PLAY A GAME (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #101 : วันครอบครัว III (กลับมาต่อแล้วจ๊า)

เสียงหัวเราะสดใส รอยยิ้มน่ารักที่ประดับบนใบหน้าหวานๆ ของเด็กน้อยสองคน ทำเอาเด็กหนุ่มที่ดูยั่วยวน ถึงกับหวั่นไหว ถ้าไม่ติดว่าจะโดนใครบางคนฆ่าตายเสียก่อน เคนโด้คงตัดสินใจจีบเด็กสองคนนี้ไปแล้ว

แต่ก็นะ...เล่นส่งสายตาอาฆาตมาซะขนาดนั้น แมวที่ไหนจะกล้าไปยุ่งกับเด็กน้อยสองคนนี่ได้ล่ะ ลำพังแค่โทรุกับไคโต้ ศพคงไม่สวยพออยู่แล้ว แต่ที่น่ากลัวกว่านะ คือคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อกับลุงของไอ้คู่นรกนั้น แม้แต่ซากเขาคงไม่เหลือหากไปยุ่งกับทั้งคู่

อยู่ๆมากิวิ่งรี่พร้อมๆกับลากสองคน ขึ้นไปบนห้องพัก ถึงอยากเล่นน้ำแต่ก็ใช่ว่าอยากจะถอดเสื้อโชว์กล้ามแห้งๆของตนเองให้ใครเห็น ก็คนมันไม่ได้แม๊นแมนอย่างเจ้าสองคนนั่นนะสิไม่งั้นต่อให้แก้ผ้าเดินก็ไม่อาย

“ม...มากิจะไปไหน” ยูยะเป็นผ่ายถามขึ้นมาก่อนในขณะที่เคนโด้ได้แต่ทำหน้ามึน

“ขึ้นไปเล่นน้ำที่สระบนห้องไง สระรวมคนเยอะจะตาย ไปเล่นกันสามคนสนุกกว่า” มากิ เฉลยความคิด ซึ่งนั่นทำให้สองคนที่ถูกลากมาเห็นด้วย

000000000

“คุณเคนโด้ถอดเสื้อสิฮะ” มากิตอนนี้แทบจะขึ้นไปอยู่บนตัวของเด็กหนุ่มที่สูงกว่า พร้อมทั้งพยายามปล้ำถอดเสื้อจากคนสูงกว่า แต่มีหรือที่เด็กหนุ่มจะยอมง่ายๆ ตอนแรกที่รับปากว่าจะเล่นน้ำด้วยดันลืมคิดไปได้ว่าบนตัวนั้นมีร่องรอยอะไรอยู่

“เล่นทั้งแบบนี้ก็ได้มากิ” เคนโด้พยายามต่อรอง ทั้งๆที่สูงกว่าแรงเยอะกว่าแต่กลับตกเป็นรองอย่างไม่น่าเชื่อ

“ได้ไงล่ะ เล่นน้ำในสระก็ต้องถอดเสื้อออกแล้วก็ใส่แต่กางเกงว่ายน้ำ...ยูยะมาช่วยกันหน่อยสิ” ปีศาจตัวน้อยยิ้มหวานแล้วกวักมือเรียกน้องชายให้เข้ามาช่วย และยูยะเองก็ทำตามแต่โดยดี

“............” ไร้คำพูด มีแต่สายตาตื่นตะลึงสองคู่ ที่จ้องมายังแผ่นออกขาวนวนที่เต็มไปด้วยร่องรอยกลีบดอกไม้ ก่อนจะค่อยๆปรากฏรอยยิ้มร้ายบนใบหน้ามากิ

“ที่ไม่ยอมถอดเสื้อ...เพราะแบบนี้นี่เอง” มากิพูดด้วยความสนุกแต่สองคนที่อยู่ด้วยได้แต่แก้มแดงด้วยความอาย และไม่ทันได้รับรู้มีคนสามคนกำลังตามขึ้นมาบนห้อง

คนถูกแซวกำลังทำอะไรไม่ถูก และนั่นเปิดโอกาสให้มากิแย่งเสื้อในมือไป

“รีบเปลี่ยนชุดสิฮะ ยูยะด้วย” มากิแกล้งทำเป็นเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วจับยูยะถอดเสื้ออีกคน ซึ่งสภาพไม่ต่างกับเคนโด้เท่าไหร่

