คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #132 : สายใย III (มาแค่50% อีกแล้วคะ)
“จ...เจ็บครับ” ร่างที่ถูกตรึงด้วยเชือก อีกทั้งถูกรุกรานอย่างรุนแรงอุทรเสียงสั่น
“รู้อยู่แล้วว่าถ้าให้คนอื่นถูกตัวแล้วต้องโดนทำโทษ ทำมัยถึงยังชอบทำอีก หรือว่านายชอบ” คนลงทัณฑ์กระซิบถามกลับ
“ต...แต่เด็กสอง...อึก อือออ” คำโต้เถียงถูกเปลี่ยนเป็นเสียงครางแทน
“จะใครหน้าไหนก็ไม่อยากให้เห็นนายแบบนั้นทั้งหมดนั่นแหละ” มือใหญ่ยกสะโพกเพรียวขึ้นให้เรือนร่างแข็งแกร่งของตนรุกรานได้มากขึ้น
“ผ...ผมขอโทษ” เคนโด้ไร้ทางต่อต้านได้แต่อ้อนวอนอย่างน่าสงสาร
“ไม่ยกโทษให้...จนกว่า...” ชิเมซุแก้เชือกที่มันข้อมือของเด็กหนุ่มกับหัวเตียงออก แล้วพลิกร่างโปร่งให้ขึ้นไปอยู่เหนือร่างของตนเอง
“นายจะทำให้ฉันพอใจ” ชายหนุ่มใช้หลังมือสัมผัสแก้มที่ขึ้นสีของเด็กหนุ่ม แล้วโน้มคอให้ลงมารับจุมพิตดูดดื่ม เพื่อหลอกล่อให้คล้อยตามคำสั่งอย่างไร้การขัดขืน
“ค...ครับ” เมื่อถูกชักนำด้วยชั้นเชิงที่เหนือกว่า เคนโด้ได้แต่ทำตาม ร่างเพรียวพลิ้วไหวไปตามอารมณ์ที่ก่อเกิด ฝ่ามือเรียวปัดป่ายไปตามเรือนร่างแข็งแกร่งสมชายดังถูกมนสะกด
ชิเมซุมองภาพนั้น ด้วยความพอใจ ในที่สุดตนเองก็ได้ครอบครองเด็กหนุ่มโดยสมบูรณ์แบบ ไม่มีการต่อต้าน ไม่มีการขัดขืนอีกต่อไป ร่างของเด็กหนุ่มเริ่มบีบรัดร่างของชายหนุ่มอย่างรุนแรงตามการเคลื่อนไหวที่หนักหน่วงขึ้น บางอย่างในกายของเด็กหนุ่มกำลังจะถึงที่สุด พร้อมๆกับชุดรั้งชิเมซุให้ก้าวไปถึงจุดนั้นด้วย
หากแต่ก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นเช่นนั้น ชิเมซุยันกายลุกขึ้นเพื่อควบคุมเกมส์รักครั้งนี้เอง แต่ครั้งนี้กลับถูกต่อต้านด้วยวิธีการที่ชายหนุ่มสุดแสนจะพอใจ ริมฝีปากของเด็กหนุ่มวอนของจุมพิตอย่างเย้ายวนและมันก็ได้ผล ร่างของเคนโด้ยังเคลื่อนไหวอย่างเอาแต่ใจ เด็กหนุ่มต้องการที่จะไปให้ถึงจุดสูงสุดของอารมณ์เดียวนี้ตอนนี้ และครั้งนี้ชิเมซุก็ตามใจ ทุกอย่าง...
