ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My ghost นี่ผีหรือที่รัก?

    ลำดับตอนที่ #38 : #จันทร์เจ้าเด็กผี:: 15[อัพครบ]

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.8K
      100
      27 ธ.ค. 62

    ประกาศจ้าาาา
    ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา
    FB PAGE: BBeatrizXX
    จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><
    ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา


    กรแทบจะอยู่ไม่สุข ใจหนึ่งก็อยากจะวิ่งเข้าไปดูอาการน้องสาว แต่อีกใจก็รู้ว่าถ้าเผยตัวไปในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องดีแน่ แต่กระนั้นก็ยังมองหาท่อนไม้แข็งๆ ที่อยู่แถวๆ นั้นเพื่อที่จะใช้เป็นอาวุธ แม้จะไม่ได้เตรียมใจมาเพื่อสู้ แต่เขาถ้าเขานั่งรออยู่เฉยๆ คงไม่ดีแน่นอน คงต้องรีบเตรียมใจซะตั้งแต่ตอนนี้ก่อนจะเกิดเรื่องไม่ดีกับร่างของน้องเขาที่นอนสั่นอยู่ตรงนั้น

    "ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ รอก่อนนะจันทร์เจ้า..."


    ตัดภาพมาที่ดาวเหนือที่รีบเหยียบคันเร่งหลังจากติดต่อกับทีมของนักสืบคนนั้นไป เขาพยายามมองแผนที่ในมือและจดจำมันเอาไว้แล้วรีบขับไปยังจุดหมายโดยไม่สนว่าคนอื่นจะตามมาช้าหรือเร็วแค่ไหน ตอนนี้เขาห่วงแค่ความปลอดภัยของคนตัวเล็กมากกว่าเพราะเท่าที่จากกันล่าสุด...เธอดูกลัวและกังวลมากเลยทีเดียว

    "เวรเอ้ย!" เสียงสบถดังตลอดทางไม่หยุด ราวกับว่าเขาใช้มันในการเร่งความเร็วของรถเขาที่กำลังขับอยู่เพื่อที่จะได้รีบไปให้ถึงเป้าหมาย แต่มันก็ช่วยไม่ได้ ทางเดียวที่เขาจะขับให้เร็วขึ้นได้กว่านี้คงทำได้แค่เหยียบคันเร่งให้เร็วขึ้นเท่านั้นแหละ

    ใช้เวลาเกือบยี่สิบนาทีดาวเหนือก็มาถึงเป้าหมาย แต่ทนที่บริเวณนี้จะเงียบสงบกลับมีเสียงดังโหวกเหวกโวยวายดังขึ้นเรื่อยๆ จนตัวดาวเหนือเองต้องขมวดคิ้วด้วยเพราะเท่าที่เตรียมมา...พวกเขาต้องทำการบุกจู่โจม ดังนั้นการที่อีกฝ่ายดูตื่นตัวแบบนี้มันเกินที่คาดหมายไปเยอะพอสมควร

    "อะไรวะ..." ดาวเหนือพึมพำด้วยความสงสัยกับตัวเองก่อนจะมองหาอาวุธที่เหมาะมือก่อนจะเดินตรงเข้าไปที่หน้าบ้านหลังนั้นแล้วพังประตูเข้าไปทันทีด้วยความเร่งรีบ แต่ว่าพอเจอกรที่โดนชื่อวัยกลางคนอีกสองคนล็อกตัวไว้ก็หยุดด้วยความตกใจก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องแล้วหาร่างเล็กของจันทร์เจ้าทันที

    "คุณดาวเหนือ! โทรเรียกรถพยาบาล! เร็ว!" กรตะโกนบอกดาวเหนือเสียงดัง ในขณะที่ดาวเหนือพยักหน้าพร้อมกับกระโดดเข้าถีบชายที่อยู่างซ้ายมือของกรเข้ากลางอกอย่างแรง

    "อั้ก!"

    "ปล่อยเพื่อนกู!" ดาวเหนือตะโกนเสียงดังลั่นพร้อมกับหยิบไม้ที่หล่นอยู่ตรงนั้นขึ้นมาชี้หน้าคนที่นอนจุกอยู่ที่พื้นแล้วมองหน้าคนที่ยังล็อกแขนของกรอย่างเดือดดาล เท่านี้เขาก็พอจะรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง...

