คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #70 : ตอนที่ 60
มากิในสภาพลูกแมวเปียกปอนไปทั้งตัวตั้งท่าขู่ฟ่อ โทรุผู้ที่เอาฟักบัวฉีดน้ำใส่ตัวเองอย่างสนุกสนาน ก็แค่ดื่มไวน์ในงานเมื่อตอนนั้นมากไปหน่อยจนเมาแล้วแหวะใส่แค่นี้เอง ทำไมต้องทำกันถึงขนาดนี้ด้วยฟร่ะไอ้บ้า
“พอแล้วไอ้บ้าเปียกหมดแล้ว พอแล้ว พอแล้ว” มากิปัดป้องสายน้ำที่เริ่มจูโจมตัวเองอีกรอบ
“พอที่ใหนกันเล่าเหม็นจะตายนี้” ไม่พูดเปล่าแร่งความแรงของสายน้ำอีกต่างหาก
“เชิญนายบ้าไปคนเดี๋ยวเลยฉันจะกลับบ้านแล้ว” มากิกระฟัดกระเฟียดแล้วถอดเสื้อสูทตัวนอกออกโยนทิ้งไปในตระกร้าผ้าภายในห้องน้ำนั้น ช่างไม่รู้ตัวเลยว่านั้นเป็นแผนการอันร้ายกาจของใครบางคน
เสื้อเชิตตัวในสีขาวยามนี้เปียกน้ำจนแนบเนื้อเผยให้เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ผมสีเข้มเปียกน้ำนั้นทิ้งตัวลงละลำคอขาวนวลเหมือนจงใจจะยั่วคนที่มองดู โดยที่เจ้าตัวไม่ได้รับรู้เรื่องเลยแต่อย่างใด
“หลบไปจะกลับบ้าน” มือเล็กพลักอกหนาของคนที่ยืนขวางประตูห้องน้ำอยู่อย่างเอาเรื่องแต่ก็นะ ความถึกมันผิดกัน ทำให้คนลงมือพลักเซเสียหลักไปเล็กน้อย
“แค่ทำความสะอาดเอง ขี้งอนจริงๆนะเราเนี้ย” มือใหญ่คว้าเอาคนตัวเองเข้าหาอ้อมกอด แต่มีหรือมากิจะยอมง่ายๆ ฟันคมจึงงับเข้าที่หัวไหล่หนาข้อหาทำให้อารมณ์บูด
“โอ้ย!!” โทรุแหกปากลั่นดังเว่อร์กว่าความเป็นจริงไปเสียสักร้อยแต้ม
“มันไม่ได้เจ็บขนาดนั้นเสียหน่อย” คนตัวเล็กในอ้อมกอดบ่นกระปอดกระแปด มือเล็กลูบบริเวณที่ตัวเองงับไปเหมือนจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวด
จมูกโด่งเริ่มระรานแก้มของคนที่ไม่ได้ระวังตัว มือปลาหมึกเริ่มจัดการกับเสื้อผ้าที่เปียกชื้นนั้งทิ้งแล้ว
“อาทิตย์หน้านายก็เรียนจบแล้วย้ายมาอยู่กับฉันที่นี้นะ” โทรุใช้หน้าผากตัวเองดันคนที่เริ่มก้มหน้าหนีเพราะเริ่มรู้ตัว
“ถ้าไม่มานายจะทำไม” เอาสิว่ะหนีไม่ได้ก็ขอกวนหน่อยก็ยังดี
“ฉันก็จะได้ล่ามนายไว้กับฉันซ่ะที่นี้ไม่ต้องลงไม่ต้องเรียนมันแล้วมหาลัยอะไรนั้น” ตอนนี้ทั้งสองร่างเริ่มมีเสื้อผ้าน้อยชิ้นจนน่ากลัว เหตุเพราะมือของโทรุ