“ยูยะนายก็ด้วยเหรอ”พี่ชายตาโตถาม หัวเราะคิกคักแล้วกระโจนลงน้ำทั้งชุดที่ใส่อยู่ หัวเราะเขาไว้มากขืนถอดเสื้อมีหวังโดนเอาคืนแน่ๆ

แต่ใช่ว่าสองคนที่โดนแกล้งจะยอมง่ายๆ ต่างกระโจนลงตามลงไปในสระน้ำ ว่ายน้ำไล่คว้าตัวเจ้าตัวแสบหมายเอาคืนกันอย่างสนุกสนาน และนั่นไมใช่ผลดีกับทั้งสามคนเลยสักนิด

“ยูยะ อย่าน๊า~” เสียงห้ามไม่จริงจังดึงเอาชายหนุ่มสามคนเดินตามมาดู และภาพที่ทั้งสามได้เห็นคือ

เคนโด้กำลังล๊อกตัวมากิไว้ โดยที่ยูยะกำลังจับมากิถอดเสื้ออยู่ และเมื่อเสื้อยืดถูกถอดให้พ้นตัว ทั้งเคนโด้ทั้งยูยะต่างก็หัวเราะพร้อมๆกัน

“ว่าแต่เค้า มากิเองก็มีเหมือนกัน”แก้มใสของมากิขึ้นสีก่ำอย่างช่วยไม่ได้

“มันก็เหมือนๆกันนั่นแหละ” เจ้าตัวเล็กสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนของเคนโด้ว่ายขึ้นไปนั่งบนขอบสระด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์

“มากิอย่างอนสิ ที่ตัวเองแกล้งยูยะ ยูยะยังไม่โกรธเลย” น้อยชายเป็นฝ่ายเข้ามาง้อก่อนตามระเบียบ

“นั่นสิ อย่างอนเลยนะมากิ” เคนโด้ที่ตามมาอีกคนก็พลอยง้อมากิตามไปด้วย

“ก็ได้แต่...” มากิชะงักคำพูดปรายตามองไปทางชายหนุ่มร่างสูงสามคนที่มีสีหน้าไม่พอใจพวกตนเองอยู่ แล้วผุดยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นที่มุมปาก ก่อนจะคว้าเอาคอของเคนโด้เข้ามาประทับจุมพิตแผ่วเบาและผิวเผินบนริมฝีปากของเด็กหนุ่ม

และหลังจากนั้นก็คว้าเอาตัวเอาตัวยูยะ มาปล้ำหอม กอดจูบเสียยกใหญ่ และการกระทำดังกล่าวของมากิ ทำเอาเส้นความอดทนของสามหนุ่มที่เฝ้าดูอยู่ขาดลงทันที

บุรุษร่างสูงใหญ่ก้าวเท้าเข้ามาหาเด็กหนุ่มสูงโปร่ง ที่กำลังยืนอยู่บริเวณน้ำตื้นของสระ และหัวเราะร่าเริงกับการเล่นของสองพี่น้อง โดยที่ไม่ระวังตัวเลยสักนิด

ฝ่ามือใหญ่คว้าเอาตัวคนที่กำลังหัวเราะร่วนอย่างสนุกสนาน เข้าหาตัวกระชากจนใบหน้าซบลงบนแผ่นอกหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม การกระทำดังกล่าวเล่นเอาสองคนพี่น้องถึงกับชะงัก หยุดการเล่นสนุกกันทันที

เคนโด้ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของการกระทำ ด้วยความงงงวยและไม่เข้าใจ แต่พอสบตาเข้ากับชายหนุ่มที่คว้าตัวเขามากอดก็หนาววาบ และที่เป็นแบบนั้นก็เพราะ แววตาที่เต็มไปด้วยโทสะ และความหึงหวง

“คุณชิเมซุ” เคนโด้กล่าวเรียกชื่ออีกฝ่ายคล้ายละเมอ

“สนุกกันมากเลยสินะ” ชายหนุ่มกระซิบถามเสียงต่ำอย่างเอาเรื่อง

“ครับ!” มากิที่ไม่รู้จักดูสถานการณ์ยิ้มหวานตอบเสียงใส แต่พอโดนดวงตาคู่คมสบมามองตอบก็หุบปากฉับแต่โดยดี แต่มือยังไม่ยอมปล่อยตัวยูยะ แถมกอดแน่นขึ้นอีกต่างหาก

จนกระทั้ง รับรู้ถึงแผ่นของใครบางคนที่ตนเองแสนจะคุ้นเคย เข้ามาเบียดชิดที่ด้านหลัง แถมน้องชายในอ้อมกอดก็ถูกไคโต้เข้ามาดึงตัวไปโอบกอดในสระน้ำนั้น

