ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [E-Book] Feeling in love #รักรู้สึกได้

    ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 8[100 per.]

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 12.32K
      518
      7 ก.พ. 62

    ประกาศจ้าาาา
    ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา
    FB PAGE: BBeatrizXX
    จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><
    ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา



           นานเท่าไหร่แล้วนะที่ผมนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ในห้องพักผู้ป่วยวีไอพีของมิริน หนึ่งชั่วโมง? สองชั่วโมง? หรืออาจจะมากกว่านั้น... แต่คนที่หลับอยู่บนเตียงไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลยซักนิด...
           หมอเช็คดีแล้วใช่มั้ยวะว่ายัยนี่มีแค่รอยฟกช้ำจริงๆอ่ะ สมองไม่ได้กระทบกระเทือนอะไรใช่มั้ย? ทำไมยังไม่ตื่นอีกวะ!?
           ผมคิดอย่างหงุดหงิดก่อนจะหยิยโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา เย็นแล้ว...จากช่วงสายๆจนตอนนี้เป็นช่วงเย็นแต่มิรินก็ยังไม่ตื่น
           ใบหน้าจิ้มลิ้มของเธอตอนหลับก็ดูปกติดีแหละ แต่พอลืมตาตื่นขึ้นมาทำไมผมถึงหงุดหงิดเพราะท่าทางของเธอด้วยนะ!? ไม่เข้าใจตัวเองเลยซักนิดว่าเป็นอะไรกันแน่ จะให้ผู้หญิงคนเดียวมามีอิทธิพลกับความคิดและความรู้สึกของตัวเองแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่กันนะ?
           ผมได้แต่คิดคำถามเหล่านั้นทุกวัน...ตั้งแต่แต่งงานกันจนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้คำตอบ และคิดว่าคำตอบมันต้องเป็นคนตอบที่เฮงซวยมากแน่ๆผมเลยเลือกที่จะโยนความสงสัยเหล่านั้นออกไป
           เพิ่งรู้จักกันจะมาเกิดความรู้สึกบ้าๆแบบนั้นได้ยังไง เราพูดกันยังไม่ถึงยี่สิบประโยคด้วยซ้ำ! ถ้าความรู้สึกนั่นเกิดขึ้นจริงผมก็คงจะกลายเป็นบ้าไปแล้วแหละ!
           "ไม่ตื่นฉันกลับบ้านไปอาบน้ำนะ" ผมพูดกับร่างที่หลับไหลด้วยน้ำเสียงปกติของตัวเอง น้ำเสียงเรียบนิ่งติดห้วนๆของผมที่เป็นเอกลักษณ์นำพาศัตรูมาให้ไม่เว้นแต่ละวัน
           ผมเป็นคนห้วนๆ พูดดีกับใครไม่ได้หรอก กระดากปาก พูดแล้วเหมือนจะตายลงตรงนั้นให้ได้เลย แต่ก่อนแม่ผมก็คอยบอกคอยสอนเรื่องนี้แหละแต่พอแม่เสียก็ไม่มีใครมาสั่งผมได้แม้แต่พอก็สั่งไม่ได้ ไม่ได้ดื้อ แค่ไม่อยากอยู่ในกรอบที่พวกผู้ใหญ่สร้างมันขึ้นมาก็เท่านั้น
           เรื่องบางเรื่องผมก็อยากตัดสินใจเอง ไม่ใช่ให้คนอื่นจูงจมูกเหมือนหมา...
           ใช่ ผมกำลังหมายถึงเรื่องงานแต่ง
           ผู้หญิงคือเพศที่น่ารำคาญที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา ไม่แปลกที่ผมจะไม่อยากแต่งงาน... แต่งแล้วรู้สึกเหมือนเอาชีวิตสงบสุขของตัวเองเข้าไปพัวพันกับปัญหาล้านแปดที่จะตามมาในภายภาคหน้า...แต่ไม่น่าเชื่อว่ามิรินจะทำให้ความคิดนั้นของผมเปลี่ยนไป
           เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นตรงที่ชอบเข้ามาวุ่นวายในพื้นที่ส่วนตัวของผม เธอดูเป็นคนง่ายๆ อะไรก็ได้แต่แอบดื้อรั้นเล็กน้อยจากการต่อปากต่อคำกับผมเมื่อวันก่อน
           ก็ดูใจกล้าดี ยอมรับ
           แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมหายหงุดหงิดได้หรอก!
           "จะไม่ตื่นจริงๆใช่มั้ย?" ผมถามพร้อมกับเอื้อมมือไปจิ้มๆที่แก้มเนียนใสของเธอ
           เมื่อคืนแก้มเธอชนหน้าอกผมด้วย... มันดูนิ่มมากและพอครั้งนี้ผมจิ้มดูปรากฎว่ามันนิ่มจริงๆ
           พอนึกมานึกคำว่านิ่ม...คำพูดของใครบางคนก็ดังเข้ามาในหัวทันที

           [ตื่นยังงงง]
           "......"
           [ให้ริวรับไปเรียนด้วยมั้ย?]
           "......."
           [ริวจะไปรับนิ่ม...]
           "รำคาญ คนจะนอน"
           [เอ่อ...ใครครับ?]
           "ผัวริน รินไม่สบาย แค่นี้แหละ"

           อืม...ที่นึกได้ก็มีแค่นี้ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องพูดไปแบบนั้นแต่สุดท้ายก็ตอบปลายสายออกไปอย่างหัวร้อน 
           มันหงุดหงิดจริงๆนะ ต้องเป็นเพราะโดนโทรมากวนแต่เช้าแน่ๆเลย...
           ใช่ เพราะผมโดนกวนแต่เช้าวันนี้เลยหงุดหงิดกว่าทุกวัน!


    Talk1
    อัพแล้วจาาา ขอเม้นด้วยน้าาา เล่นทวิตติดแท็ก #มิรินของคุณธาม ได้เน้ออ


    #ลวงรักวิวาห์ร้อน
    1 เม้น = 1 กำลังใจน้า
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×