“เฮ้ยยย! ได้ไงฉันจบแค่ม.ปลายจะทำมาหากินอะไรได้เล่า ไอ้บ้า” มากิดันตัวเองออกห่างจากอกองคนตรงหน้า
“ไม่ต้องก็ได้ นายตัวแค่นี้ฉันเลี้ยงได้สบายอยู่แล้ว” โทรุยิ้มขำกับอาการของคนในอ้อมแขน แต่มากิไม่ขำด้วย ตวัดตามองอย่างเอาเรื่องเต็มที่
“ฉันไม่ใช้สัตว์เลี้ยงของนายนะ จะได้คิดแค่จะเกาะนายกินให้นายเลี้ยงอย่างเดี๋ยว” ริมฝีปากบางขบเม้มกันแน่น ดวงตาจ้องมองอย่างตัดพ้อ
“เดี๋ยว เดี๋ยว อย่าเข้าใจผิด ฉันหมายถึงคือ...แค่เปรียบเทียบเท่านั้นไม่ได้คิดว่านายเป็นสัตว์เลี้ยงเสียหน่อย อย่าทำหน้าแบบนั้นสิฉันขอโทษ” โทรุกล่าวขอโทษเป็นการใหญ่แค่เห็นมากิหน้างอก็ใจหายบอกไม่ถูก (มันคืออาการเริ่มแรกของคนกลัวเมียครับพี่น้อง)
“แล้วนายพูดแบบนั้นทำไม”
“แค่ล้อเล่น ถ้านายไม่ชอบต่อไปนี้ฉันก็จะไม่ทำ” โอบกอดมากิไว้อย่างถนอม หึ หึ แต่เจ้าตัวเล็กนั้นกำลังยิ้มอย่างได้ชัย ให้มันรู้บ้างว่าใครเป็นใคร บังอาจมาพูดจาไม่เข้าหู เดี๋ยวพ่อก็งอแงให้ลั่นบ้านเลย
“ดี ต่อไปนี้ถ้าฉันอยากไปหาไปนอนกับยูยะเมื่อไหร่นายก็ห้ามขัดใจฉัน” มากิยื่นข้อเสนอ แต่มันทะแม่งๆ แฮะแต่ว่า...
“ได้สิได้อยู่แล้ว” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยิ้มตอบแต่คนที่อยู่ในอ้อมกอดหารู้ไม่ หัวสมองที่เต็มไปด้วย...(ทุกท่านคงทราบดี) ประมวลผลของการนอนห้องด้วยกันกับยูยะและไคโต้เมื่อครั้งก่อน
“อาบน้ำก่อนแล้วกัน มาฉันอาบให้” ไม่ต้องบอกก็ได้แล้วมั้งเพราะสภาพของทั้งคู่ตอนนี้ไม่เหลือเสื้อผ้าที่ตัวเลยซักชิ้น มากิก้มหน้างุดได้แต่ปล่อยให้มือของอีกคนจัดการทุกสิ่งทุกอย่างให้
หลังบางแนบชิดกับแผ่นอกหนาแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อชวนหลงใหลด้านหลังพาให้อารมณ์ของมากิกระเจิดกระเจิงไปแล้วตอนนี้ หูอื้อตาลายไปหมด แก้มตัวเองร้อนฉ่า มือไม้เงอะงะทำอะไรแทบไม่ถูก แต่จะให้ดีดดิ้นก็ดูจะเสแสร้งเกินเหตุ แต่ที่ทำให้สติแตกสุดๆคงไม่พ้นไอ้ดุ้นแข็งๆ เบียดอยู่กับสะโพกตัวเองนั้นแหละปัญหาใหญ่
