[E-Book] Feeling in love #รักรู้สึกได้

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 3[100 per.]

ประกาศจ้าาาา

ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา

FB PAGE: BBeatrizXX

จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><

ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา

       บางครั้งฉันก็เคยสงสัยนะว่าถ้าฉันวิ่งไปให้รถชน...ความรู้สึกฉันจะกลับมามั๊ย? ถ้าโดนมีดแทงซ้ำๆฉันจะเจ็บบ้างมั๊ย? มันเป็นคำถามที่เคยลองทำมาแล้วและคำตอบคือไม่...

       "คุณหนูกลับมาแล้วหรอคะ? จะทานข้าวเย็นพร้อมคุณธามเลยมั๊ยคะ?" ป้าพรยิ้มต้อนรับแล้วถามฉันด้วยความเอ็นดู ฉันเลยยกมือไหว้แล้วยิ้มตอบท่านไป ลืมไปเลยว่ามีอยู่อย่างที่ทำให้ฉันเปลี่ยนไป... เจ้าบ่าวฉันไงล่ะ ทุกครั้งที่ได้ยินชื่อเขาฉันจะประหม่า...

       "เขา...กลับมาแล้วหรอคะ?"

       "ค่ะ กลับมาก่อนคุณหนูได้ซักพักเอง" 

       "งั้นรินทานเลยก็ได้ค่ะ รินเอาของไปเก็บก่อนนะคะ เดี๋ยวรินลงมาจัดโต๊ะช่วย"

       "ได้ค่ะ ^^" 

       ฉันเดินเลี่ยงขึ้นมาข้างบนเงียบๆ ค่อยๆก้าวเท้าแล้วปล่อยให้ความคิดทุกอย่างครอบงำตัวเอง ชีวิตฉันจะเป็นยังไงต่อ...ช่วงแรกๆอาจจะดี แต่ถ้ามันผ่านไประยะหนึ่ง...ฉันจะทำยังไง?

       ไม่รู้ว่าเพราะคิดเรื่องอื่นเยอะเกินไปรึเปล่าฉันเลยก้าวขาพลาด... ขาที่ต้องก้าวขึ้นบันไดกลับเหยียบได้แค่ปลายบันไดเท่านั้น ไม่ต้องเดาเลยว่าเกิดอะไรขึ้น

       ข้าวของที่ถือมาเยอะๆตกกระจายเต็มพื้น ร่างกายฉันกลิ้งลงไปที่ขั้นแรกของบันไดอย่างรวดเร็ว ไม่มีเสียงร้องซักแอะจากฉันเลยแม้แต่นิดเดียว... ฉันรีบลุกขึ้นเก็บของทั้งหมดขึ้นมาก่อนจะรีบตั้งสติแล้วเดินขึ้นบนบ้านไป

       อยู่ๆภาพที่แม่ตกบันไดก็กลับเข้ามาในหัวอีกครั้งให้สะเทือนใจเล่น...

       "......"

อีกมุมหนึ่ง

       บ้าดิ...

       ยัยนั่นตกลงมาจากบันไดทั้งๆที่กำลังจะถึงชั้น 2 แล้วแต่ไม่ร้องซักแอะเลยเนี่ยนะ?

       ผมเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด... อย่าถามว่าทำไมถึงไม่ไปช่วย นั่นก็เพราะว่าผมเดินช้าเกินไปกว่าจะถึงตัวเธอ เธอก็กลิ้งลงไปข้างล่างแล้ว... แต่ที่น่าแปลกใจคือเธอไม่เจ็บหรืออะไรหน่อยหรอ? นอกจากจะไม่เจ็บแล้วยังลุกขึ้นมายืนได้แบบปกติด้วย... หรือว่ากลัวคนอื่นได้ยินเสียงวะ?

       "ช่างเถอะ ไม่ได้เกี่ยวกันซักหน่อย"

Talk1

เม้นให้ไรท์หน่อยน้าาา

มีคนอ่านมั๊ยน้ออ

#ลวงรักวิวาห์ร้อน

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า