คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #97 : คำสัญญา IV
เคนโซกลับไปแล้ว เหลือเพียงพยาบาลพิเศษที่อยู่เฝ้าหญิงสาว สองสาวที่ห่างหายไปนายเนื่องจากติดงานที่ Myanmar ก็เสนอหน้าเข้ามาเยี่ยมทันทีที่สบโอกาส
“อุ๊ยตายยยยแล้ว~ ยังไม่ตายเหรอค๊า ดิฉันอุตส่าห์รีบกลับมา คิดว่าต้องมาตัดชุดออกงานเสียอีก” เสียงแหลมแปดหลอดของ นางสาว CNN-1 ร้องทักขึ้นเมื่อเห็นสภาพหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง
“หล่อนก็ว่าไป หนังเหนียวเหนียงยานแก่ง่ายตายยาก รุ่นสาปแช่งก็ไม่ตายแบบนี้ ไม่ม่องง่ายๆหลอกย่ะหล่อน” นางสาว CNN-2 เฉลยข้อสงสัยให้เพื่อนสาว
มิโดริกลอกตาอย่างเบื่อหน่าย เมื่อสองสาวคู่หูนรกแตกโผล่หน้ามาแต่เช้า วันนี้น่าจะเป็นวันแห่งความซวยของตนเองเป็นแน่
“ไหนว่าช่วงนี้งานยุ่งไม่ใช่เหรอคะ ดิฉันไม่อยากรบกวนฝากแค่ของมาเยี่ยมก็ได้คะ” มิโดริฉีกยิ้มตามารยาท แต่สายตานั้นกำลังไล่ส่งสองสาวให้ไปจากห้อง
“โอ้ยยย ทำแบบนั้นได้ไงค๊า เราคนกันเอง คุณมิโดริเกิดอุบัติเหตุขนาดนี้ต้อง มาสมน้ำหน้าเฮ้ย! ไม่ใช่คะ ต้องมาเยี่ยมมาให้กำลังใจกันหน่อยสิคะ” นางสาว CNN-2 เข้ามาวางกระเช้าดอกไม้ข้างหัวเตียง คุณพยาบาลก็รับไปจัดวางให้สวยงาม ส่วน นางสาว CNN-1 เดินเข้าไปยังตะกร้าผลไม้หลากหลาย หยิบเอาองุ่นแดงไร้เม็ดขึ้นมาเช็ดๆ แล้วยัดเข้าปาก
“คือว่าดิฉันมีเรื่องมาคุยกับคุณด้วยคะ” นางสาว CNN-1ที่เคี้ยวองุ่นหมดแล้วกล่าวขึ้น
“มีเรื่องอะไรคะ” มิโดริถามอย่างเบื่อหน่ายจะมีอะไรนอกจากจะมาจิกมากัดตนเอง
“ก็เรื่องที่คุณต้องมานอนเป็นมัมมี่อยู่ที่นี่ไงคะ คือดิฉันสองคนอยากเตือนว่า คุณอย่าทำให้พ่อหนูเคนของเรา อ๊ะไม่ใช่สิหนูเคนลูกเลี้ยงของคุณต้องเศร้าอีกเลยนะคะ คือว่าเวรกรรมเดียวนี้ มันตามทันเร็วจะตายคะ” นางสาว CNN-1 เอานิ้วจิ้มเฝือกที่ขาเล่น
“คุณคงพอจะรู้นะคะว่าพวกเราหมายถึงอะไร” นางสาว CNN-2 พูดเสริมขึ้น แล้วเดินไปเปิดประตูห้องให้โทรุเข้ามา แล้วหันไปส่งสัญญาณให้คุณพยาบาลพิเศษออกไปก่อน
มิโดริเองก็เข้าใจสถานการณ์ดี พยายามส่งส่ายตาอ้อนวอนไม่ให้คุณพยาบาลสาวออกไป แต่ดูเหมือนสาวเจ้าจะไม่ได้สนใจกับอาการของมิโดริสักนิด กลับเดินออกจากห้องไปแต่โดยดี
ร่างสูงของโทรุก้าวมายืนที่ปลายเตียง ชายหนุ่มหน้าตาดีในชุดสูทสีดำ ทำให้หญิงสาว เผลอคิดไปว่าเขาคือยมทูตที่จะเข้ามาเอาชีวิตหล่อน ลำคอของหญิงสาวแห้งผาดกระทันหันทำให้จะตัว ต้องกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ
“ค...คุณมีธุระอะไร” มิโดริปากคอสั่นถามชายหนุ่มทันที
“แค่มาเตือนเท่านั้น อย่ามายุ่งเรื่องของเคนโด้อีก ไม่อย่างนั้นครั้งต่อไปจะไม่แค่เจ็บตัว แต่อาจจะไม่มีแม้กระทั้งลมหายใจของตัวเอง คงพอจะรู้สินะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ” โทรุกล่าวอย่างเลือดเย็น
“ถ้าพวกแกยังมายุ่งกับฉันหรือเคนโด้อีก คราวนี้ฉันจะเอาเรื่องอุบาทว์นั้นบอกคุณเคนโซ” มิโดริตอบอย่างท้าทาย
“ถ้าเรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เจ้าไคโต้จัดการแทนคุณไปเรียบร้อยแล้ว ดูท่าคุณเคนโซเองก็ตกใจไม่น้อย แต่...ก็ไม่เห็นจะว่าอะไร” โทรุล้วงมือในกระเป๋ากางเกงท่าทางสบายๆ จนน่าหมันไส้ ยักไหล่ตอบ
“พวกแก มันพวกวิปริต หน้าด้าน ไร้ยางอาย!!!” หญิงสาวกรีดร้องดังลั่น ทำเอาสองสาว CNN ถึงกับต้องเอามืออุดหู
“ไม่นึกเลยว่าชีจะวีนแหลกขนาดนี้” นางสาว CNN-1 กระซิบเพื่อน แต่ใบหน้าเจ้าหล่อนดูสะใจมากกว่า
“อู้ยยย หล่อนก็ ชีหวังจะงาบพ่อลูกเลี้ยงมาตั้งแต่พ่อหนูเคนยังละอ่อน แต่ถูกหนุ่มหล่อกล้ามโตคาบไปต่อหน้าต่อตาแบบนี้ เป็นใครก็คลั่งยะ แถมยังส่งหลานชายมาเย้ยแบบนี้ ฉันว่าคงได้มีการย้ายจากผู้ป่วยแผนกอุบัติเหตุ ไปเป็นผู้ป่วยทางจิตกันบ้างหล่ะงานนี้” นางสาว CNN-2 มีความสะใจไม่ต่างกัน
“พวกหล่อนสองคนก็เหมือนกัน พามันเข้ามาทำไม! ออกไปนะ! ออกไปให้หมด”มิโดริโวยวายหนักขึ้น พร้อมขว้างปาข้าวของให้วุ่นวาย โทรุเองก็มองอย่างสมเพช ก่อนจะออกจากห้องไปก็กล่าวทิ้งท้ายไว้
“คุณจะบ้าบอยังไงก็เชิญ แต่จำไว้ว่าอย่ามายุ่งกับเคนโด้ หรือพวกเราอีกไม่งั้นคุณได้เหลือแต่ชื่อแน่” ชายหนุ่มก้าวเท้าออกจากห้อง ปล่อยให้หญิงสาวคลุ้มคลั่งอาละวาดขว้างปาข้าวของตามสบาย แต่สองสาว CNN เลือกใช้วิธีแอบมุมแล้วหัวเราะกับอาการของหญิงสาวแทน ได้ดูคนคลั่งแต่เช้าช้างเป็นวันดีเสียนี่กระไร ^^
*********************************************************************
ตั้งแต่เช้าภารกิจที่เด็กหนุ่มต้องทำคือเตรียมอาหาร วันนี้เขาถูกสั่งให้ทำข้าวต้มปลา แต่ทั้งๆที่ถูกแยกให้ห่างจากกันโดยไม่รู้ว่าจะได้พบกันอีกเมื่อไหร่ ตลอดสองอาทิตย์หากมีเวลาว่างเมื่อไหร่เด็กหนุ่ม จะหัดทำอาหารทันที ทุกอย่างเพราะเขายังคงเชื่อในคำสัญญาที่ชายหนุ่มให้ไว้
