คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #113 : เรื่องของเรื่อง VI ( 100% แล้วจ๊า)
หมายความว่า...ย...อย่าครับ” แม้เด็กหนุ่มจะร้องบอกห้ามแต่ใบหน้าที่ซุกอยู่บนบ่ากว้าง พร้อมกับเสียงหอบหายใจหนักหน่วง ยังไม่นับเสียงร้องห้ามที่ฟังดูเชิญชวนมากกว่าจะปฏิเสธ
“ก็หมายความว่าพ่ออยากมีลูกอีกคน อยากให้เจ้านั่นเป็นแม่ให้กับลูกของตาแก่นั่น” ไคโต้พูดอยู่กับลำคอของเด็กหนุ่ม
“แล้วคุณ...ไม่อยากมีลูกบ้างเหรอครับ” น้ำหนักของแรงบีบบนเสื้อของชายหนุ่มนั้นมากขึ้นจนไคโต้รู้สึกได้
“อยากสิ...แต่อยากมีกับนายเท่านั้น...ไม่อยากมีลูกกับใครทั้งสิ้น” ชายหนุ่มใช้หน้าผากตนเองดันหน้าผากคนรักให้เงยหน้าขึ้นมาสบตา
“คุณก็พูดแปลกๆ อ๊ะ! ผมเป็นผู้ชายจะมีลูกได้ไงครับ” ยูยะปล่อยให้นิ้วที่ทำหน้าที่นำทางเข้ามาโดยไร้การต่อต้าน
“ฉันถึงได้ไปคุยกับน้าสาวตัวแสบของฉันมาไง เขาบอกว่าบางทีอาจเป็นไปได้ แต่คงไม่ใช่ในเร็วๆนี้” ร่างของยูยะเปลือยเปล่าตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาในห้องแล้ว และช่างดูยั่วยวนจนเขาแทบทนไม่ไหว ชุดยูกะตะมันถอดง่ายแบบนี้ ต้องหามาให้เด็กหนุ่มใส่เยอะๆ เสียแล้ว
“มีอะไรจะถามอีกหรือเปล่า” ถามพลางช้อนร่างเด็กหนุ่มขึ้นมาไว้บนตัก ตักตวงความหอมหวานจากริมฝีปากสวยอย่างไม่รู้จักพอ
“อือ...มี...ครับ” ปากของว่ามีแต่หายใจยังลำบาก
“จะถามอะไร...หือ...เด็กน้อย” ไคโต้กระซิบถาม แล้วดันร่างของเด็กหนุ่มให้นอนราบลงบนเตียงใหญ่ ค่อยๆแทรกกายเข้าหาคนรักอย่าถนอม
“ล...แล้วคุณเคนโด้จ...จะเป็นอะ...ไร...หรือเปล่าครับ” เสียงที่หลุดรอดออกมาแทบไม่เป็นภาษา
“ไม่รู้สิ แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ฉันไม่อยากตอบอะไรเธออีกแล้ว” เมื่อเห็นยูยะมัวเมากับสิ่งที่ตนมอบให้ เคนโด้ก็ตั้งต้นบุกรุกร่างของเด็กหนุ่มอย่างหนักหน่วง หลังจากนั้นก็ไม่มีคำถาม ไม่มีคำตอบ มีแต่เสียงครางหวานหู เสียงครวญด้วยอารมณ์ที่โหมทวี
...............
.....................
..................................
