คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #89 : เมื่อเวลาหมุนกลับ VII
“คุณพ่อบ้านคะ เมื่อไหร่คุณหนูของคุณจะกลับมาซะที” พ่อบ้านที่กำลังนำเอกสาร ที่ได้มาจากคนของคุโรดะที่มาส่งมาให้ หันไปมองหน้าหญิงสาวนิดหน่อยแล้วหยุดเดิน ก่อนจะหันมากล่าวตอบ
“เมื่อคุณหนูเสร็จธุระแล้วนะสิครับ” เย็นไว้ตาแก่ แค่นกหงหยกร้องทักอย่าได้ของขึ้น
“แล้วเมื่อไหร่จะเสร็จ” มิโดริแสดงอาการคอแข็ง ร้องถามด้วยน้ำเสียงแหลมและแหล
“กระผมเองก็สุดปัญญา...ที่จะหาคำตอบให้คุณผู้หญิงครับ” ชายชราค้อมศีรษะตอบ ไม่รู้ว่าคุณเธอจะรู้ถึงความหมายที่ว่า...แกกับฉันก็อยู่ด้วยกันที่บ้านนี้แล้วฉันจะไปตรัสรู้เรื่องคุณหนูได้อย่างไร ในคำพูดนั้นได้หรือไม่
“ทีหลังก็หัดถามไว้บ้างนะ เชอะ!” แล้วเธอก็เดินสะบัดบั้นท้ายจากไป ชายชราทำได้แค่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ และพูดกับตัวเองเท่านั้น
“คุณหนูครับ ถ้าทำได้ ไปหลายๆวันหน่อยก็ดีนะครับ จะได้มีพลังมาต่อสู้กับนางมารนกหงหยกตัวนี้ได้” แล้วพ่อบ้านก็เดินคอตก หอบหิ้วเอกสารไปยังห้องทำงานของท่านเคนโซผู้เป็นบิดาของคุณหนูตนเอง
แต่สิ่งหนึ่งที่ชายชราหารู้ไม่คือ...การที่คุณหนูที่เขารักนั้นพักร้อนมาอยู่กับชิเมซุนั้น เป็นการทำให้พลังของเด็กหนุ่มหดหายไปมากกว่าจะเป็นการพักผ่อนหรือเติมแรง
*********************************************************************
“ร้านอาหารในเขตเองก็ยังมีรายได้ดีอยู่ แล้วทำต้องขยายไปเขตของพวกโคมารุด้วย” ชิเมซุถามหลานชาย ที่โทรมาแจ้งเรื่องที่มีความต้องการที่จะขยายสาขาร้านอาหารในความดูแลเพิ่มขึ้น
‘โธ่~ ผมก็แค่ต้องการทำให้ ร้านของเราเติบโตมากขึ้น ปรกติลุงเองก็ไม่เห็นจะเคยขัดข้อง หรือว่างานนี้มีอะไรที่ผมไม่รู้’หลานชายตัวแสบ และรู้ทันเขาทุกอย่างถามอย่างดักทางได้ถูกต้อง
“ถ้านายรู้รับรองว่าได้ตกใจ จนแทบตกเก้าอี้แน่” ชิเมซุกล่าวตอบ สายตามองไปยังเด็กหนุ่มที่จัดข้าวของวุ่นวายภายในห้องครัว
‘เอ๋ แต่ผมแปลกใจเหมือนกันนะ ที่พอลุงบอกว่าจะจัดการเรื่องตัวแสบเคนโด้ให้ เจ้าก็หายหัวไปจากชีวิตพวกผมแบบนี้ บอกหน่อยสิใช้วิธีไหนเจ้านั้นถึงได้หายเข้ากลีบเมฆไปแบบนี้’ อันที่จริงโทรุก็พอจะเดาได้ลางๆ ว่าชิเมซุเองคงจะถูกใจเคนโด้อยู่ เพราะเขาเห็นอาการของลุงตัวเองตั้งแต่ครั้งที่เคยเจอกับคู่แข่งเขาแรกๆ แล้วยังตอนฝึกงานที่เรียกเจ้านั้นมาให้ฝึกงานด้วย