“พวกนายทำไมชอบยั่วโมโหกันนักนะ” เสียงกระซิบที่ใบหู และแรงขบกัดเบาๆ ทำเอาปีศาจตัวน้อยถึงกับสะท้าน

“ป...เปล่าสักหน่อย พวกเราแค่เล่นน้ำกันเอง” มากิรีบแก้ตัว พร้อมส่งสายตาออดอ้อนให้โทรุ

“แน่ใจเหรอ แต่เท่าที่ฉันดูอยู่ ฉันว่าเธอเจตนาจะยั่วฉันนะมากิ” โทรุก้มลงสูดกลิ่นหอมอ่อนที่เขาคุ้นเคยดี ที่ไหล่ลาดของร่างบางในอ้อมกอด

“นาย...คิดไปเองต่างหาก” มากิอ่อมแอ่มตอบไม่เต็มเสียง

“เหรอ งั้นฉันจะให้นายดูอะไร...ดูซะว่านายทำให้เจ้าเคนโด้นั่นเดือดร้อนแค่ไหน” โทรุล๊อกตัวมากิไว้ ให้หันหน้าไปมองทางเคนโด้ที่กำลังโดนเล่นงานอยู่

ดวงตาของเคนโด้วูบไหวไปด้วยความกลัว และความหลงใหลไปพร้อมๆกัน ยามนี้ชิเมซุกำลังโกรธเขาอยู่

“ผมขอโทษ” เด็กหนุ่มรีบพูดก่อนที่จะโดนเล่นงาน

“ฉันไม่ยกโทษให้ นายบังอาจถอดเสื้อต่อหน้าคนอื่น แถมยังให้เจ้าหนูนั่นจูบอีก ตั้งใจจะกวนประสาทฉันหรือไง” เสียงเย็นเอ่ยอย่างเอาเรื่อง

“เปล่านะครับเราแค่เล่นด้วยกันเท่านั้นเอง” ใบหน้าวอนขอความเห็นใจนั่นกลับทำให้ชิเมซุอยากจะลงโทษให้หนักมากกว่าจะเห็นใจ

“เล่นด้วยกันเหรอ...ดีงั้นฉันจะเล่นด้วย” มือใหญ่ฉีกกระชากเอาอาภรณ์เบื้องล่างจากร่างที่สั่นสะท้านด้วยความตื่นกลัว

“ค...คุณชิเมซุ จะทำอะไรครับ” เคนโด้พยายามขืนกายหนี แต่ไม่เป็นผล

“ก็เล่นกับนาย ต่อหน้าเจ้าหนูสองคนนั่นไง” ชายหนุ่มกล่าวตอบ พร้อมๆกับดันร่างของเด็กหนุ่มให้ชิดขอบสระน้ำ แล้วประกบจุมพิตร้อนแรง จนคนถูกกระทำถึงกับอ่อนยวบ เมื่อเห็นร่างนั่นอ่อนระทวย ชิเมซุจัดการพลิกร่างนั้นให้หันหลังให้ตนเอง ก่อนจะใช้ฝ่ามือร้อนลูบไล้ไปบนต้นขาด้านใน

เพียงเท่านั้นร่างของเคนโด้เกร็งสะท้าน ริมฝีปากร้อนที่แตะชิมผิวเนื้อของเด็กหนุ่มไปทั่วบริเวณต้นคอ และหัวไหล่เนียน พร้อมๆกับสร้างร่องรอยแห่งความเป็นเจ้าของไปทั่วบริเวณที่ผ่าน

“อย่า....”เสียงร้องห้ามอย่างแผ่วเบานั้นยั่วอารมณ์ของชายหนุ่มให้อยากจะเอาชนะ

ชิเมซุจับร่างของเคนโด้ให้หันกลับมาเผชิญหากับตนเองอีกครั้ง แล้วยิ้มเย็นให้

“อย่าอะไร อย่าหยุดหรืออย่าช้า” แม้จะเป็นคำถามแต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดจะรอคำตอบ จุมพิตร้อนแรงเอาแต่ใจเกิดขึ้นอีกครั้ง ฝ่ามือร้อนบีบเค้นต้นขาและบันท้ายนุ่มแต่จงในจะละเลยบางส่วนที่กำลังร่ำร้องหาการสัมผัสจากชายหนุ่ม

