คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #109 : เรื่องของเรื่องII (ครบแล้วจ๊า)
“มากินายทำแบบนี้ไม่ได้นะ” โทรุโวยวายเมื่อมากิไล่เขาให้ไปนอนกับไคโต้
“ทำไมจะทำไม่ได้ แค่นายไปนอนกับเจ้าไคโต้นั่น แล้วยูยะกับคุณเคนโด้มานอนกับฉันมันยากตรงไหนฟร่ะ” เจ้าตัวเล็กยืนกอดอกพูดจ๋อยๆ ไม่สนใจคนที่ทำหน้าราวกับจะขาดใจตาย
“จะบ้าเหรอ แล้วคืนนี้ฉันจะทำยังไงเล่า!” โทรุยังโวยวายไม่เลิก
“ทำอะไร ยังไง คืนนี้ทำไม” เจ้าตัวเล็กขมวดคิ้วถามด้วยความไม่เข้าใจ
“โว้ยยย แล้วคืนนี้ฉันจะกอดนายได้ยังไงเล่า!” ชายหนุ่มตัวโตๆ บัดนี้กำลังคุ้มคลั่งอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่เห็นจะยาก” เจ้าตัวเล็กยักคิ้วแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ บัดนี้หางแหลมๆ กำลังโบกอยู่ไหวๆ ร่างเล็กขยับเข้าใกล้ เขย่งปลายเท้าขึ้นกระซิบที่ใบหูของชายหนุ่ม “นายก็แค่ใช้จินตนาการนิดหน่อย” แล้วขยับออกห่าง เพื่อมองหน้าชายหนุ่มให้ชัดๆ
“หมายความว่าไงใช้จินตนาการ” โทรุบัดนี้ทำหน้าเป็นน้องหมาหน้ามึน
“คุณก็ลองกอดไคโต้แล้วก็คิดว่าเป็นผมแทนก็แล้วกัน ยังคืนนี้ผมก็ต้องนอนกับยูยะแล้วก็คุณเคนโด้ให้ได้” มากิพูดเสียงดังฟังชัด ก่อนจะแลบลิ้นให้แล้ววิ่งหนีเข้าห้องปิดประตูขังตัวเอง
“เฮ้ยยย! เจ้าบ้าหลอกกันนี่หว่า เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ เปิดประตู ให้ฉันเข้าไปจัดการนายเดี๋ยวนี้เลยนะ” โทรุทุบประตู จนน่ากลัวว่ามันจะพัง แต่มากิก็ยังไม่ยอมเปิด เรื่องอะไรขืนให้เข้ามา มีหวังโครงการที่อุตส่าห์วางไว้ ได้พังไม่เป็นท่าแน่ๆ เจ้าตัวเล็กยืนหัวเราะคิกคัก รู้สึกสะใจเป็นบ้า อย่างน้อยเขาก็ได้เอาคืนบ้าง
เจ้าตัวเล็กหันกลับไปมองยังเตียงนอน จ้องอยู่สักพักแล้วก็ยิ้มซุกซน ‘คุณเคนโด้ถึงจะสูงพอๆ กับโทรุ แต่ตัวบางกว่าพอควร เตียงขนาด 6 ฟุตแบบนี้นอนกับพวกเขาได้สบายอยู่แล้ว ว่าแต่ทำไมคุณเคนโด้ถึงได้ตัวห้อมหอม ก็ไม่รู้ อืม...ต้องให้คุณเคนโด้นอนตรงกลาง แล้วเรากับยูยะนอนกันคนละข้าง จะได้กอดคุณเคนโด้ทั้งคู่’ เมื่อคิดได้ดังนั้น เจ้าปีศาจตัวน้อย ก็จัดแจงคิดแผนการต่อไป ไม่สนใจโทรุที่เกาประตูเป็นบ้าเป็นหลังเลยสักนิด
