ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    CODE DIE สงครามอันตราย…วัยร้ายอันธพาล.

    ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 1 ผมชื่อกุญแจฟา

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 14.26K
      4
      4 เม.ย. 66


     

    CHAPTER 1 ผมชื่อกุญแจฟา

     

    ใครก็ได้ช่วยสาบานกับฉันดังๆเอาให้ได้ยินกันทั้งโลกทีสิ  ว่าสถานที่ที่ฉันฉันย่างกรายเข้ามายืนเด่นอยู่ตอนนี้มันคือโรงเรียนมัธยมปลายจริงๆไม่ใช่ตึกร้างซึ่งเป็นที่สิงสถิตของพวกวิญญาณเร่ร่อน! นอกจากจะเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดและเศษซากปรักหักพังทั้งหลายทั้งแหล่แล้ว  พวกต้นไม้ใบหญ้าในโรงเรียนแห่งนี้ก็ยังพากันตายเกลี้ยงอีก  ถ้าไม่ใช่เพราะมีเหตุผลจำเป็นฉันจะไม่มีวันเข้ามาในที่แบบนี้เด็ดขาดเลย!

    ฉันมีชื่อจริงๆว่ากุญแจซอล  เป็นลูกสาวคนเล็กของบ้านและมีพี่ชายฝาแฝดหนึ่งคนชื่อกุญแจฟา  พี่ฟาเป็นคนประเภทมุทะลุ บ้าเลือด  และอารมณ์ร้อนยิ่งกว่าพวกวัวบ้าเป็นประจำเดือดเสียอีก  แต่ว่าถ้าจะให้พูดโดยรวม  เขาก็เป็นพี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งของฉันล่ะนะ  พ่อกับแม่ของเราสองคนไปทำงานที่ต่างประเทศ  นานๆครั้งถึงจะกลับมาเยี่ยม  พี่ฟาก็เลยต้องเป็นผู้ปกครองดูแลฉันในทุกๆเรื่องตั้งแต่พวกเราอายุได้แค่สิบสามปี  ปัจจุบันพวกเราอายุสิบแปด อีกไม่กี่เดือนก็จะเรียนจบชั้นมัธยมปลาย  แต่ทว่า…เรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิตก็ได้เกิดขึ้นเมื่อสองอาทิตย์ก่อน...

    มีตำรวจโทรมาหาฉันบอกว่าพี่ฟาถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสอยู่ที่ซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่ง  คนที่ไปเจอก็เลยโทรเรียกรถพยาบาลเพื่อช่วยเหลือ  จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาสองอาทิตย์แล้ว  อาการของพี่ฟาทรงตัวแต่เพราะศีรษะได้รับแรงกระแทกจากของแข็งอย่างรุนแรงทำให้พี่ฟากลายเป็นเจ้าชายนิทรา  ซึ่งหมอไม่สามารถฟันธงได้ว่าพี่ฟาจะฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่  รวมถึงเรื่องการสืบหาตัวผู้กระทำผิด  คนร้ายที่ทำร้ายพี่ฟาได้อย่างโหดเหี้ยม  ทางตำรวจบอกว่ายังคงมืดแปดด้านเพราะไม่มีเบาะแสใดๆหลงเหลืออยู่ในที่เกิดเหตุเลย  แต่ฉันได้ยินชาวบ้านละแวกนั้นลือกันว่าตำรวจที่นี่แอบรับเงินใต้โต๊ะจากผู้มีอิทธิพลเพื่อให้การสืบสวนคดีเป็นไปอย่างล่าช้าที่สุด  จึงเป็นสิ่งยืนยันได้ว่าผู้อยู่เบื้องหลังคดีทำร้ายพี่ฟาจะต้องเป็นผู้มีอิทธิพลอย่างแน่นอน!