ดังนั้นอาหารข้าววันนี้ที่ ชิเมซุได้เห็นจึงมีหน้าตาผิดไปจากที่เขาคิดไว้อย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งๆที่ทำใจไว้ว่าจะได้เห็น ข้าวต้มปลาหน้าตาดูไม่ได้ กลับเป็นข้าวต้มปลา หน้าตาหน้ากินผิดกับที่คิดไว้ลิบลับ
“ไหนว่าทำอาหารไม่เป็น” ชิเมซุยกถ้วยข้าวต้มที่ส่งกลิ่นหอม จ้องมองด้วยความแปลกใจ เด็กหนุ่มในชุดผ้ากันเปื้อน นั่งลงข้างๆ
“ผมก็หัดทำสิครับ คุณคัดโคเอง ก็สอนผมตั้งหลายอย่าง” เคนโด้นั่งแกะผ้ากันเปื้อนออก แต่ถูกมือใหญ่คว้าตัวให้ไปนั่งตัก
“ป้อน” สั่งสั้นตามแบบคนเอาแต่ใจ
“คุณเป็นเด็ก หรือเป็นอัมพาตถึงต้องให้ป้อน” เด็กหนุ่มฮึดฮัดขัดขืนพอเป็นพิธี แล้วยิ้มถาม
“เป็น...สามีนาย” คนที่ตอบทำหน้าตาย แต่คนฟังหน้าแดง ทำอะไรไม่ถูก
“ตลกตายล่ะ ผมเป็นผู้ชายคุณก็ผู้ชายถ้าคุณสามีผมก็ต้องเป็น...” แล้วจะพูดให้เข้าตัวทำไม่ เคนโด้ชักไม่เข้าใจตัวเอง
“เมียฉันไง โง่อีกแล้วไม่เจอกันตั้งสองอาทิตย์ยังโง่ไม่เปลี่ยน เมียใครน๊า” ชิเมซุกล่าวติดตลก แต่ดูเหมือนเด็กหนุ่มไม่ขำด้วย
“คำก็โง่ สองคำก็โง่ ถ้าผมโง่นักคุณมายุ่งกับผมทำไม่ ไปหาคนฉลาดๆอยู่ด้วยก็แล้วกัน” สองมือเรียวยันอกหนาให้ออกห่าง พยายามขืนกายลุกหนี แต่ทั้งหมดก็ไม่เป็นผล แขนแข็งแรง ยังคงรัดร่างเขาไว้ได้อย่างสบายๆ แถมยังโน้มใบหน้าเขาให้เข้าใกล้อีก
“ก็ฉันชอบ...คนโง่แบบนายนะสิ เรื่องอะไรจะต้องไปหาคนฉลาดมาให้ปวดหัวด้วย” ชิเมซุกระซิบบอกเด็กขี้งอนที่ฮัดฮัดอยู่บนตักตน
>//////< ß หน้าหนูเคน แดงเป็นรอบที่เท่าไหร่ ก็ไม่อาจนับได้
“ชอบแกล้งผมเรื่อย สนุกนักหรือไง” หนีไม่ได้ก็หาเรื่องซะเลย ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน
“ก็สนุกนะสิ ไม่งั้นฉันจะแกล้งนายทำไม” ชิเมซุกลับตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน
“เลิกพูดมาก แล้วป้อนอาหารเช้าได้แล้ว...ว่าแต่ต้องให้บอกอีกหรือเปล่าว่าต้องป้อนยังไง” ชายหนุ่มกระชับเอวคนบันตักให้แนบชิดขึ้น
“ม...ไม่ต้องแล้ว ทำเป็น...แต่มือนะอยู่เฉยๆ ได้หรือเปล่าเดี๋ยวข้าวก็หกจนได้” มือเรียวตักข้าวต้มขึ้นเป่าให้หายร้อน แล้วจ่อไปที่ริมฝีปากคนเอาแต่ใจ
“ไหนว่าทำเป็นแล้วทำไมป้อนแบบนี้” ชิเมซุหาเรื่อง แต่ถูกเคนโด้เอาจมูกจิ้มแก้ม หยุดเสียงโวยก่อน (ต้องเรียกว่าจิ้มจริงๆ เพราะเร็วมาก)
“ขอป้อนแบบนี้เถอะนะ ผมไม่อยากทำแบบนั้น ผมว่ามันแปลกๆ” เคนโด้ต่อรอง
