คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #95 : คำสัญญา II
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ” เคนโซถามชายหนุ่ม ที่กำลังรับเอากล่องไม้ จากบุตรชายตนเองมามอบให้
“ไม่มีอะไรนี่ครับ” ชิเมซุ กล่าวตอบแล้วยิ้มน้อยๆให้เป็นการยืนยัน
“แต่...” เคนโซมองไปยังปกเสื้อสูทที่ยับย่น แล้วเลื่อนสายตาไปยังบุตรชายที่กำลังขยับกายไปนั่งด้านหลังตนเอง ชายหนุ่มมองตามสายตานั้น และพอจะอ่านออกถึงความสงสัยที่แฝงอยู่ในท่าทีนั้นได้
“อ๋อ เมื่อครู่ผมถอดเสื้อวางในรถ เพราะหากล่องไม่เจอนะครับ ไม่ได้มีปัญหาอะไร อย่าเป็นห่วงครับ” ชายหนุ่มเปิดกล่องไม้ออก เผยให้เห็นถ้วยชาโบราณที่อยู่ภายใน
“โอ...สวยครับ สวยมาก” เคนโซหยิบเอาถ้วยชาโบราณ เนื้องามขึ้นมาชื่นชม
“ใช่ครับสวย แล้วผิวก็เนียนมือดีด้วย” ชายหนุ่มกล่าวเสริม แต่สายตาไม่มองถ้วยชาเลยสักนิด กลับมองไปยังเด็กหนุ่มที่กำลังจะทำตัวไม่ถูก
“ไม่รู้มาก่อน ว่าคุณจะรู้จักของพวกนี้ด้วย” เคนโซกล่าวด้วยความชื่นชมจากใจจริง
“ก็นิดหน่อยครับ แค่พอมีความรู้บ้าง และก็พอจะรู้จักแหล่ง” ชายหนุ่มยิ้มทิ้งทาย
“อ๋อ ขอโทษที มัวแต่ลืมตัว แล้วเรื่องธุระที่เราจะคุยกัน” เคนโซวางถ้วยชาลง แล้วกลับเข้ามาสู่บนสนทนาอย่างจริงจังอีกครั้ง
“ผมอยากได้คนของคุณที่ไว้ใจได้ ไปช่วยเรื่องบัญชีที่นิฮงซังเค” เล่นขอกันไปดื้อๆเลยเหรอวะ เด็กหนุ่มที่นิ่งฟังคิดในใจ
“ถ้าถึงกับมาคุยด้วยตัวเองแบบนี้ คิดไว้แล้วสินะว่าใครที่เหมาะสม” เคนโซยิ้มราวกับรู้ทัน
“ก็มีอยู่แล้วครับ” ชิเมซุเองก็รู้ดีว่า คู่สนทนานั้นรู้ทัน
“แต่ฉันไว้ใจแค่เคนโด้ ถ้าจะให้ใครสักคนเข้าไปดูแลบัญชีแทนฉันที่นิฮงซังเค ก็ต้องเป็นลูกชายฉันเท่านั้น” หารู้ไม่นั่นแหละที่เจ้าบ้านั้นต้องการ เคนโด้ต่อประโยคในใจทันทีที่พ่อเขากล่าวจบ
“ถ้าผมไม่เห็นด้วย งานก็คงไม่สะดวกแน่ๆ” ชิเมซุกล่าวติดตลก ทุกอย่างกำลังเข้าทางเขาไปเสียหมดเหลือแค่...