    ในเมื่อหวังพึ่งความยุติธรรมจากกฎหมายไม่ได้  ฉันเลยตัดสินใจที่จะสืบหาความจริงของเรื่องนี้และลากคอคนที่ทำร้ายพี่ฟามาลงโทษให้ได้!  ฉันเลยตัดสินใจสวมรอยเป็นพี่ฟาเข้ามาเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้แทน  เบาะแสเดียวที่มีอยู่คือโค้ดเนม ‘ปาปา’ ที่พี่ฟาทิ้งไว้ให้  พี่ฟาเคยเล่าให้ฟังว่าที่โรงเรียนแห่งนี้จะถูกแบ่งออกเป็นสี่แดน  ได้แก่แดนเหนือ แดนใต้ แดนตะวันออกและแดนตะวันตก  ซึ่งแต่ละแดนจะมีหัวหน้าและรองหัวหน้าคอยควบคุม  โดยที่หัวหน้ากับรองหัวหน้าของแต่ละแดนจะมีโค้ดเนมประจำตัว  แต่นั่นก็เป็นความลับที่มีแต่พวกเขาเท่านั้นที่รู้  และเมื่อรวมสี่แดนเขาด้วยกันก็จะมีทั้งหมดแปดคนที่ฉันต้องทำเนียนไปล้วงความลับเรื่องโค้ดเนมของพวกเขาให้ได้!

    มันคืองานหินและอันตรายที่สุดในชีวิตของฉันเลย!

    ฉันที่เป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง  เรื่องการต่อสู้ก็มีไว้พอป้องกันตัวจากพวกโรคจิตตามที่พี่ฟาสอนให้เท่านั้น  ไม่ได้เก่งกาจถึงขั้นเหาะเหินหรือว่ากระโดดเป็นนินจา  แต่ทำยังไงได้ล่ะ  ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องมาสืบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง  โดยมีตัวช่วยเป็นยัย ‘แพนด้า’ เพื่อนรัก  ที่ช่วยจับฉันตัดผมและแปลงโฉมให้เหมือนพี่ฟามากที่สุด  แรกๆยัยนั่นก็ออกโรงห้ามฉันแทบเป็นแทบตาย  แต่นิสัยดื้อรั้นไม่ฟังใครของฉันก็มีมากเกินไปจนยัยนั่นไม่สามารถเอาชนะได้ ผลก็เลยกลายเป็นว่าฉันได้เข้ามาที่โรงเรียนแห่งนี้เรียบร้อย…

    “จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดีนะ?”                        

    ฉันมองซ้ายมองขวา  มองตึกสี่ตึกที่อยู่รอบตัวด้วยความที่ไม่รู้จะทำยังไงต่อ  จะว่าไป…พี่ฟาเป็นคนของแดนไหนกันนะ  ไม่เคยถามซะด้วยสิ T^T

    พลั่ก!

    ยังไม่ทันจะได้คิดอะไร  ร่างของฉันก็ถูกแรงถีบอันมหาศาลพุ่งเข้าใส่จนกระเด็นไปคลุกฝุ่นอยู่ที่พื้นห่างจากจุดเดิมที่เคยยืนไปเกือบร้อยเมตร!  ฉันยกมือขึ้นลูบดั้งที่ถลาไปจูบกับพื้นอย่างเป็นห่วงกลัวซิลิโคนจะหลุด ( ล้อเล่นน่ะ  ขำๆ -__-;; )  แต่สิ่งที่ได้ติดมือกลับมาไม่ใช่ซิลิโคนอย่างที่ฉันคิด  มันคือเลือดสีแดงสดที่กำลังไหลเป็นก๊อกออกมาจากรูจมูกทั้งสองข้างของฉัน!

    อ๊ากกก!  เหยียบเข้ามายังไม่ถึงสิบนาทีเลยนะโว้ยย

    “มาแล้วเหรอวะไอ้ฟา!  นึกว่าแกจะกลัวพวกฉันจนหัวหดหดตูดลาออกไปแล้วซะอีก  ฮ่าๆๆๆ”

    ฉันหันขวับกลับไปมองต้นเสียง  ผู้ชายหัวสกินเฮ้ดหน้าตาโจรได้อีกกำลังหัวเราะร่าอยู่กับผู้ชายหัวสีขี้อีกคนหนึ่ง  ไอ้บ้านี่เองสินะที่เตะฉันซะจนซี่โครงแทบจะหักเป็นสองท่อนแล้วยังทำให้เลือดกำเดาฉันไหลอีก  เป็นผีตามมาทวงแค้นหรือไงวะ!

