ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    PLAY A GAME (Yaoi)

    ลำดับตอนที่ #43 : ตอนที่ 34

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.97K
      0
      23 ก.พ. 51



    "ว๊ากกก...ตรงนั้นไม่ต้องเช็ดก็ได้ฮ่ะ ผม...ผม...ทำเองได้คร้าบบบ ไม่ต้องงงง" มากิโวยวายอยู่หลังม่านบังระหว่างเตียงคนไข้กับโซฟาสำหรับคนเฝ้า โทรุนอนฟังเสียงอย่างอารมณ์ดี อยากรู้นักว่ามากิจะทำไงต่อ จึงไม่เข้าไปช่วยกู้สถานการ

     

    "นี้พ่อหนูน้อย ฉันจะบอกให้น่ะว่าไม่ต้องอายไปฉันน่ะเช็ดตัวให้คนไข้มาเป็นร้อยเป็นพันแล้วจ๊ะพ่อหนู เห็นมาหมดแล้วย่ะทุกขนาดไม่ต้องมากลัวว่าฉันจะอาย มาม๊ะมาให้เช็ดซ่ะดีๆอย่าดื่อ" คุณพยาบาลสาวกล่าวด้วยใบหน้าเฉยชา แต่มากิหน้าแดงเป็นมะเขีอเทศไปแล้ว

     

    "คือว่า....ผมเข้าใจฮ่ะว่าคุณพยาบาลเช็ดตัวให้คนมาเยอะแล้วแต่...แต่ว่าผมนอกจากแม่กับน้าแล้วไม่เคยมีใครมาเช็ดตัวให้ผมนี้" มือเล็กคว้ากางเกงผ้าแน่นออกแรงยื้อสุดชีวิต ทั้งอายทั้งเขิล เกิดมายังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนนอกจากแม่กับน้าที่เห็นตัวเองเวลาล่อนจ้อน

     

    "นี้หนูเมื่อกี้เช็ดท่อนบนไม่เห็นเธอจะอายพอจะเช็ดท่อนล่างทำเป็นอาย เอ้า!งั้นเอางี้เดี๋ยวฉันให้แฟนเธอเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนถ้ากลัวฉันลวนลามนักก้อ" นางฟ้าชุดขาวกล่าวอย่างเซ็งๆ ตายแล้วพ่อคู้นน~ แค่นี้ก็ต้องกลัวแค่ตัวเองน่ารักน่าหม่ำเท่านั้นเองเท่าที่จำได้ฉันยังไม่ได้แสดงอาการออกนอกหน้าเลยน่ะยะ ว่าแล้วก็หันไปซับน้ำลายเฮ้ย ไม่ช้ายยย เช็ดเหงือเนื่องจากเหนื่อยกับคนป่วยขี้อายคนนี้เหลือเกิน


    "มะ ไม่ต้องฮ่ะเอาเป็นว่าผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยน่ะคร้าบบ" มากิอ้อนด้วยท่าทางคล้ายลูกแมวหิวขอกินนม เกาะแขนทำตาใส่แป๋วจนคุณพยาบาลใจอ่อนพาไปส่งหน้าห้องน้ำให้ เมื่อจัดการกับตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้วใบหน้าเล็กก็โผล่ยื่นออกมาส่งยิ้มหวานให้แล้วรายงาน


    "ผมจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วฮ่ะคนพยาบาล" รอยยิ้มเทวดาตัวน้อยที่ส่งมาให้ทำเอานางฟ้าชุดขาวออกอาการเซ็งเป็ดอย่างเห็นได้ชัด แต่มากิหารู้ไม่ ผิดกับโทรุที่นอนดูอยู่ตั้งแต่แรกจนเกือบหลุดขำออกมา เพิ่งรู้น่ะเนี้ยว่าไอ้ตัวแสบของเขาเนี้ยเสน่ห์แรงไม่เบาเหมือนกัน


    "งั้นก็กลับมานอนได้แล้ว" คุณพยาบาลผู้อารีพยุงร่างมากิกลับมาที่เตียงแล้วจากไป


    โทรุลุกขึ้นเดินมาหาคนป่วยที่ล้มตัวลงนอน


    "ทำไม? อายเหรอ เป็นฉันน่ะจะปล่อยให้คุณพยาบาลเช็ดให้สะอาดทุกซอกทุกมุมเลย" คนพูดยกมือลูบเส้นผมนุ่มของคนป่วยคล้ายหยอกเย้า


