{ bee x cris } เธอ...ฝน...คนเป็นหวัด

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เธอ...ฝน...คนเป็นหวัด

   “ฮัดชิ้ววว!” เสียงจามของหญิงสาวร่างสูงดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศกลางห้องสอบ เธอรู้ว่าเสียงจามของเธอนั้นทำให้เพื่อนในห้องสอบของเธอสติหายไปชั่วขณะ เธอได้เพียงแต่พูดขอโทษทุกๆคนในใจ

   เกลียดหน้าฝน.. บีเหม่อมองสายฝนภายนอกหน้าต่างเธอเกลียดหน้าฝนยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด! หน้าฝนทำให้เธอเป็นภูมิแพ้ ทำให้เธอต้องจามและเป็นหวัดในที่สุด การเป็นหวัดในเวลาสอบเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดของนักศึกษาทุกคนไม่เว้นแม้แต่ตัวเธอเอง

   “น้ำทิพย์...” เสียงอาจารย์ผู้ตุมห้องสอบดังขึ้น แต่ไม่อยากเรียกความสนใจจากบีได้

   “น้ำทิพย์!!” อาจารย์ผู้คุมห้องสอบตัดสินใจเรียกเสียงดังขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เห็นเธอนั่งเหม่อลอยมาหลายนาทีแล้ว

   “คะ..คะ?!” บีสะดุ้งแล้วหันไปมองอาจารย์ “เรียกหนูทำไมคะอาจารย์?”

   “ผมจะไม่ขัดจังหวะคุณหรอกถ้าไม่ติดว่าเพื่อนๆของคุณทำข้อสอบเสร็จและส่งกันมาหมดแล้ว” อาจารย์บอก “...ยกเว้นคุณ!”

   สิ้นเสียงอาจารย์ผู้คุมสอบพูด หญิงสาวหันซ้ายหันขวามองว่าเพื่อนในห้องของเธอนั้นสอบเสร็จกันหมดแล้วจริงๆ เธอจึงรีบลุกจากโต๊ะแล้วเอากระดาษคำตอบส่งคืนอาจารย์ “ขอโทษค่ะอาจารย์”

   บีก้มหัวปะหลกๆให้อาจารย์ผู้คุมสอบก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องสอบมาหอบแฮ่กๆข้างนอก ไอฝนข้างนอกระเบียงลอยมากระทบหน้าสวยจนทำให้เธอต้องจามอีกครั้ง “ฮัดชิ้ววววว!”

   เกลียด...เกลียดมาก... บีบ่นกับตัวเองอีกครั้ง วันนี้เธอลืมพกร่มมาด้วยอีกแล้วด้วยความเคยชินที่ว่าเดี๋ยวฝนมันก็หยุดตกไปเอง ... เธอชั่งใจอยู่พักหนึ่งว่าจะอยู่รอให้ฝนซาหรือจะฝ่าฝนไปที่ป้ายรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัยเพื่อขึ้นรถกลับบ้าน

   แน่นอนว่าเธอเลือกทางที่สองคือวิ่งฝ่าฝนไปรอรถที่ป้ายรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัย หากเธอยังอยู่ที่ตึกในมหวิทยาลัยให้ตายคืนนี้เธอคงไม่ได้กลับบ้านเพราะฝนที่ตกลงมาไม่มีทีท่าว่าจะซาลงเลย

   เอาวะ.. ไหนๆก็จะเป็นหวัดอยู่ละ เป็นมันให้คุ้มเลยละกัน

   บีรีบจ้ำอ้าวออกไปที่ป้ายรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัย ใครกันที่นิยามว่าหากฝนตกให้เดินฝ่าฝนแล้วจะเปียกน้อยกว่าวิ่งฝ่าฝนเธอช่างไม่เข้าใจคำนิยามนี้จริงๆ

   “ฮัดชิ้ววววว!” รอบที่สามแล้วที่เธอจามออกมา แต่รู้สึกเหมือนว่ารอบนี้เธอจะจามแรงที่สุดเลยก็ว่าได้

   ฟื้ดดด.. เสียงหญิงสาวร่างสูงสูดน้ำมูกกลับเข้าไปในจมูก บียกมือขึ้นปาดจมูกที่กลัวว่าจะมีน้ำมูกไหลลงมาให้คนที่ยืนที่ป้ายรถเมล์มองแล้วขยะแขยงเล่นๆ

   “ผ้าเช็ดหน้าหน่อยมั้ย”

   จู่ๆก็มีมือเล็กๆของสาวคนหนึ่งยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ บีเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าเจอกับสาวหมวยตัวเล็กยิ้มตาหยีให้เธอ

คนอะไร...น่ารักชะมัดยาด                  

เนื้อเรื่อง

“ฉันเกลียดหน้าฝน”

“แต่ฉันกลับชอบมันนะคะ”

………………………………………..

“ฉันจะได้พบคุณอีกเมื่อไหร่?”

“เราจะได้พบกัน...ในวันที่ฝนตก”

comming soon