    “อะไรวะ!  โดนแค่นี้ถึงกับเลือดกำเดาไหล  ทีเมื่อก่อนสู้กันจนฟันแทบจะร่วงหมดปากยังไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย  หายไปสองอาทิตย์กลับมานี่อ่อนด๋อยไปเลยนะ  ขำว่ะ  ฮ่าๆๆ!”

    ขำ…ขำเข้าไป  ขอโทษแล้วกันที่ฉันมันไม่เก่งเทพเหมือนพี่ฟาน่ะ TT^TT!

    “พวกแก…เป็นใคร”

    ฉันถามเสียงอู้อี้เพราะสองสองมือกำลังโอบอุ้มจมูกเอาไว้  ไอ้สกินเฮ้ดกับไอ้หัวสีขี้ถึงกับหยุดหัวเราะ  ค่อยๆย่างสามขุมเข้ามาหาฉันที่ไม่มีแรงจะเขยิบหนี

    “อย่ามาล้อฉันเล่นแบบนี้นะไอ้ฟา  แกกับฉันมันศัตรูคู่อาฆาตมานานนับปี  อย่าทำเป็นลืมนะเว้ย!”

    ไม่พูดเปล่า  สองมือของมันยังกระชากคอเสื้อฉันเข้าไปใกล้  นัยน์ตาดุดันทำเอาฉันแทบร้อง  แต่ก็ต้องอดทนไว้เพื่อภารกิจของตัวเอง T_T

    ว่าแต่…พี่ฟามีศัตรูน่ากลัวขนาดนี้เลยเหรอ  ที่ผ่านมาไม่โดนอัดยับเลยหรือไง TOT

    “ฉะ…ฉันล้อเล่นน่ะ  ทำไมจะจำไม่ได้ไอ้…เอ่อ…ไอ้…”

    แล้วไอ้สกินเฮดนี่มันชื่ออะไรว้า TOT

    “ไอ้ทุย!”

    “ทุยป้าแกสิ!  ฉันชื่อเดวิดต่างหากเว้ย!  อ๋อหรือว่าแกหลอกด่าฉันว่าควายใช่มั้ย  ไอ้ทุยนี่มันชื่อควายชัดๆ!”

    หน้าอย่างกับโจรชายแดนแต่ชื่อเดวิดเหรอเนี่ย  ใครเป็นคนตั้งชื่อฟะ  ขอหวดก้นให้ระบมไปถึงสมองสักทีเหอะ  ตั้งชื่อไม่ดูหนังหนาเจ้าของชื่อเล้ยยยย

    เอาเถอะ…เรื่องตั้งชื่อเอาไว้ก่อน  ดูเหมือนว่าตอนนี้ไอ้ทุย เอ๊ย! ไอ้เดวิดจะโกรธจนควันออกหูซะแล้ว  เตรียมตัวร่างแหลกสลายได้เลยกุญแจซอลเอ๊ยยย

    “คือ…คือฉันล้อเล่น T^T”

    “ไม่ขำด้วยเว้ย!”

    พลั่ก!

    ลูกถีบแบบอัดแรงมาเต็บสูบถูกประเคนเข้าที่หน้าท้องของฉันอย่างจังจนกระเด็นไปอีกหลายลี้  ฉันยกมือขึ้นกดหน้าท้องไว้แน่น  เจ็บและจุก…จุกจนลุกไม่ขึ้นเลย  ไอ้ศิลปะป้องกันตัวที่พี่ฟาเคยสอนให้ก็เป็นหมันถาวรไปเลย  มดลูกฉันแทบจะหลุดออกมาแด้ดิ้นอยู่แล้ว  จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย  ฉันยังไม่อยากตายก่อนจะหาตัวคนร้ายเจอหรอกนะ  ฮือๆๆๆ

    “เลิกเล่นทำเป็นอ่อนแอได้แล้วไอ้ฟา!  ลุกขึ้นมาสู้กันให้ตายไปข้างเหมือนทุกทีสิวะ!”