ดวงตาฉ่ำหวานปรือมองอย่างตัดพ้อ ให้ตายเถอะเขากำลังจะบ้าเพราะการกระทำของชายหนุ่ม เคนโด้ที่สติแตกเต็มที่คว้าเอาต้นคอของชายที่กลั่นแกล้งเขามาจูบอย่างเรียกร้อง

“ได้โปรด...ช่วยผมด้วย” เสียงหวานร้องขอด้วยอารมณ์ที่เปี่ยมล้น

ชิเมซุเยิ้มตอบก่อนจะเอ่ยเรียบๆ

“ฉันว่า...นายคง...ต้องให้มากิช่วยแล้วละ"

“แน่ใจนะครับ ว่าต้องการแบบนั้น” เคนโด้ตอบ แล้วใช้สองมือดันอกหนาของอีกฝ่าย ต้องการให้เขาบ้าใช่มั้ย ได้เขาจะบ้าให้ดู ร่างโป่รงขยับเข้าหาเด็กน้อยในอ้อมกอดของโทรุทันทีที่หลุดพ้นจากชิเมซุ

แต่ยังไม่ทันจะได้ไปไหนก็ถูกฉุดกระชากกลับมายัง อ้อมกอดอันแข็งแรงอีกครั้ง

“เรื่องอะไรจะให้นายไปยุ่งกับคนอื่น ที่บอกว่าให้มากิช่วย หมายถึงให้เขาดูนายดีๆต่างหาก ว่าเวลานายอยู่กับฉันแล้วเป็นยังไง” ไม่พูดเปล่าฝ่ามือร้อนเข้าครอบครองเรือนร่างของเคนโด้อย่างร้อนแรง ทุกสัมผัสร้อนแรงเอาแต่ใจจนคนถูกกระทำ ปิดกั้นเสียงร้อง ที่เต็มไปด้วยอารมณ์ไม่อยู่ แล้วในที่สุดกำแพงแห่งอารมณ์ของเด็กหนุ่มก็พังทลายออกมาชุ่มมือใหญ่

ชิเมซุไม่รอช้า สอดปลายนิ้วที่เต็มไปด้วยตัวตนของเด็กหนุ่มในอ้อมกอด เป็นการเปิดช่องทางอันอ่อนไหว เพียงเท่านั้นเคนโด้ก็ผวาเฮือกกอดร่างของชายหนุ่มไว้เป็นที่พึ่งพิง ซบหน้าอย่างอ่อนแรงบนบ่าหนา

ภาพตรงหน้าทำอาเด็กน้อยสองคนที่เฝ้าดูถึงกับตกตะลึง ไม่เคยคิดมาก่อนในชีวิตว่าคนอย่าง โคมารุ เคนโด้จะดูยั่วยวนได้ขนาดนี้ ทั้งน้ำเสียงทั้งสีหน้าและท่าทาง แถมผิวกายขาวนวนที่เต็มได้ด้วยร่องรอยของชิเมซุนั่น ทำเอา...รู้สึกตามไปด้วย

ชิเมซุดันให้เด็กหนุ่มหันหน้าออกไปเพื่อให้การเริ่มต้นลุกรานจากด้านหลังนั้นทำได้ง่ายดายและล้ำลึกขึ้น การกระทำเช่นนั้นทำให้เคนโด้ได้สบดวงตากลมหวานของมากิ ทำเอาเด็กน้อยที่เฝ้ามองถึงกับสะท้ายไปถึงขั้วหัวใจ

“มากิฉันว่า...นายช่วยเจ้านั้นหน่อยดีกว่า” เสียงกระซิบจากโทรุทำให้มากิรู้สึกราวกับว่าตกอยู่ภายใต้การสะกดจิต ไม่สามารถควบคุมตนเองได้ ไม่ว่าจะร่างกายหรือจิตใจ

ร่างของมากิค่อยๆขยับเข้าใกล้ ร่างของเด็กหนุ่มที่ถูกรุกรานจากด้านหลัง ริมฝีปากบางแตะต้องกันอย่าแผ่วเบา ก่อนจะกลืนกินกันและกันอย่างร้อนแรง ชายหนุ่มร่างสูงสองคนสบตากันอย่างรู้ใจ

“เด็กของแกนี่น่ารักไม่เบาเลยนะ” ผู้เป็นลุงกล่าวชมคนของหลานชาย และเริ่มตั้งต้นรุกรานอย่างเร่าร้อน