โทรุกำลังอยู่ในอารมณ์เซ็งสุดชีวิต ก็ไอ้ตัวแสบของเขาเล่นหลับอย่างกับตายแบบนี้ หรือว่าเจ้าเคนโด้นั้นเอายานอนหลับกลอกปากไอ้แสบนี้จริงๆ
“มากิ...มากิ...โว้ยยยย มากิจะหลับให้ได้โล่หรือไง” ชายหนุ่มโวยวายลั่นรถ แต่ว่าไร้วี่แววว่าปีศาจตัวแสบจะตื่นขึ้นมาเลยสักกะนิสส์ เดียว
“เธอจะทำให้ฉันบ้าไปถึงไหน” เสียงโวยวายของโทรุยังดังอย่างต่อเนื่อง โชคดีว่าเวลานี้ดึกมากแล้วไม่งั้นหากมีรถอยู่ข้างๆ รับรองได้เลยว่าได้มีการโทรแจ้งโรงพัก หรือไม่ก็โรงพยาบาลทางจิตแน่นอน
อันที่จริงมากิตื่นตั้งแต่ถูกอุ้มมานอนบนรถแล้ว แต่เรื่องอะไรจะตื่นขึ้นมา สบายจะตายมีคนอุ้มไม่ต้องเดินให้เมื่อย แต่ว่ายูยะกับเคนโด้เป็นไงบ้างก็ไม่รู้ ได้ยินแว่วๆเหมือนจะเข้าใจกันแล้ว ก็ตอนนั้นมันยังง่วงอยู่นี่นาเลยได้ยินไม่ค่อยชัด
ขณะที่กำลังนอนคิดอะไรเพลินๆ ก็เริ่มรู้สึกว่า...คิดผิดแล้วที่แกล้งหลับแบบนี้ มือใครว่ะเลื่อนมาลูบอยู่ที่ต้นขาเออ...ว่าแต่รถมันหยุดตั้งแต่เมื่อไหร่ฟร้า...แล้ว...แล้ว...
“หยุดดดด น๊าไอ้บ้ากาม” ในที่สุดปีศาจตัวแสบมากิก็ต้องลุกขึ้นมาโวยวาย
“แกทำบ้าอะไรว้า นี่มัน...” หันซ้ายหันขวามองดูรอบตัวแล้วก็ต้องอ้าปากค้าง
“โหยยยย ไอ้หน้ามืดนี่มันข้างถนนนะแก จะหื่นบ้าอะไรขนาดน๊านนนน” ตัวแสบโวยวายลั่นรถ
“มากินายเป็นอะไร” โทรุที่นั่งอยู่บริเวณคนขับ มองด้วยสายตาใสซื่อ ชายหนุ่มส่งสายตาประมาณว่าเกิดอะไรขึ้นเธอเป็นอะไรไป ได้อย่าง...เสแสร้งสุดๆ
“ไม่ต้องมาทำหน้าเป็นหมาน้อยเลย...เมื่อกี้~…นาย...น...นาย” โห่ ไอ้ ไอ้ ไม่รู้จะระบุสัญชาติไอ้คนข้างหน้าเป็นตัวอะไรดี ก็เล่นมาทำหน้าด้านว่าไม่ได้ทำอะไรเขาสักหน่อย แถมยังยื่นมือมาแตะหน้าฝากทำท่าวัดไข้ ประมาณว่าป่วยหรือเปล่าอยู่ๆ ก็ลุกขึ้นมาโวยวาย
“สงสัยจะฝันร้าย” โทรุลดมือลง แล้วขับรถต่อโดยไม่คิดจะรับผิดชอบกับการทำให้ปีศาจอย่างมากิตื่นขึ้นมา แล้วเจ้าตัวแสบก็ได้แต่นั่งงอนแก้มป่อง แต่มีหรือที่คนอย่างมากิจะยอมแพ้
“นายมาทำไม” การก่อกวนขั้นต้น เริ่มจากการถามคำถาม
“มาซักผ้ามั้ง” แต่โทรุก็ไม่หลงกล
“ซักผ้าบ้านายดิ...แล้วเมื่อตะกี้นาย...ลวนลามฉันใช่เปล่า” มากิรู้สึกได้ว่ารถกำลังเลี้ยว แต่เพราะโมโหอยู่จึงไม่ทันสังเกตว่าที่รถกำลังเลี้ยวเข้ามาไม่ใช่โรงแรมที่พวกตนพักอยู่ หากแต่เป็นบ้านพักแบบเรียวกัง