    ไอ้พี่ฟา!  ไอ้พี่บ้า TOT  นี่ปกติเวลามาเรียนพี่มาสู้กับไอ้ทุยนี่ตลอดเลยเรอะ  ไม่ได้คิดเผื่ออนาคตเวลาฉันต้องสวมรอยมาเป็นพี่เลยหรือไงว่าฉันจะต้องเจอกับอะไรบ้าง  ฉันสู้ไอ้ควายถึกพวกนี้ไม่ไหวหรอกนะเฟ้ย แง้ TOT

    “ก็บอกว่าให้ลุกขึ้นมาไงเล่า!!!”

    ฉันหลับตาปี๋รอรับชะตากกรม  เมื่อไอ้ทุยกระชากคอเสื้อฉันขึ้นอีกครั้ง  โดยที่อีกมือหนึ่งก็ง้างหมัดขึ้นฟ้าเตรียมจะปล่อยเข้าใบหน้าหวานๆของฉันเต็มที่

    ฮือๆๆ ลาก่อนโลกมนุษย์  ฉันคงหาตัวคนร้ายไปลงโทษไม่ได้แล้ว TOT

    หมับ!

    “เอามือสวะๆของแกออกจากฟาเดี๋ยวนี้”

    น้ำเสียงเฉียบขาดที่ดังขึ้นทำให้ฉันรีบลืมตามองผู้มีพระคุณที่มาช่วยชีวิตน้อยๆของฉันเอาไว้  ผู้ชายไว้ผมลอนทั่วทั้งหัวสีดำสนิท  ใบหน้าเรียบเฉยและนัยน์ตาเหม่อลอยแต่ก็น่าหลงใหลสุดๆ   เขาใช้มือเพียงข้างเดียวจับข้อมือของไอ้ทุยที่กระชากคอเสื้อฉัน  มองด้วยตาเปล่าเหมือนว่าเขาไม่ได้ออกแรงอะไร  แต่สีหน้าไอ้ทุยกลับเจ็บปวดราวกับกระดูกจะหัก

    กร๊อบ…

    “หือ O_O”

    ฉันเบิกตากว้างมองไปที่ข้อมือของไอ้ทุยข้างที่ถูกผู้ชายผมลอนคนนี้จับเอาไว้  สะ…เสียงเมื่อกี้มันเสียงกระดูกนี่หว่า!

    “ปะ…ปล่อยแล้วครับ  ทะ…ท่านยูนิคอร์นได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย”

    ไอ้ทุยปล่อยมือออกจากคอเสื้อฉันทันที  มันรีบยกข้อมือของตัวเองขึ้นมาดูเมื่อผู้ชายผมลอนยอมปล่อยมือ  เขาเบนสายตามาทางฉันก่อนจะนั่งยองๆลงตรงหน้า

    “หายไปไหนมาสองอาทิตย์  โทรหาก็ไม่ติด”

    เขาเอ่ยถาม  ว่าแต่ว่า  ไอ้หมอนี่มันใครกันล่ะเนี่ย  อ๊ะ! จริงสิ  เมื่อกี้ไอ้ทุยเรื่องหมอนี่ว่าท่านยูนิคอร์นนี่นา!