“คนของลุงเองก็เซ็กซี่ใช่เล่น ไม่อย่างงั้นคงทำให้มากิเป็นแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ” แล้วค่อยจัดการกับกางเกงขาสั้นตัวหลวม ที่ไม่มีความจำเป็นต้องใช้แล้วของมากิ

แล้วอยู่ๆก็มีใครบางคนพูดบางสิ่งที่ทำเอาเคนโด้ถึงกับหนาววาบขึ้นมา

“ยูยะจะไม่ร่วมสนุกกับพี่ชายแล้วก็คุณเคนโด้หน่อยเหรอ พวกนายสนิทกันไม่ใช่หรือไง” แล้วร่างบอบบางของยูยะก็เข้ามา มากิยอมถอนจุมพิตอย่างง่ายดายแล้วใช้มือลูบไล้ใบหน้าที่แตกตื่นของเคนโด้คล้ายปลอบโยน ในตอนแรกเด็กหนุ่มดูเหมือนจะตามไม่ทัน

แล้วเมื่อส่วนอ่อนไหวถูกริมฝีปากอิ่มของยูยะครอบครอง ทำให้เด็กหนุ่มถึงกับเสียการควบคุมของสมอง เสียงร้องที่คิดจะกักเก็บไว้เพียงแค่ลำคอ ก็กรีดร้องขึ้นด้วยอารมณ์ที่โหมทวี จนมากิต้องจุมพิตเพื่อปิดเสียงร้องอันยั่วยวนนั้นให้

โทรุและไคโต้ต่างก็ยิ้มให้กับภาพตรงหน้า ทั้งสองพร้อมยิ่งกว่าพร้อมที่จะมอบบทเรียนอันหอมหวาน และเร่าร้อนให้กับเด็กหนุ่มทั้งสามคน ให้ได้รู้ว่าอย่าได้คิดจะยั่วโมโหพวกเขา ไม่อย่างนั้นจะต้องเจอกับบทเรียนอันแสนร้อนรุ่มเพียงใด

ปลายลิ้นของทั้งคู่เข้าสอดลึกสู่ร่างกายของคนรัก เพราะไม่คิดว่าจะต้องมาลงโทษทั้งคู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ทั้งคู่จึงไม่เตรียมพร้อมมา หากอยู่ๆจะกระทำการหักหาญเอาแต่ใจทั้งคู่ก็ไม่กล้าพอที่จะทำให้คนรักของตนเองต้องเจ็บปวด การเตรียมพร้อมให้ด้วยวิธีนี้ก็ไม่เลวเลยจริงๆ

เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มทั้งสองพร้อมแล้ว ร่างกายอันร้อนแรงของทั้งคู่ก็เริ่มรุกรานทั้งสองในจังหวะแทบจะพร้อมกัน

การกระทำนั้นทำเอาทั้งมากิและยูยะกรีดร้องด้วยความรู้สึกอันยากที่จะบรรยาย ในหัวสมองของทั้งคู่เต็มไปด้วยสีสันมากมาย มากิต้องถอนจุมพิตจากเคนโด้เพื่อรังใบหน้าของโทรุมาจุมพิตแทน ตอนนี้มากิต้องการเพียงชายหนุ่มเท่านั้น

ยูยะเองก็กรีดร้องไม่ต่างกัน แต่ยังไม่ปล่อยให้เคนโด้ได้เป็นอิสระ และการสั่นสะเทือนภายในลำคอของยูยะนั้นส่งพลต่อเคนโด้อย่างเหลือเชื่อ

ร่างของเด็กหนุ่มบิดเกร็งและสั่นสะท้าน สงสัญญาณว่าการอดทนกำลังจะสิ้นสุด ชิเมซุต้องดังร่างของเคนโด้ออกมา ก่อนที่กำแพงนั้นจะพังทลาย และคลื่นอารมณ์ของคนรักของตนเองจะสาดเทสู่ริมฝีปากบางของยูยะ

แล้วในที่สุดการเดินทางของเคนโด้ก็สิ้นสุดเมื่อชิเมซุฉุดกระชากเอาแม้แต่เศษเสี้ยวของวิญญาณของเขาออกมาด้วยฝ่ามืออันร้อนรุ่มและการรุกรานด้านหลังอันเร่าร้อน

ร่างระทวยในอ้อมกอดของชิเมซุได้แต่ปรือตามองบนรักที่ยังคงดำเนินต่อไปของทั้งมากิ และยูยะ ทั้งคู่บัดนี้ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาแล้ว ความอับอายที่คิดไว้ว่าคงจะมากล้นจนไม่กล้ามองหน้าของทั้งคู่อีก จึงบรรเทาลง อย่างน้อยตนเองก็ได้เห็นทั้งคู่ในเวลาที่ถูกรังแกเช่นเดียวกันกับทั้งคู่เห็นเขา

