คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #116 : รุ่งเช้า III (100 % แล้วจ้า)
ลมหายใจหอบเหนื่อยจากเรี่ยวแรงที่ใช้ไปอย่างมากมาย แต่...ยังคงเปิดประตูไม่ได้ ไม่ใช่ว่าไม่มีแรงเปิดนะ แต่ว่าบ้านพักแบบเรียวกังนี่มันประตูบอบบางชะมัด ขืนโหมแรงมากไปมีหวังพังกันพอดี แล้วคืนนี้ เจ้าตัวแสบได้มีข้ออ้างที่จะไม่ยอมให้เขากอดได้นะสิ โทรุที่พยายาม เลื่อนประตูที่บุด้วยกระดาษด้วยแรงที่พอสมควร ขณะเดียวกันก็ต้องไม่มากจนทำให้ประตูพังได้
“โทรุ~” หวานเรียกยานคางมาแต่ไกล ทำให้คนถูกเรียกชักไม่ไว้ใจ แล้วประตูเจ้าปัญหาก็เปิดออก พร้อมกับร่างน้อยๆ ที่ถลาเข้ามาหาตน
“โทรุใจดี โทรุไม่โกรธมากินะที่ขังเอาไว้แบบนี้” แล้วตัวเล็กที่วิ่งมาซุกอกเขาก็ช้อนสายตาออดอ้อนขึ้นมอง แล้วงานนี้แมวที่ไหนจะกล้าโกรธได้ฟร่ะ
“โกรธสิ แล้วมาอ้อนแบบนี้ตั้งใจจะทำอะไร” ถึงไม่โกรธแต่ยังไม่ยกโทษให้หรอกเฟ้ย
“ก...ก็มากิอยากให้โทรุ ไปเที่ยวด้วยกันหน่อยนะ” มือเล็กเอื้อมมาจับแก้มแล้วยิ้มอ้อน
“เปลี่ยนจากเที่ยวเป็นอย่างอื่นได้หรือเปล่า” โทรุยิ้มหวานตอบ แล้วจับมือที่กุมแก้มให้ไปกุมบางสิ่งที่ร้อนรุ่มกว่าที่เบื้องล่าง
“ไอ้ลาโม้กกกกก!” มากิกรี๊ดแตก ก็สิ่งนั้นมันช่าง....จะเรียกร้องอะไรแบบนี้ฟร้า เมื่อคืนเมื่อเช้า มันจะอะไรกันนักว่ะ เท้าน้อยๆจึงยันตูมเข้าเต็มท้อง
“ไอ้บ้า! ฉันมาชวนออกไปเที่ยวข้างนอก แกจ้องแต่จะทำเรื่องอย่างว่าหรือไงวะ” หลังจากแจกลูกถีบสวยๆไป ตัวแสบก็ถอยกรู่ออกไปตั้งหลักข้างนอก
“อะไรฟร่ะ เมื่อกี้ยังอ้อนอยู่แล้วแล้วทำไมเปลี่ยนโหมดเร็วจริงฟร่ะ” โทรุกุมท้อง แล้วลุกขึ้นยืนจ้องตัวแสบที่ถอยทับออกไปด้านนอก
“ก...ก็นายทำลามกก่อนทำไม แล้วออกไปเที่ยวด้วยกันเลยนะ เดี๋ยวนี้ด้วย” ใบหน้าน่ารักบึ้งตึงพร้อมกับออกคำสั่ง
“อะไรแค่ออกไปเที่ยว ทำไมต้องมาบังคับฉันด้วย ถ้าอยากไป ก็ไปกับยูยะแล้วก็คุณเคนโด้ของนายสิ” ที่โดนถีบไปนั้นแทบไม่เจ็บเลยสักนิดแต่โมโหมากกว่า
“ถ้าไปด้วยกันได้ทั้งสามคนคงไม่วิ่งมาง้อนายหรอก เพราะคุณชิเมซุไม่ยอมปล่อยคุณเคนโด้ให้ไปด้วยนะสิเลยต้องมาลากนายไปด้วย” มากิสะบัดหน้าตอบ
“อ้อ...ที่เข้ามาอ้อนให้ฉันออกไปเที่ยวด้วย ที่จริงเอาไปเพื่อจะได้ไปกับคุณเคนโด้กับยูยะของนายสินะ” โทรุพยักหน้าเข้าใจกับอาการของตัวแสบของเขาที่อยู่ก็เข้ามาอ้อนชวนไปเที่ยวข้างนอก