    ที่กรบอกว่าจะกลับบ้านคงหาข้ออ้างมาเพื่อแยกตัวมาที่นี่คนเดียวเพื่อช่วยจันทร์เจ้าเองคนเดียว แล้วที่กรบอกให้เขาโทรเรียกรถพยาบาลแสดงว่าคงมีอะไรเกิดขึ้นกันจันทร์เจ้าแน่นอน

    ดีที่เขาเตรียมทุกอย่างไว้เผื่อเหตุฉุกเฉินแล้ว ไม่งั้นคงต้องรอรถพยาบาลอีกนานเลยทีเดียว แต่เพราะไม่เห็นจันทร์เจ้าอยู่ในบริเวณนี้เลยมองหารอบๆ อีกครั้งแล้วเจอประตูห้องๆ หนึ่งถูกเปิดเอาไว้อยู่ แน่นอนว่าเธอต้องอยู่ในห้องนั้นแน่ๆ

    "มึงช่วยตัวเองไปก่อนนะ" ดาวเหนือบอกกรอย่างเร่งรีบก่อนจะเดินไปยังห้องๆ นั้นแล้วถีบประตูออกอย่างแรง

    แรงถีบของดาวเหนือทำให้ประตูกระเด็นเข้าไปข้างในจนเกือบปลิว ใจเขาแอบเสียดายที่มันไม่ปลิวตามที่เขาต้องการ แต่อีกใจก็กลับโล่งและคิดว่าดีแล้วที่มันไม่เป็นแบบนั้นเพราะถ้าเกิดมันกระเด็นไปโดนจันทร์เจ้าข้างในคงอันตรายเป็นแน่ แต่พอได้เห็นภาพภายในห้องหัวใจของดาวเหนือที่เต้นแรงเพราะเคลื่อนที่เยอะก็หล่นวูบลงบนพื้นและดิ่งลงเหวทันทีเมื่อเห็นร่างของจันทร์เจ้านอนสั่นอยู่บนเตียง ด้านข้างเตียงมีใครบางคนจับมือเธอเอาไว้อยู่พร้อมทั้งอุปกรณ์ทางการแพทย์ต่างๆ ที่เต็มภายในห้องไปหมด 

    "จันทร์เจ้า..." ดาวเหนือพึมพำชื่อคนตัวเล็กเสียงเบาก่อนจะเดินตรงเข้าไปใกล้เตียง เขาไม่สนใจอีกคนที่อยู่ในห้องแม้แต่นิด ตอนนี้สายตาเขาตรึงไว้ที่ร่างเล็กของจันทร์เจ้าคนเดียวเท่านั้น

    ขาสองข้างหยุดลงที่ข้างเตียงก่อนจะผลักชายที่ดูเหมือนหมอออกไปไกลๆ จากที่ที่เขาอยู่จากนั้นมือหนาก็จับลงที่แขนของจันทร์เจ้าที่กำลังสั่นอยู่อย่างแรง

    "จันทร์เจ้า..." มีแค่เพียงชื่อของเธอเท่านั้นที่ดังออกมาจากริมฝีปากของดาวเหนือ เขาพึมพำชื่อเธฮซ้ำๆ พร้อมกับมองที่อุปกรณ์ต่างๆ ภายในห้องแล้วได้แต่ความหงุดหงิดออกมาเมื่อเขาไม่เข้าใจความหมายของขีดต่างๆ ที่ปรากฏอยู่บนจอมอนิเตอร์เครื่องล็กนั่น "ทำไมยัยนี่เป็นแบบนี้?!" และในที่สุดดาวเหนือก็หันไปถามชายปริศนาเสียงดังแล้วตรงไปกระชากคอเสื้อของชายคนนั้นก่นอจะลากอีกฝ่ายเข้ามาใกล้เตียงแล้วกดคอลงไใกล้กับร่างของจันทร์เจ้า

    "ร่างกายเธอเหมือนมรอะไรผิดปกติครับ ผมกำลังจะหาวิธีตรวจสอบ แต่ที่นี้อุปกรณ์ไม่พอ" ชายคนนั้นว่าด้วยเสียงสั่นๆ อย่างกลัวเกรงก่นอจะยกมือขึ้นไหว้ดาวเหนือแล้วร้องขอชีวิต "อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ ผมไม่รู้เรื่อง สองคนนั้นจ้างผมมาดูแลผู้หญิงคนนี้เฉยๆ ผมไม่เกี่ยวข้องนะครับ"

    "ไร้ประโยชน์ชิบหาย" ดาวเหนือพูดเสียงเรียบแล้วปรายตามอชายคนนั้นที่ยืนไหว้เขาอยู่ก่อนจะผลักเขากลับไปที่เดิมแล้วหันมาสนใจที่จันทร์เจ้าเหมือนเดิม



    Talk

    เดี๋ยวต่อไปจะเป็นพาร์ทลุงยมกับลุงเทวดานิดหน่อยนะคะ

    แล้วน้องก็จะฟื้น เย้ๆๆ 5555555555555


    #จันทร์เจ้าเด็กผี
    1 เม้น = 1 กำลังใจน้า
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×