ลำดับตอนที่ #25
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : PINOCCHIO -22 -
22
BamBam part
นี่เป็บเวลาสิบโมรามทีุ่รูนัพวผมเอาไว้ เหลือบาไปมออายอนที่เล่าเรื่อรสูบอุรูสอนเ้นที่แสนุัน
เธอ็เล่าไปหน้าแไป เธอพูว่าเาน่ะ..
"แบบัวหอมมาอ่ะ แล้วูบีมา อนุรูสอลิ้นเ้ามานะ ันเหมือนโนสัมผัสไปทั้ัวเลยอ่ะแ รี้"
หรอ? แู่บันแล้วพูว่าเหมือนโนสัมผัสไปทั้ัว ป่านนี้ผมไ้เสียัว และไ้เาเป็นผัวแล้วล่ะ
แบฮยอนเินแ้มยุ้ยเ้ามาหาผมแล้วนั่ออผมเอาไว้
"อโทษนะที่เราไม่ไ้่วยแบมแบมอ่ะ" ผมส่ายหน้าเบาๆเป็นเิว่าผมไม่เป็นไร ถึะมีนมา่วย เา็ไม่แร์อะไร เา็แ่อาารย์้านอ อย่ามา็ถูเลิ้า
"ไม่เป็นไรแบ เรารู้ ถ้าเป็นเรา็ลัว แ่ถ้าเป็นเรานะ ะวิ่ไปบอานยอลเลย ฮ่าๆ" แบฮยอนยิ้มนาหยีแล้วหัวเราะลอไปับผม
"แล้ว.. เมื่อวานโนอะไรไหมอ่ะ ที่อยู่้วยันสอนน่ะ"
"ไม่นะ แุ่ยันเยๆ" .. อโทษที่้อโหเพื่อนที่สนิทที่สุในห้อ เพราะเมื่อืนมันแย่พอวร ผมโนเาลวนลาม ทั้อทัู้บ แ่ผมไม่อยาให้มันเป็นเรื่อให่
พี่แ็สัน็ลำบาเรื่อพี่เอินมาแล้ว เพราะผม้วย ผมทำให้เรื่อวุ่นวายนี้เิ ผมะลอัารเอ
"สวัสีรับนัเรียน" ุรูสอนเ้นัวสูเินเ้ามา้วยท่าทาสบายๆ เาเสยผมที่ปรหน้าออ้วยท่าทาสุแบบอยแล้วส่ยิ้มว้าให้ทุนแล้วพู่อ
"วันนี้รูะเสนอเปลี่ยนบทนิหน่อยน่ะ รูว่ามันน่าะสนุึ้นนะ"
"อะไรหรอะุรู" อึนฮาทำสายาปิ๊ปั๊ใส่เาอย่าไม่ปิบั พร้อมส่เสียอ่อนหวานนอายอนเบะปา
นี่สรามั้นสิ?
"รูอยาให้พวัวประอบไ้มีบทบ้า เ่น โอลาฟ รูะเพิ่มบทให้เ้าายอโอลาฟาเอล่า"
"อทำไมอ่ะ" ผมสสัย็เลยโผล่ถามออไป ุรูหัวเราะแล้วี้หน้าผม
"หันไปูเ็นิสัยไม่ีที่ไม่ฟัผู้ให่พูนะรับ" ทุนหันมามอผม แ่เาลับยับริมฝีปาเป็นำพูโยไม่ออเสีย
'อไปทำเมีย'
"ุรู!!!" ะโนออไปอย่าเหลืออและเินเ้าไปลาเาออมา้านนอ เสียโวยวายอเพื่อนผู้หิัึ้นไล่หลั แ่เาบอว่าไม่เป็นไร พวเธอเลยไม่ล้าทำอะไร
"มีอะไรรับแบม ลาผมออมาแบบนี้เนี่ย" เาทำเสียหยอล้อนผมอยาะเะเ้าที่ปาให้หยุพู
"มีสิ มีมา้วย ทำไมุรูพูแบบนี้ล่ะ!!"
"พูอะไร?"
"ที่บอว่าะอแบมมาทำเมียไ!!"