    "ใครจะหน้าด้านหน้าทนเหมือนนายเล่าไอ้จอมลามก" มากิตวัดสายตาส่งแล้วแลบลิ้นให้ 


    "อะไรกัน นอนทำตัวเป็นคนดีให้คุณพยาบาลเช็ดตัวเนี้ยเป็นคนลามกเหรอแล้ว...แบบนี้เรียกว่าอะไร" ร่างสูงก้มลงเอาจมูกโด่งของตัวเองกดหนักๆ เข้าที่แก้มใส่ สูดอากาศเข้าปอดเสียฟอดใหญ่ ผู้ถูกกระทำสะดุ้งโหยง มือเล็กคว้ากล่องทิชชู่ที่ถูกเก็บมาไว้ข้างเตียงฟาดเปรี่ยงเข้าศีรษะ คนฉวยโอกาศ


    "ไอ้ ไอ้บ้า ไอ้จอมฉวยโอกาศ ไอ้ลาโม้กกก ไอ้โรคจิตตตต" มากิโวยลั่นพยามถอยหนีจนติดขอบเตียง


    "อ้อออ....แบบนี้เขาเรียก ไอ้บ้า ไอ้จอมฉวยโอกาศ ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต" โทรุยิ้มกริ่ม แล้วขยับเข้าใกล้แล้วกระซิบตอบเบาๆ


    "ไอ้ที่ว่ามาทั้งหมดนั้เป็นคนเดียวกับคนที่กอดนายเมื่อคืนแหละ เพราะฉะนั้นนายก็เป็นคนของ ไอ้บ้า ไอ้จอมฉวยโอกาศ ไอ้ลามก แล้วคืนนี้ฉันก็จะทำอีกนอนพักอีกหน่อยแล้วกัน คืนนี้เจอกันน่ะที่รัก" พูดจบก็ขโมยหอมแก้มอีกครั้งแล้วกลับไปล้มตัวลงนอนไม่สนใจสายตาสาบแช่งจากมากิที่ส่งมาให้อย่างแค้นเคือง


    .......................................................

    ..................................................................

    ...........................................................................


    หญิงสาวสองคนที่นั่งรอผู้ที่เชิญเธอทั้งสองในห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่แบบญี่ปุ่นโบราณอย่างสงบ สายตาที่มองสบกันอย่างรู้ทันและรอยยิ้มที่ไม่จริงใจส่งมาให้กันอย่างไม่คิดปิดปัง


    "ดูท่าพ่อของเธอ คงแทบจะประกาศลงหนังสือพิมพ์เลยนิแค่ได้รับเชิญมางานดื่มน้ำชา" หญิงสาวผู้ได้ชื่อว่าเป็นบุตรสาวของนักการเมืองใหญ่เปิดประเด็ดร้อนก่อน หากแต่คู่สนทนาที่ได้ชื่อว่าเป็นบุตรสาวของผู้นำกลุ่มยากุซ่าสาขาใหญ่ก็ยิ้มตอบอย่างไม่หวั่นเกรง


    "จะว่าไปพ่อของเธอเองก็มีอาการไม่ต่างกันเท่าไหร่ อันที่จริงอาจจะมากกว่าด้วยซ่ำเพราะเห็นเที่ยวเอาไปโพนทะนาเสียยกใหญ่" ใบหน้าสวยที่ฉาบไว้ด้วยเครื่องสำอางราคาแพงสะพัดหนีด้วยความขุนใจที่โดนตอบกับอย่างเผ็ดร้อน


    และก่อนที่จะเกิดสงครามขนาดเล็กขึ้นร่างของผู้ที่เชิญเธอทั้งสองมาพบก็ก้าวเท่าเข้ามายังสถานที่แห่งนั้นเสียก่อน ร่างของชายวัยกลางคนค่อนไปทางสูงอายุ ใบหน้าเรียบนิ่งอย่างแบบฉบับของผู้นำบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าคนผู้นี้เป็นผู้มีความสุขุมหรือเจ้าแผนการเพียงใด


    ........................................................

    .........................................................

    ............................................................



    "นี้มากิหลับหรือยัง" เสียงกระซิบดังเบาๆจากโซฟาผู้เฝ้าไข้ แต่ไร้เสียงตอบจากเตียงของคนป่วยที่นอนนิ่งหลับตาปี๋ สายน้ำเกลือถูกถอดออกไป เพราะว่าร่างกายที่อ่อนเพลียดีขึ้นบ้างแล้วหลังจากนอนพักเต็มที่ช่วงกลางวัน


    "ฉันรู้น่ะว่าเธอยังไม่หลับ" คราวนี้เสียงกระซิบใกล้ที่ใบหูนิ่ม แถมไม่ได้กระซิบเปล่าแกล้งเป่าลมหายใจอุ่นใส่แล้วขบเบาๆ เพื่อยั่วเย้าอีกด้วย