“ท่านครับ!” ลูกน้องที่อยู่ด้านนอกอยู่ๆ ก็วิ่งเข้ามาด้วยท่าทางรีบร้อน
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงได้เสียมารยาทแบบนี้” เคนโซหันไปตำหนิลูกน้องที่กระหืดกระหอบเข้ามา
“แต่มีเรื่องด่วนครับ” คนที่รีบร้อนเข้ามารีบแจ้งเหตุผล
“คุณ คุณมิโดริเกิดอุบัติเหตุ ที่โรงพยาบาลติดต่อท่านไม่ได้เลยแจ้งไปทางซุยโซ แล้วซุยโซจึงโทรให้ผมเข้ามารายงานครับ” ชายผู้นั้นรีบรายงานทันทีที่มีโอกาส
“แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่า” เคนโซลุกขึ้นพูดแล้วหยุดเมื่อนึกขึ้นได้จึงหันกลับไปสั่งการบุตรชาย
“เคนโด้ดูแลทางนี้แทนฉันด้วย ฉันจะไปโรงพยาบาล คุณชิเมซุผมต้องขอตัว” ชายวัยกลางคนขอตัวจากไปทันที
เด็กหนุ่มเองก็กำลังจะ ตามผู้เป็นพ่อออกไป แต่ถูกรั้งตัวไว้ก่อนด้วยมือของชิเมซุ ผู้ติดตามที่เหลืออีกสองคนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยจึงหยุดชะงัก และจะเข้ามาช่วยเคนโด้
“ไม่มีอะไร พวกนายไปกับพ่อเถอะ” เคนโด้รีบหันไปสั่งคนของเขาทั้งคู่ ก่อนจะเกิดปัญหาขึ้น
ทันทีที่อยู่กันตามลำพัง ร่างของเด็กหนุ่มก็ถูกรวบเข้าไปกอด ตามด้วยมือไม้ที่ยุ่บยั่บสำรวจไปทั่วทุกตารางนิ้วบนร่างกาย จมูกโด่งสูดดมกลิ่นกายหอมอ่อนที่โหยหา
“คราวนี้ไม่ต้องมาหาเรื่องเฉไฉแล้วนะเจ้าเด็กบ้า” ชิเมซุพูดกับลำคอ ที่เขากำลังสร้างรอยไว้บนผิวเนื้อเนียนมือนั้น
“คุณนะสิบ้า คุณมิโดริเกิดเรื่องนะพ่อเป็นห่วงขนาดนั้น ยังจะมาทำเรื่องแบบนี้อยู่ได้” เคนโด้ใช้ความพยายามที่ไม่จริงจังนักแกะมือใหญ่ออก
“ทำไมจะต้องตกใจด้วย ก็ฉันเป็นคนทำเรื่องพวกนี้เองทั้งนั้น” เด็กหนุ่มหยุดกึก แล้วค่อยๆหันหน้ามามองคนที่กำลังเพลิดเพลินกับการลวนลามเขาอยู่
“หมายความว่า...” เคนโด้จ้องเข้าไปในดวงตาคมกริบราวกับเหยี่ยวนั้น ถึงกับหนาววาบ หรือนี่คือความน่ากลัวของคนที่อยู่ในระดับผู้นำของกลุ่มยากุซ่า
“ใช่! ฉันเป็นคนสร้างเรื่องนี้ขึ้นมาเอง ทั้งปัญหาที่นิฮงซังเค และอุบัติเหตุของแม่เลี้ยงนาย” ชิเมซุกดร่างของเด็กหนุ่มให้นอนลงกับพื้น และถอดเสื้อนอกของเด็กหนุ่มออก ตามด้วยการปลดเข็มขัดหนังราคาแพงทิ้งไม่ไยดี
‘ครืด!!’ เด็กสาวในชุดกิโมโนเปิดประตูกระดาษเข้ามา เจอฉากเด็ดเข้าเต็มตา แต่ชายหนุ่มเองก็ไม่สามารถหยุดตนเองได้แล้วด้วย แม้เด็กหนุ่มจะต่อด้านด้วยความอายที่ถูก คนอื่นเข้ามาเห็น