“ถ้าใช่ แล้วจะทำไม” โทรุยักไหล่ตอบ แล้วจักการนำรถเข้าไปจอดในที่ที่จัดไว้ให้
“ไอ้หน้าด้าน ไอ้บ้ากาม ไอ้หื่นไม่เลือกที่ แล้วไมเมื่อกี้นายทำอย่างกับว่าฉันคิดไปเองทั้งๆ ที่นายทำแบบนั้นจริง” สองขาเรียวก้าวตามคนตัวโตที่ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งๆที่โดนโวยวายใส่แบบไม่มียั้ง
“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่ตอนนี้...ฉันว่านายน่าจะเงียบได้แล้วนะ” โทรุหันกลับมาบอก เมื่อหลอกล่อตัวแสบให้ตามเขามายังที่หมายได้ในที่สุด
“ไม่หยุดโว้ย ก็นายมาทำอย่างกับว่าฉันเป็นคนบ้าคิดไปเองได้ไงว่ะ” ปีศาจตัวแสบกระโจนใส่คนที่ยืนกอดอกเอียงคอมองเขาราวกับว่าเป็นเด็กไม่รู้จักโต แค่นี้ก็ต้องโวยวายทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ และนั่นเป็นการตัดสินใจที่ผิดที่สุด
ร่างของมากิถูกรับไว้ได้ไม่ยาก (ก็ขนาดมันต่างกันซะขนาดนั้น) แต่แรงที่โถมมาหาทำให้ชายหนุ่มเสียหลักล้มลง และเจตนาที่จะให้มากิอยู่บนตัวเขา
“เฮ้ย!! นี่มันไม่ใช่ที่โรงแรมนี่” ในที่สุดก็รู้ตัวเสียที
“ก็ใช่นะสิเรายังอยู่ฟาร์ม Koiwai แต่ในส่วนของเรียวกัง” ชายหนุ่มตอบพร้อมรอยยิ้ม ก็แหม...วิวด้านล่างแบบนี้มัน...สวยชะมัด มือใหญ่สอดเข้าไปบนสะโพกนิ่ม แล้วออกแรงบีบด้วยความมันเขี้ยว
“อ๊ะ! เจ้าบ้าเจ็บนะ” มากิโวยลั่น แล้วต้องกัดริมฝีปากเพราะกลัวเสียงจะดังไป
“ไม่ต้องกลัวว่าเสียงจะรบกวนคนอื่นหรอกน่า บ้านพักที่นี่หากกันพอสมควร รับรองต่อให้นายร้องดังแค่ไหน ก็ไม่มีใครสนใจ” ชั้นในตัวน้อยติดมือชายหนุ่มออกมา โดยที่เจ้าตัวไม่ทันระวัง
โทรุหลอกล่อจนจัดการกับสิ่งที่ไม่จำเป็นนั้นพ้นทาง ค่อยขยับตัวดันมากิออกห่างแต่ก็ระวังไม่ให้เจ้าตัวแสบรู้ทัน แล้วดึงสิ่งนั้นให้พ้นปลายเท้า
“จริงหรือเปล่าที่ไคโต้ ไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น แล้วเขาก็เป็นญาติกับพวกนายจริงๆ ไม่ได้หลอกยูยะกันนะ พวกนายยิ่งเจ้าเล่ห์อยู่ด้วย” ตาโตๆตวัดมองด้วยความสงสัย
“จริงสิ เขาชื่อมุซุเมะเป็นน้องสาวแม่เจ้าไคโต้ เขากำลังหาคนมาอุ้มท้องให้ลูกของตาแก่ชิเมซุเพราะเขาอยากมีเด็กตัวเล็กๆ ให้เจ้าเคนโด้ดูแล คงกลัวว่าจะสนใจพวกนายมากไปมั้ง ก็แบบนี้แหละคนแก่ขี้หวง”
“แล้วนายล่ะ เมื่อไหร่จะมีลูก” ปีศาจตัวน้อยหรี่ตามองหลังจบประโยคคำถาม