“อืม...งั้นก็ได้ แต่เสร็จแล้วนายต้องตามใจฉันนะ” เคนโด้อยากจะเถียงเหลือเกินว่าทำอย่างกับเขาขัดใจชายหนุ่มได้ แต่สิ่งที่ทำได้มีเพียง พยักหน้ารับเท่านั้น กว่าจะทานอาหารเช้าเสร็จเล่นเอาเด็กหนุ่มแทบหมดแรง
เพราะคนเอาแต่ใจไม่ได้ ทานอาหารเฉยๆ มือใหญ่ทั้งโอบกอดทั้งเลื้อยสำรวจไปทั่วร่าง ไหนจะโดนหอม โดนจูบอีกนับครั้งไม่ถ้วน เคนโด้เองก็ชักสงสัยเหมือนกันว่า ตอนที่ทั้งคู่ห่างกัน ชายหนุ่มจะเที่ยวไปทำแบบนี้กับใครหรือเปล่า
“คุณชิเมซุ คุณเคยทำแบบนี้กับใครหรือเปล่า” เคนโด้ถามขึ้นหลังจากถูกลากให้มานั่งอ่านหนังสือไม่ใช่สิต้องเรียกให้มานอนอ่านหนังสือบนตัวชิเมซุมากกว่า
“เคย” ตอบสั้นๆ ทำเอาคนที่นอนหนุนไหล่ ขมวดคิ้วจนแทบเป็นโบ ลุกขึ้นนั่งเตรียมเดินหนี แต่ถูกมือใหญ่รั้งไว้ก่อน
“งอนอีกแล้ว งอนเป็นผู้หญิงไปได้ ฉันเคยทำกับนายไง แม่เจ้าไคโต้เขายังไม่เคยทำเลย เพราะเขาอายุมากกว่าฉันเขาไม่เคยมาอ้อนฉัน แบบที่นายทำสักครั้ง ว่าแต่นายเนี่ยขี้งอนกว่าเขาอีกรู้ตัวหรือเปล่า” เคนโด้เบ้ปากแต่ก็ยอมกลับมานอนอ่านหนังสือต่อแต่โดยดี
“นี่ เดี๋ยวฉันจะคุยธุระ นายไปเอาเอกสารที่ห้องนอนให้หน่อยสิ” ชิเมซุถือโอกาสใช้เด็กหนุ่มทันที
“ครับ” รับปากแล้ววางหนังสือไว้บนโต๊ะ ทำตามคำสั่งโดยง่าย ชายหนุ่มจึงหยิบโทรศัพท์โทรหาหลานชาย เพื่อถามความคืบหน้า แต่ไม่ลืมที่จะพูดให้น้อยที่สุด เพื่อเด็กหนุ่มเข้ามาได้ยินแบบคราวที่แล้ว จะได้จับไม่ได้ว่าเขากำลังปรึกษาเรื่องอะไรกัน
ความคืบหน้าที่หลานชายรายงานนั้น สร้างความพอใจให้กับชายหนุ่มเป็นอย่างยิ่ง อย่างน้อยมิโดริคงไม่กล้ามายุ่งเรื่องนี้อีกแน่ๆ แต่ก็ยังวางใจไม่ได้ ไม่รู้ว่าแม่ตัวดีจะคิดแผนอะไรขึ้นมาอีก ส่วนเคนโซ คงยากที่จะรับกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ต่อให้เคนโด้โดนไล่ออกจากบ้าน เขาเองก็ยินดีที่จะรับผิดชอบชีวิตของเด็กหนุ่ม
หวานกันไปก่อนนะจ๊ะ ตอนหน้า หึ หึ หึ หัวเราะทำไมฟร่ะ ยังคิดไม่ออกเหมือนเดิมค๊า
ท่าน melodiiz หุ หุ แอบอ่านมานานแล้วเหรอค๊า แต่ก็ขอบคุณคะที่ในที่สุดก็มาเม้นให้กัน
ท่าน แอล หนูเคนน่ารักแล้ว Big ไม่น่ารักบ้างเหรอค๊า พลั่ก!! โดนถีบด้วยรักไปหนึ่งที
ท่าน *JM4* อาการ Big ไม่ร้ายแรงขนาดนั้นหรอกค๊า แต่ปวดหูเอาการ ยังแค่หม่ำยายังไม่โดนเจาะโดนผ่าถือว่าโชคดีคะ ส่วนเรื่องคนบอกรัก...ฮืออออ เค้าไม่เคยมีใครมาบอกรักเลยง่ะ มีแต่โดนด่า โดนประณาม