ดวงตาคมกริบจ้องหน้าเด็กสาวที่เข้ามาผิดเวลา ทำเอาเธอถึงกับปากคอสั่น ถาดเหล้าสาเกในมือคงได้ตกแตกเป็นแน่ถ้าชายหนุ่มไม่เข้ามาหยิบไปก่อน
ใบหน้าคนโนมมากระซิบข้างหูเด็กสาว ทำเอาเจ้าตัวถึงกับหน้าแดง ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อเสียงทุ้มกระซิบสั่งงาน
“สั่งทุกคนด้วยว่าห้ามเข้ามาที่ห้องนี้อีก จนกว่าฉันจะออกไป บอกผู้จัดการเธอด้วยว่า ชิเมซุขอร้อง” เด็กสาวราวกับถูกมนสะกด พยักหน้ารับจนคอแทบหัก รีบโค้งอำลาแล้วปิดประตูเรียบร้อยและวิ่งหน้าตั้งออกไปอย่างรวดเร็ว
“คราวนี้ก็มาต่อเรื่องของเราให้จบสักที ถ้าช้ากว่านี้ฉันคงต้องฆ่าใครแถวๆนี้ตายแน่ๆ” ชายหนุ่มปลดเน็คไทออก มือใหญ่คว้าเอาเด็กหนุ่มที่กำลังถอยหนีเข้ามาใกล้ด้วยมือข้างเดียว
“ต...แต่ว่า นี่มันร้านอาหารนะ” เคนโด้ลองพยายามต่อรองอีกครั้ง ทั้งๆที่ความหวังลิบหรี่ก็ตามที
“นายก็ได้ยิน ฉันสั่งเด็กนั่นแล้วว่าห้ามใครเข้ามา” ข้อมือเรียวถูกรวบไว้ได้เนคไทของชายหนุ่ม
“แล้วถ้าพ่อย้อนกลับมา” กางเกงถูกถอดออกอย่างง่ายดาย
“ก็ดีฉันจะได้ไม่ต้องมานั่งปวดหัว แต่งเรื่องมาโกหกให้เมื่อย” กระดุมเสื้อเชิ้ตถูกปลดออก ริมฝีปากร้อนชิมผิวเนื้อเนียนราวกับกระหาย
มือที่ถูกมัดยกขึ้นคล้องลำคอหนา ขยับกายให้คนลิ้มรสผิวกายได้ถนัดขึ้น ไม่จำเป็นต้องเล่นตัว เพราะตอนนี้ตนเองก็ต้องการได้รับการโอบกอดจากชายตรงหน้าเป็นที่สุด
“เล่าให้ฟังหน่อยได้หรือเปล่า ว่าทำไมคุณมิโดริถึงได้เกิดเรื่องขึ้น” ตอนนี้เด็กหนุ่มขึ้นไปนั่งบนตักใหญ่ สัมผัสได้ถ้าร่างกายที่อัดแน่นไปด้วยความปรารถนา ที่ซ่อนอยู่ภายใต้เนื้อผ้าของกางเกงราคาแพง
“ก็แค่เทคนิคนิดหน่อย…หึ หึ หึ เดี๋ยวนี้ชักจะร้ายขึ้นแล้วนะ” เพราะทราบดีถึงความต้องการของชายหนุ่ม เคนโด้จึงแกล้งเบียดกายให้เสียดสีเข้ากับร่างอันร้อนแรง ทำเอาชายหนุ่มถึงกับหัวเราะ
“แล้วแบบไหนครับ” ใบหน้าที่ท้าทาย และผิวกายอันยั่วยวน ทำเอาชิเมซุชักจะเมากับความร้ายอย่างเหลือเชื่อของเด็กหนุ่ม
“ก็แค่...ถ้าหากผู้หญิง ขับรถมาคนเดียว ถูกตามมาสักสองสามวัน หรือมีรถที่ไม่รู้จักขับจี้ท้ายทุกวัน แม้จะไม่ใช่คันเดียวกันก็เถอะ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงคนไหนก็ขวัญเสียทั้งนั้น…ช่วยหน่อยสิ” มือใหญ่บีบก้นนุ่มโดยไม่มีการเตือน เด็กหนุ่มจึงผวาโถมเข้าหาร่างเขาเต็มที