ยังไม่ทันจะได้เบาใจร่างอ่อนเปลี้ยของตนก็ถูกอุ้มจนลอย ทำให้ตนเองต้องยกแขนขึ้นโอบลอบลำคอของคนที่อุ้มตนโดยอัตโนมัติ

“คุณชิเมซุจะทำอะไร” เคนโด้ร้องถามด้วยความตกใจ

“ก็จัดการให้จบเรื่องไง” ชายหนุ่มตอบสั้นๆ

“ก...ก็จบแล้วไม่ใช่เหรอครับ” เคนโด้ตอบอย่างเขินอาย

“นายจบ แต่ฉันยัง แล้วอีกอย่างฉันไม่อยากให้เจ้าสี่คนนั้นเห็นนายในสภาพนี้อีก” ว่าแล้วก็พาร่างในอ้อมกอดขึ้นจากสระน้ำ แล้วกลับเข้าไปภายในห้องพัก ไม่สนใจความเร่าร้อนในสระน้ำอีกต่อไป เขามีอะไรที่ต้องจัดการมากกว่านั่งดูคนอื่นทำ

ความเร่าร้อนยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะเป็นคู่ไหนที่ใด เสียงร้องที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ การเติมเต็มให้กันและกันจนยากที่จะบรรยาย..........

กว่าจะคลานขึ้นมาจากปากหลุม อันเต็มไปด้วยแผลฝีหนองได้ เล่นเอาแทบแย่เลยคะ ไม่คิดว่าการเป็นอีสุกอีใสจะทรมานขนาดนี้ ทั้งคันทั้งเจ็บทั้งไข้ แถมใครๆ ก็ไม่รัก แม่ตอนแรกบอกให้กลับบ้าน แต่พอเจ๊นึกได้ว่าหลานยังไม่ได้เป็น ก็ไล่เค้าบอกว่าให้นอนที่หอนะดีแล้ว ยัยคุณนายใจร้ายยยยย ยังดีที่ส่งน้องสาวมาส่งข้าวส่งน้ำให้ แต่มันก็...แทบจะเอาไม้เขี่ย Big ง่ะ มันบอกว่ายังไม่เป็นเหมือนกัน แล้วไม่อยากเป็นด้วย นังน้องรักบอกว่าอาทิตย์หน้าถ้าไม่ติด มันจะไปฉีดวัคซีนเพราะกลัวจะเป็นตอนโตเหมือนกันคะ ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงนะค๊า ตอนนี้ถ้าคำผิดเยอะ หรือมึนๆ งงๆ ก็ทำใจหน่อยแล้วกันคะ เพราะตอนนี้ยังไม่หายดี อ้อขอบคุณน้องเฟย์มากเลยที่อุตส่าห์หาข้อมูลมาให้ Big ตอนนี้ทำตามอย่างเคร่งครัดค๊า กลัวตายเหมือนกันคะ แล้วก็คุณ รัติกาลที่ว่างปล่าว คือว่า Big ไม่เคยเป็นอีสุกอีใสคะ แต่เคยเป็นเริม(ถูกเปล่าไม่รู้) เป็นตุ่มใส่เหมือนกันคะ แต่ว่าเริมจะขึ้นบริเวณเนื้อเยื้ออ่อน เช่นริมฝีปากจ๊า ^^ ถ้าทำให้เข้าใจผิด ต้องขออภัยด้วยนะค๊า ท่านเจ๊mama ท่านmeiarchan ท่านmelodiiz ท่าน bigbeeboom ท่านรัติกาลที่ว่างปล่าว ท่านMeAwKiM ท่าน*JM4* ท่าน for ever คุณน้องเฟย์_เฟย์ ท่านแอล ท่านRedDevil with BlackMagic ท่านyou ท่าน>>Joyz<< ท่านระดับเซียน  หากขาดตกท่านใดไปขออภัยด้วยนะคร้าบบบ

ปล.มันขึ้นมาบนหน้าด้วยจากที่น่ากลัวอยู่แล้วยิ่งน่าสยองเข้าไปใหญ่ สงสัยชาตินี้ Big คงสะกดคำว่าสวยให้ตัวเองไม่ได้แน่เลยยยย ใจร้ายยยยอีสุกอีใสใจร้ายยยย