00000000
“ทำไมล่ะยูยะ ไม่สบายแล้วทำไมไม่ไปหาหมอ แต่กลับขอไปนอนกับสองคนนั้น” ไคโต้ใช้มือแตะเบาที่หน้าผากของร่างตรงหน้า
“คุณเคนโด้พาผมไปหาหมอแล้วครับ ไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่เพลียนิดหน่อย คุณเคนโด้เป็นห่วงเลยอยากให้นอนด้วยสักสองสามคืน แล้วเห็นว่าคุณชิเมซุก็อนุญาตแล้วด้วย” ยูยะตอบด้วยน้ำเสียงที่พยายามควบคุมความน้อยใจให้มากที่สุด
“แต่ฉันอยากดูแลยูยะเองนี่นา” ไคโต้รวบเอาร่างเล็กๆ นั่นเข้ามากอด ด้วยความห่วงใย
“อย่าเลยครับ เดี๋ยวคืนนี้คุณไคโต้ คุณโทรุ แล้วก็คุณชิเมซุต้องไปงานเลี้ยงด้วยนะครับ” ยูยะก้มหน้าตอบ
ชายหนุ่มระบายลมหายใจอย่างเบื่อหน่าย อันที่จริงเขาไม่อยากไปงานเลี้ยงบ้าๆ นี้เลยสักนิด แต่ว่าความจำเป็นก็บังคับ ทำให้เขาปฏิเสธไม่ได้
“งั้นก็ดูแลตัวเองด้วย อย่าเชื่อพี่ชายจอมแสบของเธอนักล่ะ อ้อแล้วเจ้าเคนโด้นั่นนายก็...ช่างเถอะ ให้พ่อหึงเจ้านั่นมากๆ ก็ดี” ชายหนุ่มนึกย้อนไปเมื่อครั้งอดีตเจ้าเคนโด้นั่นออกจะกวนประสาท แต่พอเจอพ่อเขาจัดการ เดี๋ยวนี้มันดูน่ารักขึ้นกว่าเก่าตั้งเยอะ
“ครับ” ยูยะรับปากเบาๆ แล้วทั้งคู่ก็พากันออกจากห้องเพื่อไปหามากิ แต่ภาพที่เห็น เล่นเอาไคโต้ถึงกับปล่อยก๊าก
“55555+ แกเป็นบ้าอะไรวะ ถึงได้มาตะกุยประตูอยู่ตรงนี้” ไคโต้รวบรวมสติถามได้ในที่สุด
“แกหัวเราะทำบ้าอะไรวะ ก็มากิเดะบอกว่าคืนนี้ให้ฉันไปนอนกับแก แล้วหลังจากนั่นก็ ก็ ไม่ยอมให้ฉันเข้าห้องเลยนะสิวะ” โทรุโหยหวน อย่างเออ...กลัว
แม้แต่ยูยะเองถึงจะอยู่ในอารมณ์เศร้า แต่ท่าทางของโทรุในตอนนี้ ทำให้เขาอดหัวเราะออกมาไม่ได้ ใครจะเชื่อว่าผู้ชายตัวโตๆ แถมเป็นถึงหนึ่งในผู้นำกลุ่มยากุซ่า จะเสียท่าให้กับพี่ชายตัวเล็กๆ ของเขาแบบนี้
ไคโต้ที่ยืนอยู่ข้างๆ จึงหันไปมองคนรัก แล้วก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย เขาเองก็สังเกตอาการของยูยะออกว่าดูจะเศร้าๆ ลง อย่างน้อยยูยะก็ยังยิ้มได้หัวเราะได้ คงไม่มีอะไรน่ากังวลหรอกนะ....
ยูยะลอบมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ดูไคโต้ก็ไม่ได้มีท่าทีเปลี่ยนแปลง บางทีเขาอาจคิดไปเองก็ได้ แต่ภาพที่เห็นในร้านอาหารยังติดตาอยู่ ทำให้ยูยะเองก็เริ่มสับสนและไม่เข้าใจไคโต้มากขึ้น ขณะที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ ประตูห้องก็เปิดผัวะออก พร้อมกับมือเล็กๆ ที่ยื่นออกมาคว้าตัวเขาเข้าไปภายในห้อง
สองหนุ่มร่างสูงได้แต่มองเหตุการณ์นั้นด้วยความงงงวย ก็ไม่ติดว่าเจ้าปีศาจจอมแสบจะเล่นไม้นี้ ทำเอาทั้งคู่ถึงกับเอ๋อไปทีเดียว
“เฮ้ยยย! มากิ เจ้าบ้า ไอ้จอมแสบ นายนี่มันเผลอไม่ได้เลยนะ เปิดประตูนะเปิดประตู” โทรุที่ได้สติก่อนตรงเข้าประทุษร้ายประตูห้องทันทีที่ตั้งตัวได้
“ไม่เปิดเฟ้ย นายต้องไปงานเลี้ยงไม่ใช่เหรอไง ไปได้แล้ว เอาเจ้าไคโต้ที่ยืนข้างๆนายไปด้วย แล้วก็นอนด้วยกันเลยนะคืนนี้ ไม่ต้องมาเคาะประตูห้องฉันอีก เข้าใจเปล่า! อ้อ แล้วที่สำคัญฉันจะอยู่ด้วยกันสามวันด้วย นายไม่ต้องมาเสนอหน้าเลยนะตลอดสามวันเลยจำไว้” มากิตะโกนตอบ แล้วแลบลิ้นใส่ประตูห้องอีกครั้ง ก่อนจะย่องไปแอบดูสีหน้าทั้งคู่ที่ตาแมว
“5555+ ยูยะเห็นหน้าสองคนนั่นหรือเปล่า ตลกชะมัด ทำหน้าเข้าสิมึนพอกันทั้งคู่เลย ขำสุดๆ” มากิดึงตัวน้องชายมานั่งที่เตียงแล้วหัวเราะอย่างสนุกสนาน
น้องชายมองใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มของพี่ชาย ก่อนจะเผยรอยยิ้มงดงามตอบ อย่างน้อยในเวลาที่เขาทุกข์ใจแบบนี้ พี่ชายเขาก็ยังอยู่ข้างๆ
“แต่ว่ามากิทำแบบนี้ ไม่กลัวคุณโทรุโกรธบ้างเหรอ” ยูยะเช็ดน้ำตาที่เกิดจากความขำเต็มพิกัดให้กับพี่ชาย
“ไม่กลัวเลยสักนิดยูยะ มากิจะบอกอะไรให้ ที่มากิทำไปเมื่อกี้เป็นการเอาคืนให้ยูยะไง ให้เจ้าสองคนนั้นไปอยู่ด้วยกันเลย อยากทำให้ยูยะเสียใจทำไม่ แต่มีปัญหาอยู่นิดนึง...” ต้นประโยคบอกด้วยสีหน้าสะใจ แต่พอท้ายประโยคกลับทำหน้าไม่แน่ใจ จนน้องชายต้องเอามือของพี่มากุมไว้เพื่อให้กำลังใจ
“ทำไมเหรอมากิ มีอะไรหรือเปล่า” ยูยะชักจะกังวลตามไปด้วย
“ก็ไม่รู้จะเล่นงานคุณชิเมซุ ให้ยังไงนะสิ คนอะไรก็ไม่รู้น่ากลัวชะมัด แถมกลัวด้วยว่าท่าทำอะไรไป ก็กลัวว่าคุณเคนโด้จะเดือดร้อนไปด้วยนะสิ” มากิยู่หน้าราวกับเรื่องที่พูดมานั่นคอขาดบาดตายเสียเหลือเกิน ทำเอายูยะที่กำลังเป็นห่วงถึงกับเหงื่อตก โธ่นึกว่ากลุ้มใจเรื่องอะไรที่แท้ก็...พี่ชายผมทำไมถึงเป็นคนแบบนี้
