คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #51 : ตอนที่ 42
ร่างเปลือยเปล่าสั่นเกร็งอยู่บนเตียงใหญ่ แขนเรียวเล็กถูกมัดไพล่หลังไว้ด้วยเชือกผ้านุ่ม เนื่องจากผู้กระทำไม่ได้ต้องการทิ้งร่องรอย หรือทำให้เจ็บปวดนัก ต้นขาขาวถูกยกแยกออกห่างจากกัน ให้อยู่ในท่าเชิญชวนจนผู้กระทำเองยังใจสั่น
"น...นายทำบ้าอะไรโทรุ" มากิร้อยถามด้วยเสียงสั่นเครือ กว่าจะรู้ตัวว่าตกหลุมพลางของคนเจ้าเล่ห์ ตนเองก็อยู่ในสภาพน่าอายนี้เสียแล้ว ขณะที่ปล่อยให้ร่างสูงอุ้มเข้ามายังห้อง พอมาถึงเตียงก็ถูกล็อกไว้ด้วยร่างสูงใหญ่ของโทรุ แล้วมากิก็โดนจัดการจนอยู่ในภาพที่เห็นนี้
"ก็-ฉัน-ถาม-นาย-ดีๆ-แล้ว-ไม่-ยอม-บอก" โทรุตอบด้วยรอยยิ้มน่ากลัวจับใจ ทุกคำเน้นชัดคล้ายบอกใบอะไรบางอย่าง
เอาหล่ะอย่างไรโทรุก็คนไม่ทำร้ายตนแน่ๆ มากินึกในใจ ส่งร้อยยิ้มท้ายตอบ โดยหารู้ไม่ว่าตนเองนั้นกำลังยั่วเสือร้ายอย่างโทรุแค่ไหน
"จับมัดแล้ว...ทำไงต่อจะลงแส้หรือไง" มากิยักคิ้วใส่
มือใหญ่เลื่อนไปเปิดลิ้นชัก หยิบบางสิ่งออกมา เรียกใบหน้าตื่นตะหนกของมากิได้ทันที กุญแจมือสีเงินแวววานนั้น แล้วแส้ถ้าจำไม่ผิดมันแส้ม้าที่เคยเห็นในหนังนี้หว่า มากิตาเหลือก
"อย่านะ...อย่าทำอย่างนั้นน่ะ" ร่างเล็กดิ้นรนเตะถีบขาให้วุ่นวาย จนเมื่อร่างสูงจับขาสองข้างแยกออกอีกครั้ง แล้วแทรกกายเข้าอยู่ตรงกลางเสียเอง
"ชู่ววววว อย่ากลัว ฉันบอกแล้วไงว่าต้องการให้นายบอกว่ารักฉัน บอกมาสิเด็กดีของฉัน" ปากบอกว่าแค่บอกว่ารักก็จบแต่หน้าของโทรุตอนนี้ต่อให้ช้างมาฉุดก็คงหยุดการกระทำไม่ได้แน่ๆ
"รัก...ฉันรักนายน่ะ" มากิร้องแหกปากตอบทันที
"ไม่จริงใจเลยนี้น๊า" ปลายนิ้วชุ่มสอดสึกเข้ามาในกายของมากิอย่างรวดเร็วจนจุกแน่น
"โอ๊ย!! เจ็บ น่ะ เจ็บ ออกไปน่ะ" มากิแหงนหน้าน้ำตาเล็ด
"พูดไม่เพราะเลยเด็กดีของฉัน" ใบหน้าคมเข้มโน้มมาจุมพิตบนสายน้ำตาอย่างอ่อนโยน ผิดกับการกระทำโหดร้ายเบื้องล่างยิ่งนัก ปลายนิ้วที่รุกรานจาบจ้วงและเอาแต่ใจ ทำให้มากิสับสนกับคนตรงหน้ายิ่งนัก
ดวงหน้าตื่นตะลึง แววตาสับสนมองสบอย่างตัดพ้อ
"นายไม่เคยรักฉันเลยหรือไง" น้ำเสียงของโทรุฟังคล้ายกับว่าเป็นมากิเสียเองที่กำลังทำร้ายเขาอยู่
"ก็แค่คำพูด" มากิยังดื้อดึงที่จะเถียง
"แต่ฉันก็อยากได้ยิ้น" บางสิ่งถูกสอดเข้ามาในร่าง ความเย็นชืดและขนาดที่เล็กนัก ทำให้มากิรู้ว่ามันไม่ใช้ร่างกายของโทรุแน่
"อะไร นายเอาอะไรใส่เข้ามา" มากิร้องถามอย่างตื่นตะหนก
"เขาเรียก ไวเบรเตอร์" เสียงทุ้มกระซิบบอกข้างใบหูก่อนที่จะขบกัดเบาๆ แล้วสอดปลายลิ้นเข้าหยอกล้อ
"เอา...เอาออกไปเถอะ ฉันกลัว" ร้องบอกอย่างน่าสงสาร
"มันไม่ได้น่ากลัวอย่างนั้นหรอกน๊า" เมื่อเครื่องมือถูกเปิดขึ้นสิ่งที่อยู่ในกายของมากิก็สั่นไหว ร่างเล็กเกร็งกระตุกทันที เหงือซึมบนใบหน้าหวานยิ่งเพิ่มเสน่ห์เย้ายวนเข้าไปใหญ่