ท่าน k_roro นั่งสิหนูเคนจะโดนอะไรดี (ทำหน้าโรคจิต) แต่คงไม่มากคะเพราะกะจะเอาให้จบคู่นี้ในเร็ววันเพราะสองหนูน้อยเราคอยจนเมื่อยแล้วค๊า ส่วนเรื่องสมัครเป็นแฟนคลับถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค๊า แค่มาอ่านเรื่องนี้ Big ก็ดีใจแล้วค๊า
ท่าน meiarchan คือว่า...อ้ายค๊า อายยยยยย อายมากมา ตรูพิมพ์ได้ชั่วขนาดนี้เลยหรือฟร่ะ ขอบคุณท่าน meiarchan อย่างสูงท่านต้องมา แก้ไขให้ประจำเลย แต่ไอ้ Big ยังไม่รู้จักพัฒนาเช่นเดิม (หรือตรูเป็นพวกพัฒนาการสูงสุดได้แค่นี้แน่เลย TwT) ขอบคุณนะค๊า
ท่าน สวยซะให้เข็ดกว่า สุดสวยจ๊า จะเม้นสั้นไปถึงหนายยยยยยยยยยย
ท่าน เฟย์_เฟย์ อย่าทำบาบกับมิโดริเลยค๊า เอาเป็นว่าเราทำบุญกรวดน้ำให้ชี ดีกว่าส่วนหน้าที่กำจัดขยะ ยกให้สองสาว CNN ดีกว่ารับรองสองสาวสามารถคะ เรื่องแบบนี้ ส่วน Big เองคงไม่ได้ฟัง mp อีกนานคะโดนยึดไปแล้ว (เพื่อนสาวเธอเก็บไปแล้ว ให้ใช้เฉพาะตอนแกะเทปเท่านั้นคะ ใจร้ายที่สุด) ตอนนี้ทานยาทีไรง่วงทุกทีเลย สงสัยเปิดเทอมแล้วต้องนอนรอเพื่อนเอางานมาให้ที่บ้านเหมือนเดิม (อันนี้ขี้เกียจไม่เกี่ยวกับเรื่องยาเลย) แล้วก็เห็นด้วยกับ เจ๊ mama หนูเฟย์ เป็นหมอได้อยู่แล้วคะ ขนาด Big ทั้งพิมพ์มั่ว โงเลข ยังแหลเรียนบริหารการตลาดเลยค๊า
ท่านเจ๊ mama คือว่า...จัดการเอาหมอนปิดหน้าให้ขาดอากาศหายใจ หรือฉีดอากาศเข้าเส้นเลือดดีคะ หึ หึ เอ๋หรือตายสบายไป ต้องเอาน้ำกรดผสมนมให้หล่อนดื่มดี (แต่ละวิธีดีดีทั้งนั้นตรู) คุณพ่อรู้ความจริงเช่นนี้หนูเคนจะซบอกใครร้องไห้ดีน๊า...เอาเป็นว่า Big ยังไม่ได้คิดเช่นเดิมค๊า เรื่องโหวต Big ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเช่นกันคะ (สรุปไม่เคยรู้เรื่องอะไรกับเขาทั้งนั้นหรือโง่นั่นเอง) แต่เจ๊จ๋า ไม่ต้องโหวตทุกวันหรอกค๊า คะแนนน้อยแต่มีคนอ่าน Big ก็ดีใจแล้วคะ ^^ ส่วนความเห็นของเจ๊ที่มีให้หนู เฟย์...เฟย์ Big ก็เห็นด้วย (แม้จะรู้จักแต่สัตว์แพทย์ กับคุณหมอจิตแพทย์คงมีความหื่นไม่ต่างกันเท่าไหร่คะ) แล้วก็ขอบคุณเรื่องวิธีสมัครเป็นแฟนพันธ์แท้ด้วยค๊า
ท่าน MeAwKiM ถ้าคุณพ่อยอมรับง่ายหนูเคนก็ไม่น่าสงสารสิค๊า เป็นแบบนี้ป๋าจะได้รักมากๆ ไงหนูเคนไม่มีที่ไปก็มาซบอกป๋าได้ค๊า ส่วนเรื่องสุขภาพ หุ หุ หุ คือว่า...ด้วยความเป็นคนดีจะเชื่อฟังค๊า
ความคิดเห็น