“อื่ม...เมื่อนายท้องได้ล่ะมั้ง ว่าแต่ตอนนี้เรารีบดำเนินการผลิตกันดีกว่า” มากิสบตาเจ้าเล่ห์แล้วเริ่มเอะใจ อ้าว?ว่าแต่มาอยู่บนที่นอนตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วชุดที่ใส่อยู่ อะไรกันว่ะเนี้ย ทำไมมันถึงได้หลุดลุ่ยไม่มีชิ้นดีแบบนี้
“จ...เจ้าบ้า นายหลอกฉันนี่ นายทำแบบ...” เสียงโวยวายเงียบลง เพราะโดนปิดกั้นด้วยจุมพิตร้อนแรง ร่างบางถูกอุ้มขึ้นมาประคองในท่ายืน ดันให้แผ่นหลังบอบบางชิดกำแพง มือข้างหนึ่งวนเวียนแถวสะโพก บีบเค้นด้วยแรงอารมณ์ ก่อนจะเลื้อยไปสู่โพรงเนื้อนุ่มและชุ่มชื้น สอดสำรวจด้วยความรักและถนอม
“อ...อย่า...แบบนี้...ผมไม่เคย” เสียงประท้วงไม่จริงจังจากริมฝีปากหอมหวาน ไม่ได้หยุดยังการกระทำเลยสักนิด เมื่อสำรวจเส้นทางด้วยปลายนิ้วจนพอใจแล้ว มือข้างนั้นจึงดันต้นขาขาวขึ้นให้พาดอยู่บนแขนข้างหนึ่ง
“จะ...ไม่ใช้อะไร...เลยเหรอฮะ” ถามด้วยความด้วยความสงสัย แล้วต้องหันหน้าหนี เพราะแสงวิบวับในดวงตาคู่คม มากิไม่ได้รับคำตอบ หากแต่ชายหนุ่มกลับทรุดตัวลง แล้วทักทายช่องทางอ่อนละมุนด้วยปลายลิ้น
มากิรู้สึกเหมือนไร้เรียวแรง ขาแข้งกำลังจะยืนไม่อยู่ แต่เพราะข้างหลังเป็นกำแพงเย็น และชายหนุ่มที่ประคองตนเองเอาไว้ที่ด้านหน้า ทำให้เด็กหนุ่มไม่ล้มลงไป ในหัวสมองไร้ความคิด และสิ่งใดๆ นอกจากชายหนุ่มที่กำลังปรนเปรอเขาอยู่ เมื่อปลายลิ้นอันแสนช่ำชองนั้นเข้าครอบครองตัวตนของเด็กหนุ่มที่ตื่นตัวอย่างเต็มที่ แม้จะไม่ได้โดนสัมผัสเลยแม้แต่น้อย
แล้วทุกอย่างก็พังทลายลง มากิรู้สึกว่าปลายลิ้นนั้นกลับไปวนเวียนอยู่ที่ช่องทางด้านหลัง ไม่ต้องคิดให้เสียเวลา ว่าสิ่งที่เขาร้องถามนั้นคำตอบคืออะไร แล้วชายผู้เป็นทุกอย่างของเด็กหนุ่มก็ลุกขึ้นมาสบตากันอีกครั้ง แล้วตอบคำถามในแววตาคู่สวยด้วยจุมพิต
“เป็นไงบ้างรสชาติของนาย...มากิ รู้หรือเปล่าว่าฉันชอบมันมากๆ ทุกสิ่งที่เป็นของนาย ฉันพูดจริงๆ นะว่าอยากมีลูกกับนาย แถมมุซุเมะเองก็เคยบอกว่าเป็นไปได้ แต่คงไม่ใช่เร็วๆนี้ แต่ฉันจะรอดดูก่อนหากไม่ได้จริงๆ เราอาจต้องทำแบบตาแก่นั่น” ทุกคำนั้นดังสายน้ำชุ่มฉ่ำที่รินไหลสู่หัวใจดวงน้อย
“คิด...แบบนั้น...อ๊า...จริงๆ...อืม...เหรอฮะ” ลมหายใจกระท่อนกระแท่นเพราะความใหญ่โตที่ค่อยๆแทรกเข้ามาหลอมรวม
“จริงๆ...มากิ...อืม...น่ารักจริงๆ” โทรุที่ดื่มดำกับสัมผัสคนรักเริ่มควบคุมตนเองไม่อยู่ ทุกการเคลื่อนไหวเริ่มร้อนแรง