“ใช่! ถ้ารู้แล้วก็รีบไปกันยูยะกับเคนโด้รออยู่” จอมแสบออกคำสั่ง
“ไม่!” ชายหนุ่มยักไหล่ตอบ มันจะมากไปแล้วติดเคนโด้ถึงขนาดยอมมาอ้อนเขาเพื่อจะได้ไปเที่ยวกับเจ้านั้น ทั้งๆที่เมื่อก่อนนะเกลียดอย่างกับอะไรดี
“ทำไมเล่า แค่นี้ไปด้วยกันหน่อยไม่ได้หรือไง” มากิหน้าคว้ำหน้างอเข้ามาใกล้
“เพื่อให้ได้ไปเที่ยวกับสองคนนั่นยอมทำขนาดนี้เลยเหรอ แล้วฉันหล่ะดูนายทำกับฉันอย่ากับว่าเป็นตัวอะไรสักอย่าง” โทรุหันหลังลงไปนั่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ก็มากิ อยากออกไปเที่ยวนิ แล้วโทรุจะไม่ช่วยหน่อยเหรอ” ตัวเล็กจึงยอมเข้าหา แล้วแสดงท่าทีออดอ้อนอีกครั้ง
“แค่ฉันไปด้วยเท่านั้น เพื่อให้ได้ไปกับสองคนนั่น...หลังจากนั้นฉันจะไปไหนก็ไปสินะ” น้ำเสียงยังคงราบเรียบเหมือนเดิม แค่ข้อความนั้นแสดงออกถึงความน้อยใจอย่างชัดเจน
“เปล่านะ ก็กับโทรุเราอยู่ด้วยกันตลอดอยู่แล้วนิ แต่สองคนนั่นนานๆทีถึงจะได้อยู่ด้วยกันนี่นา โทรุใจดีช่วยมากิหน่อยสิ แล้ว...คืนนี้จะตามใจทุกอย่างเลย” ร่างเล็กๆ ค่อยแทรกตัวนั่งลงบนตัก แล้วซบบนบ่ากว้างอย่างเอาใจ
“ยอมทำขนาดนี้เลยเหรอ...ถ้าเพื่อให้ได้ไปกับสองคนนั้นกับคนอื่นที่ไม่ใช่ฉันนายก็คงจะยอมทำแบบนี้สินะ” มือใหญ่วางบนกลุ่มผมนุ่มอย่างอ่อนใจกับอาการของคนตรงหน้า
“เปล่านะ ถ้าเป็นคนอื่นมากิไม่ยอมทำแบบนี้หรอก จริงๆนะ” ตัวแสบยืดกายขึ้นหอมแก้มคนขี้น้อยใจ แล้วค่อยเลื่อนริมฝีปากประทับจุมพิตแผ่วเบา
“ทำถึงขนาดนี้แล้วไม่สงสารมากิบ้างเหรอฮะ ขอร้องล่ะไปด้วยกันนะครับ” เจ้าตัวเล็กถอยออกมาส่งสายตาอ้อนอีกครั้ง ชายหนุ่มหลับตาลงแล้วระบายลมหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
“ก็ได้ แล้วต้องตามเจ้าไคโต้ด้วยหรือเปล่า” ชายหนุ่มพอจะเดาเงื่อนไขการไปเที่ยวครั้งนี้ออก เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะคนตั้งกฎนั่นเป็นลุงของเขานั้นเอง
“ครับ แต่ยูยะโทรหาแล้วคิดว่าน่าจะไม่มีปัญหา ผมออกไปบอกยูยะก่อนนะครับ” มากิยิ้มหวานอีกครั้งแล้วออกจากตักใหญ่ เพื่อวิ่งไปแจ้งข่าวน้องชาย
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าคมทันที มากิเอ๋ยแค่นี้ก็ยอมตกลงตามใจเขาง่ายๆ เป็นเด็กน้อยที่หลอกง่ายชะมัดให้มันรู้ซะบ้างว่าใครใหญ่ บังอาจมาขังเขาเอาไว้ต้องโดนดีกันซะบ้าง ยอมทำตามที่มาขอร้องแล้วคืนนี้จะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกเลย....
