ลำดับตอนที่ #103
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #103 : ตอนที่ 55[50 per.]
ประกาศจ้าาาา
ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา
FB PAGE: BBeatrizXX
จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><
ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา
ธามพูด
"คุณธามคะ มะรืนนี้รินขอไปงานวันเกิดเพื่อนนะคะ" เสียงหวานของมิรินดังขึ้นตอนที่เรากำลังกินข้าวเช้ากันอยู่
ตั้งแต่วันที่กลับมาจากเที่ยวผ่อนคลายนี่ก็ผ่านมาเกือบสามเดือนแล้ว การใช้ชีวิตหลังเที่ยวก็เหทือนเดิมต่างกันตรงที่ไม่ว่ามิรินจะไปไหนหรือทำอะไรจะมีผมคอยตามติดเธอเป็นเงาตลอดทุกฝีก้าว
แต่ก่อนก็ตามนะแต่ตอนนี้ตามยิ่งกว่า
"มะรืน?" ผมเงยหน้ามองเธอก่อนจะนึกไปด้วยว่าตรงกับวันอะไร "วันศุกร์?"
"ค่ะ วันเกิดริว เลิกเรียนเดี๋ยวรินไปกับแอร์ก็ได้ค่ะ"
"งานตอนเย็น?" ผมเลิกคิ้วถามเมื่อรู้สึกตะหงิดๆแปลกๆ...
"ใช่ค่ะ อาจจะกลับค่ำแต่ริวต้องมาส่งน้องนิ่มที่บ้านอยู่แล้ว เดี๋ยวรินติดรถมากับริวก็ได้ค่ะ" ตอนแรกว่าจะให้ไปแต่พอมาได้ยินค่ำว่ากลับค่ำ... ผมเริ่มลังเลแล้ว
"งานจัดที่ไหน?"
"ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ริวยังไม่บอก" คำพูดที่ดูสุภาพของมิรินมีมาเรื่อยๆคล้ายกับยังไม่คุ้นชินกับผม แต่หลังๆเริ่มไม่มีแล้ว ไม่ใช่ว่าผมไม่โอเคนะ ผมโอเค...เมียมีมารยาท สุภาพด้วยอ่ะใครก็ชอบ แต่มันเหมือนเราไม่ได้สนิทกันทั้งๆความจริงก็สนิทแนบชิดกันไปทุกส่วนแล้ว...
พูดถึงเรื่องนี้แล้วหงุดหงิด ตั้งแต่กลับมาไทยผมยังไม่ได้มีอะไรกับมิรินอีกเลย!! อะไรก็ไม่รู้!! มิรินไม่ยอมให้ผมเข้าห้องจนกว่าเธอจะอาบน้ำเสร็จเพราะกลัวว่าผมจะบ้าดีเดือดพังประตูห้องน้ำบุกเข้าไปหาเธอ!!
เฮ้ย...ไม่ได้ขนาดเว้ย!!
"ไม่ไปได้ป่ะ?" ผมวางช้อนส้อมลงแล้วถามมิรินเสียงเรียบ ใช้ความนิ่งของตัวเองกดดันให้เธอตอบว่า 'ได้ค่ะ'
"ไม่ค่ะ วันเกิดเพื่อนริน" อีกฝ่ายกลับตอบมาด้วยเสียงที่เรียบนิ่งกว่าและแววตาของเธอกดดันผมมากกว่าด้วย!!!
เกิดมาไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องมายอมผู้หญิงแบบนี้
ใช่ ผมคิดว่าผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายยอมเรา แต่มิรินไม่ยอมอะไรเลย!!
"จะไปด้วย" ผมพูดบอกเธอก่อนจะรีบก้มหน้าทานข้าวต่อ แบบนี้ถือว่าบอกให้รู้ไม่ได้ขอ คนจะไปก็คือจะไป ลองมาห้ามดูดิ!!