เสียงเคาะประตูดังขึ้นดึงเอาความสนใจของสองหนุ่มน้อยให้หันไปมอง มากิลุกขึ้นมองลอดจากตาแมว แล้วให้มายิ้มกว้างให้น้องชาย
“คุณเคนโด้มาแล้วยูยะ” ปีศาจตัวน้อยเปิดประตูออกเพื่อเชิญชวนให้คนที่กล่าวถึงเข้ามา แต่กลับถูกมือใหญ่คว้าตัวมับจนเซไปปะทะกับแผ่นอกที่แสนคุ้นเคย
“ไงเจ้าตัวแสบหลงกลฉันจนได้” โทรุรวบเอาตัวของมากิให้มาเผชิญหน้า แล้วจับฟัดแก้มซ้ายขวาให้สะใจ
“ปล่อยยยน๊า ไอ้บ้ากามมมม” มากิโวยวายดิ้นอยู่ในอ้อมกอด จนกระทั้ง
“ไอ้โทรุเลิกบ้าแล้วไปด้วยกันได้แล้ว” เสียงเย็นอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว หยุดการกระทำอันน่าอิจฉาไว้ได้ทันที
“ขัดใจจริงวุ้ย” โทรุบ่นพึมพำ แต่ไม่กล้าแสดงอาการมากนัก แล้วปล่อยตัวเจ้าจอมแสบออกมาในที่สุด
“ระวังตัวให้ดีเถอะ ฉันจะเอาคืนให้น่าดูเลย” ชายหนุ่มกล่าวเสียงดังฟังชัดแล้วจัดการหอมแก้มใสเป็นการทิ้งทวน
มากิได้แต่ยืนหัวฟัดหัวเหวี่ยง เพราะขัดใจที่ทำอะไรไม่ได้ ก็คนที่บังอาจหอมแก้มตัวเองกำลังจัดเสื้อสูทสีควันบุหรี่ให้เรียบร้อย แล้วหันมายักคิ้วให้ ก่อนจะพากันเดินออกไปจากห้อง
“คุณเคนโด้ หลอกผมอีกแล้วนะ” ในเมื่อเอาเรื่องกับโทรุไม่ได้ จึงหันมาลงเคนโด้ที่ยืนยิ้มหน้าเจื่อนอยู่
“ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ ก็คุณชิเมซุให้ฉันเคาะประตูเรียกเธอ ไม่คิดว่าโทรุจะทำแบบนี้” เคนโด้ขยี้ผมเจ้าตัวเล็กด้วยความเอ็นดู
“แต่ก็น่าจะบอกผมหน่อย” มากิบ่นกระปอดกระแปด แล้วเปิดประตู้ห้องพร้อมกับดันประตู้ค้างไว้เพื่อให้เคนโด้เข้าตามมาในห้อง
“ขอโทษนะมากิ ฉันไม่รู้นิว่าเธอกำลังงอนกันอยู่” หรือจะให้ชัดก็คือกำลังเล่นปัญญาอ่อนกันต่างหาก
“ตอนแรกผมตั้งใจจะให้นอนตรงกลาง แล้วให้ผมกับยูยะนอนกอดคนละข้าง เปลี่ยนใจแล้ว ผมนอนตรงกลาง แล้วทั้งสองคนกอดผมเลย” มากิหน้าง้ำปีนขึ้นไปนั่งบนเตียง ยูยะที่รออยู่ในห้องได้แต่งงกับอาการของพี่ชาย
“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ” ยูยะหันไปถามเคนโด้ที่ยืนยิ้มกับอาการของมากิ
“ไม่มีอะไรหรอก แค่มากิเสียท่าให้โทรุเท่านั้นเอง ว่าแต่ยูยะเป็นไงบ้าง” เคนโด้แสดงความเป็นห่วงด้วยการแตะเบาที่แก้มของยูยะ
“ก็...ดีขึ้นแล้วมั้งครับ” ยูยะตอบเนือยๆ