“เสร็จหรือยัง” มากิถามขึ้น เอาเหอะอาบให้เสร็จๆแล้วไปให้พ้นๆ จากสถานการณ์ชวนเสียตัวตรงนี้ก่อนดีกว่า
“ยัง” อีกคนตอบพร้อมคว้ามือเล็กไปสัมผัสบางสิ่งที่ร้อนรุ่ม มากิผวาเฮือก ถอยหลังชิดกับอีกคนมากขึ้นไปอีก
“ดูสิ...ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว นายใจร้ายรู้ทั้งรู้ไม่คิดจะช่วยกันบ้างหรือไง” มือข้างหนึ่งลูบไล้บนสะโพกนุ่มมือนั้นเล่นแล้ว
“จะ...จะให้ทำไง” ถามแบบนั้นไปได้ไงว๋า...จะบ้าตายกับตัวเอง
“ก็...ช่วยกันหน่อยสิ” มือที่ลูบไล้เปลี่ยนเป็นขยำก้นนุ่มแทน
“อ๊ะ!!” มากิสะดุ้งสุดตัวการการจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างตัวเองถูกรั้งให้หันไปเผชิญหน้ากับคนที่อารมณ์เต็มเปลี่ยมทั้งใบหน้า
“ผมไม่....อื้มมม” จูบที่ร้อนแรงดับทุกเสียงที่คิดจะห้ามปราม ปลายลิ้มเชี้ยวเชิงกวาดต้อนเอาความคิดต่อต้านลอยหวือหลุดกระเด็นออกนอกโลก แขนเรียวโอบกอดชายตรงหน้าไว้เป็นหลักยึด อุณหภูมิในกายคล้ายถึงจุดเดือดเพราะแรงสูบฉีดเลือดในกายพลุ้งพล่านไปทั้งร่าง
เสียงเหมือนคนสำลักอากาศดันขึ้นเมื่อริมฝีปากของมากิเป็นอิสระ ร่างมากิสั่นระริก แล้วริมฝีปากของทั้งคู่ก็แนบประกบกันอีกครั้ง แล้วครั้งนี้ไม่มีการต่อต้านคัดค้าน การกระทำใดๆ ของโทรุอีกต่อไป ปลายนิ้วเรียวยาวเข้าสำรวจเส้นทางอย่างเอาแต่ใจ
“เดี๋ยว...อย่าเพิ่ง” มากิผวากับการรุกรานไร้คำเตือนของคนตรงหน้า
“จะเปลี่ยนใจตอนนี้หรือไง สายไปแล้วตัวแสบ” มากิกัดฟันทนความรู้สึกมากมายที่ไหลบ่าถาโถมเข้ามาจากปลายนิ้วที่รุกรานและร้ายกาจ
“ไม่ใช้ที่นี้...ไปที่เตียง...ผมจะยืนไม่ไหว” โอ้ยจะบ้าอีกรอบ ตรูพูดอะไรออกไปฟร้า....
คนฟังกระตุกยิ้มร้ายที่มุมปาก แสดงว่าตอนนี้มากิสติแตกกระเจิงแล้วแน่ๆ ถึงได้หลุดปากออกมาแบบนี้ และให้สมกับความร้ายกาจของตัวเองมีหรือที่โทรุจะทำตาม
“ทนอีกหน่อย” พูดแล้วก็ดันร่างของมากิจนแผ่นหลังชิดกำแพง แล้วร่างสูงก็ทรุดกายลงใช้ริมฝีปากที่เชียวเชิงปรนเปรอให้กับส่วนที่ ท้าทายต่อการสัมผัส