"เฮ้ย! ได้ไงพี่ วันเกิดผมอ่ะ ผมอยากให้ไปแค่เพื่อนๆกับแฟนผม" ไอ้เจ้าของงานวันเกิดพูดขึ้นเสียงดังเมื่อผมบอกว่าจะไปด้วย
ก่อนหน้านั้นก็เฉยๆแหละเพราะมิรินไม่ได้พูดอะไรอีกเลยจนกระทั่วันนี้... วันเกิดไอ้ริวผมเลยมาบอกมันนี่และ ดูท่าแล้วเมียผมจะไม่ได้พูดเรื่องที่ผมไปด้วยเลยเพราะมันดูตกใจมาก
และมิรินได้แอบผมไปกับแอร์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว - -
คิดดูสิ!! ขนาดผมตามติดชีวิตเธอทุกฝีก้าวมิรินยังหนีผมไปได้อ่ะ!!!
"เพื่อนมึงนี่ใครบ้าง?"
"ริน แอร์แล้วก็เพื่อนๆในสาขาอ่ะ" ดูท่าจะมีมากกว่าสองคนที่ไปเพิ่ม...
"ผู้หญิงผู้ชาย?"
"ก็ทั้งสอง พวกมันพาแฟนไปด้วย บางคนก็โสดไปคนเดียว"
"ทำไมกูไปไม่ได้?" ถามมันตรงๆนี่แหละ เหมือนทุกคนไม่อยากให้ผมไปทั้งๆที่ผมก็ไปในฐานะแฟนมิรินมั๊ย!?
"เดี๋ยวพี่ก็ห้ามนู่นนี่มิรินอีก งานผมจะไม่สนุก"
โอเค ภาพลักษณ์คนหวงเมียของผมคงทำให้หลายคนกลัวว่าผมจะทำงานวันเกิดมันพัง แต่... ถ้ามันเป็นแค่งานวันเกิดธรรมดาๆทำไมต้องกลัวว่าผมจะพังงานมันล่ะ?
"สารภาพมาว่ามึงจัดงานที่ไหน กูไม่ไปร่วมด้วยก็ได้ กูจะไปรับเฉยๆ" ผมถามแต่ในหัวตอนนี้กำลังคิดแผนเปิดตัวที่ใหญ่กลางงานวันเกิดมันให้ทุกคนประทับใจ
โดยเฉพาะมิริน!!
แต่อะไรๆก็เกิดขึ้นได้เมื่อทุกอย่างเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนี้น...
"รู้แล้วอย่าอาละวาดนะพี่" ไอ้ริวมันก้าวถอยหลังออกจากผมเยอะพอสมควร ท่าที่ยืนก็เหมือนคนเตรียมวิ่งไม่ผิด
"เออๆๆ รีบบอกก่อนที่กูจะอาละวาด!"
"ผับX ตอนสามทุ่ม!!"
ตอบเสร็จมันก็วิ่งหายไปทันที...
"ห้ะ!?" เมื่อได้สติผมก็อุทานขึ้นมาทันทีก่อนจะมองไปทางที่ไอ้ริววิ่งไป ถ้าจะวิ่งไปกระขากคอมันมาถามคงจะไม่ทันแล้ว สุดท้ายผมเลยได้แต่ยืนผ่อนลมหายใจของผมเองและพยายามควบคุมสติที่แทบจะระเบิดเอาไว้
มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิยมันออกมาโทรหาเพื่อนที่ไม่ได้ออกไปสังสรรค์ด้วยกันนาน
"มึง... วันนี้กูเลี้ยงเหล้า" ผมกรอกเสียงลงไปอย่างนิ่งสงบทั้งๆทีาใจตอนนี้กำลังเต้นโครมครามอย่างบ้าคลั่ง!
นี่ถ้ามิรินอยู่ใกล้ผมคงลากคอเธอกลับบ้านแล้วขังไว้ในห้องนอนแล้ว!!!
[ไม่นอนเฝ้าเมียที่บ้านแล้วหรอวะ?] ไอ้ต้นเพื่อนผมถามอย่างประหลาดใจ พอดีผมเล่าเรื่องแต่งงานมห้มันฟังอ่ะ มันเลยรู้ จริงๆก็เพิ่งแยกจากมันมาได้ไม่ถึงสองชั่วโมงด้วยซ้ำ - -
"เมีย-หนี-เที่ยว!!!!"
Talk1
มาแล้วจ้าาา อ่านเสร็จเม้นด้วยย
#รักรู้สึกได้
1 เม้น = 1 กำลังใจน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น