“เอางี้ดีกว่า...แทนที่เราจะต้องมานั่งคิดไปเองแบบนี้ คืนนี้เราสามคนตามไปดูพวกเขาให้รู้เรื่องไปเลยดีมั้ยว่า ไคโต้ทำอะไรอย่างที่เธอเห็นอีกหรือเปล่า” เคนโด้เสนอความคิด
“จริงด้วย คุณเคนโด้นี่ฉลาดที่สุดเลยยยย” มากิหูตาแพรวพราวกับความคิดนั้น
“จะดีเหรอครับ” ยูยะถามด้วยความไม่แน่ใจ
“อย่างน้อยมันก็ดีกว่า ยูยะนั่งคิดอะไรเอง แล้วก็ทำหน้าเศร้าๆ แบบนี้ทั้งวัน” เคนโด้บอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“จริงด้วยยูยะ อย่างน้อยมันก็ทำให้เราได้รู้ความจริงนะ” มากิสนับสนุน
“ก็ได้ครับ” ยูยะพยักหน้าน้อยๆ
“งั้น...รีบไปแต่งตัวกันเถอะ” มากิพูดด้วยความลิงโลด ราวกับกำลังจะได้ของเล่นที่แสนจะถูกใจ (หรือความจริงสนุกที่กำลังจะได้เล่นเกมส์นักสืบกันแน่)
******************
ฟู่~~~ ในที่สุดก็เสร็จไปอีกตอนแล้วค๊า ถ้ามั่วๆ งงก็ทำใจหน่อยนะค๊า อย่างที่บอกคะขี้ยังรวมกันอยู่ที่หัว Big ค๊า
แล้วกันเกี่ยวอะไรกับไม่ค่อยอัพฟร้าตรู มั่วจริงๆ
ท่าน meiarchan รูปน่ารักมากค๊า (แต่ว่าเห็นแค่นั้นไม่ติดเรทหรอกคะ เพราะเวลา Big จิ้นมันไปไกลกว่านั้นเยอะค๊า 555+)/ ไม่เป็นไรค๊า Big เข้าใจเพราะตอนแรกที่พิมพ์เรื่องนี้ Big ก็มีอาการแบบนั้นเหมือนกันคะ (แต่ตอนนี้ความด้านนั้นทรงพลังแล้วคะ)
น้องfor ever ขอให้สอบชิงทุนได้นะค๊า
ท่าน*JM4* ขอโทษด้วยนะคะมาสั้นๆ อีกแย้ว /มาต่อจนจบต่อนแล้วนะคะ
ท่านk_roro ไม่เป็นไรค๊า ฝนตกทุกวันเลย ระวังเป็นหวัดน๊า ไว้สะดวกเมื่อไหร่มาอ่านก็ได้คะ รออยู่เสมอจ๊า
ท่านรัติกาลที่ว่างปล่าว คือว่าทำบุญเหรอคะ Big ว่าหนูเคนดันไปทำบาปมากกว่าเลยมาเจอกับป๋าค๊า
น้องเฟย์ จ๊าจุ๊บเค้าแล้วต้องทำสองแก้มนะเดี๋ยวไม่เท่ากัน ส่วนหนูเคนคือว่า ป๋าออกจะถนอมไม่เห็นเหรอค๊า น่วมทุกครั้งที่ถูกกอด / รอตอนต่อไปนะคะว่าสาวคนนั้นคือใครกันคะ
ท่านเจ๊ mama ขอต้อนรับสู่สมาคมคนรักเด็กค๊า ^^ 5555+ / ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง Big กำลังพยายามต่อสู่อยู่ค๊า
ท่านแอล มาอัพอีกหน่อยแล้วจ๊า
ท่านkiki00 อาการของโทรุ เจ้าน้ำขิ้งรู้ดีคะ เพราะเมื่อสองวันก่อนม น้ำขิงก็มีอาการแบบนั้นคะ
ท่านแม่เจ้าโว๊ย มาต่อแล้วจ๊า
ท่านมินนี่ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กันนะคะ
ท่านLuna-chan ว้าย ว้าย รักเค้าเหรอค๊า เค้าก็รักตัวเองน๊า อ่านไม่ค่อยได้ก็ไม่เป็นไรคะ Big รออยู่เสมอค๊า
ความคิดเห็น