“แล้วแกอยากจะรู้ไปทำไม” ชิเมซุถามอย่างไว้เชิง สายตายังไม่ละจากเด็กหนุ่มที่ตอนนี้จัดอาหารเช้าให้เขาใกล้เสร็จแล้ว เหลือแต่ชงกาแฟให้เท่านั้น
‘ก็...มันอาจเป็นแบบที่ผมคิดไว้นะสิ’ น้ำเสียงล้อเรียนที่ตอบกลับมาทำให้ชิเมซุยิ้มออกมาทันที
“แล้วแต่แกแล้วกันว่าจะคิดอะไร” เจอการตอบคำถามแบบเปิด เชิญชวนให้คิดเอาเองแบบนี้ หลานชายตัวแสบก็ระเบิดเสียงหัวเราะลั่น
‘ให้ตายเถอะ! ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าเวลาเจ้านั้นอ้อนมันจะเป็นแบบไหน’ แม้จะพูดลำบากเสียหน่อยแค่โทรุก็ยังพยายามพูดออกมา แม้ว่าจะหัวเราะแทบตาย
“เอาเป็นว่า แกไม่มีทางได้เห็นแล้วกัน” ผู้เป็นลุงเองก็ยังคงวางท่า และกันอีกฝ่ายไปในตัว แถมยังบอกเป็นนัยๆ ว่าเขาจะไม่มีทางปล่อยให้เคนโด้ไปทำแบบนั้นกับใครแน่ๆ
‘โอเค ผมยอมแล้ว...แค่นี้แล้วกันผมขอไปทำงานต่อ เออแล้วผมจะถอยออกจากเขตโคมารุให้ตามบัญชาครับ’ เมื่อหลานชายวางสายจากไป เคนโด้ก็ยกชุดอาหารเช้าออกมาให้ด้วยใบหน้ามุ่ยสนิท
“เสร็จแล้วครับ เชิญคุณท่านตามสบาย ทาสอย่างผมขอไปหาอะไรใส่ท้องบ้างนะครับ” เด็กหนุ่มกระแทกถาดอาหารเช้าลงบนโต๊ะตัวเล็กข้างเตียง ด้วยความหมั่นไส้กับความเรื่องมากของชิเมซุ ที่สั่งให้เขาทำหารเช้าเองไม่ยอมให้ทางโรงแรมจัดมาให้ แต่ใช้ให้เอาเครื่องปิ้งขนมปัง เครื่องชงกาแฟมาให้แทน
“ใครอนุญาตให้นายออกจากห้อง” ชิเมซุวางมือถือตัวเองไว้ข้างถาดชุดอาหารเช้าฝีมือของเด็กหนุ่มที่ยืนฮึดฮัดอยู่
“ยังครับ งั้นผมของลงไปทานอาหารที่ร้านอาหารของโรงแรมนะครับ” เคนโด้หันกลับไปตอบ แล้วเม้มปากตามความเคยชิน
“ฉันสั่งไว้แล้วไม่ใช่หรือไงว่าห้ามทำแบบนี้อีก” ร่างสูงก้าวเท้าเข้าหาอย่างคุกคาม เด็กหนุ่มที่กลังจะถูกเล่นงานก็ถอยกรู่
“ไม่แล้ว...ผมไม่ทำแล้ว” เคนโด้ลนลานตอบ สร้างความขบขันให้กับคนชอบแกล้งยิ่งนัก
“อะไรกัน...แค่นี้ก็กลัวขนาดนี้แล้วเหรอ” เด็กหนุ่มได้แต่มองค้อน จะไม่ให้กลัวได้ไงขนาดเมื่อคืนแค่พูดจาไม่ชัดเจน พ่อยังบีบคอแทบตาย ถ้าหากเขาทำผิดจริงๆ ไม่จับเขาฆ่าหมกห้องนี้หรือไง
“ครับ” ทำได้แค่รับคำสั้นๆ ทั้งที่ใจนั้นด่าไปหลายประโยคแล้ว
“จะว่าไปแล้ว...ฉันก็ร้ายกับนายไปหน่อยเหมือนกัน” ไม่หน่อยหรอกโว้ยตาแก่
“ว่าไง?” ชิเมซุเรียกร้องเอาคำตอบของคนที่เอาแต่นิ่ง