    “ไปทำธุระมานิดหน่อยน่ะครับ  ท่านยูนิคอร์น”

    ขอให้อย่าให้จับได้เล้ยย!  ไอ้เรื่องรูปลักษณ์ภายนอกน่ะฉันมั่นใจว่าเหมือนพี่ฟาเป๊ะแน่ๆเพราะเราเป็นฝาแฝดกัน  และหน้าอกของฉันก็ถูกโหวตให้เป็นญาติกับกระดานโต้คลื่น  เลยสามารถแต่งตัวเป็นผู้ชายหลอกคนอื่นเขาได้ง่ายดาย  แต่เรื่องนิสัยคงต้องฝึกฝนกันอีกยาวนาน T_T

    “ไม่สบายหรือเปล่า  วันนี้เรียกฉันซะเต็มยศเชียว”

    กรรม!  ปกติพี่ฟาไม่ได้เรียกหมอนี่ว่าท่านยูนิคอร์นเหรอ?!  แล้วเรียกว่าอะไรล่ะฟะ T^T

    “ยะ…ยูนิคอร์น”

    ลองใหม่ก็ได้ฟะ  มันต้องถูกสักอันนั่นแหละ!

    “แปลกจริงๆด้วย…”

    นี่ก็ไม่ใช่เรอะ!  แล้วพี่ฟาเรียกไอ้บ้านี่ว่าอะไรกันล่ะเนี่ยยย  ยู?  ยูนิ?  หรือว่าคอร์น  TOT

    “เอ่อ…คือว่าฉัน…”

    “หรือเป็นเพราะที่ฉันสารภาพรักกับนายไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน  นายก็เลยทำห่างเหินกับฉันแบบนี้”

    “ว่าไงนะ!”

    ฉันโพล่งออกไปเสียงดังพลางจ้องยูนิคอร์นจนตาแทบจะถลน  ไอ้บ้านี่เป็นผู้ชายไม่ใช่เรอะ!  เป็นผู้ชายแต่มาสารภาพรักกับพี่ฟาเนี่ยนะ???

    “ช่างเถอะ  ถึงจะเจ็บปวดที่ถูกนายทำห่างเหิน  แต่ฉันก็ผิดเองที่สารภาพรักกับนายกระทันหัน  แถมยังจูบนายแบบนั้นด้วย  ขอโทษนะ”

    ไม่ใช่แค่สารภาพรักแต่ยังจูบพี่ฟาด้วย O_O!!!  ชัวร์…ชัวร์แน่ๆ  ไอ้หมอนี่เป็นเก๊ย์ TOT

    “ฉันจะไปฟ้อง! เอ๊ย! ไปรายงานท่านดราก้อน  ว่าแกทำร้ายฉัน  ไอ้ยูนิคอร์น!”

    ฉันละสายตาจากยูนิคอร์นไปมองไอ้ทุยที่โวยวานขึ้นมา  มันชี้หน้ายูนิคอร์นอย่างคาดโทษก่อนจะวิ่งไปทางตึกแดนตะวันตกพร้อมกับไอ้หัวสีขี้

    เหลือไว้แค่เพียงฉันกับยูนิคอร์น…

    “ต้องเตรียมรับมือกับดราก้อนอีกแล้วสินะ…”

    สายตาเป็นห่วงเป็นใยถูกส่งตรงมาที่ฉันหลังจากพึมพำอะไรก็ไม่รู้จบ  นัยน์ตาเหม่อลอยของยูนิคอร์นมันมีเสน่ห์มากจริงๆนั่นแหละ  เสียดายที่หมอนี่ดันชอบผู้ชาย   ไม่งั้นถ้าเสร็จภารกิจนี้ฉันอาจจะมาตามจีบเขาเพื่อสานสัมพันธ์ก็ได้ >//////<

    ฉันเลิกคิดบ้าๆเมื่อเริ่มรับรู้ถึงการถูกจ้องจากคนตรงหน้า  ยูนิคอร์นจ้องฉันนิ่งอยู่พักใหญ่ก่อนจะยกมือขึ้นมาใช้นิ้วปาดเลือดกำเดาที่ไหลออกมาให้และ…

    แผล่บ…

    เลียเลือดกำเดาของฉันที่ติดอยู่ที่นิ้วของตัวเองออก!

