย เจ็บง่ะTOT” ฮารุยกมือกุมเหม่งน้อยของตัวเองเมื่อมันไปชนกับอะไรแข็งๆนุ่มๆบางอย่างจนเธอเซถอยหลังไป2ก้าว

“เป็นอะไรหรือเปล่า?...ฮารุ?”

ฮารุลืมตาเงยหน้าเสียงผู้ชายที่เหมือนจะคุ้นหูมากๆแต่หนักแน่นไปนิดนึง..

ผู้ชายใบหน้าคมเรียว สันกรามชัดเจน ผมสีเงิน ตัวสูงและใหญ่ในชุดสูทสีดำเสื้อด้านในสีแดงเลือดหมูและผูกเนคไทสีดำ ฮารุจ้องไปที่ตาสีเขียวมรกต ใบหน้าแบบนี้..?

“คุณโกคุเดระ!? คุณโกคุเดระจริงๆด้วย!” ฮารุกระโดดกอดตรงหน้า แต่เธอจับสัมผัสแปลกได้ เขาตัวใหญ่ ตัวสูงขึ้น ผมสั้นขึ้น ใบหน้าดูเปล่งปลั่งขึ้น..และเรียกชื่อเธอ ไม่โวยวายด้วย..

“..ฮารุ เธอมาอยู่ที่นี่จริงๆด้วยสินะ”

“ฮาฮิ? พูดอะไรแบบนั้นคะคุณโกคุเดระ ก็พวกเราโดนบาซูก้าทศวรรษมาด้วยกันไงคะ!” ฮารุผละหน้าเงยหน้าขึ้นมองเขาก่อนอธิบาย แต่โกคุเดระไม่ตอบอะไร เขาเงียบและมองเธอนิ่งๆจนเธอเริ่มแปลกใจ..

ถ้าเป็นคุณโกคุเดระ ปกติต้องโวยวายตั้งแต่ฮารุชนแล้วนี่นา..?

“หรือว่า..คุณคือคุณโกคุเดระในโลกอนาคตนี้!?”

“ใช่.. ฉันโกคุเดระอายุ28” เขาตอบยิ้มๆ

“….” ฮารุจ้องหน้าโกคุเดระวัยนุ่มด้วยสีหน้าอึ้งๆ

เขาเปลี่ยนไปมาก.. แตกต่างจากโกคุเดระที่เธอรู้จัก เขาดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีมากขึ้น และดูสุภาพกับเธอซะเหลือเกิน.. นี่คงเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุดในโลกนี้แล้วล่ะ..

“งั้น..คุณโกคุเดระมาทำไมคะ? มาช่วยฮารุใช่ไหมคะ!?”

“ก็เห็นเจ้าฮิบาริเล่าเรื่องนี้ให้ฟังแล้วน่ะ ฉันเลยแวะมาดู.. ก็อย่างที่มันพูดจริงๆ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่รู้ว่าพวกรุ่นที่สิบที่มาโลกนี้อยู่ที่ไหนน่ะสิ ก็เลยยังไม่ได้เรื่องอะไรมาก” เขาอธิบบายยาวก่อนสังเกตเห็นใบหน้าเด็กน้อยหมองลง..

“นี่..อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย แต่เธอได้เจอกับพวกรุ่นที่สิบแน่ ไม่ต้องกังวลนะ?” โกคุเดระวางมือทาบบนหัวน้อยๆของฮารุก่อนเอ่ยปลอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนโยน ฮารุค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบตาโกคุเดระ ก่อนจะระบายยิ้มออกมา

“ค่ะ!”

______________________________

พ่ามม วุ่นวายชายทะเลจริมๆ อยากอ่านเร็วๆ 

COMMENT มาเลยจ้า>O<