0000000
ยูยะนั่งพิงไหล่คนรักสายตามองออกไปไกลในทะเลอันสวยงาม
“ยูยะบอกแล้วไงว่าวันนี้ฉันไม่ต้องทำงานก็ได้ ในที่สุดก็ต้องโทรตามฉันกลับมา แต่ก็น่าน้อยใจเหมือนกันนะ ว่าที่อุตส่าห์โทรตามไม่ได้คิดถึงแต่อยากออกมาเที่ยวกับเคนโด้และมากิ” ไคโต้กุมมือคนรักขึ้นมาจุมพิต ความขุ่นข้องหมองใจของทั้งสองไม่หลงเหลืออยู่แล้ว
“ก็ผมกลัวว่าคนอื่นจะมองว่าไม่ดีนิครับ เป็นผู้บริหารแต่พร้อมใจกันโดดงานมาหมดแบบนี้” เด็กหนุ่มยิ้มตอบซุกกายเข้าหาความอบอุ่นจากคนรัก
“อิจฉาโว้ย!” เสียงมารความสุขดังขึ้น และมันมาจากคนที่ถูกทิ้งชนิดที่ว่าไม่ไยดี
“ช่วยไม่ได้ใครใช้ให้นายไปรักเด็กไม่รู้จักโตแบบมากิล่ะ” ไคโต้หันไปทำหน้าเยาะเย้ยญาติที่นั่งหน้าบูด ได้แต่นั่งมองดูตัวแสบมากิวิ่งไล่จับกับเด็กๆ อยู่ไม่ได้สนใจไอ้ยักษ์อย่างเขาเลยสักนิด
“ทำไงได้วะรักไปแล้วนิ” ประโยคน้ำเน่าเรียกเสียงโอ๊กอ๊ากจากคนแถวนั้นได้ดีเยี่ยม
“รับมะขามเปียกแก้เลี่ยนหน่อยมั้ยคะ” เสียงทักทายจากหญิงสาวที่มาจากด้านหลังเรียกให้สามหนุ่มหันไปมอง
“ซึเครุ!!” สองเสียงประสานพร้อมกันด้วยความตกใจ แต่ยูยะยิ้มหวานเป็นการทักทาย
“เล่นโผล่มาแบบนี้ต้องมีอะไรแน่ๆสินะ” โทรุลุกขึ้นยืนหันไปมองหน้าหญิงสาวมาดเท่ห์ ที่ยืนยิ้มอย่างร่าจนน่าสงสัย
“ฉลาดจริงๆเพื่อนฉัน” เธอเดินเข้ามาและนั่งลงบนหาดทรายพร้อมกับโทรุ
“หน้าอย่างเธอถ้าไม่มีผลประโยชน์ร่วม รับรองไม่มีทางโผล่มาหาง่ายๆ แบบนี้แน่” ชายหนุ่มตอบคำถามเพื่อนอย่างรู้ทัน
“จริงสินะ เป็นเพื่อนฉันก็ต้องแสนรู้เป็นธรรมดา” ซึเครุยักคิ้วให้เพื่อน เป็นการบอกให้รู้ว่ายกนี้ฉันนำหนึ่งแต้ม
“แล้วไอ้ที่ว่าแสนรู้นะ หมายถึงว่าฉันเป็นตัวอะไรกันจ๊ะเพื่อนรัก” โทรุเอนกายไปด้านหลังใช้สองแขนยันพื้นทรายรับน้ำหนัก
“ตัวทานุกิมั้งไอ้เพื่อนเลิฟ” หญิงสาวยังคงความกวนไว้ได้ดีในใบหน้า
“อืม...เธอมีเพื่อนเป็นทานุกิ คุยกับทานุกิรู้เรื่อง แถมยังกัดกันได้อีก เธอเองก็...คงไม่ใช่คนเหมือนกันสินะ” ชายหนุ่มยิ้มกวนประสาทตอบ เอาเป็นว่ายกนี้เสมอกันไคโต้ที่นั่งมองเหตุการณ์จึงตัดสินใจห้ามทัพก่อนที่ทั้งคู่จะลุกขึ้นมาชกกันเสียก่อน