    “หวานจัง…”

    พระเจ้า!  อยากจะกรีดร้องให้ดังก้องไปทั่วปฐพี  ไอ้หมอนี่มันโรคจิตวิตถารชัดๆ  นี่พี่ฟาทนคบกันคนอย่างหมอนี่ไปได้ยังไงกันเนี่ย TOT

    ฉันกลัวแล้วนะโว้ยยย

    “ไปทำแผลดีกว่านะ”

    “เอ่อ…”

    ไม่อยากไปอ่ะ  ฉันกลัวแกน่ะเฟ้ยไอ้เกย์บ้า T^T

    “จริงสิ  นายเป็นคนของแดนเหนือนี่นา  ถ้าจะขึ้นไปที่ตึกแดนใต้คงไม่ดีแน่”

    ฉันเบิกตากว้างอีกครั้ง  นี่ตกลงพี่ฟาเป็นคนของแดนเหนืองั้นเหรอ?!  แล้วหมอนี่…เมื่อกี้เขาบอกว่าเขาเป็นคนของแดนใต้นี่นา  อ้าว  แล้วถ้างั้นทำไม…

    คนของแดนใต้ถึงมาสารภาพรักกับคนของแดนเหนือได้ล่ะฟะ =O=

    “งั้นนายรีบไปทำแผลซะนะ  ไว้เจอกันที่เดิมคืนนี้”

    แล้วยูนิคอร์นก็เดินขึ้นแดนใต้ของตัวเองไป   อย่างน้อยหมอนี่ก็มีข้อดีตรงที่เข้ามาช่วยฉันได้ทันเวลาแถมยังซื่อบื้อบอกว่าพี่ฟาเป็นคนของแดนไหนให้ฉันรู้อีก

    เอาไว้จะหาทางไปขอบคุณก็แล้วกันนะ!

    “ต้องไป...แดนเหนือสินะ”

    ฉันเอี้ยวคอกลับไปมองตึกข้างหลังซึ่งก็คือแดนเหนือ  สภาพตึกไม่ได้ต่างไปจากไอ้สามตึกที่เหลือเลย  แล้วนี่ห้องพักครู  ห้องฝ่ายปกครองพวกนี้อยู่ที่ไหนกันนะ -*-

    เอาแค่มีคุณครูคนไหนกล้ามาสอนโรงเรียนนี้ดีกว่า =__=;;

    “ฮึบ!”  ฉันส่งเสียงเรียกพลังหลังจากนั่งแช่มาพักใหญ่

    ต้องรีบไปทำแผลและห้ามเลือดกำเดานี่ก่อนที่เลือดจะไหลหมดตัว  ที่ผ่านมาพี่ฟาต้องทนเรียนอยู่ในโรงเรียนที่เต็มไปด้วยพวกอันธพาลแบบนี้เหรอเนี่ย  เจอหน้ากันก็มีแต่เรื่องชกต่อย  เจ็บตัวกลับบ้านแทบทุกวัน  ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพี่ฟาถึงยันทนเรียนที่นี่อยู่ได้

    อยากจะเข้าฝันไปถามจังเลย =*=

    ตึก…ตึก..ตึก

    เสียงย่ำเท้าที่เจ้าของฝีเท้าแทบจะทรุดตัวลงไปตายในท่านั่งยังคงดังอย่างต่อเนื่อง  ฉันลากสังขารตัวเองเดินไปที่ตึก  ขึ้นบันไดไปที่ละขั้นทีละชั้นเพื่อหาว่าจะมีใครเข้ามาทักฉัน  ไม่สิ ทักพี่ฟาในฐานะคนรู้จักหรือว่าเพื่อนร่วมห้องเรียนบ้าง  แต่เดินมาจนถึงชั้นสามก็ยังไม่มีใครสนใจฉันเลยสักคน  เมื่อกี้ผ่านห้องหนึ่งมา  ในห้องกำลังต่อยกันนัวเนียเลย  นี่มันโรงเรียนหรือสนามมวยกันแน่นะ  มีแต่เรื่องชกต่อยกันทั้งวัน  เฮ้ออ T^T

    “ฟา?  นั่นฟาใช่หรือเปล่า!”