“อ๊า...โท...โทรุ” มากิกรีดร้องไม่เป็นภาษา หัวสมองมันตื้อคิดอะไรไม่ออก รับรู้แต่การกระทำของโทรุที่มีให้ตนเอง มันทั้งดุดันเร่าร้อนจนยากที่จะบรรยาย แล้วมันก็เป็นแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมา มือเล็กขยุ้มเส้นผมของคนที่ก่อกวนตัวเอง
“พอแล้ว...พอก่อน ...ไม่ ผมจะไม่ไหว...มะ....” แล้วทุกอย่างก็หลอมละลายกลายเป็นน้ำหลังไหลจากกายมากิไปยังโทรุอย่างรุงแรง
มากิทรุดกายลงนั้งเมื่อทุกอย่างสิ้นสุดร่างกายสั่นระริก ไร้เรี่ยวแรงแม้แต่การทรงตัวยืน แต่ทุกอย่างยังไม่จบ โทรุดึงข้อเท้าทั้งสองข้างของมากิแยกออก แล้วจับยกขึ้นสูงจนสะโพกไม่ติดพื้น มากิที่ไม่ทันตั้งตัวได้แต่ใช้ศอกพยุงตัวไว้ แล้วต้องเบิกตาโตเมื่อโทรุเปิดฉากรุกรานด้วยร่างกายใหญ่โตของตัวเอง
“โอ๊ย...โทรุ...อย่าเพิ่งขยับ” มากิกัดฟันพูด เพราะขนาดที่แตกต่างทำให้เจ็บแสบอยู่ไม่น้อย
“มากิ...อย่าเกร็ง” คำพูดสั่นพร่าประสานเสียงหอบหายใจอย่างรุนแรง โทรุค้างคาร่างตัวเองไว้รอให้มากิปรับตัวรับการรุกรานได้ก่อน การแลกจุมพิตที่ดุเดือดอาจช่วยความเจ็บปวดลงได้บ้าง แล้วการขยับโยกอย่างดุดันก็เริ่มขึ้น ประสาทสัมผัสทุกสัดส่วนเครียดเขม็ง ทุกอย่างดำเนินไปตามสัญชาติญาณดิบ ทั้งดุเดือดและเร่าร้อน ความสุขสมแล่นปราบไปทั่วกาย แล้วอะไร อะไรก็พังทลายลง
“อือออ...โทรุ” สิ้นเสียงกรีดร้องสายธารที่ชุ่มฉ่ำก็หลังไหล ร่างกายบิดเกร็งสั่นสะท้านส่งแรงรัด บีบคันสู่คนรุกราน
“เดี๋ยว อีกเดี๋ยว..........” การขยับไหวรุนแรง จนร่างรองรับไหวคลอน แล้วทุกอย่างก็ระเบิดออก โทรุซบหน้านิ่งกับแผ่นอกชวนหลงใหล ความสุขล้ำครุกกรุ่นอยู่ในกายทุกทั้งที่ได้แตะต้องคนรัก
สายน้ำอุ่นถูกเปิดอีกครั้งเพื่อใช้ในการชำระล้างร่างกายของทั้งคู่ มากิอ่อนระโหยอย่างเห็นได้ชัด ให้โทรุจัดการทุกสิ่งปล่อยให้อุ้มร่างของตนกลับไปนอนยังเตียงอุ่นนุ่ม
“ฉันรักมากนะมากิ ต่อไปนี้ฉันจะดูแลนายเอง คุณนามิยกนายให้กับฉันแล้ว ฉันจะปกป้องดูแลนายเองฉันสัญญา” จุมพิตอ่อนหวานที่เปลือกตาส่งมากิเข้าสู่นิดทราอันเป็นสุข.............