“ที่โผล่มาเนี้ยเรื่องที่สองสมาพันธ์คุยกันเมื่อคราวก่อนสิน” ชายหนุ่มที่ดูท่าทางสุขุมที่สุดกล่าวขึ้น
“ก็ประมาณนั้น แล้วก็...อย่างที่เห็นพายัยนั้นมาเที่ยวด้วย” นิ้วเรียวยกขึ้นชี้ไปทางหญิงสาวที่กำลังเดินเข้าไปทักทายมากิกับเด็กๆ ทำให้ยูยะที่มองตามนิ้วนั้นตัดสินใจลุกขึ้น
“งั้นผมขอตัวไปหาคุณคาเสะกับมากิก่อนนะครับ” หนุ่มน้อยหันไปขอตัวแล้วก้าวเท้าเพื่อจะไปหาพี่ชาย แต่ถูกมือใหญ่รั้งแขนไว้ก่อน
“อย่าไปไกลนะฉันคิดถึง” แล้วเสียงโอ๊กอ๊ากของชายหญิงก็ดังขึ้นข้างๆ
“โทรุ ไคโต้นี้มันยังไม่เลิกอาการเลี่ยนนี่อีกเหรอวะ”
“ฉันจะบอกอะไรให้นะซึเครุ นอกจากไม่หายแล้วมันยังมีอากรหนักขึ้นอีก เล่นซะฉันนะเกิดอาการอยากคายของเก่าออกมาทุกครั้งที่ได้ยินเลยแหละ”
“ก็ธรรมดา คนที่มักจะโดนเขี่ยทิ้งย่อมต้องไม่คุ้นเคยกับการแสดงความรักอยู่แล้ว” ไคโต้ยักไหล่ตอบ แล้วจุมพิตบนหลังมือนุ่ม ก่อนจะยอมปล่อยมือยูยะให้ไปหาพี่ชายได้ เด็กหนุ่มที่เขินอายกับอาการของคนรักรีบวิ่งก้มหน้าไปหาสองคนที่ชายหาด
“แหวะ!” สองเสียงดังประสานกันอีกครั้ง
“ว่าแต่...คุณชิเมซุไปไหน ไม่เห็นเลย” หญิงสาวมองหานายใหญ่ของตระกูลคุโรดะ เพราะที่มาวันนี้สาเหตุสำคัญคือเรื่องที่ท่าน โอยะบุนพ่อของเธอฝากให้มาคุยธุระให้เรียบร้อย
“มาสิ อยู่แถวๆนี้แหละ ตาแก่ขี้หวงคงกำลังเฝ้าเมียรักอยู่มั้ง” ไคโต้เรียกพ่อซะเสียหาย
“อะไรนะ ตาแก่ขี้ห่วงแล้วก็เมียรัก...มันเรื่องอะไรกัน” หญิงสาวหนึ่งเดียวในกลุ่มขมวดคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจ
“เธอไปอยู่ที่ไหนมา ไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้ตาแกชิเมซุงาบเจ้าเคนโด้ลูกชายคนเดียวของตระกูลโคมารุแล้วนะสิ แถมยังหวงยิ่งกว่าจงอางห่วงไข่เสียอีก” คราวนี้โทรุเป็นคนตอบคำถาม
“อืมหึ จริงสิฉันตกข่าวนี้จริงๆ เสียด้วย งั้นก็แสดงว่าไข่ที่ยังคาเสะบริจาคให้กับคุณชิเมซุ ก็เพื่อจะได้ให้เป็นลูกของเคนโด้กับเขางั้นสิ” ซึเครุเริ่มลำดับความเป็นไปได้อย่างไหลลื่น
“ก็ใช่นะสิ อะไรกันคนรักตัวเองบริจาคไข่ให้พ่อฉัน เธอไม่ถามเสียหน่อยหรือไงว่าจะให้ใครเป็นแม่ของเด็ก” ไคโต้หันมองหน้าหญิงสาวแล้วถามขึ้น