“อือ...ไม่ไหวแล้วครับ” เคนโด้เป็นฝ่ายยอมแพ้กรีดร้องบอกอย่างเร่าร้อน ก่อนจะปลดปล่อยทุกอย่างในกายออกมาพร้อมกับรับการเติมเต็มจากคนรักจนลึกถึงวิญญาณ แล้วซบหน้าหมดแรงกับแผ่นอกที่หอบรัวไม่แพ้กัน
“ผมรักคุณนะครับ” คำบอกรักแผ่วเบาแต่ชัดเจนสำหรับชิเมซุ
“ถ้าต่อไป นายมีลูกของตัวเองยังจะรักฉันอยู่หรือเปล่า” คนถูกบอกรักถามกลับพร้อมกับจูบซับน้ำตาที่เกิดจากความสุขของคนในอ้อมกอด
เคนโด้เงยหน้าสบตาเจ้าของคำถามอย่างไม่เข้าใจ
“มันจะเป็นไปได้ยังไงครับเรื่องนั้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมก็รักคุณอยู่แล้ว ส่วนเรื่องลูกมันคนละเรื่องกัน ความรักที่มีให้เขามันไม่เหมือนทีมีให้คุณถ้างั้นผมขอถามกลับว่า...ผมกับไคโต้คุณรักใครมากกว่ากัน” แล้วส่งรอยยิ้มอ่อนโยนให้
“ฉันต้องรักนายมากกว่าอยู่แล้ว ไอ้เจ้านั้นให้เจ้าหนูยูยะรักไปเถอะ” ว่าแล้วก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบก่อนมือใหญ่จะเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข
เวลาล่วงเลยไปกว่าสามชั่วโมง ร่างเล็กๆเดินโงนเงนเหมอลอยมานั่งจุ่มปุ๊กอยู่ริมบ่อน้ำร้อนของโรงแรม
“ฮ้าวววว~” มากิเปิดปากหาวจนน้ำตาเล็ด ก่อนจะยกมือขึ้นขยี้ตา
“มานานแล้วเหรอมากิ” ยูยะที่มีสภาพย่ำแย่ไม่ต่างกันเดินมานั่งข้างๆ
“พึ่งมาเมื่อกี้เอง นายออกมาได้ตั้งแต่เมื่อไหร่” มากินหันไปถามน้องชายที่เอาหัวทุยๆเล็กๆ มาซบไหล่
“จริงๆแล้วไคโต้ยังไม่ให้ออกมาหรอกมากิ แต่ยูยะอยากมาหามากิกับคุณเคนโด้เลยแอบออกมา”น้องชายตอบเสียงอู้อี้เนื่องจากความง่วงที่เข้าจู่โจม
“แล้วแบบนี้ไม่ลำบากแย่เหรอ แล้วคุณเคนโด้จะออกมาได้หรือเปล่าก็ไม่รู้” จากตอนแรกที่ยูยะเป็นฝ่ายพิ่งไหล่ซบเริ่มจะเป็นคนตัวเล็กๆ สองคนจนเหมือนหนูแฮมเตอร์ขดตัวนอนด้วยกัน
“เจ้าตัวเล็กมานอนอยู่ตรงนี้เดี๋ยวก็ได้เป็นลมตายกันพอดี” เสียงดุไม่จริงจังเรียกให้หนูน้อยทั้งสองหันไปมอง
“มาได้แล้วเหรอคร้าบบบบ” ตัวแสบมากิร้องเรียกเคนโด้ด้วยความดีใจ จนแทบลืมความง่วงก่อนหน้านี้ไปสิ้น น้องชายอยางยูยะก็ไม่ยอมน้อยหน้าฉีกยิ้มหวานส่งให้ด้วยความดีใจเหมือนกัน
“กลัวลูกหนูแฮมเตอร์ สองคนจะมานอนเป็นลมข้างบ่อน้ำร้อนกันก่อนน่ะสิ” พี่ใหญ่ใช้มือลูบหัวน้องๆด้วยความเอ็นดู
“ขอบคุณคร้าบ แต่ว่าคุณเคนโด้รีบๆลงไปแช่น้ำร้อนกันเถอะฮะ เดี๋ยวคุณชิเมซุตามมาได้เป็นเรื่องอีก ผมกับยูยะได้อดหอมคุณเคนโด้กันพอดี” ตัวแสบมากิจัดแจงดึงแขนคนทีทมาทีหลังพร้อมกับคว้าตัวน้องชายหย่อนขาลงแช่ในบ่อ ด้วยความร่าเริง
.......................
..................................
...............................................