“ก็ ครับ” ไม่รู้จะตอบว่าไง เอาเป็นว่าครับไว้ก่อนก็แล้วกัน
“อะไรครับ” ชิเมซุลากเอาเด็กหนุ่มที่หนีเขาไปจนมุมที่ผนังห้อง กลับมานั่งลงบนเตียงข้างโต๊ะตัวเล็กที่มีทั้งอาหารและมือถือของเขาวางอยู่
“คุณใจร้ายกับผมไงครับ” ตอบไปแล้วได้แต่คอยฟังผล ด้วยการก้มหน้าก้มตารอรับการลงโทษ แต่...ทุกอย่างยังอยู่ในความสงบ
เด็กหนุ่มจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นเพื่อมองคนเจ้าอารมณ์ แต่สิ่งที่พบกลับเป็นรอยยิ้มใจดี ทำเอาเจ้าตัวถึงกับเหวอ
“ค...คุณชิเมซุ หัวคุณกระแทกพื้นหรือเปล่าครับหลังคุยโทรศัพท์” เด็กหนุ่มที่งงงวย ถามทันทีที่ขนมปังทาเนยบางๆ หอมกรุ่นถูกส่งมาให้
“อะไร ฉันให้นายป้อนฉัน ยังจะทำหน้าเป็นหมาสงสัยอยู่ได้” ไหนบอกตัวเองว่าทำใจร้ายกับเขาอยู่ไง ยังไม่ทันถึงห้านาทีหมอนี้ก็กลับมาบังคับเขาอีกแล้ว
“ครับ” เคนโด้ทำหน้าเซ็งโลก หยิบเอาขนมปังปิ้งจากมือของชิเมซุยัดส่งๆ ใส่ปาก แต่ถูกมือใหญ่ปัดออก
เด็กหนุ่มจึงมองหน้าคนที่สั่งให้ป้อน แต่ดันปฏิเสธขนมปังที่เขาส่งให้ ด้วยใบหน้าที่มีเครื่องหมายปรัศนี
“ใครให้นายป้อนแบบนี้กัน ไม่ได้เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้วิธี” มือใหญ่แย่งเอาขนมปังเจ้าปัญหากลับไป แล้วจัดการงับมันเข้าไป แล้วคว้าเอาท้ายทอยเด็กหนุ่มเข้าหาก่อนจะยื่นขนมปังนั้นให้ด้วยริมฝีปาก
สิ่งที่เด็กหนุ่มทำได้คือยอมรับขนมปังชิ้นนั้นไปโดยดี ไม่งั้นคงไม่ได้รอดจากอุ้งมือมารนี้แน่ๆ แต่...........(ยังไงก็ไม่รอด)
“เอ้า! คราวนี้รู้แล้วหรือยังว่าต้องป้อนยังไง” ถ้าบอกว่าไม่รู้แล้วจะโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้เพราะฉะนั้นเพื่อความปลอดภัย
“รู้แล้วครับ” เด็กหนุ่มตอบทำถามด้วยน้ำตาท้วมหัวใจ ไอ้ซาดิส ไอ้โรคจิต ชอบบังคับ ชอบแกล้ง ชอบ...โอยไม่รู้ว่าจะหาคำไหนมาบรรยายตาแก่นี้จริงๆ
มือเรียวจึงยื่นไปดึงแผ่นขนมปังกลับ แล้วจัดการป้อนให้ตามข้อเรียกร้องของชายหนุ่ม การทานอาหารที่ชวนให้เลือดกำเดาพุ่งดำเนินไปอย่างเชื่องช้า เพราะแต่ละคำนั้น การลิ้มชิมรสไม่ใช่แค่แผ่นขนมปังทาเนยอันหอมหวานและกาแฟเท่านั้น แต่การลวนลามต่างหากที่เป็นเหตุผลสำคัญ
กว่าจะหมดกว่าจะยุติ ทำเอาอารมณ์ของเด็กหนุ่มเตลิดไปสุดกู่ยากที่จะดึงกลับ หากยังไม่ทำให้มันจบ เคนโด้จึงตัดสินใจทำบางอย่างในที่สุด..........................