“ก็เห็นคาเสะบอกว่าให้กับคนรักของคุณชิเมซุ ฉันก็นึกว่าเป็นสาวที่ไหน แต่ดันเป็นหนุ่มไปได้ แถมยังเป็นคุณชายน้ำแข็งเคนโด้เสียด้วย สงสัยฉันต้องสอดรู้สอดเห็นเรื่องของบ้านนายให้มากกว่านี้” สายตาของหญิงสาวยังไล่ตามคนรักที่เริ่มวิ่งเล่นสนุกสนานกับสองหนุ่มน้อยไม่ได้สนใจมองหน้าเพื่อนเลยสักนิด
“มีอะไรหรือเปล่าทำหน้าแบบนั้น” โทรุหยุดอาการเล่นหัวมองหน้าเพื่อนสาวอย่างใช้ความคิด
“จริงนั่นสิ เธออุตส่าห์มาถึงที่นี้คงไม่ได้แค่มาเที่ยวแน่นอน” ไคโต้เองก็เริ่มแสดงอาการจริงจังออกมา
“นายรู้เรื่องคนที่ชื่อโยอิน ฮิโตะบางหรือเปล่า” หญิงสาวกล่าวเรียบๆ
“รู้เป็นแค่ว่าเป็นวากะงาชิระ(พี่ใหญ่ในแก็งค์ ที่เด็กๆหรือวากะซูให้ความเคารพ) ของกลุ่มสมาพันธ์ในอิวาเตะ” โทรุตอบโดยมองเด็กๆ ที่ชายหนุ่มเริ่มแยกไม่ออกแล้วว่าใครเป็นเด็กจริงใครเป็นเด็กโข่ง
“แสดงว่าพอรู้บ้าง พ่อให้มาเตือนว่าให้ระวังหมอนั่นไว้ เห็นว่าเล่ห์เหลี่ยมใช้ได้เลย แถมยังถูกเล็งว่าอีกไม่นานอาจขึ้นมาเป็นไซโกะโคมง เพราะกำลังแต่งงานกับลูกสาวโอยะบุนของเขตอิวาเตะ”
“เหตุการณ์แบบนี้คุ้นๆนะว่ามั้ย” โทรุยิ้มกับลำดับเหตุการณ์ที่ได้ฟัง
“เออ...ดิ แต่ไอ้เจ้าฮิโตะมันไม่ได้บูชาความรักนะสิ มันดันยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ตำแหน่งนั้นมาครอง และดูเหมือนว่าเป็นไปได้ด้วย ดังนั้นเกิดทางเรามีปัญหากับเจ้านั่น ย่อมไม่เป็นผลดีกับทางเราแน่ๆ” สีหน้าซึเครุเริ่มจริงจังมากขึ้น
“มิน่า...จำตอนที่เจอเจ้านั่นในร้านไอศกรีมได้หรือเปล่า” ไคโต้หันไปถามญาติตนเอง
“จำได้ ถึงว่ามันดูไม่ตกใจที่เจอท่าทางของลุง” โทรุนึกถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นตาม
“แต่ไม่ต้องห่วงมากหรอก ไอ้ตำแหน่งไซโกะโคมง ไม่ได้เป็นกันง่ายๆเพียงแค่ได้แต่งงานกับลูกสาวโอยะบุนหรอก เพราะถ้าไม่ได้รับการยอมรับจากสมาพันธ์ก็...ไม่ได้อยู่ดี” หญิงสาวให้กำลังใจเพื่อน
“แต่ถ้าลองพ่อเธอให้เธอมาเตือนแบบนี้แสดงว่า เจ้าฮิโตะอะไรนั่นก็ต้องไม่ธรรมดา” ไคโต้ออกความเห็น
“เครียดเชียว มีอะไรกัน?” เสียงทักจากด้านหลังทำให้สามคนที่นั่งอยู่หันไปมอง ร่างสูงใหญ่ยืนเคียงคู่กับใครอีกคน