“พ่อจะปล่อยให้เป็นแบบนี้หรือไง” ไคโต้ยืนกอดอกถามพ่อด้วยความหงุดหงิด
“เออ” ชิเมซุกลับตอบลูกชายด้วยคำสั้นๆ ง่ายๆ แต่ได้ใจความ
“ใจดีแบบนี้ฉันว่าแกหยุดเซ้าซี้ดีกว่า ตาแก่นี้กำลังคิดเรื่องชั่วๆ อยู่แน่นอน ดีไม่ดีไอ้เจ้าเคนโด้ที่กำลังหัวเราะมีความสุขนั้นอาจจะไม่ได้ออกมาให้เราเห็นหน้าอีกเลยก็ได้” โทรุที่ยืนดูสถานการณ์พ่อของพ่อลูกออกความเห็น
“แกแน่ใจเหรอว่ะ ฉันกลัวว่าเจ้าเคนโด้ของพ่อจะหม่ำเจ้าสองคนนั้นก่อนน่ะสิ” ไคโต้หันไปตอบด้วยความหงุดหงิดที่ไม่ได้บรรเทาลง
“แน่สิว่ะ พ่อแกน่ะเคยทำอะไรที่ไม่มีผลประโยชน์บ้างว่ะ”
“เออ...ก็ได้ยอมให้ครั้งนี้ครั้งเดี๋ยวเท่านั้นนะเฟ้ย พ่อก็พ่อเถอะ ถ้าปล่อยให้คนของตัวเองมางาบยูยะน่ะได้เห็นดีกั... โอ้ยยยย!” พูดไม่ทันจบประโยค คนที่นิ่งเงียบมานานด้วยความเป็นผู้ใหญ่ ก็เกิดอาการสติหลุด บรรจงประทับฝ่ามืองามๆ บนหัวลูกชายด้วยความตั้งใจ แล้วเดินไปยังบ่อน้ำร้อนไม่สนใจเสียบโอดโอยของลูกชายสักนิด
“ว่าไง ดูท่าจะน่าสนุกน่ะของฉันเล่นด้วยคนสิ” เสียงของชิเมซุที่เดินตามไปสมทบกันสามคนก่อนหน้าเรียกให้โทรุรีบตามเข้าไปบ้างทิ้งให้ไคโต้ต้องรีบวิ่งตามเข้าไป
..............
........................
.........................................
เสียงหอบหายใจด้วยแรงปรารถนา ภายในห้องพักของโรงแรมหรูที่ถูกตกแต่ให้แทบไม่แตกต่างจากห้องเก่าในบ้านของเด็กหนุ่มที่ชื่อเคนโด้ มีต้นกำเนิดจากร่างที่กำลังปลดปล่อยความต้องการให้ตนเองอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า
บนเตียงใหญ่มีเสื้อนักเรียนม.ปลายที่เด็กหนุ่มเคนใช้เมื่อครั้งเก่า รูปภาพขณะทำกิจกรรมต่างๆ ตั้งแต่ครั้งที่พบกันโดยบังเอิญในร้านไอศกรีม และหลังจากนั้นอีกมากมายเกลื่อนไปทั่ว
“ฮ่า...นาย...เป็นของฉัน…เคนโด้” เสียงครางเรียกชื่อที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ดังขึ้นก่อนที่ทุกอย่างจะพังทลายลงอีกครั้ง
“ถ้าได้กอดนายจริงๆ ไม่ใช่แค่จินตนาการณ์ จะดีแค่ไหนกันนะ...เคนโด้” ฮิโตะ ใช้มือที่เปรอะเปื้อนคราบแห่งอารมณ์ลูบไล้รูปของเด็กหนุ่มในมือ....
...........
........................
........................................
“จิตวะ จิตโคตรแกว่าเปล่า” นางสาว CNN. 1 ถามเพื่อนที่กำลังเอาหูแนบกำแพงห้องติดกันกับห้องของฮิโตะถามเพื่อน
“ก็จิตดิวะ ถามอะไรโง่ๆ” นางสาว CNN. 2 ตอบเพื่อนสาวด้วยใบหน้าละเหียใจ
“จิตแบบนี้น่ากลัวเนาะแก แล้วแกจะปล่อยให้หนูเคนเจอกะคนแบบนี้เหรอ” นางสาว CNN. 1 เริ่มเกิดอาการวิตกจริต
“ฉันไม่ได้หมายถึงไอ้เจ้าฮิโตะ แต่หมายถึงเราสองคนเฟ้ย มีอย่างที่ไหนลงทุนเปิดห้องเพิ่ม เพื่อมาแอบฟังไอ้จิตคุงมันนอนช่วยตัวเองแบบนี้ ทำไมไม่รู้จักเอาเวลาไปนั่งดูพ่อสามเคะผู้น่ารักกันฟร่ะ” นางสาว CNN. 2 หันไปกัดเพื่อน
“เอาน่า ภารกิจเพื่อชาติแกก็นึกแบบนี้แล้วกัน เอ้า! มาช่วยกันฟังต่อดิว่ามันทำอะไรต่อ” นางสาว CNN. 1 ลากคอเพื่อนให้มาแอบฟังต่อ....
กลับมาแย้ววว จ้าหลังจากหายหัวไปนาน เนื่องจากการงานที่สุมหัวอย่างหนัก พร้อมภาวะฝืดเคืองทางการเงิน ทำให้เกิดภาวะสมองตายอย่างที่เห็นได้จาก ฉาก NC. ที่ดูขาดๆ เกินนะคะ ไปหล่ะคะรักทุกคนนะจู๊บบบบบบ
ความคิดเห็น