    ใครบางคนจับไหล่ฉันจากทางด้านหลังให้หมุนกลับไปหา  ผู้ชายหน้าตาจิ้มลิ้มเซ็ตผมให้ตั้งขึ้นอย่างดูดียิ้มกว้างอย่างดีใจเมื่อเห็นฉัน

    “นายจริงๆด้วย  หายไปไหนมาตั้งสองอาทิตย์  ท่านคอปเตอร์เป็นห่วงมากนะ”

    อีกหนึ่งเรื่องที่ฉันเดาเอาว่าน่าจะใช่ก็คือพวกหัวหน้าของแต่ละแดนจะถูกนำหน้าชื่อด้วยคำว่า ‘ท่าน’  แบบนี้ก็เหลือแค่ของแดนตะวันออกสินะที่ฉันยังไม่รู้ว่าชื่ออะไร?

    แดนเหนือ…ท่านคอปเตอร์

    แดนใต้…ท่านยูนิคอร์น

    แดนตะวันตก…ท่านดราก้อน

    แล้วโค้ดเนมปาปาคือโค้ดเนมของใครกันนะ???

    “ไปทำธุระมานิดหน่อยน่ะ”

    ฉันเนียนตอบกลับไปหลังจากที่เงียบใช้ความคิดไปครู่หนึ่งจนโดนไอ้บ้านี่สะกิดให้ได้สติ  เอ่อ…หมอนี่ชื่ออะไรหว่า =O=;;

    “แล้วนี่ไปโดนอะไรมา  ทำไมถึงได้สะบักสะบอมแล้วก็เลือดออกแบบนี้ล่ะ”

    “โดนไอ้ทุย เอ๊ย  ไอ้เดวิดทำร้ายมาน่ะ”

    “ไอ้เวรนั่นอีกแล้วเหรอ!  สงสัยมันจะไม่เข็ด  ไปกับฉันฟา  ไปบอกท่านคอปเตอร์ด้วยกัน”

    “ตะ...แต่ว่า”

    “จะได้ให้ท่านคอปเตอร์ทำแผลให้ไง  อีกอย่าง…สองอาทิตย์ที่นายไม่อยู่  ท่านคอปเตอร์ก็ซึมกะทือไปเลยนะ”

    แล้วไอ้ท่านคอปเตอร์นี่มันสนิทกับพี่ฟาถึงขั้นไหนกันฟะ  ละครบทนี้ช่างยากเย็นเหลือเกินนน T^T

    “เพราะนอกจากนายแล้ว  ไม่มีใครที่ท่านคอปเตอร์อาบน้ำด้วยแล้วจะมีความสุขเลย  ถ้ารู้ว่านายกลับมาแล้วจะต้องดีใจมากแน่ๆ”

    “ดะ…เดี๋ยวนะ!  ใครอาบน้ำกับใคร!”

    “ก็นายกับท่านคอปเตอร์ไง  รีบไปเหอะ  เผื่อทานคอปเตอร์จะชวนอาบน้ำ”

    แล้วตาบ้านี่ก็ลากแขนฉันขึ้นบันไดต่อโดยไม่ถามความเห็นซ้ากคำ TOT  นี่กะจิตกะใจไม่คิดจะถามความสมัครใจของฉันบ้างเรอะ  จู่ๆก็มาลากให้ไปอาบน้ำกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้เนี่ยนะ  ฉันก็ลูกมีพ่อมีแม่นะเฟ้ย ฮือๆๆ ไม่อาววว  ไม่ปายยย~!!!

    คนแรกก็ยูนิคอร์นที่สารภาพรักแถมจูบพี่ฟาทั้งๆที่เป็นผู้ชายด้วยกัน!

    คนที่สองก็คอปเตอร์ที่ชอบอาบน้ำกับพี่ฟาเป็นประจำอีก!

    นี่พี่ฟามันอยู่โรงเรียนนี้ในฐานะอะไรกันแน่?!

     


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×