อะไรกันว้า (Yaoi)

ตอนที่ 34 : ตอนที่ 28 คิดซ่ะว่า 100% ก็แล้วกันนะคะ

“พี่เอก นั่งดีๆไม่ได้หรือไง กระแซะอยู่ได้น่ารำคาญ” น้องจอยที่นอนดูโทรทัศบนเตียงในห้องของไอ้น้ำ บ่นใส่ไอ้เอกมันครับ ไม่รู้ว่าสองคนนี้เค้ารักใคร่อะไรกันนักหนา ไม่ว่าไอ้เอกมันทำอะไร น้องจอยก็จะสังเกตุ แล้วก็คอยพูดถึงตลอดเวลา

“โทษนะครับคุณน้องจอยผู้น่ารัก พี่เอกไม่ได้กระแซะน้องจอยสักหน่อย ช่วยกรุณาเบิกเนตรดูด้วยครับ พี่นอนอยู่ข้างขวาของมึน ส่วนน้องจอยน่ะนอนอยู่ข้างซ้าย พี่จะกระแซะน้องได้อย่างไรกันครับ  แล้วอีกอย่างตอนนี้พี่เอกกำลังสำรวจหัวมึนของพี่ต่างหาก ว่าสระผมหรือยัง” ไอ้เวงเอกมันก็ทำอย่างที่พูดจริงๆ นะครับ ไอ้น้ำยืนยันได้ว่าจมูกของมันกำลังสำรวจกลิ่มหัวผมอย่างตั้งอกตั้งใจ เพราะแบบนี้แหละไอ้น้ำเลยหลอนจนต้องสระผมทุกวัน ส่วนน้องจอยที่ได้รับคำตอบจากไอ้เอก เลยลุกขึ้นมานั่งแล้วกระดึบ กระดึบ แทรกตรงกลางระหวังไอ้น้ำกับไอ้เอกครับ

“ก็เนี้ยไง กระแซะอยู่เห็นๆ พี่เอกยังจะมาเถียงจอยอีก” กร๊าซซซซ!! น้องรักของไอ้น้ำไปเอามาจากไหนครับ ฉลาดล้ำโลกมากกกก

โอ๊ะโอ ไอ้น้ำลืมเล่าให้ฟังไปครับ คือว่าหนักจากน้องจอยและพี่จินมาหาผมเมื่อวันก่อน น้องจอยเค้าก็เลยขอคุณแม่มาค้างที่หอผมหนึ่งคืนครับ เพราะเป็นคืนวันศุกร์จึงไม่มีปัญหา ส่วนพี่จินไอ้น้ำคิดว่าคงได้โอกาศปล่อยแก่ด้วย พอลูกสาวขอค้างกับไอ้น้ำเจ้แกรีบตอบตกลงโดยไม่มีท่าทีอิดออดเสยสักกระนิด ดูออกจะดีใจเสียด้วยซ้ำ สงสัยแอบนัดกิ๊กเที่ยว ถึงได้ไม่มีความห่วงลูกสาวโดยสักนิด

“น้องจอยครับ ดูการ์ตูนเรื่องนี้เสร็จแล้วไปแปรงฟันนอนได้แล้วนะครับ” ขณะที่ผมคิดอะไรเผลินๆ เสียงไอ้เอกมันดังขึ้นมาอย่างสุภาพ แต่เอิ่ม...ภาพที่ไอ้น้ำเห็นไม่รู้ว่าตาฝาดหรือเปล่า คือแบบว่า

น้องจอยกำลังจิกหัวไอ้เอก ที่มือทั้งสองข้างกำลังหยิกแก้มน้องจอยแล้วดึงๆ ยืดๆ = =” เล่นอะไรกันฟร่ะสองคนนี้

“แหม๋~~ พี่เอกก็ พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์โรงเรียนในประเทศไทยเค้าหยุดกันทั้งประเทศ พี่ไม่รู้เหรอค้า ไม่ทราบว่าบ้านพี่เอกนี่มีเขาอยู่หน้าบ้านหรือบ้านอยู่หลังเขารึเปล่า ถึงได้ไม่รับรู้ความเป็นไปในโลกใบนี้”