“โทรุ...ผมยืนไม่ไหว” ปีศาจตัวน้อยร้องขออย่างน่าสงสาร แต่ดูเหมือนสติของโทรุไม่พร้อมจะรับฟัง เขารวบมือทั้งสองข้างให้ชิดกำแพงและอยู่เหนือศีรษะของเด็กหนุ่ม ทุกการกระทำนั้นเร่าร้อนเอาแต่ใจ หยดน้ำตาที่ไม่รู้ที่มาไหลลงมาจากดวงตาคู่สวย ที่ปิดแน่น เนื่องจากความรู้สึกที่ประดังเข้ามาจนหูอื้อ ชายหนุ่มก็จูบซับให้อย่างอ่อนโยนผิดกับการกระทำเบื้องล่าง แล้วในที่สุดกำแพงสูงของคลื่นอารมณ์ก็ทลายลง เสียงกรีดร้องที่แสนหวานดังสะท้อนทั่วห้อง
ชายหนุ่มประคองคนรักกับมายังฟูกนอน หากแต่ยังไม่ถอนกายออก มากิสติพร่าเลือน หากแต่ยังคงมีความร้อนรุ่มในกายอยู่ จุมพิตที่เป็นผู้เริ่มก่อน ทำให้ชายหนุ่มยิ้มอย่างได้ใจ มากิเป็นของเขา และเขาก็เป็นของมากิ เท่านี้นั้นที่ต้องการ......
แก้ไขคำผิด 05/06/2008 (ด้วยความกรุณาของท่านmeiarchanจ้า)
ปล.เมื่อวานพิมพ์ผิดเพียบไม่มีข้อแก้ตัวค๊า คือว่า...หลังจากเกือบโดนรถชนตอนข้ามถนนหลังจากนั้นก็สติแตกจนเป็นอย่างที่เห็นค๊า ส่วนงานงานคอมมิคปาร์11ค่า คงไม่ได้ไปคะ T^T เค้าโดนน้องทิ้งง่ะ ไม่มีใครพาไป
เห้อออ~ จบลงได้แย้วววววว หาทางลงจนได้ นึกว่าจะต้องพายเรืออยู่ในอ่างอีกตอนสองตอนเสียแล้วค๊า ทำจนได้ ส่วนใครที่คิดว่า Big จะเขี่ยฮิโตะทิ้ง อย่างพึ่งค๊า รอก่อนเดี๋ยวหาจังหวะให้มันมาสร้างความร้าวฉานที่หลังแต่ตอนนี้คือ...ยังคิดไม่ออกเหมือนเดิม
ท่านMeAwKiM นั่นสิคะหนูยูยะงอนไม่ขึ้นจริงๆ เพราะอะไรน๊า (เพราะคนแต่งมันไม่ได้เรื่องนะจิ T^T แต่เค้าพยายามแล้วนะ)
ท่านfor ever เชิบๆ เชิบๆ รำบูชาด้วยคนค๊า ดีใจด้วยนะคะ ได้ทุดแล้ววว บอกแล้วว่าทำได้อยู่แล้ว หุ หุ หุ อิจฉาจริงๆ เด็กเรียนเก่งเนี้ย Big ไม่เคยได้ทุนเลยค๊า แต่อาศัยทำงานพิเศษหาเงินใช้เอง(ก็ไม่เก่งนะเลยต้องทาทางอื่นเอาค๊า)
ท่านk_roro พี่Big เข้าใจค๊าเพราะว่ารู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน คงเพราะมีเรื่องวุ่นๆ ด้วย อันที่จริงแล้วพี่ Big เป็นคนใสซื่อ ไม่เชื่อมองตาดูสิคะ ปิ้งๆ เห็นมั้ยค๊าใสซื่อสุดๆ
ท่านรัติกาลที่ว่างปล่าว แหมมมมม มาขนาดนี้แล้วก็ต้องแจกจ่ายให้ถ้วนหน้าค๊า ไม่งั้นโทรุกับไคโต้คงรุมตืบ Big แน่หากไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้น คิก คิก คิก
ความคิดเห็น