“ทานเสร็จแล้ว ผมขอลงไปทานอาหารข้างล่างก่อนนะครับ” เด็กหนุ่มรีบลุกหนีจากสถานการณ์ชวนให้เลยเถิด แล้วออกจากห้องไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทำให้ชิเมซุถึงกับเก็บความขำไม่อยู่ หัวเราะตามหลังเสียดังลั่น
-/////////- ß หน้าหนูเคน
“ตาแก่บ้า” สบถงึมงำในลำคอเท่านั้น ลองให้ได้ยินสิได้ถูกจับทำโทษแน่ๆ ว่าแล้วก็รีบพาตัวเองให้พ้นเขตอันตรายให้เร็วที่สุด
ลมทะเลพัดเอื่อยๆ ราวกับยอมรับและรอคอยให้เด็กหนุ่มได้ชื่นชมความงามของ หาดโจโดงาฮามะ ที่เป็นส่วนหนึ่งของอุทยานแห่งชาติที่เรียกกันทั่วไปว่า ชายฝั่งซันริกุ มีความยาว 200 กิโลเมตร
ดวงตาคู่สวยมองไปยังทะเลกว้างและอ้างว้าง ‘มันจะเป็นแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่’คำถามที่ชวนให้เจ็บปวดดังก้องขึ้นในหัว
“จริงสินะ เรื่องกำลังจะกลับไปเป็นแบบเดิมอีกครั้ง” เด็กหนุ่มพูดกับตนเอง
“ไม่มีทาง ฉันไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นแน่ๆ เจ้าเด็กบ้าคิดจะหนีอีกแล้วหรือไง” เสียงทุ้มเย็นด้านหลังทำเอาเด็กหนุ่มสะดุ้งสุดตัว แล้วรีบตั้งสติหันกลับไปมองต้นเสียง
“ม...มาตั้งแต่เมื่อไหร่” เคนโด้ถามทันทีที่สามารถรวบรวมเสียงตนเองได้
“ก็ตั้งแต่นายออกมาเดินเช็คเรตติ้งตัวเองนะสิ” ชิเมซุก้าวเข้ามารวบตัวเด็กหนุ่มเข้าไปในอ้อมกอด งานนี้เล่นเอาสาวๆที่มองสองหนุ่มถึงกับเลือดกำดาวพุ่ง เพราะจินตนาการอันบรรเจิดของแต่ละคน
“เอ้ย! ทำบ้าอะไร” เคนโด้ทำได้แค่เอามือยันอกและแหกปากว่าอีกคนเท่านั้น
“ทำไม กลัวไอ้หัวทองที่นั่งมองนายมันจะขาดใจตายหรือไง” หัวทองไหนวะเดินมาตั้งนานไม่เห็นหัวใครสักคนนอกจากหัวแก
“จะบ้าไปใหญ่แล้ว ผมยังไม่ได้มองใครสักคน แล้วผมเห็นแต่คุณนั่นแหละที่บ้าอยู่คนเดียว” เด็กหนุ่มคอแข็งเถียงทันที ไม่ได้อยู่ในห้องแล้วต่อให้ชิเมซุบ้าแค่ไหนก็คงไม่ทำอะไรเขาท่ามกลางสายตานักท่องเที่ยวแน่ แต่เด็กหนุ่มคิดผิดถนัด....