“ช่วยอะไรเล่า คุณมัดผมไว้นะ” ช่วยไม่ได้เรื่องอะไรจะยอมเคนโด้คิดในใจ แต่ดูเหมือนอีกคนจะรู้ทัน
“ถึงจะถูกมัดแบบนั้น นายก็ยังกอดฉันแบบนี้ได้ แค่ปล่อยมันออกมาไม่ได้ยากเสียหน่อย” ปลายนิ้วแกร่งแทรกสำรวจโพรงเนื้อนุ่ม เพราะไม่มีสารหล่อลื่นความเจ็บแสบจึ่งแล่นลิ่วขึ้นมา
“เจ็บนะ เล่นอะไรบ้าๆ” เด็กหนุ่มโวยใสทันที
“จัดการสิไม่งั้นฉันจะเพิ่มนิ้วทั้งๆแบบนี้นะ” เด็กหนุ่มได้แต่ฮึดฮัดขัดใจ แต่ให้ตายสิไอ้บ้านี้ยังไม่ยอมถอนนิ้วออกไปอีก มือที่ถูกมัดจึงยกขึ้นจากลำคอหนา จัดการปลดปล่อยเอาร่างที่ร้อนแรงออกมาจากความจำกัดใต้เนื้อผ้า เท่านั้นนิ้วที่รุกรานจึงถอนออก ริมฝีปากบางแย้มยิ้มท้าทาย กระซิบถามชายหนุ่ม
“อยากให้ผมช่วยก่อนหรือเปล่า” ไม่มีคำตอบ มือใหญ่กลับเอื้อมมากดศีรษะเด็กหนุ่มที่พูดมากเกินความจำเป็น โดยไม่ต้องพูดให้มากความริมฝีปากบาง ก็เปิดรับความเข็งแกร่งอย่างเต็มใจ
เสียงครางต่ำอย่างพอใจ บ่งบอกได้ดีว่าผู้ได้รับการปรนเปรอนั้นรู้สึกดีแค่ไหน ยิ่งแรงกดศีรษะของเด็กหนุ่มมากขึ้น การกระทำของเด็กหนุ่มก็แร่งเร้าตามแรงกระตุ้นไม่แพ้กัน แต่ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะสิ้นสุดการเดินทาง เขาก็กระชากเอาเคนโด้ให้กลับขึ้นมาก่อน
“คิดจะจัดการให้จบ แล้วหาทางเลี่ยงหรือไง”รอยยิ้มรู้ทันทำเอาเด็กหนุ่มได้แต่ยิ้มแห้งๆตอบ
“รู้ด้วยเหรอครับ” เคนโด้ออมแอ้มตอบ ทำไมชายคนนี้ถึงได้รู้ทันเขาไปเสียทุกเรื่อง
รอยยิ้มนั้นยังไม่จางหายไปจากใบหน้า แต่กลับกว้างขึ้น ถ้าหากเป็นเวลาอื่นเห็นคงคิดว่า ชายผู้นี้ช่างมีรอยยิ้มอันอบอุ่น แต่เวลานี้มันเหมือนกันยิ้มเยาะเย้ยมากกว่า ร่างของเด็กหนุ่มถูกดันให้นั่งชิดกำแพง
“คุณจ...อ๊ะ!!”ถามยังไม่ทันจบประโยคก็ต้องต้องด้วยความตกใจ ร่างที่เริ่มตื่นตัวของเด็กหนุ่มถูกริมฝีปากที่เชียวเชิงกว่าครอบครองปรนเปรอจน เกร็งไปทั้งร่าง ริมฝีปากกัดแน่นด้วยกลัวว่าจะส่งเสียงร้องให้คนอื่นได้ยิน จนเมื่อหัวสมองมึนตื้อ ดวงตาพร่ามัว แล้วทุกอย่างก็พังครืน
เคนโด้ต้องตกใจอีกรอบเมื่อใบหน้าของชายหนุ่ม มองสบตาแววตาและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทำเอาเด็กหนุ่มหนาววาบ ไม่กล้าเดาว่าชายหนุ่มคิดจะทำอะไร แล้วทุกอย่างก็กระจ่างในวินาทีถัดมา เมื่อชายหนุ่มเลื่อนใบหน้าไปยังผิวเนื้อเบื้องล่าง