"ไง? รู้สึกอย่างไงบ้าง" โทรุถามขณะที่จมูกโด่งๆของตัวเองแตะต้องตรงกลางร่องอก แล้วริมฝีปากร้อนก็ครอบครองยอดอกแข็งตึงนั้นไว้ สับไปมาทั้งสองข้างอย่างถือสิทธิ์
"อ๊า....โทรุ เอามันออกไปที ฉัน ฉัน ไม่รู้" ใบหน้าหวานเงยสะบัดด้วยอารมณ์ โทรุยกยิ้มอย่างใจเย็น แล้วเข้าจูบริมฝีปากบางช่างเจรจาแต่กลับไม่ยอมบอกในสิ่งที่เขาต้องการนั้น
"รักฉันหรือเปล่า" ร่างสูงกล่าวถามอีกครั้งเมื่อปลอยให้ริมฝีปากนั้นเป็นอิสระ
"ม....ไม่รู้" คนดื้อก็ยังคงเป็นคนดื้ออยู่วันยังค่ำ
"ฉันให้โอกาศแล้วน่ะ อย่ามาหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน" มือใหญ่เลื่อนไปขย่ำก้นนุ่มของร่างเล็กอย่าเมามันส์ ริมฝีปากอุ่นประพรมไปทั่วร่างงดงาม เมื่อเดินมาถึงหน้าท้องเนียน ก็จูบย้ำๆขบเม้มเรียกเสียงครางหวานดังระงม
"อืออ มะ มะ ไม่ อย่าน่ะ" ปลายเท้าจิกเกร็งลงบนเตียงใหญ่เพื่อระบายอารมรณ์
"อย่าอะไร อย่าช้า หรืออย่าหยุด" คนถามยิ้มเย็น ไม่ใช้แค่คำพูดที่ถากถาง หากแต่การกระทำก็กลั่นแกล้งด้วย โทรุเพิ่มระดับความสั่นไหวในร่างมากิขึ้นอีกเท่าตัว
ยดน้ำค้างใส่ไหลซึม ที่ปลายยอดเกษรสีหวาน ดุจจะหลอกล่อแมลงตัวน้อยให้หลงไหล ต่อให้เป็นเสือร้ายอย่างโทรุก็ยังต้องอดกลั่นเสียแทบคลั้ง เขาจงใจไม่แตะต้องสวนนั้นเพื่อเป็นการลงโทษเด็กดือและจอมปากแข็ง
"อย่า อย่าทำกับผมแบบนี้ผมทรมาณ" มากิเว้าวอนทั้งสีหน้าและน้ำเสียง
"ผมรักคุณน่ะ รักมาก แต่ถ้าบอกไปผมก็เหมือนไม่มีค่า" หยดน้ำใส่ๆไหลจากดวงตาคู่สวยอีกครั้ง และคราวนี้มาพร้อมเสียงสะอื่นน่าสงสาร
"ทำไมต้องทำร้ายผมด้วย แค่ผมไม่พูดว่ารัก" อารมณ์อย่างกลั่นแกล้งหายไปสิ้นหากแต่มีบางสิ่งเข้ามาแทนที่เหมือนในอกนั้นมันคับแน่นไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งดีใจที่ได้ยินคำว่ารักจากร่างงามนั้น ทั้งรู้สึกผิดที่ทำร่ายคนคนนี้ลงไป
"ไม่ใช้แค่คำว่ารัก แต่ว่าคำว่ารักที่สำคัญต่างหาก" โทรุคลายเชือกออก ยกมือขึ้นดูว่ามีร่องรอยบาดเจ็บหรือไม่จูบขอโทษบนข้อมืออย่างอ่อนโยน
"ใจร้าย" มากิตัดพ้อแต่ใบหน้าเล็กซุกลงบนอกแกร่งที่เปลือเปล่า
"ฉันขอโทษ แล้วอะไรทำให้คิดว่าบอกรักฉันแล้วตัวเองไม่มีค่า" โทรุจับมากิเอนนอนบนเตียงอีกครั้งแล้วครั้งริมฝีปากอุ่นและจมูกโด่งซุกไซ้รไปบนเรือนร่างขาวนวนอีกครั้ง
"ก็ผมไม่มีอะไรดีเลยซักอย่าง อย่างน้อยคำว่ารักก็ยังพอทำให้ผมมีค่าบ้าง" คนตอบดวงตาหรื่ปรือ มือใหญ่กอบกำแก่นเนื้อที่เริ่มตื่นตัว ดึงรั้งไม่กีครั้งก็แข็งตึง แล้วริมฝีปากอุ่นก็ครอบครองดูดดึงให้อย่างเอาใจ
"อืออ อย่า มันสกปรก" มากิพยามพลักไสใบหน้านั้นให้ออกห่าง แต่ไร้ผล
"ไม่เห็นจะสกปรกเลยหอมออก" โทรุอุตส่าละออกจากกิจกรรมนั้นมาตอบด้วยตาเป็นประกาย