"อยาเป็นผัวหรอรับนเ่ ผมยอม็ไ้นะ ยอมนอนอยู่ใ้ร่าแบม ให้แบมย่ม..นว่าะพอใ" สาบานเหอะว่าเาทะลึ่ึ้น ปาล้าึ้น นผมหน้าร้อนไปหม
ทำไมเาพูรแบบนี้นะ โอ้ยย อยาระโเะปาว่ะ
"ุรู!!"
"นี่แบมแบม นายะเสียมารยาทับุรูยูยอมมาไปแล้วนะ ะโนนเสียัเ้าไป้าในเลย" อายอนเินออมาวีนผมแว้ๆ
"อายอนอ่า ไม่เป็นไร รูเ้าใ" เาทำเสียอ่อย ีหน้า๋อย นผมทนไม่ไหว
"อโทษรับ!!" พูบแล้วระแทส้นเท้าเินเ้าห้อระทันที ผมเลียเา ุรูที่อ่อนโยนนนั้นหายไปพร้อมผมสีแหรือไ
าร้อมละรเริ่มึ้น ผม็ยืนเป็นโอลาฟโ่ๆเหมือนเิม เพิ่มเิมือโนวนประสาท
ุรูยูยอมนฮอที่เร่เลเวลารูบนอายอนราออมา พอถอนูบออ ผมเห็นเธอลไปอับพื้น เาเรียูบหรอ นีู่วิามาว่าป่ะ?
หลายๆน็ยัรี้และหน้าแอยู่ี แบฮยอนมอหน้าผมแล้วบีบปาผมเบาๆ
"โอเมั้ย"
"สบายมา แบฮยอน วันนี้ไปิน้าวับใร"
"านยอลอ่ะ มันมา้อมบอล" ผมรารับในลำอแล้วยืนโนเนไปมา สัพั็วิ่ออไปหาอายอน เพราะถึอนนี้เธอเสโอลาฟึ้นมา
เวลาล่วเลยมานถึ่วพัลาวัน ทุน็แยย้ายไปิน้าว ผม็เลยเินไปหยิบระเป๋าั์ในระเป๋าสะพาย
"แบมแบมรับ ไปิน้าวที่ไหน" เสียุรูัึ้นมาา้านหลั
"แบมไม่ทราบรับ"
"ไปิน้าวับผมไหมแบมแบม"
"เลี้ยหรอ?"
"ทั้ีวิ็เลี้ยไหว"
"ุรูพอเถอะ แบมไม่อยาไ้ยินอะไรเน่าๆแบบนี้อี แบมอโทษถ้าะบอว่า แบมรับรัุรูไม่ไ้ แบมรันที่ทำร้ายพี่เอินไม่ไ้"
"แ่เอินไม่ไ้รัผมหรอนะ เอิน็แ่ิผม"
"แบมไม่ทราบรับ แุ่รูมีพี่เอินอยู่แล้ว ยัะล้านอใมาหาแบม แล้วในอนา แบมะไม่โนแบบเียวับพี่เอินหรอรับ?"