ปลายลิ้นที่เต็มไปด้วยรสชาติของเด็กหนุ่ม แตะสะกิดแผ่วเบา แต่ทำเอาทั้งร่างเกร็งสะท้านทั้งๆ ที่อารมณ์ของตนพึ่งดับมอดไปเมื่อครู่กลับลุกโชนขึ้นจนเจ้าตัวเองยังหวาดกลัว
ทั้งลีลาทั้งชั้นเชิงที่เก่งกาจ ทำเอาเด็กหนุ่มที่ตั้งใจจะเก็บเสียงตนแค่ลำคอ ถึงกับร่ำรองไม่เป็นภาษา ชิเมซุเองบัดนี้ก็แทบไม่ต่างกันเด็กหนุ่มรับรู้ได้ร่างแรงบีบรอบขอที่เพิ่มขึ้นจนเขารู้สึกเจ็บ แต่หากชายหนุ่มยืนยันที่จะฆ่าเขาด้วยปลายลิ้นต่อไป เขาคนต้องถึงฝั่งอีกรอบแน่ๆ
แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะอ่านปฏิกิริยาของเขาออก จึงหยุดการกระทำกระชากวิญญาณของเขาลง แต่สิ่งที่ตามมาต่างหากทำเอาวิญญาณเด็กหนุ่มออกจากร่าง ร่างกายใหญ่โตสอดแทรกเข้ามาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
“โอ้ยเจ็บ อย่า อย่าพึ่งขยับ” เด็กหนุ่มร้องขอ ชิเมซุเองก็ใจดีพอจะหยุดตามทีเด็กหนุ่มต้องการ
“คราวนี้จะกล้ายั่วฉันอีกหรือเปล่า” ชิเมซุกระซิบถามคนที่โดนเล่นงานในอ้อมกอด
“ยิ่งกว่านี้ก็เจอมาแล้ว” เพราะเริ่มปรับตัวได้จึงกล้าต่อปากต่อคำมากขึ้น
“ที่แท้ชอบก็ไม่บอก จะได้จัดการให้” ชิเมซุยิ้มขำ แค่นี้ก็น้ำตาร่วงไม่ต้องคิดถึงที่ผ่านมาที่เขาทำรุนแรงกับเด็กหนุ่ม ยังจะกล้าปากดีอีก ชายหนุ่มจึ่งเริ่มขยับกาย
แล้วบทรักอันร้อนแรงก็ดำเนินไปอย่างเผ็ดร้อน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นดำเนินไปตามความต้องการของสองหัวใจที่ร่ำร้องหากันและกัน ทุกการโอบกอดทุกสัมผัสตอบสนองตามสัญชาตญาณสัตว์ป่าที่มีอยู่ในตัว
จนเมื่อทุกอย่างใกล้สิ้นสุดเด็กหนุ่มก็มองเห็นดวงดาวพร่างพราย ท่ามกลางสีสันมากมายแค่นั้น ร่างรองรับก็เกร็งสะท้าน บีบบังคับให้ผู้รุกรานแทบจะสิ้นสุดความอดทน
“เดี๋ยวเคนโด้อีกเดี๋ยว” ชิเมซุกัดฟันพูดก่อนจะกระแทกร่างเข้าหาเด็กหนุ่มอย่างรุนแรงจนร่างของเด็กหนุ่มไหวคลอน แล้วทุกอย่างก็หลอมรวมออกมาเป็นสายน้ำ สองร่างกอดก่าย ราวกับจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน...
“ขอเวลาอีกไม่นาน ฉันจะเอานายกับมาอยู่ข้างๆ ฉันให้ใด้” ชิเมซุกระซิบให้คำสัญญา....................