มากิวิ่งรี่มาทางยูยะที่ยืนคอยอยู่ ใบหน้ายิ้มแย้มอย่างเป็นสุข กับแหกปากร้องตะโกนสุดเสียงแล้วโผเข้ากอดคอน้องชายแน่น
“สำเร็จ แล้วสำเร็จ ฉันทำสำเร็จ เราได้เรียนด้วยกันแล้วยูยะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว” ยูยะกอดพี่ชายตอบ
“งั้นเราไปฉลองกันที่ไหนดี”
“กลับไปหาน้านามิก่อนดีกว่าเราไม่ได้ไปหาคุณน้าตั้งนายแล้วไม่รู้เป็นไงบ้าง”
“ก็สบายดี ไม่มีลิงมากวน” เสียงคุ้นเคยดังขึ้นขณะที่เจ้าของเสียงเดินมาหา
“มาได้ไงครับ” ยูยะยิ้มถาม
“ก็ต้องตะเกียดตะกายมาเอง ไม่มีใครสนใจจะมารับหรอก” นามิลูบศีรษะหลานชายเล่น
“ขอโทษครับ” ยูยะสลดลงทันทีแต่มากิยังไม่สำนึก
“หญิงแกร่งอย่างน้าแค่นี้บ่อสะเทือนหรอก ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอกยูยะ” มากิหยิกแก้มน้องชายแล้วหันไปทำหน้าทะเล้นใส่น้าสาว
“เออสิ ฉันไม่ได้มีใครคอยรักคอยห่วงอย่างเราสองคนนิ” พูดแล้วก็เศร้าใจ หญิงโฉดเฮ้ยไม่ใช้หญิงโสดสวยอย่างฉันมันช่างมีกรรมจริงๆ
“ไม่ใช้เสียหน่อยครับ เรากำลังจะไปหาคุณน้าอยู่แล้ว” ยูยะรีบบอก
“ช่างเถอะน้าทำใจได้อยู่แล้ว...ว่าแต่หลานเขยน้าสองคนหายไปไหน” นามิหันซ้ายหันขวามองหาคนที่ตัวเองพูดถึง
“ไปซื้อน้ำกับขนมให้พวกผมอยู่ฮะ” มากิตอบเสียงใส ดีมากต้องให้สามีรับใช้นั้นแหละถูกต้องเป็นที่สุดหลานน้า
ดอกไม้ช่อโตอยู่ๆก็ถูกใครก็ไม่รู้ยื่นมาให้ เด็กหนุ่มสองคนที่ยืนคุยกับน้าสาวถึงกับสะดุ้งโหย่ง แล้วทุกอย่างก็ถูกเฉลยเมื่อใบหน้าที่ซ่อนหลังช่อดอกไม่โผล่ออกมา
“ยินดีด้วยน๊า ทั้งคู่เลยสอบติดม.โตเกียวทั้งคู่เลย คณะเดียวกันด้วยสิ” คะเสะนั้นเอง
“มาคนเดียวหรือไงฮะ” มากิชะเง้อมองหาซึเครุ
“ยัยนั้นไปช่วยสองหนุ่มขนขนมอยู่จ๊ะ” คะเสะยิ้มพราย
“จะดีเหรอครับคุณซึเครุเป็นผู้หญิงนะครับเดี๋ยวผมไปช่วย” ปกเสื้อด้านหลังถูกดึงไว้ราวกับลูกแมว
“ถึกๆ อย่างยัยนั้นแค่นี้ไม่ตายหรอกจะ ฉันว่าตอนท้องจะให้ยัยนั้นเป็นคนอุ้มท้องด้วย” คะเสะเจ้าของมือที่คว้าเสื้อบอกต่อ
“นี้ตั้งใจจะมีลูกด้วยกันแล้วเหรอฮะ” มากิตาโตถามขึ้น คะเสะหน้าแดงกับการหลุดปากของตัวเอง
“ก็แค่คุยกันเฉยๆ” ท่าทางเงอะงะที่ปรากฏ หึ หึ แสดงว่าไม่ใช้แค่คุยแล้วม้างงงงงงง.............
แล้วชายหนุ่มสามคน? ก็กลับมาพร้อมขนมหอบเบ้อเริ่ม สี่คนที่รอยู่หัวเราะคุยกันอย่างสนุกสนาน ทั้งสามได้แต่ก้มหน้ายอมรับชะตากรรมของตัวเองต่อไป
“ฉันคิดถูกหรือผิดฟร่ะที่คบกับยัยบ้าคะเสะนั้น” ซึเครุบ่นกระปอดกระแปด
“นายยังดีฉันสิโดนใช้อย่างกับทาส แถมยังหมดกันมาดยากุซ่าของฉันต้องมาหอบขนมเดินตามหลังตัวแสบอย่างนี้” โทรุโอดครวญ
“สู้ฉันก็ไม่ได้ยูยะนะไม่เคยทำอะไรแบบนั้นสักนิด” ไคโต้ยักคิ้วใส่สองคนที่กลายร่างเป็นพวกกลัวเมียอย่างสมบูรณ์แบบไปแล้ว แต่พอยูยะ จามเพราะว่าฉุนเท่านั้นแหละ ไคโต้ก็ผวาเข้าไปหาเช็ดหน้าเช็ดตาให้อย่างถนอม
“อย่างน้อยฉันก็ไม่บ้าแบบแกก็แล้วกัน” สองเสียงประสานกันอย่างหมั่นไส้............ต่อไปนี้จะเป็นอย่างไรคงต้องรอดูกันไปพ่อของเด็กหนุ่มทั้งสองคงไม่กล้าเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของทั้งคู่อีกเป็นแน่เพราะฝีมือของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร?