เาเียบไปในทันที วามอึอัำลัปลุมเราทัู้่เอาไว้ อึในึ ผม็พูึ้นมา
"ุรู แบมเยรัุรูมานะรับ แ่แบม็เสียใที่ลายเป็นมือที่สาม ุรูไ้โปร .. เลิยุ่ับแบมเถอะ แบมไม่อยามอหน้าพี่เอินไม่ิ"
ผม้อมอเา้วยสายาริั เา็มอลับ้วยสายาทีู่วูบไหว มืออผมถูเาอบุมเอาไว้
"ให้โอาสผมหน่อยไ้ไหมแบมแบม เรื่ออเอินับผม มันไม่เี่ยวับแบมเลยนะ ผมัสินใเอ มาร์็รู้แล้ว" เาูบเบาๆที่หลัมืออผม สายาอเาูอ่อนไหวนน่าสสาร
"ให้โอาสผมสัรั้นะรับ"
พี่แ็สันบอว่าผมน่ะเป็นพวหูเบา เื่อน่าย ผม็เถียลอ ว่าผมน่ะหนัแน่นั่หินผา ยิ่ว่าหินลาวา ยิ่ว่าศิลาอาถรรพ์ และผม็ยัเื่อว่ามันเป็นแบบนั้น
"รับ ผมะให้โอาสุรู" .. แ่ในรั้นี้ผมลับใ้หัวใัสินทุอย่า ไม่ว่ามันะถูหรือผิ ในส่วนลึ ผม็ยัรัเาอยู่ี ุรูสอนเ้นอผม
ใน่วลาวัน เาพาผมไปิน้าวและพูุย เายัเป็นนเิมที่มีเสน่ห์เหลือร้าย และผม็ลายเป็นนที่หลุมรัเาอีรั้ พอิน้าวเสร็เรา็ลับมา้อมัน่อ
แ่เาอเปลี่ยนบทเป็นแ่หอมแ้มอายอน็พอ เธอ็ัสีหน้านะ แ่ถ้าให้โวยวายมันูเินาม เรา็้อมละรันไปนเสร็ และ็เหมือนเมื่อวาน ผมโนเาััวเอาไว้เพียนเียว
แบฮยอนทำหน้าเป็นลูหมาโนทิ้ใส่ผม เาหึๆหัๆ นุรู้อเินมาไล่ เาถึยอมไป สสัยไปหาานยอลมั้
ผมถูเารวบัวเ้าไปอ ประูห้อ้อมเ้นนี่็ทึบไ้ใ แถมเายัล็อเอาไว้อี ผมหมทาหนีแล้วล่ะ
"แบมรับ แบมแบม" เสียทุ้มที่ลอเลียรใบหู บวับลมหายใร้อนที่เป่ารลมาทำให้ผมนลุู่
" รับ?" ผมอบลับไปเสียอ่อย เพราะริมฝีปาหยัที่ำลัูบลมารหลัหูและไล่ลมานถึ้นอ
"ผมรัุมานะแบมแบม"
"ุรู อย่ารับ" ร้อบอออไปเพราะฝ่ามือหนาที่สอเ้ามาลูบไล้หน้าท้ออผมนหเร็ ผมใ้มือับ้อมืออเาและันออ แู่เหมือนแรมันะโนสูบออไปนหมสิ้น
สะุ้เฮือสุัวเมื่อนิ้วอเาสะิหยอล้อับปลายหน้าออผม นที่้อนอยู่้านหลัึผมให้นั่ลบนัเา วามอุ่นนุ่มอริมฝีปาอเาำลัทัทายับผิวเนื้อที่อยู่ใ้เสื้อเิ้อผม
เาปลระุมเสื้ออผมออทีละเม็และรั้อสื้อล ลิ้นสาๆนั่นไล่เลียไปามแนวระูอผม ผมยมือึ้นปิปาเพื่อลั้นเสียราที่ะหลุลอออไป
"แบมแบม ราออมาสิรับนี" ปลายนิ้วอเาเริ่มรัแผมหนัึ้น เาใใ้มันบลึปลายหน้าออผมอย่าแร ส่วนมืออี้า็สอลไปใ้าเวอร์มอผม
"รู รู อย่า" ผมเลียมือทั้สอ้าที่มันูเหมือนะไม่มีแรเลย มันทำไ้แ่บีบ้อมืออเาเอาไว้เบาๆ
"เป็นแฟนับผมนะนี" เสียระิบแหบพร่าอเาไม่ไ้ึสิผมลับมาเลย เพราะมือที่สอเ้าไปใ้าเอผมเริ่มุนนไ้เรื่อ และมืออี้ายัรัแผมไม่หยุ
"ฮึ.. อ๊ะ.." ในที่สุผม็เผลอราออไป ุรูหัวเราะในลำออย่าอบใ และเลื่อนมือออมาเี่ยวาเอผมล
"แบมแบม เป็นแฟนับผมไ้ไหม"
CUT
ไบโอนฟ้า @nwangJS852
"อบุที่ยอมเป้นแฟนับผมนะรับ แบมแบม"
#ฟิพินอพิแ็
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น