*********************************************************************
เด็กหนุ่มจัดการแต่งตัวให้กับตนเอง ด้วยเพราะตนเองนั้นแทบจะเปลือยเปล่าแต่อีกคนเสื้อผ้ายังอยู่บนตัวครบชิ้น เคนโด้จึงปล่อยให้ชายหนุ่มทำหน้าทีเช็ดทำความสะอาดสิ่งที่ทั้งสองทำเปรอะเปื้อนไว้
“คืนนี้ผมคงต้องไปดูพ่อที่โรงพยาบาลหน่อยนะครับ” เด็กหนุ่มขยับกายลุกขึ้น แต่แข้งขาก็อ่อนแรงเต็มที ทำเอาเจ้าตัวถึงกับเซถลา
“สภาพแบบนี้ยังจะดูแลใครได้อีก” ชิเมซุเข้ามาประคอง
“เรื่องที่โรงพยาบาลไม่ต้องห่วง ฉันส่งเจ้าสองตัวนั้นไปจัดการให้แล้ว และก็ฉันสั่งให้มันแจ้งข่าวแล้วด้วยว่าเราต้องไปนิฮงซังเคด่วน ไปกันเถอะฉันช่วย” เขาประคองเด็กหนุ่มด้วยความรู้สึกหลากหลาย
“หวังว่าคุณมิโดริคงไม่เป็นอะไรมากนะครับ” เคนโด้หันมาถามด้วยความไม่แน่ใจ
“แต่ฉันว่ามีหลายคนนะที่ไม่อยากให้แม่เลี้ยงนายรอด” ชิเมซุยิ้มตอบ ทั้งคู่ออกไปจากร้าน โดยที่เด็กสาวผู้เห็นเหตุการณ์วิ่งเข้ามารายงานด้วยเสียงใส
“ไม่มีใครเข้าไปกวนใช่หรือเปล่าคะ หนูเฝ้าให้อย่างดีเลยคะ คราวหน้าเชิญใหม่นะคะหนูจะจัดการให้เรียบร้อยยิ่งกว่านี้ แล้วจะไม่เข้าไปขัดจังหวะเด็ดขาดค๊า” ชิเมซุชำระค่าอาหารและทิปให้เด็กสาวอย่างหนัก................
ขอบคุณทุกท่านที่เป็นห่วง Big นะค๊า แต่ยังไม่ได้ไปหาหมอเลย แหะ แหะ บ่ายนี้จะมีคนมาลากไปหาหมอ T^T จะโดนว่าหรือเปล่าก็ไม่รู้ (มันยิ่งดุดุอยู่ด้วยไอ้เพื่อนบ้า)
ท่าน รัติกาลที่ว่างปล่าว คือว่าคุณแม่เลี้ยง ไม่ได้ไล่ออกจากบ้านแต่จัดการให้ขับรถตกถนนแทนได้หรือเปล่าค๊า
ท่าน for ever ขอบคุณที่เป็นห่วงค๊า บ่ายนี้จะไปหาหมอแล้วคะ คงต้องดูก่อนว่าเป็นอะไรกันแน่
ท่าน เจ๊ mama ขอบคุณนะคะ แต่การนอนฟังมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ TwT ถ้างั้น Big ไม่ฟังแล้วก็ได้ เอาเป็นว่าบ่ายนี้ไปหาหมอแล้วจะมาเล่าให้ฟังแล้วกันคะว่าเป็นไง (แต่ตอนนี้กำลังคิดหาวิธีไม่ไปอยู่คะ)
ท่าน k_roro ขอบคุณที่เป็นห่วงค๊า แล้วก็มาอัพแล้วนะคะ
ท่าน meiarchan แหะ แหะ ดีจังที่ไม่ได้ฟังแบบ Big ถ้าหมอบอกว่าเป็นเพราะ mp Big คงต้องหยุดฟังสักพักคะ (แต่ตอนนอนคงต้องหยุดถาวรไม่งั้นโดนกินหัวแน่ๆ) แต่....วิธีเก็บแม่เลี้ยงของท่านโหดมากมายเลยคะ = =”
ท่าน สวยซะให้เข็ดกว่า มาอัพแล้วจ๊า
ความคิดเห็น