“คุยกันเรื่องงานที่ทำให้คุณชิเมซุ ต้องมาที่นี่นะสิคะ แล้วก็สวัสดีค่ะดีใจที่ได้พบกันอีกครั้งนะคะ” หญิงสาวลุกขึ้นค้อมศีรษะลงทำความเคารพผู้สูงวัยกว่า แล้วหันไปยิ้มทักทายกับเด็กหนุ่มที่อยู่ข้างๆ
“แล้วก็ยินดีที่ได้เจอนะคะ อืม...ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ แต่ว่า...น่ารักขึ้นเยอะเลยคะ” เป็นคำชมที่คนได้รับทำหน้าไม่ถูก เนื่องจากเล่นมาชมชายหนุ่มวัน 25 แบบนี้ ไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือกลุ้มใจดี
“ยินดีที่ได้เจอเหมือนกันครับ แต่ว่าคำชมไม่ต้องก็ได้” เคนโด้ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆกับคำชม
“โอ้โห้! คุณชายน้ำแข็งนี่เวลายิ่งเขินยิ่งน่ารักมิน่าล่ะ” คำพูดหยุดแค่นั้น ก่อนจะชำเลืองสายตาไปยังอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วโน้มใบหน้าไปกระซิบข้างใบหู “คุณชิเมซุถึงได้หวงนักหวงหนา” งานนี้เล่นเอาเด็กหนุ่มถึงกับแก้มแดง ก่อนจะถูกวงแขนแข็งแรงโอบรั้งเข้าหาตัวคนที่ยืนเคียงคู่
“มีธุระสำคัญสินะถึงได้มาถึงที่นี่” น้ำเสียงเย็นเยียบแต่แฝงความไม่พอใจไว้ในที เรียกเสียงหัวเราะจากสามเพื่อนซี้ได้ไม่ยาก
“555+ ให้ตายเถอะ คุณชิเมซุนี่ขึ้หึงชะมัด” ด้วยว่าตนเองเป็นถึงบุตรของโอยะบุน ทำให้บางครั้งอาจจะทำอะไรไม่ค่อยเกรงใจใครนัก
“เฮ้ ซึเครุเก็บอาการหน่อย เดี๋ยวคุณลุงฉันก็จับเธอโบกปูนถ่วงน้ำแล้วบอกพ่อเธอว่าเธอตกทะเลหายไปหรอก” โทรุแซวเพื่อนสาว
“อย่างน้อยฉันก็แน่ใจว่าไม่ได้โดนถ่วงน้ำคนเดียวแน่ นายเองก็คงต้องโดนด้วย” แล้วเสียงหัวเราะครื้นเครงก็ดังขึ้นจาก ห้าคนที่ยืนคุยกันออกรสออกชาติ ก่อนจะชวนกับมานั่งดูเด็กๆ ? เล่นกันต่อพร้อมกับคุยธุระสำคัญ
แก้ไขคำผิด 18/7/2008 (ความอนุเคราะห์โดยท่านmeiarchan)
กะว่าเดี๋ยวจะมาต่อ แต่เล่นซะข้ามวันเลย ขออภัยนะคะ พอดีมีคนโดนฟันต้องไปเยี่ยมหน่อยคะ (ส่วนมือมีดก็ไม่ได้เป็นใครที่ไหนญาติกันทั้งนั้นเมาแล้วองค์ประทับคะ)
ส่วนเรื่องแมวทำใจได้แล้วนะคะ ส่วยไข่ตุ๋นกับน้ำขิงก็เริงร่าแล้วแต่มีเหมือนกันที่ มาตรงที่วางอาหารของเจ้าขาว (น้ำขิงมาขโมยกินอาหารของขาวบ่อยๆคะ)