ฝ่ามือร้อนซึ่งไล่ตามแนวกระดูกสันหลังขึ้นมาตรึงแน่นอยู่กับปอยผมบนท้ายทอยของเด็กหนุ่มจนไม่อาจหันหนีไปทางไหนได้ ตามด้วยริมฝีปากร้อนแรงและปลายลิ้นดุดันที่กวาดกดที่แรงต้านทานของเด็กหนุ่ม
“อย่ามาเถียงอีก ไม่งั้นนายได้เล่นหนังสดโชว์สาวทั้งหาดแน่” แววตาเอาจริงนั้นทำให้เด็กหนุ่มรู้ว่าชิเมซุไม่ใช่แค่ขู่เล่นแน่นอน
ใบหน้าได้รูปพยักรับหงึกหงักโดยเร็ว ไม่กล้าแม้แต่จะต่อปากต่อคำอีก แต่สายตาเจ้ากรรมดันหันไปเห็นเด็กสาวสองคนในชุดบิกินี่ ที่หัวเราะคิกคัก ทำเอาเด็กหนุ่มหน้าแดงด้วยความเขินอาย
“แล้วอีกอย่าง อย่าทำหน้าแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นด้วย...” ไม่พูดเปล่า กอดกระชับเด็กหนุ่มให้แนบชิดตนเองเข้ามาอีก เคนโด้สัมผัสได้ถึงความแข็งขืนที่เริ่มตื่นตัวภายใต้กางเกงผ้านั้นทันที
“ค...ครับ แล้วก็ปล่อยได้แล้ว คนเขามองกันทั้งหาดแล้วครับ” รับปากทันทีแทบไม่ต้องคิดให้ปวดหัว
“ไปหาอะไรกินกัน ฉันหิวแล้ว” ริมฝีปากยักยิ้มอย่างได้เปรียบ แล้วกล่าวต่อทันที
“เร็วเข้า! ไม่งั้นฉันอาจจะเปลี่ยนใจกินนายแทนเจ้าเด็กบ้า” ประโยคนี้กระซิบที่ข้างหู
“คร้าบบบ” นายนั่นแหละบ้า ไม่ได้บ้าธรรมดาด้วยบ้ากามอีกต่างหาก เคนโด้ที่โดนปล่อยตัวในที่สุดได้แต่ก่นด่าในใจ คุณหนูคนเดียวของตระกูลโคมารุบัดนี้กลายเป็นแมวน้อยของนายใหญ่ของตระกูลคุโรดะแบบนี้ใครที่อยู่ในวงการมาเห็นเข้า เขาจะทำหน้ายังไงดี แค่คิดก็สยองแล้ว..........
*********************************************************************
“นี่หล่อนดูนั้นสิ ลูกเลี้ยงยัยมิโดริหรือเปล่ายะนั้น” นางสาว CNN-1
“ไม่น่าจะใช่นะ ลูกเลี้ยงยัยนั่นนะเสือผู้หญิงจะตาย แต่พ่อหนุ่มน่าเคี้ยวนั้น เชื่องอย่างกับลูกแมว” นางสาว CNN-2
“ต๊ายยย หล่อนก็ว่าไป ไม่เห็นเหรอยะ ว่าพ่อหนุ่มที่มาด้วยนะรูปหล่อกล้ามงามหน้าดุอย่างกับสิงโต ต่อให้เสือที่ไหนลองมาเจอแบบนี้เข้าก็เป็นลูกแมวทั้งนั้นแหละยะ”นางสาว CNN-1
“อุ๊ยตายยยย ถ้างั้นแบบนี้ต้อง…”นางสาว CNN-2
“เมาส์แล้วสิยะหล่อนนนนนนนนกรี๊ดดดดด”นางสาว CNN-1+นางสาว CNN-2