"แล้ว เอามันออกไปด้วย" ใบหน้าเล็กแดงหนักกว่าเก่า ทำให้รู้ว่าสิ่งที่อยู่ภายในกำลังก่อนกวนมากิแค่ไหน
"เรื่องอะไรฉันกำลังทำโทษเธออยู่น่ะที่ใจร้ายกับฉัน" ร่างสูงยืดกายขึ้นทาบทับ ปลายนิ้วสอดเข้าสำรวจเส้นทางภายในแล้วพบว่ามันพร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมสำหรับเขา
"อ....เอามันออกไปเถอะฮะ แล้วก็เขามาได้แล้วด้วย" มากิกระซิบบอกเสียงเบาหวิว
คนได้ฟังหัวใจแทบหยุดเต้น นี้คิดจะยั่วกันแม้กระทั้งคำพูดเลยหรือไงตัวแสบของเขา ได้แล้วจะได้รู้สึกที่กล้ามาลองดีกับเขา ร่างกายใหญ่โตสอดแทรกล้ำลึกเพียงครั้งเดียวจนสุด ทั้งยังไม่สำสิ่งแปลกปลอมออกไปอีกต่างหาก
"อ๊า!!!~" มากิร้องครางเสียงดังสั่นด้วยความรู้สึกหฤหรรษ์ ยากจะบรรยาย ทุกครั้งชายคนนี้ร่วมรักกับเขานั้นทั้งเร่าร้อนและรุ่นแรงแต่ว่าครั้งนี้มันเกินกว่าที่เขาเคยได้รับยิ่งนัก
ปลายเล็บสั้นจิกเกร็งบนแผ่นหลังที่มีรอยสักนั้น เมื่อต้นขาถูกยกสูงสะโพกสวยลอยเด่น ปลายหอกแห่งอารมรณ์ก็ทิ่มแทงเข้าตรงจุดแถมสิ่งแปลกปลอมที่สั่นรั่วอยู่ในกายนั้นอีก ท่วงท่านี้ช่างน่ากลัวเสียเหลือเกินสำหรับมากิ หากแต่โทรุก็ยังไม่คิดจะหยุดการกระทำซ้ำยังเดินหน้ารุกรานมากิเสียจนทั้งร้างสั่นไหวจากแรงกระทั้นกายของโทรุ
"ม....ไม่ไหวแล้วโทรุ...ผม...ผมจะถึง" ร่างเล็กกระตุกเกร็งเป็นจังหวะส่งสัญญาณให้โทรุรู้ทันที่ว่ากำแพงแก้วของมากิกำลังจะแตกสลาย เขาเองก็ไม่ต่างกัน ยิ่งใกล้ถึงจุดนั้นของมากิ ร่างกายก็บีบรัดยากต่อการล่วงล้ำยิ่งนัก แต่ยิ่งยากก็ยิ่งสร้างความสุขให้กับเขายิ่งนัก
"ฉัน...ก็เหมือนกัน อา...มากิ" เสียงตอบที่แหบพร่าของโทรุทำให้มากิเข้าใจทันที แล้วทั้งสองร่างก็ปลดปล่อยเกลียวคลื่นแห่งอารมณณ์ออกมาแทบพร้อมกัน โทรุหอบฮัก ประคองเรียวขาไว้อย่างอ่อนโยนแล้วค่อยๆถอนกายออกมาพร้อมกับดึงสิ่งที่ตนเองใส่ไว้ออกมาด้วย ล้มตัวนอยข้างๆ แล้วโอบกอดร่างของมากิไว้แน่น
"ฉันรู้แล้วว่านายรักฉัน" โทรุจุมพิตที่แก้มใส่แล้วทั้งสองก็เข้าสู่นิทราอย่างเป็นสุข
************************************************************
เครียดโว้ยยยย เครียด มากิซวยไป ไอ้เด็กชั่ววววว ไอ้เด็กเวรรรรรร!!!! (ไม่ได้เกี่ยวกับหนูมากิ)แต่เป็นไอ้เด็กเวรคนหนึ่งค๊า เกลียดมัน ตรูเกลียดเด็กโว้ย มันทำมาเกรียนใส่ เดี๊ยวแม่ก็เตะถวายเจ้าเลย....ไอ้เด็กตอแหล!! เมื่อไหร่มีโอกาศขอสาบานว่าตรูจะเอาคืน ถึงมันจะเป็นผู้ชายก็เถอะตรูไม่ปล่อยเอาไว้แน่
ขออภัยค่ะตอนนี้มาเขียนด้วยอารมณ์อยากตืบเด็กโดยเฉพาะ ขอโทษน่ะคะไม่มีที่ระบายเลยเป็นอย่างนี้
ท่านfor ever ท่าน meiarchan ท่านเจ๊mama ท่าน -Ai- ค๊าขอบพระคุณค๊าแต่วันนี้ Big อยู่ในอารมณ์เกลียดเด็กเข้าไส้ค่ะเลยน่ะอย่างที่เห็นแหละค๊า
ความคิดเห็น