“น้องจอยครับ เรื่องเด็กๆ อย่างที่น้องจอยพูดน่ะ พี่เอกคนนี้ทราบดีอยู่แล้วครับ แต่ที่พี่บอกให้น้องจอยไปแปรงฟันแล้วนอนน่ะ เพราะพี่เอกเป็นห่วงสุขภาพน้องจอยต่างหากครับ การนอนดึก จะทำให้ผิวพรรณของน้องจอยไม่สวยนะครับ เด็กน้อยอย่างน้องคงยังไม่ทราบก็ได้ พี่น่ะเป็นคนดีนะครับ” ไอ้เอกมันตอบว่ามันเป็นคนดีกับน้องจอยของไอ้น้ำ แต่มือมันครับกลับดึงแก้มน้องจอยให้ยืดขึ้นกว่าเดิม แน่ใจนะมรึงไอ้เอกว่ามรึงเป็นคนดี

“พี่เอกขา น้องจอยรู้นะคะว่าพี่เอกอยากให้น้องจอยรีบนอนเพราะอะไร บ้านช่องพี่ก็มี ทำไมไม่รับกลับไปนอนคะ จะมานอนเน่าที่ห้องพี่น้ำของน้องจอยทำไมคะ” น้องจอยของไอ้น้ำปล่อยมือจากหัวของไอ้เอก แล้วเอานิ้วเล็กๆนั่นจิ้มใส่ตาไอ้เวงเอก แต่มันก็ไวฉิบเลยครับปล่อยมือจากแก้มน้องจอย แล้วยกขึ้นมากันได้อย่างทันท่วงที

“มึนของพี่เอกน่ะ เค้านอนคนเดียวไม่ค่อยจะหลับครับ พี่เอกเลยต้องมานอนเป็นเพื่อน และที่สำคัญน่ะ พี่ต้องคอยดูแลด้วยว่ามึนของพี่เค้าต้องการอะไรบ้างก่อนนอน เพราะจะได้หลับฝันดี” ไอ้เอกมันฉีกยิ้ม ชนิดที่ไอ้น้ำเห็นแล้วขนหัวลุกเลยครับให้กลับน้องจอย

“กล้าพูดนะคะพี่เอก น้องจอยว่าการที่พี่เอกมาดูแลพี่น้ำของน้องจอยแบบนี้ มีแต่ทำให้พี่น้ำของน้องฝันร้ายน่ะสิคะ” พูดถูกใจมากมายเลยครับน้องรักของพี่

“ไม่น่ะ เห็นนอนหลับพริ้มยิ้มหวานในอ้อมกอดของพี่ทุกคืนนะครับน้องจอย” ว่าแล้วไอ้เอกมันก็ยักคิ้วใส่น้องอีกนึงที เอิ่ม...มรึงไอ้คุณเอกมริงพูดแบบนี้ ทำหน้าแบบนั้น น้องกุเข้าใจผิดกันพอดี

“งั้นคืนนี้น้องจอยจะทำให้พี่น้ำนอนหลับฝันดีเองคะ” น้องจอยยิ้มหวานส่งให้ไอ้เอกมันครับ แต่เชื่อเปล่าไอ้น้ำรู้สึกเหมือนกับว่า...เหมือนงานจะเข้าพิกล

“พี่น้ำขา~~ น้องจอยง่วงนอนแล้วคะ พี่น้ำพาจอยไปอาบน้ำแปรงฟันนอนกันเถอะนะคะ” มาแล้วไงกุ งานดูแลเด็กน้อยเสียด้วย

“ได้สิ เดี๋ยวพี่หยิบแปรงสีฟันกับสบู่ที่พี่จินซื้อให้ก่อนน่ะ”  เอาว่ะ อาบก็อาบ ยังไงก็คงต้องทำไม่งั้นเดี๋ยวแม่ยัยตัวแสบจะตืบไอ้น้ำเอา