จบแย้ววววจบไปแย้ววววววววว โชคดีนะค๊าทุกคน ไม่รู้ว่าจบดีหรือเปล่าไม่ได้กดปิดน๊าเอาไว้ยามบ้าจะมาแต่งตอนพิเศษให้ คู่ SM ขอไม่เอ่ยถึงนะคะตอนนี้เก็บไว้ให้จิ้นกันเอาเองคะ
ท่าน Beautyboyz ค๊าคงไม่ปมต่อไปแล้วค๊าเพราะจบไปแล้วส่วนที่ผ่านมาทั้งเรื่องมีอุปสรรคหรือเปล่า...ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีเลยเนอะเรื่องของ Big เนี้ย
ท่าน>>Joyz<< เค้าทำอะไรลงไปเหรอ? ไม่รู้ตัวเลย เล่นขำกันซะขนาดนี้ แค่พิมพ์ผิดตกหล่นไปเพียบแค่นั้นเอง (ความด้านไม่เคยปราณีใคร) เพื่อสนองความต้องการของท่าน Big เลยเอาสองสาวกลับมาช่วงท้ายให้หายคิดถึงค๊า ส่วนเคนโด้มันมาเคะแตกเฉพาะกับท่านชิเมซุสุดโหดเท่านั้นคะ กับคนอื่นมันไม่ยอมแน่ๆ
ท่านfor ever ชิ...ไม่ได้เจ้าของบ่อน้ำมันไม่คุยด้วยหรอกแต่ขอช็อกโกแลตกล่องนึง (ตลกรับประทานอีกแล้วตรู) เอิ๊กๆ ไม่ต้องห่วงเคนโด้หรอกค้าเจ้านั้นแพ้ทางแค่คนเดียวเท่านั้นคะ
ท่านk_roro รักเค้าจริงเหรอค๊า...อย่าทำหน้าสยองแบบนั้นจิ เค้าไม่กัดหรอก ชอบหนุ่มร้ายๆก็ไม่บอกไว้ของขึ้นเมื่อไหร่จะมาแต่งให้อ่านค๊า
ท่านmeiarchan เพื่อช่วยโลกจากสภาวะโลกร้อนขอเรียกร้องให้ท่านเปลี่ยนจากกระดาษทิชชู่เป็นผ้าเช็ดหน้าแทน (ยังไม่สำนึกว่าหื่นอีกตรู) ดูท่าคู่ ชิเมซุxเคนโด้ นี้จะคะแนนพุ้งกระฉูดมากกกกก มีแต่คนเป็นห่วงก๊ากกกก
ท่านMeAwKiM นีก็อีกคนเอาเป็นว่าถ้าไม่มีตอนพิเศษของคู่นี้ออกมา Big อาจตายได้ให้หรือเปล่าค๊า
ท่านเจ๊mama เอามาใส่พานถวายเจ๊แล้วค๊าตามคำบัญชา แต่ถ้าไม่ดีไม่ใช้ความผิดเค้าน๊าเป็นความผิดของไอ้ปื้ดมัน?
ท่านcha-la-la กรี๊ดดดดดชอบของเถื่อนก็ไม่บอกกันค๊า......
ความคิดเห็น