    มากิที่แกล้งหลับถึงกับหดคอหนีด้วยรู้สึกจักจี้กับการกระทำของโทรุ แล้วก็ต้องเสียใจเพราะถูกจับได้ว่าตื่นอยู่เมื่อภายหลัง


    " หึ หึ นายแกล้งหลับเหรอตัวแสบ" เหล็กกั้นด้านข้างถูกลดลงแล้วก็รู้สึกได้ว่าด้านนั้นมีคนขึ้นมานั่งข้างๆ 


    "นายอย่ามาทำบ้า..." มากิทนไม่ไหวหันไปแว้ดใส่ แต่ยังไม่ทันจบประโยค ริมฝีปากอุ่นก็ประกบจูบอย่างดูดดื่มกลืนเสียงประท้วงไปสิ้น เมื่อริมฝีปากบางของตัวเองเป็นอิสระอีกครั้งใบหน้าหวานก็แดงเรื่อ


    "ผมยังเจ็บอยู่เลยฮ่ะ...เมื่อคืนคุณ...คุณ...รุนแรงมากเลย...ผมขอร้อง...อย่าเพิ่งเลยฮ่ะ" โทรุได้ฟังถึงกับยิ้มกริ่มเจ้าตัวแสบของเขานับวันช่างสรรค์หาเหตุมาเพื่อหลีกเลี้ยงได้เก่งนัก จัดการอุ่มร่างบางไปยังโซฟาของตัวเองอย่างง่ายดาย



    "รู้ได้ไงว่าฉันจะทำอะไร" ถามพร้อมก้มลงสูดกลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างเล็กอย่างหลงไหล คงปฏิเสธไม่ได้แล้วว่านับวันเขายิ่งหลงรักเจ้าตัวแสบมากขึ้นทุกที


    "โอ้ย~ต่อให้เด็กสองขวบก็รู้ว่าคุณคิดอะไรหน้าหื่นเสียขนาดเนี้ย" ประท้วงไปพลางหลบจอมลวนลามไปพลาง แต่ไม่ช่วยอะไรได้เลยสักนิด


    "รู้ก็ดีจะได้ไม่ต้องอธิบายมาก" มือใหญ่แกะเชือกที่ใช้แทนกระดุมจนหมดสิ้น มากิเองก็ใช้จะยอมง่ายๆพยามยื้อไว้แต่ไม่สำเหร็จแถมกางเกงผ้าก็ถูกดึงรั้งทิ้งไปอีกต่างหาก


    "ก็บอกแล้วไงว่าผมยังเจ็บอยู่" มือเล็กพยามดันใบหน้าที่โนมเข้าหาอีกครั้ง แต่ว่าก็อย่างที่รู้ๆกันว่าแรงหื่นนั้นทรงพลังขนาดไหน


    "คนเจ็บที่ไหนแรงเยอะแถมดื้อขนาดนี้" คราวนี้ร่างของมากิถูกทาบทับด้วยร่างสูงของคนเอาแต่ใจ แล้วใบหน้าคมเข้มก็ซุกอยู่ที่ซอกคอขาว ก่อนจะค่อยๆเลื่อนลงมาที่แผ่นอกเนียนที่กระเพื่อมไหวจากแรงหอบหายใจ มือใหญ่เข้าปรนเปรอที่ส่วนอ่อนไหวอย่างเอาใจ ไม่นานจากที่เคยต่อต้านก็คลอยตามอย่างเต็มใจ ร่างสูงเคลื่อนกายขึ้นเพื่อมองใบหน้าหวานที่เปลี่ยมไปด้วยอารมณ์ อ้อมแขนเล็กโอบไหล่หนาไว้เป็นที่พึ่ง ซุกใบหน้าลงแผ่นอกหนา เกร็งร่างสะท้านเมื่อการกระทำนั้นฉุดรั้งให้ปลดปล่อยความต้องการออกมาจนชุ่มมือใหญ่


    โทรุยิ้มอย่างได้ชัยไม่ว่าอย่างไรมากิเองก็ไม่อาจต่อต้านเขาได้อย่างจริงจังเสียทีเพราะเขาเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้จักร่างกายของมากิเป็นอย่างดี บางทีอาจจะดีกว่าเจ้าตัวเองเสียด้วยซ่ำ เรียวนิ้วชุ่มจากสิ่งที่เจ้าตัวเป็นผู้ปลดปล่อยออกมาค่อยแทรกเข้าไปยังร่างเจ้าของอย่างช้าๆ ก่อนที่จะค่อยๆเพิ่มจำนวนอย่างใจเย็นสะกิดจุดเร้าอย่างรู้ใจ ร่างเล็กส่งเสียงครางเครือ แล้วสิ่งที่ใหญ่กว่าและร้อนรุ่มกว่าก็เข้าแทนที่