ไอ้น้ำเลยต้องกระดึบ กระดึง ลงจากเตียง แต่กว่าจะลงมาได้ก็ต้องแงะ แคะ แกะ มือของไอ้เวงเอกซ่ะเหนื่อย เพราะอะไรหรือครับ คือว่าพอมันเลิกตบตีกับน้องจอย มันก็เอาที่ว่างๆของมันมาล้วงแงะแคะแกะเกาไอ้น้ำอยู่นะสิ ไอ้น้ำหล่ะไม่เข้าใจ หัวหูมันก็มีดันไม่ทำมาทำให้ไอ้น้ำอยู่ได้ แต่ก็ดีนะ เพราะบางทีก็เพลินๆใช้ได้เหมือนกัน

น้องจอยที่ลงมายืนรอข้างเตียงยืนเท้าเอว เอียงคอ มองหน้าไอ้เอกที่เอามามาวางไว้ตรงเองของไอ้น้ำอยู่ครับ

“พี่เอกคะ พี่จะเอายังไงกันแน่ เมื่อกี้ไล่ให้น้องจอยไปอาบน้ำนอน พอน้องจอยจะไปทำตามความต้องการของคุณพี่เอก แต่คุณพี่เอกก็ยังจะลีลามากอีก”  เอาสิมรึงไอ้เอกเป็นไงน้องกุเทพมั้ยฟร่ะ คิ คิ คิ

“ขออภัยนะครับคุณน้องจอย บังเอินพี่เอกน่ะไม่รู้พักนี้เป็นอะไร สงสัยเป็นโรคซึมเศร้า พี่ไม่กล้าอยู่คนเดียว พี่ต้องมีคนคอยอยู่เป็นเพื่อนด้วยตลอดเวลา แต่ที่สำคัญน่ะ พี่อยู่กับคนอื่นก็ไม่ได้ด้วย พี่ต้องอยู่กับมึนของพี่เท่านั้น แต่น้องจอยคงไม่เข้าใจหรอก เพราะว่าโรคเนี้ยคนที่จะเป็นได้ ต้องเป็นผู้ใหญ่แล้ว ส่วนเด็กตัวกระเปี๊ยกแบบน้องจอยน่ะ ถ้าไม่อยากอยู่คนเดียว ควรจะอยู่กับคุณพ่อคุณแม่เป็นที่สุด ไม่ใช่มาอยู่กับแฟนคนอืนเค้าแบบนี้” ไอ้คุณเอกมรึงพูดอะไรของมรึงว่ะ อย่าว่าแต่น้องจอยไม่เข้าใจ กุอายุมากกว่ามรึงกุยังไม่ค่อยจะเข้าใจเลย คิดแล้วงง กุพาน้องจอยไปอาบน้ำดีกว่า

“จอยครับ อย่างไปสนใจพี่เอกมันเลยนะครับ ไปอาบน้ำกันดีกว่า สงสัยวันนี้อากาศจะร้อน พี่เอกมันเลยไม่ค่อยจะปรกติเท่าไหร่” น้องจอยก็ว่าง่ายเสียเหลือเกินครับ พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มสดใส

“น้องจอยเข้าใจคะ แล้วนี่พี่เอกเค้าคงยังไม่ได้ฉีดยาประจำปีสินะคะ ถึงได้มีอาการ ยาโรคพิษสุนัขบ้าเนี้ยน้องจอยเห็นเจ้ากระปุก แมวที่บ้านต้องฉีดทุกปีเลยคะ ว่าแต่ของพี่เอกเนี้ยครบกำหนดเมื่อไหร่คะ ระวังนะคะเกิดว่าเป็นขึ้นมา คุณหมอบอกว่าต้องเอาขังไว้ในกรงรอดูอาการประมาณเจ็ดวัน แล้วตัดเอาหัวไปให้คุณหมอตรวจเชื้อด้วยคะ” น้องจอยพูดเจื้อยแจ้วตามประสาเด็กน้อยครับแต่ผมว่าไอ้ตัวโต ที่นั่งอยู่บนเตียมผม มันเริ่มมีอาการอย่างที่น้องจอยว่าแล้วครับ มันเริ่มตาขวาง แยกเขี้ยว ทำท่าเหมือนจะเตียมขย่ำคอใคร