ท่านmeiarchan มากิเหนื่อยแน่นอนคะ ส่วนฮิโตะนั้นจะแย่งได้หรือเปล่าอันนี้ก็...รอดูแล้วกันนะคะ ส่วนโทรุอย่าห่วงมันเลยคะ ห่วงมากิน่าจะดีกว่า (ส่วนกล้องอย่างพึ่งคะเดี๋ยวจะเก้อ) ส่วนคำผิดสงสัยเพียบแน่เลยคะ
ท่านเจ๊ mama คือว่ากอดเค้าแน่นๆนะ เค้ากำลังเศร้า *0* ขอบคุณมากเลยคะ อาการดีขึ้นเยอะแล้วนะคะ พอดีเจ้าขาวที่บ้านเลี้ยงแบบปล่อยเพราะเคยเลี้ยงแบบถนอมมาก่อนหน้านั้น หนึ่งตัวคะชื่อมีมี่ รักมากเลยตัวนั้น พอมันไม่สบายตาย เป็นโรคไวรัสลงช่องท้อง เพราะตอนพาไปฉีดวัคซีไม่ได้ฉีดตัวนั้นฉีดแต่รวม ยืนร้องไห้มันกลางโรงพยาบาลสัตว์เลยคะ นอนกอดกันจนมันตายเลยแถมยังกอดต่อจนมันตัวแข็งเลยละคะ พอมาถึงเจ้าขาวเลยทำใจได้เร็วขึ้น (แต่ก็ยังเศร้าอยู่ดี)
น้อง k_roro งงเหรอคะ คือว่าตัวละครมันเยอะไปสินะ เอาเป็นว่า...จะค่อยกำจัดทิ้งทีละตัวแล้วกันนะคะ เอาเป็นทิ้งทะเล โยนบก ยิงทิ้ง เลือกเอาเลยนะคะ
คุณน้องเฟย์ ขอบคุณมากนะคะที่เป็นห่วง ดีขึ้นเยอะแล้วคะ เคยเศร้าหนักมาแล้วกับแมวตัวเก่าชื่อมีมี่คะ ตัวนั้นรักมากกก พอมันตายถึงกับกินข้าวไม่ลงเลย แต่สำหรับเจ้าขาวเศร้าเหมือนกันคะแต่ว่าเลี้ยงแบบปล่อยเลยไม่เศร้าเท่าเจ้ามี่ (อาจเพราะเจ้าขาวไม่ได้ทำหมันเลยไม่ค่อยจะอยู่บ้านกับอ้อนคนเท่าไหร่ ส่วนมี่ทำหมันเลยติดคนไม่ออกไปเที่ยว) ส่วนเรื่องหวานต้องยกให้คู่ไคโต้กับยูยะคะ มันหวานเลี่ยนเจียนอ๊วกดีแท้
ท่าน *JM4* ขุดเอากลับมาหมดเลยค๊า มาครบแบบนี้รอลุ้นแล้วกันนะคะว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ท่าน MeAwKiM คือว่าฮิโตะมันโลภค๊า เอาหมดทุกเม็ดทุกหน่วย
ท่าน RedDevil with BlackMagic เหะ เหะ เกือบตามไม่ทันคะ ชิโร่คุงคือเจ้าขาวของชินจังใช่หรือเปล่าคะ คือว่าขอบคุณมากเลยคะ เจ้าขาวน่าจะไปดีแล้วคะ เพราะเค้าไม่ได้ทรมานมาก (หมอว่าอย่างนั้นนะไม่รู้ว่าแค่ปลอบใจเราหรือเปล่า)
ท่านรัติกาลที่ว่างปล่าว น้องหมาหายไปสามตัว กับแมวหนึ่งเหรอคะ เป็นกำลังใจให้นะคะของให้ทุกตัวกลับมาอย่างปลอดภัยอย่าเป็นแบบเจ้าขาวเลยนะคะ ส่วยฮิโตะมันคือตัวโกงหนังไทยคะโลภซะไม่มีเหมาหมดนายเอกทุกคน
ปล.หากตกหล่นใครไปขออภัยด้วยนะคะ ^^
ความคิดเห็น