    มากิช้อนตามองคนตรงหน้า ใบหน้าน่ารักที่ขึ้นสีเรื่อจากการกระทำของโทรุ มีแววตัดพ้อเล็กน้อยหากแต่อารมณ์ที่ถูกโหมพัดกระเจิงตอนนี้ก็ยากที่จะกล่าวคำต่อว่าใดๆ ได้อีก คนที่เป็นเจ้าของผลงานเลยกระซิบอ้อน


    "ก็นายน่ารักขนาดนี้อยู่ใกล้ๆ แล้วใครจะอดใจไหว รับรองฉันจะไม่รุนแรงอีก" แม้ปากจะบอกไปอย่างนั้นแต่การเคลื่อนกายของโทรุก็ยิ่งทวีความเร่าร้อนมากขึ้นมากขึ้น จนเมื่อเสียงหวีดร้องด้วยอารมรณ์ของมากิดังขั้นอย่างแผ่วเบาพร้อมๆกับเสียงครางทุ้มในลำคอของโทรุดังประสานกัน ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ ร่างที่ค้างคาในกายมากิดูเหมือนจะยังไม่จบลง แววตาออดอ้อนของโทรุที่ส่งมา มากิได้แต่ส่ายหน้า


    "พอเถอะฮ่ะ ผมไม่ไหวแล้วขอร้องหล่ะ" มากิอ้อนวอน โทรุจึงจำใจถอนกายออกมาแล้วจูบเบาที่หน้าผากมนอย่างปลอบโยน


    "เดี๋ยวฉันพาไปล้างตัวน่ะ" โทรุอุ้มร่างของมากิหายเข้าไปทำความสะอาดรวมทั้งตัวเองด้วยแล้วพากลับมาแต่งตัวแล้ววางร่างบนเตียงคนไข้ตามเดิม


     
    "หลับฝันดีน่ะ" แต่ก็เปลี่ยนใจพาไปนอนด้วยกันที่โซฟาของผู้มาเยี่ยมไข้พลางกกกอดไว้ด้วยความหวงแหนทั้งคืน


    ************************************************************


    อ๊ากกกกกกกก จนได้ในที่สุดก็ทำลงไปจนได้ กรี๊ดดดดดดดดดดดด ฉานทามมายเป็นคนเยี่ยงนี้ ขออภัยค๊าตื่นสายโคตรตื่มาอีกทีก็เกือบเก้าโมง เหอ เหอ


    ท่าน  meiarchan จะให้ไคโต้แต่งกับยูยะเลยเหรอค๊าไม่เก็บไว้ดูเล่นกันอีกสักหน่อยเหรอค๊าส่วนมากิ เออน่ะก็รู้ๆกันอยู่

    ท่าน darkworm ที่บอกว่าอ่านเรื่องนี้มาหลายตอนแล้วหมายความว่าไงค๊าอย่าบอกน่ะว่าจะทิ้งเค้าไป ไม่ย้อมไม่ยอม วิ่งเข้าไปเกาะแข้งเกาะขา ส่งสายตาอ้อน(Teen) เฮ้ยไม่ใช้ อ้อนวอนเฉยๆ ค๊า

    ท่านเจ๊ mama ค๊าวันนี้เขียนตอนเช็ดตัวเนี้ยไอ้ Big จิ้นถึงคุณเจ๊เต็มที่เลยค๊าแบบว่าใบหน้านิ่งๆทำเป็นไม่สนใจแต่ว่าในใจน้ำลายหกไปหลายหยดเลยตอนเช็ดตัว พลัก!! โดนตบกะโหลกไปหนึ่งป้าบ

    ท่านsweezy_hollow ความผิดของท่านเลยน่ะเนี้ยชี้โพลงให้กระลอกอย่างไอ้ Big ทำมายค๊าพอเห็นเข้าไอ้กระผมก็วิ่งเข้าไปโลด ฮิ้วๆๆ เซิ้งบูชาคนเม้นหน้าใหม่ค๊า

    ท่าน k_roro มามาะมาเป็นเหยื่อสายตาสั้นแถมต้องมาเดาว่าไอ้ที่พิมพ์ไปแล้วจริงมันคือคำว่าอะไรของไอ้ Big อีกรายค่ะ ฮิ้วๆๆ เซิ้งบูชาคนเม้นหน้าใหม่ค๊า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×