“น้องจอยครับ พี่เอกน่ะฉีดยาเรียบร้อยแล้วครับ แต่พี่ว่าน้องจอยมากกว่าที่ยังไม่ได้ฉีด ถึงได้เพี้ยนๆ มาไล่งับพี่แบบนี้” ไอ้เอกมันเลยตามลงมาจากเตียงแล้วมายืนข้างๆไอ้น้ำแล้วยกมือข้างหนึ่งมายีหัวน้องจอยด้วยความเอ็นดู...ม...ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันครับ

“น้องจอยครับ พี่ว่ารีบไปอาบน้ำดีกว่ามาเถอะครับ” น้องจอยพยักหน้ารับอีกหนก่อนจะหันไปพูดกับไอ้เอกมันครับ

“พี่เอกคะ น้องจอยเป็นผู้หญิง ใจคอพี่เอกจะตามไปดูน้องจอยอาบน้ำหรือคะ นิสัยไม่ดีคิดอยู่อะไรเนี้ย เราไม่ได้เป็นพี่น้องกันอย่างพี่น้ำนะคะ จะได้มาอาบน้ำให้น้องจอยได้” อุ๊ยตายยยยย น้องไอ้น้ำเองครับน้องไอ้น้ำเอง พี่จินสอนลูกสาวได้ดีมากเลยครับ ถูกต้องเป็นที่สุดเป็นเด็กผู้หญิงไว้ใจใครไม่ได้ทั้งนั้น

“เอางี้น้องจอย เดี๋ยวน้องจอยเปลี่ยชุดในห้องน้ำนะครับ นี่ผ้าเช็ดตัว เสร็จแล้วพี่น้ำจะแปรงฟันให้ ส่วนอาบน้ำ น้องจอบอาบเองได้นะครับ” อาน่ะ ไอ้น้ำเองก็ต้องทำให้ถูกต้องด้วยเหมือนกัน

“ได้คะพี่น้ำ แต่น้องจอยอณุญาติให้พี่น้ำเข้ามาในห้องน้ำกับน้องจอยได้คนเดียวเท่านั้นนะคะ คนอื่น น้องจอยไม่อณุญาติคะ” โอ้วววว เด็กสมัยนี้ฉลาดลำโลกที่สุดเลยครับ ไอ้น้ำกะว่าจะหันไปยิ้มหาพวกในความฉลาดและน่ารักของน้องจอยเสียหน่อย ดันหันไปเห็นไอ้เอกหน้าเป็นตรีนเลยครับ 555+ อิจฉาความฉลาดของน้องกุหล่ะสิมรึง

มาต่อให้จนครบร้อยแล้วนะคร้า อาจจะมึนๆงงๆ และสับสนหน่อยนะคะ คือแบบว่าอู้ไปเสียนานเลยเลอะเทอะอย่างที่เห็น ว่าแล้วก็เอารูปแผลมาให้ดูกันหน่อยคะ สภาพตอนนีดีแล้วตัดไหมเรียบร้อย แผลเริ่มแห้ง เย็บไปสี่เข็มเอง(ที่จริงมีรูปตอนที่ยังไม่ตัดไหมด้วยแต่เดี๋ยวจะหวาดเสียวเกิน) แถมแผลยังเฉียวเอ็นไปเลยทำให้เอ็นช้ำ แล้วก็นิ้วชี้ตก หมอเลยต้องพันผ้ารัดแผลทั้งมือป้องการใช้งานคร้า แต่ไอ้ Big ก็ยังออกไปแรดได้อีก

ปล. 1 น้องเอ็มขาไปบอกเค้าว่าพี่ Big ชอบหลอกเด็ก ไม่ดีนะคะ เพราะน้องเอ็มทำแบบนี้เด็กๆจะไหวตัวทัน แล้วพี่จะหากินได้อย่างไรหล่ะคร้า

ปล. 2  เอามาแปะเนี้ยยังไม่ได้ตรวจดูเลยนะคะ เจอคำผิด และความประหลาดตรงไหนบอกกันด้วยนะคะ รักทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องมั่วๆ รั่วๆ เรื่องนี้ที่สุดเลยคร้า ^3^