ขอขอบคุณ สองสาว CNN รับเชิญเพื่อให้เนื้อเรื่องเดินหน้าเสียทีคะ ^/\^ กลับมาต่อด้วยความชอกช้ำระกำทรวง เค้าเกลียดของดำแง๊งงงงงงงงงงงงงงงง ด๊อบบาบ้าดำแล้วยังจะยิงเข้าอีก หงษ์เลยกลายเป็นเป็ดย่างเลย แต่เค้าให้อภัยแลมพ์(แลมพาร์ค)นะตัวเอง
ท่าน รัติกาลที่ว่างปล่าว หึ หึ หึ ก็คู่นี้คือคู่หลอนนี่คะ อย่าลืมจิตัวเอง ดันนั้นก็ต้องมีการ SM พอชุ่มชื่นหัวใจกันหน่อยคะ แต่ที่แอบชอบนี่... ^^”
ท่าน for ever ตายแย้วตะเอง โกหกหน่อยก็ได้ว่าขยัน หุ๋ยบอกกันตรงๆ แบบนี้เสียภาพพจน์เด็กเรียนหมด เก็บอาการคะเก็บอาการ (ถ้าข่าวของเจ๊ Blue อันไหน Big พลาดคงต้องพึ่งท่านแล้วแน่ๆ)
ท่าน เฟย์ คือว่าเข้าใจถูกแล้วคะ Big ต้องการให้คู่นี้เหมือนขาดอะไรไปสักอย่างคะ เพราะอะไรหรือคะ เพราะทั้งสองคนยังหลงทางอยู่ไงคะ ถ้าทั้งคู่สามารถหาคำตอบให้กับตัวเองได้เมื่อไหร่เมื่อนั้นก็เท่ากับทางของทั้งสองมาบรรจบกันเสียทีคะ ส่วนเรื่องบอกรักก็ไม่ต้องหาหรอกคะเพราะ Big เจตนาให้ทั้งคู่ไม่เคยบอกรักกันเลยค๊า ส่วนการตอบเม้นวันที่ 30 หึ หึ หึ ก็คนแต่งมันจิตอ่อนๆนิก๋า
ท่าน k_roro ค๊าคือว่า....รู้ตัวหรือเปล่าคะว่าท่านเริ่มนากลัวแล้วง่ะ ป๋าแกเล่นบีบคอหนูเคนขนาดนั้นท่านเห็นว่าน่ารัก เออ....สาวก SM อย่างแรงเลยง่ะ
ท่าน สวยซะให้เข็ดกว่า มาสั้นๆง่ายๆ แต่ได้ใจความเช่นเดิมนะคะ
ท่านเจ๊ mama ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ๊สงสารหนูเคนมันด้วยครับบบบบบ (ออกไปแหกปากให้โลกรับรู้) ไม่อยากจะเชื่อในที่สุดเจ๊ก็สงสารหนูเคน กร๊าดดดด
เจ๊การ์ตูนของอาจารย์ Minami หึ หึ หึ คือว่า...เจ๊แปลภาษาญี่ปุ่นได้หรือเปล่าคะ ถ้าได้นัง Big คนนี้จะจัดการไปบรรณาการถึงบ้านเลยคะ (ซื้อมาเป็นภาษาญี่ปุ่นล้วน อ่านไม่ออกแต่ยังอย่างได้กรรมจริงๆ ตรู )
ท่าน meiarchan โอเช รับทราบแล้วคร้าบบบนอนครบแปดชั่วโมง รักษาสุขภาพพร้อมงั้นเราลุยกันต่อเลยยย คำผิดเข้าไปแก้แล้วกั๊บ ว่าแต่ท่านรับดูแลหนุ่มในเรื่องด้วยเหรอจ๊ะ
ท่าน RedDevil with BlackMagic คือว่า.... Big เปล่านะเค้าไม่ทำอะไรทั้งนั้นนะ จริงๆ นะตัวเอง วิ่งหนีความผิดจากไป...
ท่าน แอล หนูเคนยังต้องเจออะไรอีกเยอะค๊า (กลายเป็นซีรี่เรื่องยาวไปแล้วคะตอนนี้)
ความคิดเห็น